Αντιιμπεριαλιστικός, αντιαποικιακός, απελευθερωτικός ο αγώνας της ΕΟΚΑ

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η ΙΣΤΟΡΙΑ δεν γράφεται με τα «εάν». Καταγράφεται με αίματα και θυσίες των λαών, που αξιώνουν ελευθερία, αξιοπρέπεια, ασφάλεια και επιβίωση. Ο Κυπριακός Ελληνισμός, την 1η του Απρίλη 1955, αφού είδε και αποείδε ότι με τα υπομνήματα και τα παρακάλια δεν μπορούσε να αποκτήσει τα δίκαιά του, πήρε τα όπλα κατά του Βρετανού δυνάστη.

Τα παλληκάρια του Διγενή, υπό το λάβαρον της ΕΟΚΑ και με τις ευλογίες του Μακάριου, διεξήγαγαν τον μόνο αντιιμπεριαλιστικό, αντιαποικιακό και απελευθερωτικό αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού. Στόχος, η αυτοδιάθεση-Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. 

Διάφοροι, εκ των υστέρων και με κουτοπόνηρη πρόθεση και ισοπεδωτική διάθεση, αμφισβητούν εκείνον τον ανεπανάληπτο αγώνα. Διερωτώνται με φαρισαϊκή επιτηδειότητα αν έπρεπε να γίνει επειδή, λένε, οι συνθήκες, τα δεδομένα στην περιοχή και ειδικά η κατάσταση της Ελλάδας δεν επέτρεπαν στον κυπριακό Ελληνισμό να διεκδικήσει τα δίκαια και την ελευθερία του.

Είναι πολύ εύκολο, εκ των υστέρων και με την ασφάλεια των πολλών χρόνων που έχουν παρέλθει, περίεργοι «ιστορικοί» να επιδίδονται σε κατασυκοφάντηση, ελεεινολόγηση και υποβάθμιση εκείνου του πρωτοφανούς αγώνα ενός απόλεμου αλλά λιονταρόψυχου κυπριακού Ελληνισμού. Ιδιαίτερα, η εν πολλαίς αμαρτίαις, ύβρεις και χαρακτηρισμούς, περιπεσούσα Αριστερά (ΑΚΕΛ) δεν νομιμοποιείται καν να παίρνει στο στόμα της τον αγώνα, τους αγωνιστές και τον Διγενή. Διότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ καθύβρισε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, σε αντιδιαστολή προς αρκετά στελέχη του ΑΚΕΛ που βοήθησαν και ενίσχυσαν τον αγώνα. Αίφνης, διάφοροι μοιραίοι… ανακαλύπτουν σκιές και προσάπτουν μομφές εναντίον του αγώνα και αγωνιστών.

Με την ίδια ηλίθια συλλογιστική, πρέπει να αμφισβητηθεί η Γαλλική Επανάσταση, η Οκτωβριανή Επανάσταση, η Αμερικανική Επανάσταση, η Κουβανική και τόσες άλλες.

Να θυμίσουμε: Ο στόχος του αγώνα της ΕΟΚΑ ήταν η Ένωση με την Ελλάδα. Αυτό ορκίστηκαν, υπό τους ιερούς θόλους της Παναγίας της Φανερωμένης, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και δεκάδες χιλιάδες παραληρούντων Ελλήνων, στις 22 Αυγούστου 1954.Αφελείς; Ονειροπαρμένοι; Εκτός πραγματικότητας; Όχι! Ήταν συνειδητοποιημένοι πατριώτες, που αποφάσισαν να αναλάβουν τονυπέρ πάντων αγώνα ελευθερίας. Ένας αγώνας κρίνεται όχι μόνο από το αποτέλεσμα αλλά και με τα δεδομένα της εποχής που διεξάγεται. Όχι με κριτήρια ύστερα από 50 ή 60 χρόνια. Οι εκ των υστέρων κριτές ομοιάζουν με τους μετά Χριστόν προφήτες. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν τελεσφόρησε όχι εξ υπαιτιότητας των αγωνιστών αλλ’ εξαιτίας της πολιτικής ανεπάρκειας της ηγεσίας και της υποτίμησης των Εγγλέζων και των Τούρκων. Η ανεξαρτησία, δοτή και κολοβή, δεν ήταν ο στόχος του αγώνα. Ο Μακάριος τον άλλαξε. Χωρίς να ερωτηθούν οι Έλληνες της Κύπρου, που έγιναν λίπασμα ελευθερίας και άφησαν τα κόκαλά τους στους κάμπους και στις βουνοπλαγιές.

Οι ηγέτες απεδείχθησαν πολύ κατώτεροι και εγκληματικά σπιθαμιαίοι των περιστάσεων. Σήμερα τιμούμε και δοξολογούμε την 1η Απριλίου ως την πιο φωτεινή επέτειο λεβεντιάς, ηρωισμού, αυτοθυσίας και αξιοπρέπειας στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία. Οι Έλληνες απέδειξαν ότι ξέρουν να παίρνουν ανηφοριές για την ελευθερία τους. Όσοι ηγούνται του τόπου οφείλουν να θυμούνται, έστω και αν βγάζουν ερυθρά εξανθήματα, ότι αυτό το κράτος θεμελιώθηκε στα αίματα και στα κόκαλα των ηρώων και αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Γι’ αυτό και οφείλουν σήμερα, με σεβασμό, να μεταβούν στα Φυλακισμένα Μνήματα και να καταθέσουν τα λουλούδια της συγγνώμης τουςγια όσα κατά των αγωνιστών, της ΕΟΚΑ και του Διγενή εξήμεσαν και ακόμα δεν αναιρούν.

Από την εφημερίδα Σημερινή