Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Χριστιανούς καθώς ο Χριστός νίκησε το θάνατο και βγήκε θριαμβευτής "θανάτω, θάνατον πατήσας" για να στείλει το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας.
Πάσχα στα αραμαϊκά σημαίνει Πέρασμα, όπως Πεσάχ στα εβραϊκά και Πισάχ στα αιγυπτιακά. Το Πάσχα ήταν εβραική γιορτή σε ανάμνηση της εξόδου τους από την Αίγυπτο. Ενώ σύμφωνα με την Βιβλική αφήγηση ο Άγγελος ο οποίος περνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων που ήταν βαμμένες με αίμα δεν θανάτωνε τα πρωτότοκά τους παιδιά.
Έθιμα βγαλμένα από τα βάθη του χρόνου, εμπλουτισμένα με στοιχεία αλησμόνητων πατρίδων αναβιώνουν στην ελληνική επαρχία καθώς το Πάσχα πλησιάζει. Ουσιαστικά, τα έθιμα του Πάσχα αρχίζουν από τη Μεγάλη Πέμπτη, ημέρα κατά την οποία ξεκινούν οι προετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή και κορυφώνεται το Μεγάλο Σάββατο.
Εντυπωσιακό και θορυβώδες, το Πάσχα στην Κέρκυρα φέρνει στο νου όλων το περίφημο έθιμο με τους μπότηδες που λαμβάνει χώρα το Μεγάλο Σάββατο στην καρδιά της όμορφης πόλης. Η φύση είναι ντυμένη στα πράσινα, με τις ευωδιές των λουλουδιών, και η πόλη να ετοιμάζεται να υποδεχτεί ένα μεγάλο θρησκευτικό γεγονός.
Το έθιμο Μπότηδες στη Σπιανάδα στην Κέρκυρα είναι ένας συνδυασμός Ενετικών Παραδόσεων και Ορθόδοξων εθίμων.
Το βράδυ της Ανάστασης, η Εκκλησία δεν είναι στολισμένη πένθιμα όπως τις προηγούμενες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Μόλις ο ιερέας βγει από την Ωραία Πύλη και πει το "δεύτε λάβετε φως", όλοι τρέχουν γύρω του για να ανάψουν φως.
Στην Αρκαδία, το φως παίρνει πρώτη μια νιόνυφη, φιλά το χέρι του παπά και του δίνει χρήματα. Στη Χίομόλις ψαλλεί το Χριστός Ανέστη, η ατμόσφαιρα δονείται από τις τυμπανοκρουσίες τους πυροβολισμούς, τους κρότους των πυροτεχνημάτων και των κροτίδων. Στους δρόμους της Ζακύνθου σπάζουν πήλινα αγγεία "Το κάνουν για χάρη του Χριστού και την πομπή των Oβραίων", αλλά και για την εκφόβιση των δαιμόνων που αντιμάχονται την Ανάσταση του Σωτήρα .
Στην Κέρκυρα την ημέρα του Πάσχα γεμίζουν στην αγορά έναν κάδο με νερό και τον στολίζουν με πρασινάδες και λουλούδια. Όποιος περάσει από κει πρέπει να ρίξει μέσα ένα νόμισμα. Και μόλις σημάνουν οι καμπάνες της Ανάστασης, όσοι βρεθούν εκεί κοντά παίρνουν νερό από τον κάδο και πλένουν το πρόσωπό τους για να καθαριστούν από κάθε βρωμιά και αμαρτία. Ταυτόχρονα οι γυναίκες δαγκώνουν στο σπίτι τους όποιο σιδερένιο αντικείμενο βρουν πρόχειρο (στη Ζάκυνθο ένα κλειδί) και λένε: "σιδερένιο το κεφάλι μου".
Το Άγιο Φως, σύμφωνα με τη λαϊκή μας παράδοση, έχει τη δύναμη να προστατεύσει ολόκληρη την περιοχή που θα φωτιστεί από αυτό. Την έννοια αυτή έχει και η μεγάλη φωτιά που ανάβουν σε υψώματα των χωριών τη νύχτα της Ανάστασης.
Σε πολλές περιοχές της χώρας μας λίγο πριν λήξει η τελετή της Ανάστασης, η εικόνα της Αναστάσεως, περιφέρεται γύρω από το ναό. Πίσω από τις κλειστές πύλες του ναού βρίσκεται ο νεωκόρος παριστάνοντας το διάβολο. Ο ιερέας διατάζει απ' έξω: Αρατε πύλας! Ο νεωκόρος ρωτά: Ποιος είσαι; Και ο ιερέας απαντώντας λέει: «Άρχων ισχυρός;» Στη συνέχεια κλωτσά με το πόδι του την πύλη και ορμά μέσα στο ναό με τη λαμπάδα προτεταμένη. Έτσι, γίνεται το διώξιμο του διαβόλου.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, τη νύχτα της Ανάστασης οι ψυχές των νεκρών από το Πάσχα μέχρι την Πεντηκοστή βγαίνουν από τον Άδη. Έτσι, στις Σαράντα Εκκλησιές, όπως αναφέρει ο Γ.Α.Μέγας, στο βιβλίο του “Ελληνικές Γιορτές","τη νύχτα της Πασχαλιάς οι γυναίκες πηγαίνουν στα λημόρια (νεκροταφείο) και θυμιατίζουν.
Με τη φλόγα του Αγίου Φωτός που φέρνουν από την Ανάσταση, "σταυρώνουν" πρώτα το ανώφλι της εξώπορτας και στη συνέχεια ανανεώνουν το φως της καντήλας στο εικονοστάσι καθώς και τη φωτιά στο τζάκι. Σημειώνεται ότι το σβήσιμο των πυρών και η ανανέωσή τους από μια νέα και αγιασμένη φωτιά, συνηθιζόταν τόσο στην αρχαία Ελλάδα, όσο και στην Αρχαία Ρώμη.
Σε ορισμένες περιοχές μεταδίδουν το Άγιο Φως στα στείρα ζώα (Λασίθι) και τα άκαρπα δέντρα (Κάρπαθος), εξορκίζοντας τα ενοχλητικά ζωύφια. Στην Πάτρα σβήνοντας τη λαμπάδα τους κάτω από το εικονοστάσι λένε: όξω ψύλλοι και κορέοι, να μπούμε εμείς οι νοικοκυραίοι".
Στην Ανδριανούπολη το κερί της Ανάστασης το κρύβουν και όταν ρίχνει χαλάζι το ανάβουν. Στην Κίο το φυλάσσουν επί ένα χρόνο και όταν κάνει τρικυμία, βροντές και αστραπές το ανάβουν, θυμιάζουν και σταματά η τρικυμία.
Σε άλλες πάλι περιοχές το τραπέζι της Ανάστασης δεν το ξεστρώνουν για τρεις μέρες και τα ψίχουλα τα ρίχνουν στα αμπέλια για να μεταδοθεί σε αυτά η αφθονία. Σε πολλές περιοχές ο ιερέας επισκέπτεται τα σπίτι και αγιάζει το πασχαλινό αρνί. Ο νοικοκύρης του σπιτιού εξετάζει τα σημάδια της ωμοπλάτης για να βγάλει από αυτά μαντέματα για τα όσα θα συμβούν στο σπίτι ή τη στάνη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.