ΤΟΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τον προηγούμενο μήνα, μια θατσερική δήλωση ότι οι τοξικομανείς κολλάνε επίτηδες AIDS για να παίρνουν επίδομα, με έκανε να νιώσω διάφορες στομαχικές διαταραχές. Καταρχήν η δήλωση είναι απάνθρωπη, κυνική και υποκριτική. Διαλύουν το κράτος πρόνοιας, αλλά σπεύδουν παράλληλα να βαφτίσουν τα επιδόματα και τις παροχές σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ως περιττά και αμφιβόλου αξίας. 

Είμαστε σε μια περίοδο όπου παρατηρείται μια γενικότερη αύξηση των τοξικομανών και οι δηλώσεις του υπουργού Υγείας θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτικές. Βέβαια, αυτό είναι ακόλουθο μιας συγκεκριμένης λογικής, που ακολουθεί την απανθρωποποίηση της κοινωνίας, μέσω στυγνών πολιτικών (ως πρακτικές). Το ότι στρέφονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε τοξικές ουσίες, δεν είναι μόνο λόγω ψυχολογικής αδυναμίας και απελπισίας, αλλά -κυρίως- λόγω της…τοξικότητας της κρίσης. Τα αδιέξοδα παράγουν αντικοινωνικές συμπεριφορές, για τις οποίες είναι υπεύθυνη η κοινωνία.

Η διέξοδος μέσα από την αυτοκαταστροφή δεν είναι βέβαια η ευκταία, αλλά τελικά παρουσιάζεται ως μοναδική σε “εύθραυστα” άτομα. Οι εξαρτήσεις της εποχής δεν είναι βέβαια μόνο τα ναρκωτικά, αλλά σε ισόποσες -σχεδόν- δόσεις, ο εθισμός στο διαδίκτυο και τα διατροφικά προβλήματα. Έχουμε λοιπόν, εξαρτημένους, ακόμη και χωρίς να λαμβάνουν ναρκωτικές ουσίες.

Ωστόσο, ο υπουργός Υγείας και το διαλυμένο κράτος που υπηρετεί δεν αντιλαμβάνονται την μαζική απελπισία, αντιθέτως στοχοποιούν, με χυδαίο τρόπο όσους δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Επόμενος στόχος ήταν οι ιερόδουλες που “απειλούν την ελληνική οικογένεια” λόγω ασθενειών. Και μόνο που τίθεται το θέμα σε τέτοια βάση, αναδεικνύεται η ρατσιστική αντιμετώπιση μέσω της καθαρότητας της ελληνικής οικογένειας, η οποία a priori αποκλείεται να έχει μέλος-φορέα ασθένειας.

Φυσικά, αυτή η στοχοποίηση ομάδων όπως οι τοξικομανείς και οι πόρνες, αποτελεί το πρόσχημα για την νομιμοποίηση πρακτικών που χαρακτηρίζουν την οποιαδήποτε ασθένεια ή εξάρτηση ως ανήθικη. Το κράτος θεωρεί όσους ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, φορείς ιών. Ο μεγαλύτερος ιός στην προκειμένη περίπτωση είναι ιδεολογικός. Δημιουργούμε αποδιοπομπαίους τράγους, αρνούμενοι να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που γεννούν αυτά τα φαινόμενα. Πιστεύουμε ότι το οποιοδήποτε υποκατάστατο (πχ μεθαδόνη) θα δώσει λύση. Αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους αυτούς ως σκιές, που θα πρέπει να κρύβονται για να μην μας χαλάνε την αισθητική. Πως όμως αντιμετωπίζεις ένα διογκούμενο πρόβλημα με το να γυρίζεις την πλάτη; Αν τύχει στην δική σου οικογένεια φαντάζομαι, δεν θα ψάχνεις για υποκατάστατα.

strangejournal.wordpress.com