Τόσα χρόνια σπέρναμε ανέμους, τώρα θερίζουμε τις ΘΥΕΛΛΕΣ!

Μέτρα, μέτρα, μέτρα, περικοπές, περικοπές, περικοπές, υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις, ψέμματα, ψέμματα, ψέμματα. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο. Ο κόσμος βράζει.

του Στρατή Μαζίδη

Και τι έκανε ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια; Πώς διαχειρίστηκε την ψεύτικη όπως αποδείχθηκε αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974; Γιατί ναι, ήταν ψεύτικη και τώρα καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί.

Επιβράβευσε πολιτικούς που του χάιδευαν τα αυτιά και απλόχερα του έδιναν. Μόνο που δεν του έλεγαν ότι αυτά που του δίνουν, δεν είναι από την τσέπη τους αλλά από δανεικά που κάποτε θα κληθεί να ξεπληρώσει. Θα μου πείτε, μυαλό είχε, ας το σκεπτόταν..

Μπάτε στο δημόσιο, και ξαναμπάτε στο δημόσιο και πάρτε αυξήσεις, και βγείτε πρόωρα στη σύνταξη, και να επιδόματα και να το ένα και να το άλλο.

Πάρτε αναπτυξιακά πακέτα, “πάρτε” τα χρήματα των Ελλήνων στο χρηματιστήριο και ύστερα βαρέστε μια πτώχευση. Έπειτα με τα κεφάλαια αυτά ρίξτε χρήμα στις γειτονικές χώρες και μεταφέρετε εκεί τα εργοστάσιά σας.

Πάρτε αυξήσεις, πάρτε δάνεια, αγοράστε, αγοράστε, αγοράστε. Χρεωθείτε, χρεωθείτε, χρεωθείτε.

Και κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε, μα χωρούν τόσοι στο δημόσιο; Ή δεν πρέπει να ντρέπομαι που βάζω ως όραμα ζωής στο παιδί μου μια θέση στου ξαπλόπουλου παρακινώντας τον στην τεμπελιά; Και έβλεπαν το κράτος να χρεώνεται, να υπερδιογκώνεται, αλλά …έχουμε καιρό.

Και κανείς ποτέ δεν αναρωτήθηκε, πού στην ευχή βρίσκει μια κυβέρνηση να μοιράζει τόσο χρήμα σε μια χώρα που έχει πάψει να παράγει.

Αντί να τιμωρήσουμε τους μη νοικοκυραίους πολιτικούς, τους επιβραβεύαμε με την επανεκλογή τους.

Αντί να αναρωτηθούμε πως στο καλό θα αποπληρώσουμε τα δεκάδες διαφόρων ειδών δάνεια που παίρναμε έχοντας μόνο ένα μισθουλάκο, παριστάναμε τους πλούσιους.

Ζήσαμε -όσοι έζησαν δηλαδή γιατί δεν είμαστε όλοι- μια ζωή με δανεικά είτε ως μονάδες είτε ως κράτος.

Το δε χειρότερο είναι πως όλα αυτά τα χρήματα που βρέθηκαν στη διαχείριση είτε του κράτους είτε των πολιτών δεν έγιναν π.χ. επενδύσεις, ακίνητα κτλ. Απλά φαγώθηκαν…

Επίσης φροντίσαμε να μη γεννάμε, να σκοτώνουμε τα παιδιά μας σε υπόγεια ιατρεία, να τεμπελιάζουμε να ξεσκονίσουμε ή να τσαπίσουμε και γεμίσαμε κάθε λογής αλλοδαπούς που ήρθαν και συνεχίζουν να καταφθάνουν.

Στα εθνικά θέματα ακόμη κι όταν μπορούσαμε, προτιμούσαμε την υποχώρηση.

Τόσα χρόνια λοιπόν σε όλα τα μέτωπα δεν κάναμε τίποτε σωστό. Σπέρναμε ανέμους. Τώρα λοιπόν θερίζουμε τις θύελλές μας.

http://freepen.gr/?p=10912