Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι, όταν κάποιος δανείζεται πολλά και ο κύριος όγκος των χρημάτων που παίρνει πηγαίνει αυτομάτως πίσω στους δανειστές, τότε θα πρέπει να είναι σε θέση να επιβάλει και κάποιους όρους. Εάν λοιπόν δεν μπορεί να το κάνει, όπως περίτρανα φάνηκε από τους κατοχικούς όρους που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα προκειμένου να αποδεσμευτούν οι δόσεις από την τρίτη και μετά, τότε καλύτερα... να το κλείσουν το μαγαζί. Τουλάχιστον να μη σωρεύουν δισεκατομμύρια στα τεφτέρια των επόμενων γενεών.
Το δείγμα είναι απολύτως συγκεκριμένο και ενδεικτικό. Τα 8 δισ. ευρώ της έκτης δόσης, για την οποία εκβιάστηκαν με τον χειρότερο τρόπο οι Έλληνες πολίτες και η χώρα σύρθηκε ως παρίας από τα διεθνή ΜΜΕ, διανέμονται ήδη ως εξής:
Το 40% πηγαίνει σε ξένους επενδυτές, δηλαδή κυρίως γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.
Το 23% σε Έλληνες κατόχους ομολόγων, δηλαδή ως επί το πλείστον καταλήγει σε ελληνικές τράπεζες.
Το 18% οδεύει προς την ΕΚΤ.
Και, τέλος, το 19% καταλήγει στο Δημόσιο.
Αθροιστικά, δηλαδή, η Ελλάδα εκβιάστηκε για έναν δανεισμό του οποίου το 81% θα επιστραφεί ως τοκοχρεολύσια στους δανειστές, ενώ το Δημόσιο θα λάβει μόλις το 19%. Αυτά αφορούν την τελευταία δόση, όπου, όπως φαίνεται, οι συνθήκες ήταν... καλές, αφού, αν πάρουμε συνολικά τα στοιχεία δανεισμού της προηγούμενης διετίας (2009 - 2010), φαίνεται ότι το 86,4% των δανείων που έχουμε λάβει, χρησιμοποιήθηκε απευθείας για πληρωμή τοκοχρεολυσίων!
Έτσι, ενώ η εικόνα που καλλιεργείται «υποστηρίζει» ότι με τα δάνεια που πήρε η κυβέρνηση (του ΠΑΣΟΚ) από την τρόικα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, η αλήθεια είναι ότι ο κύριος όγκος πηγαίνει απευθείας στα ταμεία των τραπεζών που κατέχουν τα κρατικά ελληνικά ομόλογα. Γιατί καλλιεργείται η εικόνα αυτή; Απλώς για να πιάνουν οι εκβιασμοί. Ότι, δηλαδή, αν δεν υποκύψουμε στους όρους και τα μέτρα, θα σταματήσουν να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.
To μεγάλο ψέμα
Και εκεί βρίσκεται το μεγάλο ψέμα. Άλλωστε, όποτε οι δανειστές καθυστερούσαν να πληρώσουν μία δόση - κάτι που συνέβη πιο έντονα με την έκτη, που καθυστέρησε τρεις μήνες να καταβληθεί -, το Δημόσιο διέκοπτε αμέσως τις πληρωμές. Ας δούμε κάποια ενδεικτικά στοιχεία:
Το σύνολο του δανείου που προβλέπεται από την περσινή συμφωνία με την τρόικα φτάνει τα 110 δις., τα οποία είναι προγραμματισμένο να χορηγηθούν σε 12 δόσεις μέχρι τον Μάρτιο του 2013.
Η Ελλάδα, μέχρι στιγμής, έχει λάβει έξι δόσεις συνολικού ποσού 73 δισ. ευρώ. Από αυτά, το 85,5%, δηλαδή 62,4 δισ., χορηγήθηκε για την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους.
Την ίδια περίοδο η κυβέρνηση έχει ήδη πληρώσει προς τους τραπεζίτες τόκους και χρεολύσια που φτάνουν τα 78,8 δισ. ευρώ.
Για το 2012 το πρόγραμμα της τρόικας προβλέπει να εκταμιευτούν 24 δισ. ευρώ, ενώ οι προγραμματισμένες πληρωμές τοκοχρεολυσίων (έντοκα, ομόλογα, λήξεις κ.λπ.) φτάνουν τα 54,3 δισ. ευρώ.
Για τοκοχρεολύσια
Επομένως, το δάνειο που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΓΑΠ με την τρόικα (110 δισ.) αποσκοπεί ως επί το πλείστον στην εξυπηρέτηση της καταβολής τοκοχρεολυσίων για την ίδια περίοδο (περίπου 132 δισ. ευρώ τουλάχιστον). Η τριετία καλύπτει την περίοδο που θα βρισκόταν στην εξουσία η κυβέρνηση (αν δεν είχε αλλάξει ο πρωθυπουργός) μαζί με το διάστημα μιας προεκλογικής περιόδου! Απλά και ωραία.
Και μια κρίσιμη λεπτομέρεια: Με το γύρισμα του χρόνου η τρόικα παύει να χορηγεί δάνεια για την κάλυψη του ελλείμματος και των εσωτερικών χρεών. Η κάλυψη αυτών των υποχρεώσεων θα γίνεται αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό και οι πιστωτές θα συνεχίσουν τη ροή της χρηματοδότησης μόνο για την κάλυψη των δανείων. Αν βέβαια όλα προχωρήσουν με βάση τον σχεδιασμό και φυσικά με νέους εκβιασμούς.
Πολλοί λένε ότι τους τελευταίους μήνες οι μισθοί του Δημοσίου (κονδύλι 1 δισ. τον μήνα περίπου) πληρώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων (γι’ αυτό και οι συχνές εκδόσεις με την καθυστέρηση της έκτης δόσης), ενώ οι συντάξεις (κονδύλι περίπου 0,5 δισ.) μέχρι σήμερα έβγαιναν από τα χρήματα των δανείων.
Όμως οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Όπως είδαμε παραπάνω, δανειζόμαστε 110 δισ. ευρώ για να καταβάλουμε τόκους και χρεολύσια 132 δισ. ευρώ. Άρα μας λείπουν 22 δισ. Τα οποία βάζουμε από την τσέπη μας - ή μάλλον... από τις περικοπές στο κοινωνικό κράτος, τους μισθούς και τις συντάξεις - και από τον επιπλέον δανεισμό. Γιατί χρειάζεται να ψαχνόμαστε; Και γιατί να πιστεύουμε όλες αυτές τις σκόπιμες ανοησίες περί Ελλάδας που «ζει» και «πληρώνεται» από την τρόικα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.