Του Λεωνίδα Μπλαβέρη
Πριν από 56 χρόνια, το βράδυ 31ης Μαρτίου προς 1η Απριλίου του 1955, ξεκίνησε στην Κύπρο από μια χούφτα αποφασισμένων μαχητών της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) ο ηρωικός ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών.
Ο αγώνας ξεκίνησε με σειρά βομβιστικών ενεργειών και ρίψη χιλιάδων προκηρύξεων, με τις οποίες καλούνταν οι Κύπριοι να ξεσηκωθούν εναντίον τους. Ήταν τέτοια η έκπληξη των Βρετανών, ώστε αρχικά πίστεψαν ότι επρόκειτο για κακόγουστη πρωταπριλιάτικη φάρσα. Γρήγορα, όμως, διαπίστωσαν την αποφασιστικότητα του κυπριακού λαού και μετά από τετραετή αγώνα (1955-1959) η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 16/8/1960, με πρώτο πρόεδρο τον τότε Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ”.
Το 1878 τελειώνει η μακρά και οδυνηρή περίοδος της τουρκικής κατοχής της Κύπρου, με την πώληση (ή ενοικίαση) από την Οθωμανική αυτοκρατορία στην Αγγλία, που το 1914 την προσαρτά πλήρως, ενώ το 1923 (συνθήκη της Λοζάνης) η Τουρκία παραιτείται παντός δικαιώματος στο νησί. Τον Ιανουάριο του 1950, διενεργείται από την Εκκλησία προσπάθειες των Άγγλων, 96% του Κυπριακού λαού τάσσεται υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η τότε ελληνική κυβέρνηση θεωρούσε το θέμα «εσωτερική υπόθεση της Βρετανίας» και παρέμενε απαθής, ενώ ο τότε πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας δεν δέχτηκε να συναντήσει την αντιπροσωπία της Κυπριακής Εθναρχίας, που έφερε τους 18 τόμους των υπογραφών του δημοψηφίσματος. Το 1954, ο άνθρωπος που έφερε τελικά το Κυπριακό στον ΟΗΕ, ο Αλέξανδρος Παπάγος, λίγο μετά αρρώστησε και πέθανε. Η Κύπρος παρέμεινε μόνη και αβοήθητη να ξεκινήσει τον εθνικοαπελευθερωτικό της αγώνα.
Το ψευδώνυμο Διγεvής
Επικεφαλής του πολιτικού σκέλους ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και του στρατιωτικού ο κυπριακής καταγωγήςυποστράτηγος του Ελληνικού Στρατού Γεώργιος Γρίβας, με το αγωνιστικό ψευδώνυμο «Διγενής», του οποίου την πραγματική ταυτότητα αποκάλυψε δημόσια σε ραδιοφωνική του ομιλία τον Απρίλιο του 1955 ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης. Με αυτόν τον ιταμό τρόπο «εκδικήθηκε» τον αρχηγό της φιλοβασιλικής αντιστασιακής οργανώσεως Χ, ο οποίος στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα και κυρίως στη διάρκεια των Δεκεμβριανών το 1944, αποτέλεσε το πιο σημαντικό ίσως πρόβλημα για το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ στη προσπάθειά τους να καταλάβουν την Αθήνα.
Ο Μακάριος συμφωνούσε με τον Διγενή στην ουσία του αγώνα, διαφωνούσαν όμως στις λεπτομέρειες, και κυρίως στη μορφή του αγώνα (ανταρτοπόλεμος, όχι ένοπλος αγώνας). Στις 10/11/1954, ο Διγενής αποβιβάστηκε κρυφά στο νησί, αρχίζοντας την ουσιαστική προπαρασκευή του αγώνα, με τη συγκέντρωση και εκπαίδευση των πρώτων μαχητών.
Τα μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου / 1 ης Απριλίου, ταυτόχρονα σε Λευκωσία, Λάρνακα, Λεμεσό και σε στρατιωτικές θέσεις των Άγγλων, ξεκίνησε ο αγώνας με τέτοια στρατιωτική ακρίβεια και σκληρότητα, που αιφνιδιάζει Κυπρίους, Βρετανούς και Ελλαδίτες.
Στις 24/5/1955, σημειώθηκε στη Λευκωσία η πρώτη οργανωμένη μαχητική διαδήλωση της νεολαίας. Διπλωματικά, στις 29/8/1955, η Βρετανία συγκάλεσε στο Λονδίνο Τριμερή Διάσκεψη μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, Ελλάδας και Τουρκίας, εισάγοντας έτσι στο προσκήνιο και τον «ξένο», έως τότε, παράγοντα.
Στις 3/10/1955 αναλαμβάνει κυβερνήτης της Κύπρου ο στρατάρχης Σερ Τζον Χάρνηγκ, ο οποίος υπήρξε ο χειρότερος και σκληρότερος Άγγλος κυβερνήτης.
Ο εορτασμός για την 28η Οκτωβρίου πνίγηκε στο αίμα με τη θανατική καταδίκη του Μιχαλάκη Καραολή, αλλά και τη σύλληψη μεγάλου αριθμού Κυπρίων.
Εφημερίδα: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.