Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ

… ο δρόμος της, ο λιγότερο ταξιδεμένος…
Πεκ Σκοτ
Τότε αναλογίζεσαι πόσο μακρύς και μοναχικός υπήρξε ο δρόμος της ζωής σου,
παρόλο τον κόσμος τον πολύ τριγύρω. Στον δρόμο εκείνο που ξεκίνησες να βαδίζεις, δεν γνώριζες ούτε την αρχή, αλλά ούτε και το τέλος του.
Στο διάβα του υπήρχαν ολόασπρες λαμπάδες, πυρωμένα ιδεώδη, φωτεινές αξίες ιερά στοιχεία ενός ολοζώντανου συστήματος αξιών, αλλά στην γωνιά του μονοπατιού καραδοκούσε το άγνωστο.Βαθύ σκοτάδι επικρατούσε στο σταυροδρόμι, αλλά το φως σκόρπιζε το σκότος και έφερνε τις σταγόνες ευτυχίας. Βαδίζεις σε αυτόν τον δρόμο, που επέλεξες εσύ και δεν στον επέβαλαν, τήρησες την προσωπική σου συμφωνία με την καθαρή σου συνείδηση .

Βαδίζεις τον δρόμο τον « λιγότερο ταξιδεμένο » και βαδίζεις πάνω από όλα ελεύθερος !
.
Αφιερωμένο
… σε όσους συνεχίζουν να ταξιδεύουν
και αγαπούν χωρίς …να προσκυνούν!
Οι πολεμιστές, που ταξιδεύουν στον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο,
αποφεύγουν να μιλούν πολύ… για την …αγάπη.
Προτιμούν τις πράξεις και τα έργα αγάπης από τα λόγια της αγάπης.
Ο λόγος είναι ότι αυτά τα λόγια έχουν χρησιμοποιηθεί δημαγωγικά και έχουν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και αισχροκέρδειας.
Σε ένα κόσμο ταλαιπωρημένο, διψασμένο για αγάπη, πεινασμένο για λίγα ψίχουλα στοργής και συμπάθειας είναι εύκολο να πουλήσεις
αισθήματα και συναισθήματα προς ίδιο όφελος και να τα εξαργυρώσεις σε χρυσό.
Όμως οι πολεμιστές δεν θέλουν χρυσωμένα χάπια και δεν θέλουν
υπνωτιστικά λόγια, δεν θέλουν λόγια και μόνο λόγια… ψεύτικα και μεγάλα.
Οι πολεμιστές είναι πρακτικοί άνθρωποι, και εκτός από αθεράπευτα ρομαντικοί είναι άνθρωποι της δράσης, της απόδειξης και της εργασίας.
Δεν θα επιτρέψουν παιγνίδια με την καρδιά τους και ψεύτικες υποσχέσεις τυλιγμένες
σε ροζ κορδέλες.
Αντέχουν την αλήθεια, όσο σκληρή και να είναι και μόνο έτσι μπορούν να πολεμήσουν .
Κοιτάζοντας την κατάματα και ατενίζοντας αδυσώπητα… αυτόν που λέει ψέματα.
Ιδίως αυτόν που άλλα λέει και… άλλα κάνει.
Αυτόν που, τα λόγια του απέχουν πολύ από τα έργα του.
Και φυσικά τον πρώτο που θα υποβάλουν σε εξονυχιστική εξέταση είναι,
τον εαυτό τους γιατί τα μεγαλύτερα ψέματα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί.
Παγιδευμένοι όλοι σε μια αυτοανάκλαση ενός εγωκεντρικού και σχιζοφρενικού εαυτού.
Τι είναι αγάπη;
Σε τι συνίσταται;
Πως έχει χρησιμοποιηθεί και πως χρησιμοποιείται και γιατί;
Η αγάπη δεν είναι αίσθημα αλλά πάντα είναι μια δράση, μια δραστηριότητα.
Πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν ένα αίσθημα αγάπης και που ενεργούν μάλιστα ανταποκρινόμενοι σε αυτό το αίσθημα, ενεργούνμε όλους τους τρόπους μιας άστοργης και καταστροφικής συμπεριφοράς.
Από το άλλο μέρος, ένα άτομο που αγαπά αληθινά θα αναλάβει και θα επαναλάβει συχνά μια στοργική και εποικοδομητική δράση απέναντι σε ένα άτομο, συνειδητά.
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που συνοδεύει την εμπειρία της κάθεξης.
Η κάθεξη είναι μια διαδικασία με την οποία ένα αντικείμενο γίνεται σημαντικό για μας.
Από την στιγμή που το αντικείμενο έγινε κατοχή μας, επενδύεται με την ενέργεια μας σαν να ήταν μέρος του εαυτού μας και αυτή η σχέση μεταξύ του εαυτού μας και του επενδυμένου αντικειμένουλέγεται κάθεξη.
Η λαθεμένη αντίληψη ότι η αγάπη είναι ένα αίσθημα είναι γιατί μπερδεύουμε την κάθεξη με την αγάπη.
Αυτή η σύγχυση είναι δικαιολογημένη, μιας και οι διαδικασίες είναι ομότυπες.
Όμως υπάρχουν και πολλές διαφορές.
Μπορούμε να κατέχουμε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο άψυχο ή έμψυχο,
με πνεύμα ή χωρίς πνεύμα.
Ένα άτομο μπορεί να επενδύει την ενέργεια του, να κατέχει, στο χρηματιστήριο, σε ένα κόσμημα ή ακόμη και στο θεό σαν προέκταση της προβολής και μπορεί να αισθάνεται αγάπη για αυτά τα πράγματα και πλήρη εξάρτηση από αυτά.
Ακόμη μπορεί να κατέχει ένα άνθρωπο και να μη τον νοιάζει καθόλου η πνευματική ανάπτυξη αυτού του ανθρώπου.
Στην πραγματικότητα, το εξαρτώμενο άτομο, φοβάται την πνευματική ανάπτυξη του ατόμου , στον οποίο επένδυσε την ενέργεια του.
Η αληθινή αγάπη συνεπάγεται την συνέπεια και την άσκηση της ορθής κρίσης.
Η λέξη κλειδί γι αυτήν την διάκριση είναι η βούληση.
Η αγάπη ως η βούληση να προεκτείνεις τον εαυτό σου με σκοπό να καλλιεργήσεις την δική σου και του άλλου την πνευματική ανάπτυξη.
Η αληθινή αγάπη είναι βουλητική όχι συναισθηματική.
Το πρόσωπο που αγαπά, το κάνει, γιατί πήρε μια απόφαση να αγαπά..
Η κοινή τάση να συνδέεται η αγάπη με το αίσθημα της αγάπης, κάνει τους ανθρώπους να τρέφουν κάθε λογής αυταπάτες.
Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποιο συμφεροντολογικό κίνητρο σε τούτη την τάση να συνδέεται η αγάπη με το αίσθημα της αγάπης.
Είναι εύκολο και καθόλου δυσάρεστο να βρίσκει ένας στοιχεία αγάπης στα αισθήματα του.
Μπορεί να είναι δύσκολο και οδυνηρό να ψάχνει κανείς για στοιχεία αγάπης στις πράξεις του.
Καθώς όμως η αληθινή αγάπη είναι μια πράξη βούλησης που συχνά υπερβαίνει τα εφήμερα αισθήματα αγάπης ή την κάθεξη, σωστό είναι να πούμε
ότι η αγάπη είναι αυτό που η αγάπη πράττει.
Η αγάπη και η μη αγάπη, όπως και το καλό και το κακό, είναι αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά φαινόμενα..
Υπάρχουν πράξεις που δεν είναι αγάπη και ο ορισμός της αγάπης δηλώνει προσπάθεια.
Όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας και βαδίζουμε ένα ακόμη χιλιόμετρο, το κάνουμε σε αντίθεση προς την αντίθεση της οκνηρίας και την αντίσταση του φόβου.
Την υπέρβαση να βγούμε από τον φόβο την ονομάζουμε θάρρος..
Η αγάπη λοιπόν είναι μια μορφή εργασίας ή μια μορφή θάρρους.
Συγκεκριμένα είναι εργασία ή θάρρος που τείνουν προς την πνευματική καλλιέργεια του άλλου η της δικής μας.
Μπορούμε να εργαστούμε και να επιδείξουμε θάρρος προς άλλες κατευθύνσεις αλλά κάθε εργασία ή θάρρος δεν είναι αγάπη.
Εφ’όσον όμως απαιτεί την υπέρβαση του εαυτού μας και του ‘εγώ’ μας, η αγάπη είναι πάντοτε εργασία και θάρρους.
Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή.
Όταν αγαπάμε ένα άλλο άτομο του δίνουμε την προσοχή μας.
Προσέχουμε την ανάπτυξη αυτού του ατόμου.
Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας προσέχουμε την δική μας ανάπτυξη.
Η πράξη της προσοχής απαιτεί να υποβληθούμε στην προσπάθεια σαν παραμερίσουμε τις έγνοιες μας και να μετακινήσουμε ενεργά την συνείδηση μας.
Η προσοχή είναι μια πράξη θέλησης εργασίας ενάντια στην αδράνεια του μυαλού μας.
Μα πάνω απ΄’όλα η αληθινή αγάπη είναι μια ουσιαστική πράξη αυτογνωσίας
και η ρεαλιστική προέκταση της.
Χωρίς αυτή την προϋπόθεση είναι ανύπαρκτη και ανειλικρινής.
Πως μπορείς να εμπιστευθείς τα αισθήματα αγάπης κάποιου,
που δεν έχει αγαπήσει τον εαυτό του, που δεν τον έχει γνωρίσει, δεν τον έχει ψάξει, δεν το έχει δοκιμάσει ,δεν έχει τολμήσει να αναμετρηθεί με την σκιά του και να την θέσει υπό έλεγχο, που δεν έχει κάνει το ταξίδι αυτογνωσίας ενός… Οδυσσέα;
Η Ευαγγελική ρήση: «αγάπησε τον πλησίον σου ως εαυτόν»
είναι ανεπαρκής και ημιτελής, παρόλο που έγινε σημαία
της χριστιανικής θεοσοφικής κοσμοθεώρησης.
Διότι, πώς να αγαπήσεις τον πλησίον αν είσαι πολύ μακριά από τον εαυτό σου και αν αξίξει και πρέπει να αγαπήσεις τον πλησίον, ΄έτσι, όταν έχεις κάνει… τόσο κακό στον εαυτό σου; Χωρίς την βαθιά γνωριμία με το εαυτό μας και τον έλεγχο του, χωρίς να υπάρχει ο Αμαξάς στην ¨Άμαξα δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ούτε να βγούμε από τον Λαβύρινθο,ούτε να φθάσουμε στον προορισμό μας, αλλά ούτε να αγαπήσουμε κανένα ανθρώπο με τον τρόπο που θα ήθλελε και θα του ταίριαζε.
Χωρίς την βαθιά εξερεύνηση του εαυτό μας κάθε αγάπη μετατρέπεται σε τυραννία, όπως και να… πλασάρεται η ωραιοποιείται.
Οι Ευαγγελιστές φαίνεται ότι αγάπησαν τον θεό περισσότερο από τον άνθρωπο γι’αυτό και τον θυματοποίησαν παίζοντας το παιγνίδι του θύτη και του θύματος εναλλάξ.
Γι’αυτό και τον… θυσίασαν.
Επένδυσαν στην ουράνια βασιλεία και μετέτρεψαν την γη σε…επίγεια κόλαση.
Προβαίνοντας σε πράξεις ανυπέρβλητου εγωκεντρισμού και εγωμανίας και με την εμμονή ότι αυτοί είναι οι εκλεκτοί, της εξ αποκαλύψεως αλήθειας αποφάσισαν φασιστικά να σώσουν τον κόσμο και να επιβάλουν τις δικές τους μεθόδους σωτηρίας των ανθρώπων.
Η ιστορία και ο χρόνος που έχει περάσει, απέδειξαν ότι αυτά τα λόγια της αγάπης,
ήταν λόγια που έκρυβαν μια σκοπιμότητα και έμειναν απλώς… λόγια και υποσχέσεις.
Δεν υπάρχει καμία απόδειξη του έργου αγάπης τους, τουναντίον…
Αυτό που αποδεικνύεται πια, περίτρανα, είναι ότι δυστυχώς οι κληρονόμοι και διάδοχοι του Ιησού, θέλησαν να τον βγάλουν από το περιθώριο και την αφάνεια μιας Ιουδαϊκής αίρεσης και να τον “αξιοποιήσουν” διαφορετικά και επικερδώς,
στοχεύοντας σε μια άγρια οικονομική αφαίμαξη και απομύζηση των λαών και των ανθρώπων.
Πράγμα που διαγράφεται πλέον καθαρά από τα τεράστια κεφάλαια καιτις υλικές περιουσίες που διαχειρίζεται η εκκλησία υπηρετώντας ένα… άυλο θεό.
Στο παιγνίδι με την δύναμη νικήθηκαν γιατί ενέδωσαν σε αυτήν και θέλησαν να τον καταστήσουν παγκόσμια εξουσία, τυραννική και δογματική, περνώντας στην σκοτεινή πλευρά και παίζοντας βρώμικα πολιτικά παιγνίδια, συνθηκολογώντας με δικτάκτορες, δοσίλογους και κατακτητές.
Δημιούργησαν με αυτό τον τρόπο την σχιζοφρενική σαδομαζοχιστική προσωπικότητα του Χριστιανοπαθούς “τύπου”.
Η Ελληνιστική φιλοσοφία είναι αρκετά συμπεριεκτική στο θέμα αυτό
και βαθιά ουσιαστική όταν μιλάει για την φιλότητα και τον νείκο.
Λαμβάνει υπ’όψιν της και την άλλη πλευρά και προστατεύει τον άνθρωπο με την γνώση και της άλλης πλευρά του, χωρίς να το τρομοκρατεί και να το κάνει δέσμιο του φόβου, υποδουλώνοντας τον.
Δεν υπάρχει μόνο η αγάπη , υπάρχει και η αντιπαλότητα,… η αντιπαράθεση.
Αν δεν διαγνωστεί εγκαίρως θα γίνει μίσος, πόλεμος, ρήξη.
Η θεά της αγάπης, η Αφροδίτη δεν είναι ποτέ μόνη της και χωρίς ένα δυνατό Άρη
αυτή η αγάπη θα γίνει κουραστική, γλυκανάλατη, ανούσια,
Αλλά και ο Άρης, χωρίς το άγγισμα της Αφροδίτης θα παραμείνει βάναυσος, γκροτέσκος και κτηνώδης.
Ο Γιουγκ τόνισε τον ρόλο της σκιάς που καταπιέζεται και παίρνει τα ηνία από τον σκοτεινό ΄χώρο του υποσυνείδητου, ζητώντας αναγνώριση.
Έχουμε όμως και την περίπτωση της Ουράνιας Αφροδίτης, αυτή που γεννήθηκε στον αφρό της θάλασσας από τα κομμένα γεννητικά όργανα του αυταρχικού εξουσιαστή Ουρανού.
Ο αφηρημένος πυρήνας αυτού του μύθου διδάσκει ότι η αγάπη η πραγματική, γεννιέται από την κατάργηση τη διεκδίκησης της εξουσίας και της κυριαρχίας στους άλλους.
Μερικοί, διάδοχοι και απόγονοι του Σηθ,
χρησιμοποίησαν την ομίχλη ενός θαλάσσιου Ποσειδώνα,
για να υπνωτίσουν τις μάζες και να τις χειριστούν και να τις εκμεταλλευτούν λαίμαργα και ξεδιάντροπα καταλαμβάνοντας καρέκλες Αντι-νοικής εξουσίας,,
στο σπίτι του Ανθρώπου και μετατρέποντας το “σε λεηλατημένο παλάτι”.
Είναι καιρός να αποχωρήσουν και να αρχίσουν να προσέχουν πολύ
το συκώτι, που έχει εκφυλιστεί από το μεγάλο φαγοπότι , τις καταχρήσεις και ειδικά τον λαιμό τους, γιατί κανένα φυλαχτό δεν μπορεί να τους σώσει με τόσες Ύβρεις που έχουν διαπράξει.
Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται νταβαντζήδες… μεσάζοντες για τον θεό.
Μπορεί να πιστεύει όπου θέλει αρκεί αυτό να τον βοηθάει να γίνεται καλύτερος άνθρωπος και να μη βλάπτει τον πλησίον του.
Και ούτε χρειάζεται πολυτελείς εκκλησιές και δομημένες ιεραρχίες εξουσίας για την συνδιαλλαγή.
Τον ακούει ο θεός και όταν κάθεται σε ένα βράχο και σε ένα δέντρο και σηκώνει τα χέρια του ψηλά και το κεφάλι του όρθιο, να του μιλήσει να τον δει και να τον αγκαλιάσει΄.
Οι πολεμιστές δεν μιλούν εύκολα για αισθήματα και για αγάπη, ούτε για… τον θεό.
Τηρούν τις απαραίτητες αποστάσεις αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης.
Στοχεύουν, στον αυτοσεβασμό, στην αυτογνωσία, στην αυτοπειθαρχία και στην συνέπεια των λόγων με τα έργα τους.
Μπορούν όμως να μιλήσουν τολμηρά και επαναστατικά για το άνθρωπο και τις δυνατότητες του και να φωτίσουν όλα τα πεδία της αντίληψης γιατί είναι μέσα στα πλαίσια των γνώσεων τους και των ορίων τους.
Τα συναισθήματα τους, τα δοκιμάζουν πολύ, τα περνούν από φωτιά και σίδερο, γιατί δεν θέλουν να είναι ψεύτικα επιπόλαια και ρηχά και θέλουν
να προέρχονται από την καρδιά τους για να είναι αληθινά
και να έχουν αποδείξει… την αντοχή και την εμπιστοσύνη.
Τα συναισθήματα στους πολεμιστές και η αγάπη διαρκούν για πάντα
και ισχύουν όπως και ο λόγος τους… άπαξ και δοθεί.
.
Λόγια αγάπης ή… Έργα Αγάπης?

ΠΗΓΗ
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/11/blog-post_4341.html#ixzz2D8P9bbUO
http://okloios.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7816.html