Πολλοί φίλοι αναγνώστες μου έχουν ζητήσει να γράψω για τον θάνατο του 19χρονου Θανάση Καναούτη, μετά από έλεγχο εισιτηρίων σε τρόλεϊ. Αρκετοί μου έχουν στείλει βίντεο με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, για να τα ανεβάσω στο μπλογκ. Τώρα που έγινε η κηδεία του Θανάση Καναούτη, μπορώ να γράψω.
Πρώτα απ’ όλα, τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια και τους φίλους του Θανάση Καναούτη. Είναι άδικο να χάνεται ένας νέος άνθρωπος. Είναι ακόμα πιο άδικο να χάνεται με αυτόν τον τρόπο.
Δεν ξέρω ποιος είχε την ιδέα να γίνεται έλεγχος εισιτηρίων από εθελοντές που παίρνουν …bonus.
Εκείνο που ξέρω είναι πως γίνεται μια συστηματική και συστημική προσπάθεια να στραφούν οι Έλληνες πολίτες ο ένας εναντίον του άλλου.
Ξέρω ακόμα πως αυτή η προσπάθεια αποδίδει.
Τα χειρότερα ένστικτά μας αναδύονται -το ευνοεί η χρεοκοπία της χώρας- και, αντί να στραφούμε ενάντια σε αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στην εξαθλίωση, πάμε ολοταχώς για να σκοτωθούμε μεταξύ μας.
Είναι εντυπωσιακό το μίσος που συναντάς στην κοινωνία. Είναι εντυπωσιακό το μίσος που συναντάς στο Διαδίκτυο. Κανείς δεν ακούει κανέναν. Ένα ατελείωτο βρισίδι.
Και όλοι έχουν δίκιο. Δια της αποδείξεως πως ο άλλος έχει άδικο, οι πάντες «δικαιώνονται».
Και κανείς δεν στέκεται μια στιγμή να σκεφτεί «ποιον συμφέρει αυτό;». Πάντως, όχι την ελληνική κοινωνία.
Οι πολίτες οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές και, μετά, ένα ολόκληρο σύστημα τους ενοχοποιεί που οδηγούνται στα άκρα.
Αυτό είναι έγκλημα. Έγκλημα εκ προμελέτης.
Για να διασωθεί η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας, για να διασωθούν οι γνωστές οικογένειες, οδηγούνται στην αλληλοεξόντωση οι Έλληνες.
Οι Έλληνες που περιμένουν να τους σώσει η Παναγία. Η Παναγία σάπισε σαν την ελληνική κοινωνία. Δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Δεν υπάρχει Παναγία στην ελεύθερη αγορά, ανόητοι. Την Παναγία την επικαλούνται πια τα καθάρματα. Όπως και την πατρίδα.
Ο μόνος έλεγχος που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα μετά την χρεοκοπία είναι ο έλεγχος για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Να ενεργοποιηθεί η Επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Η μόνη λύση και ελπίδα για την σημερινή Ελλάδα είναι η Δικαιοσύνη.
Γράφω εδώ και τρία χρόνια πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία Δικαιοσύνης.
Η απόδοση Δικαιοσύνης δεν είναι κεντρικό αίτημα. Καθόλου περίεργο, αν σκεφτείς πως κάθε Έλληνας ξεχωριστά αισθάνεται αδικημένος και πιστεύει πως αυτός -και μόνον αυτός- έχει απόλυτο δίκιο.
Ο θάνατος του Θανάση Καναούτη αντιμετωπίστηκε σαν μια ιδανική ευκαιρία για χιλιάδες ανθρώπους να αποδείξουν πως έχουν δίκιο και, κυρίως, πως οι άλλοι έχουν άδικο.
Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου αντιμετωπίζεται σαν μια ευκαιρία για προσωπική εκτόνωση και ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Ελεγκτές όλοι. Έξαλλοι με τον ελεγκτή του τρόλεϊ οι ελεγκτές. Έξαλλοι οι ρουφιάνοι με τον ρουφιάνο.
Γέμισε η χώρα χωροφύλακες. Αν ξαναφτιαχτεί η Χωροφυλακή, λογικά θα υπάρχουν εκατομμύρια αιτήσεις για πρόσληψη.
Η χρεοκοπία της χώρας ανέδειξε την ένδεια της χώρας σε ανθρώπινο δυναμικό. Πολιτική και πνευματική ηγεσία είναι για τα μπάζα. Οι δικαστές διεφθαρμένοι και ανύπαρκτοι. Οι «υγιείς δυνάμεις» πιο άρρωστες από ποτέ. Του θανατά.
Και οι πολίτες; Οι πολίτες είναι σχεδόν έτοιμοι να αποδεχτούν ως «τζαμπατζή» τον άνεργο. Όχι τον εφοπλιστή, τον άνεργο.
Όταν γίνεσαι σκλάβος με την θέλησή σου, δεν υπάρχει ελπίδα για σένα.
Δικαιοσύνη ή κόλαση. Δεν θα βαρεθώ να το γράφω.
(Α ναι, και δεν είμαι σίγουρος πως έχω δίκιο. Μπορεί να κάνω και λάθος.)
πηγή
RAMNOUSIA
Πρώτα απ’ όλα, τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια και τους φίλους του Θανάση Καναούτη. Είναι άδικο να χάνεται ένας νέος άνθρωπος. Είναι ακόμα πιο άδικο να χάνεται με αυτόν τον τρόπο.
Δεν ξέρω ποιος είχε την ιδέα να γίνεται έλεγχος εισιτηρίων από εθελοντές που παίρνουν …bonus.
Εκείνο που ξέρω είναι πως γίνεται μια συστηματική και συστημική προσπάθεια να στραφούν οι Έλληνες πολίτες ο ένας εναντίον του άλλου.
Ξέρω ακόμα πως αυτή η προσπάθεια αποδίδει.
Τα χειρότερα ένστικτά μας αναδύονται -το ευνοεί η χρεοκοπία της χώρας- και, αντί να στραφούμε ενάντια σε αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας στην εξαθλίωση, πάμε ολοταχώς για να σκοτωθούμε μεταξύ μας.
Είναι εντυπωσιακό το μίσος που συναντάς στην κοινωνία. Είναι εντυπωσιακό το μίσος που συναντάς στο Διαδίκτυο. Κανείς δεν ακούει κανέναν. Ένα ατελείωτο βρισίδι.
Και όλοι έχουν δίκιο. Δια της αποδείξεως πως ο άλλος έχει άδικο, οι πάντες «δικαιώνονται».
Και κανείς δεν στέκεται μια στιγμή να σκεφτεί «ποιον συμφέρει αυτό;». Πάντως, όχι την ελληνική κοινωνία.
Οι πολίτες οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές και, μετά, ένα ολόκληρο σύστημα τους ενοχοποιεί που οδηγούνται στα άκρα.
Αυτό είναι έγκλημα. Έγκλημα εκ προμελέτης.
Για να διασωθεί η πολιτική και η οικονομική ελίτ της χώρας, για να διασωθούν οι γνωστές οικογένειες, οδηγούνται στην αλληλοεξόντωση οι Έλληνες.
Οι Έλληνες που περιμένουν να τους σώσει η Παναγία. Η Παναγία σάπισε σαν την ελληνική κοινωνία. Δεν μπορεί να σώσει κανέναν. Δεν υπάρχει Παναγία στην ελεύθερη αγορά, ανόητοι. Την Παναγία την επικαλούνται πια τα καθάρματα. Όπως και την πατρίδα.
Ο μόνος έλεγχος που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα μετά την χρεοκοπία είναι ο έλεγχος για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Να ενεργοποιηθεί η Επιτροπή λογιστικού ελέγχου για το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Η μόνη λύση και ελπίδα για την σημερινή Ελλάδα είναι η Δικαιοσύνη.
Γράφω εδώ και τρία χρόνια πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία Δικαιοσύνης.
Η απόδοση Δικαιοσύνης δεν είναι κεντρικό αίτημα. Καθόλου περίεργο, αν σκεφτείς πως κάθε Έλληνας ξεχωριστά αισθάνεται αδικημένος και πιστεύει πως αυτός -και μόνον αυτός- έχει απόλυτο δίκιο.
Ο θάνατος του Θανάση Καναούτη αντιμετωπίστηκε σαν μια ιδανική ευκαιρία για χιλιάδες ανθρώπους να αποδείξουν πως έχουν δίκιο και, κυρίως, πως οι άλλοι έχουν άδικο.
Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου αντιμετωπίζεται σαν μια ευκαιρία για προσωπική εκτόνωση και ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Ελεγκτές όλοι. Έξαλλοι με τον ελεγκτή του τρόλεϊ οι ελεγκτές. Έξαλλοι οι ρουφιάνοι με τον ρουφιάνο.
Γέμισε η χώρα χωροφύλακες. Αν ξαναφτιαχτεί η Χωροφυλακή, λογικά θα υπάρχουν εκατομμύρια αιτήσεις για πρόσληψη.
Η χρεοκοπία της χώρας ανέδειξε την ένδεια της χώρας σε ανθρώπινο δυναμικό. Πολιτική και πνευματική ηγεσία είναι για τα μπάζα. Οι δικαστές διεφθαρμένοι και ανύπαρκτοι. Οι «υγιείς δυνάμεις» πιο άρρωστες από ποτέ. Του θανατά.
Και οι πολίτες; Οι πολίτες είναι σχεδόν έτοιμοι να αποδεχτούν ως «τζαμπατζή» τον άνεργο. Όχι τον εφοπλιστή, τον άνεργο.
Όταν γίνεσαι σκλάβος με την θέλησή σου, δεν υπάρχει ελπίδα για σένα.
Δικαιοσύνη ή κόλαση. Δεν θα βαρεθώ να το γράφω.
(Α ναι, και δεν είμαι σίγουρος πως έχω δίκιο. Μπορεί να κάνω και λάθος.)
πηγή
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.