Τα χρόνια της Αθωότητας

Όταν ήμουνα μικρή-ος, είχαμε τις δραχμούλες και ήτανε καλύτερα.

Η μαμά μου μού έδινε 5 δρχ. για το σχολείο. (3δρχ. η τυρόπιτα και 2δρχ. η πορτοκαλάδα). Βλέπαμε καρτούν και διαβάζαμε κόμιξ μόνο το Σαββατοκύριακο και τα λέγαμε όλα ¨” Μίκυ Μάους”. Δέν κατεβάζαμε τραγούδια απο το youtube.

Τα κουβαλούσαμε μαζί μας. Ακούγαμε όλη την ημέρα κασσέτες στο waikman και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Και κάναμε αφιερώσεις. Πολλές αφιερώσεις. Η t.v είχε μόνο 3 κανάλια και στίς 12 έκλειναν με τον εθνικό ύμνο. Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και απλά τους φωνάζαμε. Δέν χρειαζώταν να τηλεφωνήσουμε πρώτα. Ξέραμε οτι θα συναντηθούμε στην πλατεία. Δέν κλείναμε ραντεβού απο πρίν.

Κινητά δεν είχαμε αλλά πάντα μας βρίσκανε. Ασε που κινητό και ίντερνετ ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Με τα αδέρφια μας σκοτωνώμασταν. Τρέχαμε, πέφταμε, ματώναμε και δέν μας έτρεχαν για αντιτετανικό. Τα φάρμακα ήταν δύο. Οξυζενέ και ιώδιο. Όταν δεν καθώμασταν καλά οι γονείς μας μάς έδερναν χωρίς να σκέφτωνται ” μήπως τραυματίσω την ευαίσθητη παιδική ψυχή του”. Παιχνίδια είχαμε 3 φορές τον χρόνο. Χριστούγεννα, Πάσχα και στα γενέθλια και τα προσέχαμε σαν τα μάτια μας. Οταν παίζαμε το πιό extreme ήταν να ανακαλύπτουμε οικοδομές. Η coca colla ήταν σε γυάλινο μπουκάλι και είχε υπέροχη γεύση. Κρουασάν δεν είχαμε.

Η κουκουρούκου ήταν η αγαπημένη μας λιχουδιά. Μαζεύαμε μετά μανίας τα αυτοκόλλητα. Στέλναμε γράμματα σε αρωματικό χαρτί αλληλογραφίας (όχι e-mails) και γράφαμε σε “λεύκωμα”. Πάρτυ γινότανε σχεδόν κάθε Σάββατο και το τραγουδάκι ύμνος ήταν το “ska sou sou”. Oi εξοδοι maς περιοριζοταν sta “Goody’s” και όποια ερχώτανε βαμμένη στο σχολείο την λέγαμε πουτάνα. Πρίν βγούμε απο το σπίτι παίρναμε ρητές εντολές απο τη μαμά. 1) φόρα μπουφάν μην κρυώσεις 2) μη μιλήσεις σε αγνώστους και σου κάνουν κακό. Το πρώτο ήταν πολύ πιο πιθανό να συμβεί απο το δεύτερο.

Η λέξη “παιδεραστής” δεν υπήρχε στο λεξιλογιό μας. Η αντίστοιχη ήτανε “ανώμαλος” και το χειρότερο που μπορούσε να κάνει ήταν να μας κοιτάζει λάγνα. Πιστεύμα οτι οι πλούσιοι και οι γιατροί δεν πεθαίνουνε ποτέ.

Τα καλοκαίρια μας ρήμαζαν τα κουνούπια και μας τρίβανε τα πόδια με ξύδι. Όποιοι καπνίζανε κρυφά τρίβανε τα χέρια τους με λεμονόφυλλα, αλλά παντα τούς παίρνανε χαμπάρι. Το πρωινό μας είχε υποχρεωτικά γάλα και το απογευματινό μας αυγό. (Το αυγό γραφώτανε με ύψιλον). Αν δεν έτρωγες αυτά τα δύο ήταν σαν να αμφισβητούσες τον ίδιο το Θεό.

Τη Σαρακοστή έπρεπε να νηστέψουμε ωποσδήποτε. Και ναι, το Πάσχα όλα μας φαίνωνταν πιο νόστιμα. Ακόμα και τα φρούτα είχαν άλλη γεύση. Ξεχωρίζαμε τις εθνικές επετείους. Ξέραμε τι γιορτάζαμε στις 28 Οκτωβρίου και τι στις 25 Μαρτίου. Τις Απόκριες ντυνώμασταν βασίλισσες τών πάντων. (του χιονιού, των λουλουδιών, των αστεριών, της νύχτας κ.τ.λ. Τα αγόρια cowboy. Η στολή περιοριζότανε σε ένα καπέλο και ενα πιστολάκι. Στήν t.v ο μοναδικός gay ήταν ο Μαρίνος και ήταν πολύ καλύτερος απο τους σημερινούς. Το μοναδικό περιοδικό με πορνογραφικό υλικό ήταν ο “τα ρα τα τά”…Και αν δεν σταματήσω ΤΩΡΑ να γράφω θα αρχίσω να κλαίω…….

1greek.wordpress.com