Άνθρωποι... Φρανκεστάιν;

Δεν είμαστε ειδικοί στο ομολογουμένως πολύ λεπτό θέμα των  μεταμοσχεύσεων. Ακούμε με προσοχή τα όσα λέγονται στο δημόσιο διάλογο και ανάλογα, παίρνουμε θέση. Όμως, η ανακήρυξη όλων μας σε δότες, χωρίς (μια στοιχειώδη έστω) πρότερη δημόσια διαβούλευση, χωρίς ανοικτό διάλογο μεταξύ των αρμοδίων και χωρίς τη γνωμοδότηση της Εκκλησίας μας, είναι μια ενέργεια αυταρχική, που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Και εξηγούμαστε.

Όχι στη σύληση του ναού

Το σώμα αποτελεί το ναό της ψυχής. Στο ανθρώπινο σώμα οφείλεται σεβασμός, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής, όσο και μετά. Δεν νοείται η λεηλασία του. Γιατί περί λεηλασίας πρόκειται, αν δεν έχει δοθεί η άδεια για αφαίρεση οργάνου για μεταμόσχευση (δηλαδή δωρεά) από τον ίδιο τον άνθρωπο προ του θανάτου του, ή από τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Η απο-ιεροποίηση της ανθρώπινης ζωής, αποτέλεσμα των δογματικών ορθολογιστικών στερεοτύπων της εποχής, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Οφείλουμε όμως εμείς, από την πλευρά μας, να υπενθυμίσουμε στους «προοδευτικούς» θιασώτες του κοινωνικού «εκσυγχρονισμού» (οι οποίοι δείχνουν να βιάζονται πάρα πολύ, γιατί;), ότι δεν είμαστε Playmobil, ή Lego, ότι η ανθρώπινη ζωή έχει ουσία, είναι ιερή, είναι δώρο Θεού και δεν νοείται κάποιοι να αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο σώμα ως κυψέλη «παραγωγής» οργάνων προς «κατανάλωση».

Η Εκκλησία μας λέει ότι «οι μεταμοσχεύσεις, μεταμορφώνουν το δράμα του λήπτη σε ελπίδα ζωής» και επισημαίνει ότι θα μπορούσε να τις ευλογήσει, «με την αδιαπραγμάτευτη όμως προϋπόθεση ότι κατά τη μεταμοσχευτική διαδικασία προστατεύεται η συνείδηση του δότη και δεν παραβιάζονται οι πνευματικές αξίες».

Στην προκειμένη περίπτωση, το υπουργείο Υγείας, ανακηρύσσοντας όλους μας ετσιθελικά σε δότες, παραβιάζει την αρχή αυτή και μάλιστα βάναυσα, ενώ μας καθιστά ευάλωτους στις υποκειμενικές κρίσεις ή «κρίσεις» ιατρών ή «ιατρών». Επαναλαμβάνουμε: η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή. Δεν νοείται να αφήνεται έρμαιο στα χέρια κάποιων, οι οποίοι μπορεί κάποια στιγμή να θεωρήσουν ότι μπορούν να αποκομίσουν κέρδος από την εμπορία οργάνων.

Γιατί η λαθρεμπορία οργάνων (συνήθως νεφρών από χώρες του Τρίτου Κόσμου), αποτελεί σήμερα μια ζοφερή πραγματικότητα... Μια απορία: ποιος θα προστατεύσει αύριο ορφανά ή παιδιά με ειδικές ανάγκες; Όλοι θυμούνται τι έγινε το 2009 στην Ιταλία, με την εξαφάνιση ανήλικων μεταναστών από το νησί Λαμπεντούζα (400 παιδιά «εξαφανίστηκαν»).

Τα ερωτήματα που εγείρονται, είναι ομολογουμένως πολλά... Ποιος θα προστατεύσει γενικότερα, τα ευάλωτα άτομα; Και γιατί να αναγάγουμε τους ιατρούς σε θεούς-«τροχονόμους» της ζωής; Γιατί να δώσουμε πάτημα σε όσους πειραματίζονται και αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους ως Φρανκεστάιν;

Με συγκεκριμένο τρόπο

Η δωρεά οργάνων είναι θεάρεστη πράξη, πράξη αγάπης και αυταπάρνησης, εφόσον όμως γίνει με πολύ συγκεκριμένο τρόπο που προάγει τα ουμανιστικά ιδεώδη και όχι με τρόπο που απαξιώνει την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής. Με άλλα λόγια, η δωρεά πρέπει να αποτελεί εκφρασμένη επιθυμία κάποιου, στη διάρκεια της ζωής του και εφόσον έχει σώας τας φρένας, ή των αγαπημένων του προσώπων, που μέσα από το δότη, θα μπορούν να βλέπουν τον άνθρωπο που αγαπούσαν και αγαπούν.

ΠΗΓΗ: http://elora.gr/portal/greece/5-hellas/3030-2011-04-11-13-59-52