Έγκληση-μήνυση κατά του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, για δυσφήμηση, συκοφαντική δυσφήμηση, έσχατη προδοσία και άλλα.

ΕΓΚΛΗΣΗ - ΜΗΝΥΣΗ

Της Χριστίνας Σαλεμή

ΚΑΤΑ

Του Γεωργίου Παπανδρέου

  

Κύριε/-α Εισαγγελέα,

 

Ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου 1952 στο Σαιντ Πωλ (St Paul) της Μινεσότα (Minnesota), Η.Π.Α., όπου ο πατέρας του, ο μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Είναι επίσης εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη (Massachusetts), την περίοδο 1970-1975, πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο (1975-1977). Έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και έχει...

παρακολουθήσει μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Από τα 29  του (1981) είναι στην Ελληνική Βουλή και από τα 33 σε κυβερνητικές θέσεις.

Συγκεκριμένα : Ξεκίνησε ως Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987) στην κυβέρνηση του πατέρα του και μέχρι το 1996 συνέχισε ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989), Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994) και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996). Όταν αρρώστησε ο πατέρας του και παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία,  η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να εκλέξει τον καινούργιο πρωθυπουργό και ο εγκαλούμενος μηνυόμενος στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών αυτών,  στήριξε  με την ομάδα του (Φίλιππος Πετσάλνικος,  Νίκος Σηφουνάκης, Δημήτρης Παλαιοθόδωρος κλπ)  τον Κώστα Σημιτη, ο οποίος είχε ως αντίπαλο τον Άκη Τσοχατζόπουλο , εκλεκτό του Ανδρέα Παπανδρέου,  υπουργό Εσωτερικών και αναπληρωτή πρωθυπουργού κατά το διάστημα της ασθένειας του πρωθυπουργού. Τη στήριξή του στον κ. Σημίτη προσέφερε και στο  Συνέδριο για την εκλογή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιούνιο του 1996.  Ο νέος πρωθυπουργός τον διατήρησε υπουργό Παιδείας,  και αργότερα τον μετέθεσε  στο υπουργείο Εξωτερικών ως αναπληρωτή υπουργό αρχικά και ως υπουργό στη συνέχεια.  Μόλις πήγε στο υπουργείο Εξωτερικών και έχοντας προφανώς το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, άρχισε να διευρύνει τις επαφές του και στο εσωκομματικό πεδίο. Πολλώ δε μάλλον από τις 19 Φεβρουαρίου 1999, όταν προβιβάστηκε σε υπουργό διαδεχόμενος τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος αντικαταστάθηκε λόγω ολιγωρίας στην υπόθεση Οτσαλάν.  Μετά τις εκλογές τις 9 Απριλίου 2000 διατήρησε το Υπουργείο Εξωτερικών  και όταν άνοιξε το θέμα της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, άρχισε τακτικές συνομιλίες  με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και ήταν ο μόνος υπουργός  που δεν είχε βρεθεί «στα όπλα» με την ηγεσία της Εκκλησίας. Γενικότερα όμως,  όπως έλεγαν τότε οι αντίπαλοί του, oυδείς ξέρει ποιες είναι οι απόψεις του για τα θέματα της επικαιρότητας. Ποια είναι η θέση του για το ασφαλιστικό, για τη φορολογική μεταρρύθμιση, για τις σχέσεις ΠΑΣΟΚ-αριστεράς; Ακόμη κι όταν είναι υποχρεωμένος ν' απαντήσει σ' αυτά τα ερωτήματα, επιλέγει «στρογγυλές» θέσεις που δε στενοχωρούν κανέναν έλεγαν. Κάπου στη μέση της δεύτερης αυτής θητείας του κ. Σημίτη  ως πρωθυπουργού και λίγους μόνο μήνες από την επανεκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβρη του 2001, ο υπουργός εξωτερικών άρχισε να δηλώνει ενδιαφέρον για την αρχηγία του κόμματος και κατ΄ επέκταση και για την πρωθυπουργία.  Μέχρι τα μέσα του 2003 το θέμα επανερχόταν  στη δημοσιότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα αλλά μετά τα σενάρια διαδοχολογίας  έγιναν πιο έντονα παρότι ο κ. Σημίτης είχε δηλώσει ότι δε θέλει  να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος και δεν είχε κανέναν λόγο να το κάνει άλλωστε, αφού απολάμβανε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της κοινωνίας και όλες οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν ως καταλληλότερο πρωθυπουργό. Έχοντας υπόψιν ότι στις ίδιες δημοσκοπήσεις η ΝΔ φερόταν ως πρώτο κόμμα, πάει να πει ότι τα όποια προβλήματα του ΠΑΣΟΚ  δε χρεωνόταν στο πρόσωπο του αρχηγού του. Το Δεκέμβριο, πριν το τέλος της δίκης της 17 Νοέμβρη και την κατάθεση του προϋπολογισμού, ο υπουργός εξωτερικών δηλώνει έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του ( !!!)  και αρχίζει να κάνει αντιπολίτευση, περιοδείες και αρχηγικές εμφανίσεις, προκαλώντας πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος  και στην κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, στις δημοσκοπήσεις τέθηκε τότε και ένα πρωτοφανές  ζήτημα: τι θα γινόταν στις εθνικές εκλογές εάν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα ήταν ο υπουργός εξωτερικών και όχι ο πρωθυπουργός ;  Τα αποτελέσματα δεν άλλαξαν. Η ΝΔ συνέχιζε να έχει το προβάδισμα, ο Κ. Σημίτης συνέχιζε να είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός και όσον αφορά τον " καινούργιο παίχτη ", τα αποτελέσματα έδειχναν σαφέστατη υπεροχή του κ. Σημίτη σε όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το προβάδισμα ήταν ακόμα πιο μεγάλο. Ενδεικτικά : "Η Ν.Δ. προηγείται του ΠΑΣΟΚ κατά 7,3% στη μία (της «Κάπα Research» για το «Βήμα») και κατά 7,8% στην άλλη (της RASS για την «Καθημερινή»).  Ο Κ. Σημίτης προηγείται του Κ. Καραμανλή και στις δύο στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία. Κατά 1,2% στην πρώτη και κατά 1,8% στη δεύτερη." "Όταν τίθεται στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το ερώτημα «με ποιον αρχηγό έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ», το 59,6% απαντά με τον Κ. Σημίτη και το 34,4% με τον Γ. Παπανδρέου. "  Παρόλα αυτά, ούτε οι φημολογίες, ούτε οι πιέσεις προς τον πρωθυπουργό δε σταμάτησαν αλλά αντιθέτως έγιναν πιο έντονες και κάποιοι του ζήταγαν εκ νέου και επίμονα, να ξεκαθαρίσει αν θα μείνει ή θα φύγει από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εθνικές εκλογές, οι οποίες πλησιάζαν. Και αυτό είναι κάτι παραπάνω από περίεργο, αφού εκτός από τις δημοσκοπήσεις, υπήρχε καθημερινό μπαράζ δηλώσεων όλων των ηγετικών στελεχών ότι ο κ. Σημίτης θα ηγηθεί και πάλι του κόμματος στις εκλογές, μέχρι τότε ούτε ένας βουλευτής δεν είχε ζητήσει δημοσίως από τον πρωθυπουργό να αποχωρήσει και ο ίδιος είχε ξεκαθαρίσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους από την αρχή, ότι αυτός θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές και ότι δεν ενδιαφέρεται για καμία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως κάποιοι ισχυρίζονταν), για χάρη της οποίας θα εγκατέλειπε την πρωθυπουργία. Αποφασισμένος «να μην υποκύψει στους εκβιασμούς των σεναριογράφων» φαίνεται ο Κώστας Σημίτης σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία και στις 22 Δεκεμβρίου, ημέρα συζήτησης του προϋπολογισμού στην Βουλή, όταν οι πιέσεις είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Γεγονός είναι ότι το γαϊτανάκι συνεχίστηκε και τελικά ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να συναντηθεί με τον εγκαλούμενο-μηνυόμενο στις 6 Ιανουαρίου για να συζητήσει  την ομαλή πολιτική διαδοχή.  Την επόμενη μέρα με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, τη διενέργεια πρόωρων εθνικών εκλογών στις 7 Μαρτίου 2004 και τη μέχρι τότε παραμονή του στην πρωθυπουργία. Τέλος, είπε ότι  οι αποφάσεις του αυτές προωθούν αυτό που συμφέρει την Ελλάδα και τους Έλληνες. "Ο Κώστας Σημίτης έκανε, κάνει μια πράξη που χαρακτηρίζεται από το ήθος, τη γενναιότητα και το αίσθημα ευθύνης", είπε ο εγκαλούμενος μηνυόμενος έξω από το Μέγαρο Μάξιμου και η ΕΡΤ βασισμένη σε δημοσκόπηση της ''Κάπα Research"  μας ανακοινώνει αμέσως τα καλά νέα : Η διαφαινόμενη ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από το Γιώργο Παπανδρέου μειώνει πολύ την απόστασή του από τη ΝΔ στην ''παράσταση νίκης'' (μόνο) και αρχίζει έτσι μια νέα φρενίτιδα. Σύσσωμος ο τύπος και οι δημοκοπικές εταιρίες ασχολούνται ανελλιπώς με τις κινήσεις και τις πιθανότητες του καινούργιου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ  να κερδίσει τις εθνικές εκλογές. Όλα καλά και ευνοϊκά μέχρι τις κάλπες, όπου έχασε με 5 μονάδες διαφορά.  Την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, έκανε δεκτή την παραίτηση Σημίτη και με συνοπτικές διαδικασίες ρύθμισε τα της εκλογής του νέου προέδρου του κόμματος στις 8 Φεβρουαρίου βάση ψηφοφορίας και προκήρυξε έκτακτο συνέδριο για την  6η Φεβρουαρίου, για να αποφασίσει τις λεπτομέρειες για τον τρόπο της ψηφοφορίας και για τη συμμετοχή σ' αυτήν των μελών αλλά και των φίλων του ΠΑΣΟΚ . Αμέσως μετά, ο υπουργός εξωτερικών με δήλωσή του στους δημοσιογράφους, επισημοποίησε την υποψηφιότητα του για τη θέση του πρόεδρου.  Την ίδια ημέρα στη Βουλή η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τροποποιεί και κυρώνει την αγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας από το Ελληνικό Δημόσιο και την πώλησή τους στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, του Ομίλου Μπόμπολα και του  κ. Δημήτρη Κούτρα. Δυο μέρες αργότερα, στις 10 Ιανουαρίου, πριν ακόμη εκλεγεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός εξωτερικών ξεκινά την πορεία του προς τις εθνικές εκλογές, με προσκύνημα στη γενέτειρα του παππού του, το Καλέντζι. Από τότε και μέχρι στις εκλογές δε σταμάτησε τις περιοδείες και τις ομιλίες.

Μετά τη διαδοχή, οι σχέσεις των δύο αρχηγών του Κινήματος - νυν και πρώην- άρχισαν να χαρακτηρίζονται από επιφυλακτικότητα και καχυποψία, όμως και οι δύο φρόντιζαν με αραιές συναντήσεις τους να διαλύουν κάθε σύννεφο. Πάντα θέμα τριβής ήταν το αν και κατά πόσο ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος υποστήριζε το κυβερνητικό έργο του Κ.Σημίτη, Στις 22 Ιανουαρίου, όταν ο Υπουργός Εξωτερικών βρισκόταν σε περιοδεία  στην Πρέβεζα, Λευκάδα και Άρτα, έσκασε η υπόθεση του «Πόρτο Καρράς» που αφορούσε τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης . Ο Κ. Σημίτης ως πρωθυπουργός δεν παρενέβη, αλλά αντέδρασε ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, βγάζοντας από τις λίστες του κόμματος εννιά βουλευτές του κόμματός του, μεταξύ των οποίων και μέλη της κυβέρνησης (Χ. Πάχτας) και έστειλε έτσι σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι αυτός κάνει κουμάντο. Αργότερα όμως είπε ότι  "Ο Χρήστος Πάχτας υπέστη το 2004 μια συκοφαντική επίθεση, για κάτι που στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι αποτελούσε ανύπαρκτο σκάνδαλο"  

Στις 25 Ιανουαρίου, το θολό τοπίο για τα πρακτικά ζητήματα του επερχόμενου συνεδρίου δεν είχε  πλήρως ξεκαθαρίσει, αν και τα χρονικά περιθώρια στενεύαν. Έλεγε τότε η Ελευθεροτυπία : "Πολλές κρίσιμες λεπτομέρειες για τη διαδικασία που θα εκλέξει τον Γ. Παπανδρέου πρόεδρο, θα καθοριστούν αύριο από τα δύο επιτελεία που λειτουργούν σήμερα στο κόμμα: Του Λευτ. Κατσικαρέλλη απ' τη Χαρ. Τρικούπη και της Ρεγγίνας Βάρτζελη (διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Γιώργου) απ' την οδό... Μαυρομιχάλη όπου θα στεγαστούν οι (νέοι) άνθρωποι του (νέου) ηγέτη."  στο συνέδριο " "Απ' όλη την Ελλάδα θα φτάσουν 4.500 «σύντροφοι», μέλη νομαρχιακών, τομεακών και περιφερειακών επιτροπών του ΠΑΣΟΚ, γραμματείς όλων των τοπικών οργανώσεων, νυν και πρώην μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, βουλευτές, ευρωβουλευτές, το Κεντρικό Συμβούλιο νεολαίας και όλα τα στελέχη τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων.", οι κάλπες  θα στηθούν " στους 1.000 δήμους και τις 100 κοινότητες της χώρας κι όχι στα 1.300 «πράσινα» τοπικά γραφεία, ώστε να δώσει χαρακτήρα ευρύτερου δημοψηφίσματος κι όχι κομματικής σύναξης."  "Το βράδυ της Κυριακής, πάντως, μαζί με το νέο ηγέτη του, το ΠΑΣΟΚ θα έχει και... αρκετά χρήματα στο ταμείο του. Η μαζική ψηφοφορία κρίθηκε πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εμφανιστούν τα -νέα- ειδικά κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης, που διακινεί ο Κ. Γείτονας."

Στις 3 Φεβρουαρίου, με αίτησή του, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Kίνημα ζήτησε να εγκρίνει η Aρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Xαρακτήρα την τήρηση αρχείου προσωπικών δεδομένων μελών και φίλων του κόμματος που πρόκειται να δημιουργηθεί εν όψει του συνεδρίου του κόμματος, που θα λάβει χώρα την 8-2-2004 με σκοπό την εκλογή του προέδρου του κόμματος και στο οποίο θα καταχωρηθούν τα στοιχεία των μελών και φίλων του κόμματος που επιθυμούν να λάβουν μέρος στην ψηφοφορία. Στις 5-2-2004 η Aρχή έκρινε ότι  η δημιουργία αρχείου προσώπων που δεν είναι μέλη του κόμματος δεν είναι νόμιμη και επομένως δεν χορηγεί την αιτούμενη άδεια για τη συγκρότηση του προαναφερόμενου αρχείου.

Στις 6 Φεβρουαρίου διεξήχθη το έκτακτο συνέδριο και ομόφωνα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και διά ανατάσεως της χειρός, ενέκρινε την πρόταση του εγκαλούμενου - μηνυόμενου για την αλλαγή του καταστατικού του κινήματος, ώστε η εκλογή του αρχηγού να μη γίνεται πια από το συνέδριο αλλά μέσω ανοιχτής διαδικασίας ψηφοφορίας από τους πολίτες, πράγμα που σήμαινε ότι ο ίδιος ως μοναδικός υποψήφιος δε χρειαζόταν καν να ψηφιστεί και ότι ήταν ήδη πρόεδρος. Στο συνέδριο συμμετείχαν οι γραμματείς των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ και δεν έγιναν ως συνήθως εκλογές στις οργανώσεις της χώρας για την ανάδειξη των συνέδρων (αντιπροσώπων), επειδή θεωρήθηκε ότι ήταν πιο αντιπροσωπευτική αυτή η σύνθεση και έπρεπε κιόλας να αποφευχθούν τυχόν κόντρες, συγκρούσεις και εσωστρεφείς διαδικασίες σε τοπικό επίπεδο.  «Αυτή η διαδικασία εκλογής του προέδρου ενός κόμματος είναι «μη εκλογή» και ταυτόχρονα αυτό το εμφανιζόμενο ως έκτακτο συνέδριο είναι «μη συνέδριο»,  δήλωσε αυθημερόν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.  

Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος, έγινε και επίσημα πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ,  μετά από την περίφημη ψηφοφορία,  στην οποία φέρεται να συμμετείχαν 1.020.145 πολίτες, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μέλη και μη του κόμματος. " Τον Γιώργο Παπανδρέου ψήφισαν 1.017.085, ενώ βρέθηκαν και 3.060 ψηφοδέλτια λευκά και άκυρα. Το ποσοστό που έλαβε ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άγγιξε το 99,9%!" (!!!) μετέδωσε η Φώφη Γεννηματά από τα γραφεία της εταιρείας «Κάππα Research», που είχε αναλάβει το έργο της συγκέντρωσης των αποτελεσμάτων, σε απευθείας σύνδεση με το Κιλελέρ και με τον υπουργό εξωτερικών ο οποίος περιόδευε εκεί. Την ίδια ήμερα, η εφημερίδα Το Βήμα δημοσίευσε στην κυριακάτικη έκδοσή της, άρθρο με τίτλο  «Μετά την αλλαγή ηγεσίας ο πρωθυπουργός οφείλει να παραιτηθεί» και υπότιτλο " H συνταγματική τάξη δεν ανέχεται καθεστώς διαρχίας, έστω και περιορισμένης κατά χρόνον. Ο απωλέσας την αρχηγία πρωθυπουργός υποχρεούται αμέσως να παραιτηθεί και η κοινοβουλευτική ομάδα οφείλει μέσα σε τρεις ημέρες να προτείνει ως πρωθυπουργό τον μόλις επιλεγέντα στην αρχηγία του κόμματος. " Ο κ. Σημιτης όμως δεν παραιτήθηκε.

Στις 7 Μαρτίου ήρθε η εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ  και την άνοιξη του ίδιου έτους σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής έγιναν οι πρώτες αιχμές Σημίτη, ότι δεν προβάλλεται το κυβερνητικό έργο της οκταετίας του. Μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός, εκφράζει την έντονη δυσφορία του κατά την παρουσίαση ενός βιβλίου του: «Η δύναμη μιας παράταξης είναι το έργο της. Να μην το χαρίζει σε άλλους. Αν το χαρίζει, θα αναζητεί την πρόοδο χωρίς πυξίδα» ανέφερε μεταξύ άλλων. Ο εν δυνάμει πρωθυπουργός εκφράζει και αυτός με τη σειρά του τη δυσφορία του με μια λακωνική φράση: «Κοιτάζω μπροστά...».

Το Μάρτιο του 2007, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζοντας το κυβερνητικό πρόγραμμά του εν όψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών, ασκεί ευθέως κριτική στο κοινωνικό πρόσωπο των κυβερνήσεων Σημίτη, λέγοντας ότι υπήρχε σοβαρό έλλειμμα και οι ανισότητες μεγάλωσαν. Πάνω σε αυτό τον καμβά έχτισε έκτοτε την πολιτική του επιχειρηματολογία. Τρεις μέρες πριν από τις εκλογές ο κ. Σημίτης δημοσιοποιεί ότι τηλεφώνησε στον Παπανδρέου και του εξέφρασε τη δυσφορία του για δημοσιεύματα του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία ο Γ. Παπανδρέου θα τον αξιοποιήσει σε κυβερνητική θέση αν κερδίσει τις εκλογές. Ο πρώην πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση και την επομένη ο υποψήφιος πρωθυπουργός αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να τον καλέσει μαζί του στην εξέδρα της τελευταίας προεκλογικής ομιλίας του στην Αθήνα, στο Πεδίον του Άρεως.

Στις 16 Σεπτεμβρίου ήρθε και η δεύτερη εκλογική ήττα και την ευθύνη της Κυβέρνησης την ανέλαβε πάλι ο Κώστας Καραμανλής, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, παρότι η κυβέρνησή του ήταν πολύ κάτω των περιστάσεων στις καταστροφικές πυρκαγιές του προηγούμενου καλοκαιριού και παρόλα τα σκάνδαλα ( ζαρντινιέρα, πακιστανοί, κουμπάροι, ομόλογα κλπ). Το ίδιο βράδυ ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ανήγγειλε την ενεργοποίηση των καταστατικών διαδικασιών του ΠΑΣΟΚ, ανακοινώνοντας πως θα ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης  στο πρόσωπό του για να προχωρήσει σε αλλαγές. «Θα είμαι παρών» δήλωσε αμέσως ο Ευάγ. Βενιζέλος και μια  μέρα αργότερα,  ο πρώην πρωθυπουργός τον δέχτηκε  στο γραφείο του. Η  στάση του θεωρείται από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ εχθρική και συνεργάτες του μίλαγαν  για «συμφωνημένη κίνηση» πριν από τις εκλογές. Ένα μήνα αργότερα ο κ. Σημίτης κοντράρει στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τον πρόεδρο,  όταν εκείνος ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης και όλοι πια  στο «Παπανδρεϊκό» μπλοκ μονολογούν ότι ο ρόλος Σημίτη κατά του Παπανδρέου αποκαλύφθηκε.

Έπειτα, στις 23 Οκτωβρίου, από το Λονδίνο, μιλώντας μετά το τέλος της διάλεξής του στη Σχόλη Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE), προέβαλε τις ενστάσεις του για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην εκλογή πρόεδρου στο ΠAΣOΚ στις 11 Νοεμβρίου.  Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερωτήσεις παρευρισκόμενων,  δήλωσε ότι είναι απαράδεκτη (unacceptable)  η υφιστάμενη διαδικασία εκλογής πρόεδρου  του κινήματος με τη συμμετοχή μελών και φίλων του κόμματος, επειδή είναι  πολύ δύσκολο να διαχωρίσεις τα μέλη από τους φίλους, και αφού ο καθένας μπορεί να ψηφίσει, δεν είναι βέβαιο εάν ορισμένοι απ΄αυτούς  που ψηφίζουν ενδιαφέρονται να εκλεγεί ο καλύτερος ή ο χειρότερος υποψήφιος. Στις 11 Νοεμβρίου η ψηφοφορία διεξήχθη κανονικά και ο εγκαλούμενος-μηνυόμενος με 427.021 ψήφους επί του συνόλου των 769.156, κηρύχτηκε νικητής . Παρέμεινε έτσι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και εν δυνάμει πρωθυπουργός για τα επόμενα τέσσερα χρόνια . Όχι πολύ αργότερα, στις 12 Ιουνίου 2008, έθεσε τον Κ. Σημίτη εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ μέσω μιας επιστολής που δημοσιοποίησε στον τύπο. Δήλωσε τότε : «δεν είμαι υπέρ των διαγραφών, αλλά δε θα αφήσω να συνεχιστεί ο κλεφτοπόλεμος, γιατί το ΠΑΣΟΚ πρέπει να προχωρήσει μπροστά συντεταγμένο». (Τα γεγονότα τον διαψεύδουν όμως καθώς είχαν προηγηθεί ο Κίμων Κουλούρης και ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου ενώ αργότερα ακολούθησαν πολλοί άλλοι - Μαντάς, Παπαχρήστος, Βαλλιανάτος , Δημαράς, Οικονόμου, Σακοράφα και 105 στελέχη που στήριξαν αντάρτες στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές -2010)

Την ίδια περίοδο περίπου, το καλοκαίρι του 08 δηλαδή, η διεθνής αγορά είχε μπει στη δίνη της οικονομικής κρίσης και ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άρχισε να ζητάει εκλογές με αφορμή την οικονομία.  Μετά κήρυξε πτώχευση ο αμερικανικός κολοσσός  Lehman Brothers,  η παγκόσμια οικονομική κρίση έγινε πολύ πιο έντονη ενώ στην Ελλάδα είχαμε και άλλα προβλήματα: άρχισε το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, μετά δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος και ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά κλπ.  Με την αρχή του καινούργιου χρόνου έγινε ανασχηματισμός, το ΠΑΣΟΚ πρότεινε τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το Βατοπέδι και ο αρχηγός του, με αφορμή την επερχόμενη εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας δήλωσε ότι επιθυμεί μεν την ανανέωση της θητείας του κ. Κάρολου Παπούλια, όμως θα την καταψηφίσει κατά την προεδρική εκλογή  ώστε να προκαλέσει πρόωρες εκλογές και εν συνεχεία να την υπερψηφίσει στη Βουλή που θα προκύψει.  Η σύνδεση της επιδίωξης πρόωρων εκλογών με την ευκαιρία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως την είχε εξαγγείλει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , συνιστά τριπλή παραβίαση του Συντάγματος και σφετερισμό αρμοδιότητας της Βουλής, απεφάνθη τότε ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γεώργιος Κασιμάτης σε συνέντευξή του στο «Παρόν». Έντονα απορριπτικός υπήρξε και ο επίσης συνταγματολόγος καθηγητής Δημήτριος Τσάτσος, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», χαρακτηρίζοντας έναν τέτοιο χειρισμό ως συνταγματικό περίγελο. Οι σκληρές αυτές απορριπτικές θέσεις στις σχετικές προθέσεις του κ. Παπανδρέου έχουν  ιδιαίτερη βαρύτητα, δεδομένου ότι και οι δύο υπήρξαν κορυφαίες προσωπικότητες του ΠΑΣΟΚ. Οι τόσο έντονες αρνητικές τοποθετήσεις των δύο ανδρών όμως δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Αυτό που ήταν να γίνει έγινε. Ο νόμιμος πρωθυπουργός της χώρας αναγκάστηκε  να ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής των Ελλήνων και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Όταν ερωτηθήκαν σχετικώς, στελέχη της κυβέρνησης όπως ο κ Γιάννης Ιωαννίδης που εγώ άκουσα,  δήλωσαν ότι οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ είχαν παραλύσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και δεν μπορούσαν να εκτελέσουν πια  τα καθήκοντά τους . «Χρειάζεται νέα πορεία και νέα κυβέρνηση, που θα βγάλει τη χώρα και την κοινωνία από την κρίση, θα ξαναδώσει ελπίδα και σιγουριά και θα στηριχθεί στη συμμαχία των αδύναμων και δημιουργικών δυνάμεων», έλεγε ο εγκαλούμενος μηνυόμενος για να δικαιολογήσει την κίνησή του. Σε γενικές γραμμές, η τότε κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν περίπου αυτή : το συνολικό εξωτερικό μας χρέος συγκρινόμενο με το ΑΕΠ ήταν 167% και η  Ελλάδα βρισκόταν πολύ πίσω στην παγκόσμια αλλά και στην Ευρωπαϊκή κατάταξη -όπου προηγούνταν η Ιρλανδία με περίπου 1000%, Ολλανδία με περίπου 470%, Βρετανία με 416% και Πορτογαλία με 223%.  Τα Spread των ελληνικών ομολόγων ήταν στο χαμηλότερο η κοντά στο χαμηλότερο της χρονιάς στις 130 μονάδες περίπου, η ανεργία στο 5.3%  και σύμφωνα με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης βρισκόταν στο 8% . Οι εκλογές έγιναν στις 4 Οκτωβρίου και ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος συμμετείχε ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και γι΄αυτό υποψήφιος πρωθυπουργός και υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας. Ως γνωστόν, η προεκλογική του εκστρατεία  στηρίχτηκε κυρίως στις προσωπικές του δεσμεύσεις ότι έχει λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση, χωρίς να παγώσει τους μισθούς, χωρίς να αυξήσει τους φόρους στη μεσαία τάξη, χωρίς την αύξηση του ΦΠΑ κλπ επειδή, όπως έλεγε,  αν αυξήσουμε τους φόρους  στη μεσαία  τάξη, θα μειώσουμε  την  αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος  της κατάρρευσης. Δέσμευση μας: κανένα  νέο φορολογικό βάρος στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Και όλα αυτά ήταν εφικτά επειδή, όπως έλεγε, ¨λεφτά υπάρχουν", "λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο" και, "λεφτά υπάρχουν  όταν υπάρχει η πολιτική βούληση". Περαιτέρω, έλεγε μεταξύ άλλων ότι και το ΄93 επί Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ παραλάβαμε μια χώρα που δεν ήταν ίσως σε τόσο επικίνδυνη θέση όσο είναι σήμερα, αλλά ήταν και πάλι κοντά στη χρεοκοπία από την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ότι γι΄αυτο έχουν πείρα και ξέρουν τι να κάνουν, ότι το οικονομικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ  θα  εφαρμοσθεί ακόμη και με μεγαλύτερο έλλειμμα και θα γίνει δεκτό από την ΕΕ, γιατί είναι αξιόπιστο,  ότι " η Ελλάδα είναι μια χώρα αστείρευτων δυνατοτήτων, ικανή να πρωταγωνιστεί και ότι απογραφή, σαν αυτή που έκανε η Νέα Δημοκρατία, ποτέ δεν θα γίνει " Γιατί εμείς θα προστατεύσουμε το κύρος και την αξιοπιστία της χώρας μας" και τέλος, έλεγε ότι  όλα αυτά είναι αυτονόητα και στις 4 του Οκτώβρη, γίνονται πράξη.  "Γι' αυτό, είμαι αποφασισμένος, είμαστε αποφασισμένοι να το κάνουμε πράξη, από την πρώτη κιόλας μέρα της διακυβέρνησής μας, από τις 5 του Οκτώβρη."  Και έτσι έγινε πρωθυπουργός, παρότι το 69,67% του εκλογικού σώματος δεν τον ψήφισε. Αυτή μάλιστα Λαϊκή Κυριαρχία και άψογη εφαρμογή του αρθ. 1 του Συντάγματος! Αμέσως μετά την παραλαβή της εξουσίας, έγιναν τα εξής : η Τράπεζα της Ελλάδος  άλλαξε τις διαδικασίες διακανονισμού των συναλλαγών στα ελληνικά ομόλογα, αυξάνοντας σε 10 από 3 που ήταν, τις ημέρες για να γίνει η εκκαθάριση των συναλλαγών, σχηματίστηκε κυβέρνηση και ο ίδιος έγινε και υπουργός εξωτερικών, ξεκίνησε μια περίεργη διαδικασία προσλήψεων μέσω διαδικτύου η οποία καθυστέρησε πάρα πολύ λόγω συλλογής βιογραφικών , συνεντεύξεων και συζητήσεων επί συζητήσεων με ειδικούς από το εξωτερικό. 

Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός άρχισε να μιλάει στους πάντες και παντού αλλά κυρίως στο εξωτερικό που συχνά βρισκόταν, για την κατάντια της  ελληνικής οικονομίας,  για το τεράστιο έλλειμμα και το υπερβολικό χρέος, για την κρισιμότητα της στιγμής και για τις αιτίες που έφεραν τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ήτοι η συστημική διαφθορά από την κορυφή ως το πάτο, η τεράστια φοροδιαφυγή και η εγκληματική συμπεριφορά της προηγούμενης κυβέρνησης η οποία απέκρυψε από τους εταίρους μας τα πραγματικά στοιχειά της ελληνικής οικονομίας. Λίγο πολύ τα ίδια είπε και στις προγραμματικές δηλώσεις στις 16 Οκτωβρίου, όταν μας ενημέρωσε ότι το έλλειμμα του 2009 θα φτάσει ή θα ξεπεράσει τα 30 δις ευρώ ( δηλαδή το 12,7% του ΑΕΠ) ότι  βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη απογραφή με τη συνδρομή της Τραπέζης της Ελλάδος και όταν ταυτόχρονα εξήγγειλε σειρά φιλολαϊκών μέτρων, όπως 30 ευρώ αύξηση στις συντάξεις του ΟΓΑ αναδρομικά, έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης ώς το τέλος του χρόνου κλπ  Έπειτα ενημερώθηκε και η EUROSTAT ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το 2009 δε θα είναι  6%, όπως ήταν η τελευταία προεκλογική εκτίμηση, και ότι έγινε επίσης και διόρθωση του ελλείμματος του 2008 κατά 2%. Μπήκαμε έτσι υπό επιτήρηση.   

Μια που προεκλογικά ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος είχε ανακοινώσει ένα πρόγραμμα 100 ημερών για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση και την υλοποίηση βαθιών τομών στη λειτουργία του κράτους, έχει σημασία το γεγονός ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ο ίδιος  εργάστηκε περίπου 30 ημέρες , από τις οποίες  δύο  άκουσε τα κάλαντα, τρεις ήταν στην Δομινικανή Δημοκρατία στο συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μία στο συνέδριο Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Σουηδίας, μία σε εορταστικές εκδηλώσεις στο Βερολίνο και δύο σε εορταστικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα  και αντί να ασχοληθεί με το υποσχόμενο σχέδιο «εθνικής ανάτασης» που θα εφαρμοζόταν τότε με σκοπό  να τεθούν οι βάσεις για τη δημιουργία νέου πλούτου και τη δίκαιη αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά  με τη διάγνωση των προβλημάτων της οικονομίας της Ελλάδας και την προβολή των σχετικών απόψεων του κυρίως  στο εξωτερικό. Ενδεικτικά,  στη  Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες στις 11 Δεκεμβρίου 2009, αφού πρώτα άφησε άναυδους τους συναδέλφούς του με τις αποκαλύψεις ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη και αυτή είναι η αιτία όλων των οικονομικών δεινών της χώρας (Mr Papandreou shocked his colleagues by admitting that Greece was riddled with corruption ECONOMIST)  στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, προχώρησε σε λεπτομερή ανάλυση της θεωρίας του και είπε μεταξύ άλλων  ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των Μέσων Ενημέρωσης κι έτσι είχε την ευκαιρία, στο κεφάλαιο για την οικονομία, να φέρει αυτός το ζήτημα της χώρας μας, με αποφασιστικότητα και με πολύ συγκεκριμένη στόχευση, ότι τους είπε ότι αναγνωρίζει  το μέγεθος του προβλήματος που κληρονόμησε  από την προηγούμενη κυβέρνηση, όπως το τεράστιο έλλειμμα, το τεράστιο χρέος και έλλειψη ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, επειδή τα νοσοκομεία έχουν τεράστια διαφθορά, επειδή έχουμε συστημική διαφθορά που θεωρούμε φυσιολογική, πελατειακή πολιτική και παρασιτική οικονομία, τεράστια σπατάλη του δημοσίου χρήματος και είπε τελικά ότι θα πάρει σκληρά μέτρα απέναντι στη διαφθορά και τη σπατάλη , όχι σκληρά μέτρα απέναντι στον κοσμάκη και στο συνταξιούχο και στο μισθωτό.

Μετά από όλα αυτά, τα  Spread των ελληνικών ομολόγων άρχισαν μια γρήγορη ανοδική πορεία,  στο διεθνή τύπο εμφανίστηκε σωρεία αρνητικών δημοσιευμάτων για την Ελλάδα και συγκεκριμένα,  21.260  σε ένα χρόνο, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή, στελέχη της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ήρθαν  άρον άρον στην Αθήνα για προπαρασκευαστικές συζητήσεις με τους αρμόδιους παράγοντες της χώρας για το ενδεχόμενο που η Ελλάδα  βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να μην μπορεί να δανεισθεί από τις διεθνείς αγορές, οι Γερμανοί μας είπαν να πουλήσουμε τα νησιά μας για να καλύψουμε τα χρέη,  οίκοι αξιολόγησης ένας μετά τον άλλον υποβάθμισαν την ελληνική οικονομία και τα ομόλογά μας κατατάχτηκαν τελικά στην κατηγόρια των  σκουπιδιών.  Η εξωφρενική άνοδος των  Spread των ελληνικών ομολόγων είχε ξεκινήσει κάπου στα μέσα Νοεμβρίου και το γεγονός προκαλούσε ανησυχία ακόμα και στο μικρότερο χωριό της χώρας, αφού όλοι είχαμε μάθει  από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων που ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με «τη νέα άνοδο ή πτώση των spreads των ελληνικών ομολόγων», ότι η άνοδος τους ήταν κακό σημάδι για την οικονομία και σήμαινε ακριβό δανεισμό.  Έπειτα, μάθαμε και τα CDS, τα ασφάλιστρα των ομολόγων δηλαδή και αποκτήσαμε καινούργια ψύχωση με την παρακολούθησή τους, γιατί μας είχαν εξηγήσει ότι αυτά είναι ακόμα πιο σημαντικά από τα Spread, επειδή δείχνουν, εάν θα χρεοκοπήσουμε ή όχι.

Στις 3 Μαρτίου λαμβάνονται μέτρα «σωτηρίας» : Αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ, επιβολή ειδικών φόρων κατανάλωσης,  οριζόντια περικοπή των αποδοχών, αποζημιώσεων και επιδομάτων πάσης φύσεως και άλλα τέτοια. Η αγορά δεν ανταποκρίνεται, κάθε άλλο μάλιστα, τα επιτοκία δανεισμού συνεχίζουν να ανεβαίνουν, συνεχίζουν βεβαίως και τα αρνητικά δημοσιεύματα και οι υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης.  Ο πρωθυπουργός ανακοινώνει τότε ότι επιθυμεί να απευθυνθεί στο ΔΝΤ για την επίλυση των προβλημάτων εξυπηρέτησης του χρέους, καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες αδυνατούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους πως να χειριστούν το θέμα της Ελλάδας και την κατρακύλα του ευρώ.  Η κίνηση του αυτή χαρακτηρίστηκε ως  «εκβιαστική» από την Ευρωζώνη, με τη Γερμανία να διαχωρίζει τη θέση της, εμφανίζοντας για πρώτη φορά τις ηγετικές της φιλοδοξίες. Γεγονός είναι ότι εκείνη την περίοδο όλος ο πλανήτης παρακολουθούσε με " κομμένη την ανάσα" την "υπεράνθρωπη" προσπάθεια σωτηρίας της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Τελικά στις 25 Μαρτίου, με τη Δήλωση των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ, αποφασίστηκε για την οικονομική και τη δημοσιονομική σταθερότητα της ευρωζώνης, η δημιουργία μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας και στις 11 Απριλίου αποφασίσθηκε η ενεργοποίησή του με την κατάρτιση κοινού προγράμματος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις ελληνικές αρχές. Το ύψος του πακέτου στήριξηςσυγκεκριμενοποιήθηκε σε 30 δις €, τα οποία όμως η χώρα μας θα έλαβε από τα άλλα κράτη και το ΔΝΤ μόνο σε περίπτωση ανάγκης, δηλαδή μόνο εάν υπήρχε φόβος χρεοκοπίας της Ελλάδας λόγω αδυναμίας δανεισμού από τις διεθνείς αγορές για την εκπλήρωση των υποχρώσεών της.  

Ανήμερα της ονομαστικής του γιορτής, στις 23 Απριλίου 2010 δηλαδή, από το ακριτικό Καστελόριζο, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος μέσω ενός δραματικού τηλεοπτικού διαγγέλματος ανακοίνωσε ότι η χώρα προσφεύγει στο μηχανισμό στήριξης.  Η απόφαση πάρθηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση της Eurostat ότι το έλλειμμα της χώράς μας για το 2009 ήταν 13,6% του ΑΕΠ. Εκείνη την περίοδο, κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2010 δηλαδή και σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα με συνολικό χρέος 532 δισ. δολαρίων κατατασσόταν στη 16η θέση παγκοσμίως μετά την ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιαπωνία, Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Ελβετία, Αυστραλία, Καναδάς, Σουηδία Αυστρία, Χόνγκ Κόνγκ και  Δανία. (εγγρ.14)  Στο ίδιο πνεύμα ήταν αργότερα και η έκθεση  της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) - η τράπεζα των τραπεζών δηλαδή - η οποία  έλεγε ότι η Ελλάδα έχει ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό), συγκριτικά με την πλειοψηφία των «δυτικών» χωρών και  ότι για το λόγο αυτό, η "κρίση δανεισμού" της Ελλάδας, είναι απόλυτα διαχειρίσιμη. Πάρα ταύτα, ο  εγκαλούμενος - μηνυόμενος  μας είπε ότι κινδυνεύαμε να χρεοκοπήσουμε και ότι δεν υπήρχαν  χρήματα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Στο διάγγελμα του, αφού έκανε πρώτα σφοδρή επίθεση στη ΝΔ, υπογράμμισε ότι "όλοι μας κληρονομήσαμε ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί" αλλά τώρα  θα το "ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά"  και ότι  «Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό.  Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. » Λίγο μετά έλαβε την πασίγνωστη πια απάντηση από αναγνώστη της Ναυτεμπορικής : «Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει τον Γ. Παπανδρέου ότι και ο Οδυσσέας ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη αλλά του πήρε 10 χρόνια για να φθάσει…  ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, οι άλλοι πέθαναν στην διαδρομή.»

Μόλις ολοκλήρωσε τις δηλώσεις του, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος είχε τηλεφωνική επικοινωνία διάρκειας περίπου είκοσι λεπτών με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, η οποία τον κάλεσε  και  συμφώνησαν ότι η απόφαση να χορηγηθεί οικονομική στήριξη μπορεί να ληφθεί άμεσα, μόλις οι τρέχουσες συζητήσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ολοκληρωθούν με συμφωνία επί ενός προγράμματος και οι φορείς αυτοί επιβεβαιώσουν ότι υφίσταται απειλή στην οικονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης.

Η συμφωνία έκλεισε στις 3 Μαΐου με την υπογραφή του Μνημονίου Συνεννόησης και ολοκληρώθηκε στις 8 Μαΐου με τη σύναψη της Σύμβασης  Δανειακής Διευκόλυνσης για 80 δις εύρω από κράτη της ευρωζώνης και 30 δις ευρώ από ΔΝΤ  για το χρονικό διάστημα 9 Μαΐου 2010 έως και 8 Μαΐου 2013. 

Το Καστελόριζο ακολουθήσαν καινούργιες αυξήσεις του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων  κατανάλωσης, έκτακτες εισφορές, περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μείωση  δημόσιων επενδύσεων και  ένα χρόνο μετά, η χώρα βρίσκεται δέκα θέσεις κάτω στην παγκόσμια κατάταξη στην ανταγωνιστικότητα και 8 στην επιχειρηματικότητα, η ανεργία έφτασε στο 22% και βουλιάζει τα ταμεία, το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο κατά 30 δις εύρω (κατά ένα μνημόνιο δηλαδή)  , το ΑΕΠ συρρικνώθηκε, όλοι μιλάνε πάλι για τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την προσπάθεια σωτήριάς της μέσω ενός καινούργιου πακέτου στήριξης μαμούθ, ύψους 120 δισεκατομμύριων ευρώ, ενώ οι φίλοι Γερμανοί αφήσαν τα νησιά μας ήσυχα και μας προτρέπουν τώρα να πουλήσουμε την Ακρόπολη. Αυτή τη φορά όμως μπορεί και να τους βγει, αφού μετά τα κατορθώματα της κυβέρνησης στον τομέα της οικονομίας, η διεθνής κοινότητα φαίνεται έτοιμη να παρέμβει για την είσπραξη των φόρων στην Ελλάδα και την πώληση της δημόσιας περιουσίας της. Έτσι έχοντας τα πράγματα, ένα χρόνο και κάτι μετά την έναρξη του ταξιδιού προς την Ιθάκη, βρισκόμαστε πολύ, μα πολύ πιο μακριά από αυτήν, όλοι μας χλευάζουν, κανένας δε μας εμπιστεύεται και ήδη χάσαμε πολλούς  στη διαδρομή.

23 Οκτωβρίου 2010 49χρονος ιδιοκτήτης φορτηγού αυτοκτόνησε λόγω χρεών "Χθες ένας ακόμη νέος άνθρωπος αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, επειδή φοβήθηκε ότι θα του έπαιρναν το σπίτι λόγω χρεών."  http://unews.pathfinder.gr/society/mia-akomh-aytoktonia-logw-hreon.html

13 Ιουλίου 2010 58χρονος οπωροπώλης αυτοκτόνησε λόγω χρεών

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=182848

25 Φεβρουαρίου 2011 45χρονος επιχειρηματίας αυτοκτόνησε λόγω χρεών http://www.express.gr/news/ellada/425436oz_20110225425436.php3

24 Μαρτίου 2011 45χρονος εκπαιδευτικός αυτοκτόνησε λόγω χρεών

http://megapress10.wordpress.com/2011/03/24/ηράκλειο-κρήτης-αυτοκτόνησε-λόγω-χρε/

05 Απριλίου 2011 64χρονος επιχειρηματίας αυτοκτόνησε λόγω χρεών

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=61148950

19 Απριλίου 2011 27χρονος αυτοκτόνησε λόγω χρεών

http://www.cosmo.gr/News/Hellas/319370.html

16 Μαϊου 2011 Αυτοκτόνησε λόγω χρεών 42χρονος στη Ζάκυνθο

http://www.madata.gr/epikairotita/social/106358.html

27.05.2011 Πάνω από 20 άτομα οδηγήθηκαν στην αυτοχειρία τον τελευταίο χρόνο στην Κρήτη για να ξεφύγουν από τον βρόχο των χρεών

13 Οκτωβρίου 2010  Πέθανε 20χρονη σε νοσοκομείο λόγω έλλειψης προσωπικού  http://www.pameevros.gr/News/RealNews/ScienceTechnology/tabid/112/articleType/ArticleView/articleId/5486/-20---.aspx

19 Μαρτιου 2010 Αγοράκι 13 μηνών πέθανε λόγω έλλειψης παιδιάτρου http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=18943&catid=3

30 Απριλίου 2011    Αύξηση των εκτρώσεων και των αυτοκτονιών στην Ελλάδα του ΔΝΤ  http://www.tvxs.gr/news/ελλάδα/αύξηση-των-εκτρώσεων-και-των-αυτοκτονιών-στην-ελλάδα-του-δντ

Η μακάβρια λίστα  είναι μεγαλύτερη αλλά δεν έχει νόημα να συνεχίζω. Και σα να μην έφταναν όλοι αυτοί οι  θάνατοι, οι νέοι εγκαταλείπουν την Ελλάδα και ψάχνουν για μια καλύτερη μοίρα αλλού.

Μετά από όλα αυτά,  ακαδημαϊκοί, ειδήμονες και πολίτες δηλώνουν ότι το Μνημόνιο αποτελεί πραξικόπημα, ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση κατοχής, ότι αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτηθήκαμε από την ασυλία της εθνικής κυριαρχίας, κάτι το οποίο δεν έγινε και δε θα μπορούσε να γίνει ακόμα και όταν οι Γερμανοί είχαν μπει στην πατρίδα μας κατά τη διάρκεια του πολέμου, τον πρωθυπουργό τον αποκαλούν προδότη, τον αποδοκιμάζουν και του ζητούν να φύγει, διπλωμάτες καταγγέλλουν  ότι «επέλεξε την οδό των ανομολόγητων χειρισμών σε καίρια εθνικά θέματα από παραθεσμικούς μηχανισμούς, προφανώς όχι με το αζημίωτο» και αγανακτισμένοι πολίτες γεμίζουν καθημερινά τις πλατείες.

Στις 16 Ιουνίου, ανήμερα των γενεθλίων του, μετά την κατάθεση των καινούργιων μέτρων λιτότητας προς συζήτηση στην Βουλή ("μεσοπρόθεσμο") , τη σφοδρότατη αντίδραση της κοινωνίας, την απίστευτη μπλόφα περί σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης για τη σωτηρία της χώρας και τις διαδοχικές υποβαθμίσεις από τον οίκο αξιολόγησης  Standard & Poor’s και  ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ανακοίνωσε ανασχηματισμός και ως πραγματικός ταχυδακτυλουργός  ανάτρεψε στο παρά πέντε  την ανταρσία στο ΠΑΣΟΚ που είχε αρχίσει να εκδηλωθεί με παραιτήσεις βουλευτών και αμφισβήτηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ από μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του.  Αυτό ήταν το δεύτερο ανασχηματισμό σε 20 μήνες και μας έφερε την τρίτη κυβέρνηση και τη συνηθισμένη πια  κατάργηση υπουργιών, ίδρυση καινούργιων κλπ. Οι εξελίξεις αυτές προκάλεσαν το φόβο και τον τρόμο ξένων ηγετών ακόμα και ένα παγκόσμιο ντόμινο αλλά και των αγορών που εκτιμούσαν  ότι η χώρα είναι σε καθεστώς χρεοκοπίας.Κάτω από το βάρος αυτών των γεγονότων η ΕΕ ανακοίνωσε ότι θα μας χορηγήσουν την πέμπτη δόση του δάνειου και για άλλη μια φορά, για μέρες ολόκληρες,  είμαστε πρώτη είδηση στα ξένα ΜΜΕ και όλος ο πλανήτης ασχολείται με την Ελλάδα .

Πηγές :

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=14.06.2008,id=37876344

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=156874

http://www.localwebtv.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=677:----------r------&catid=919:interviews&Itemid=158

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=280423

http://fragixos.blogspot.com/2011/01/blog-post_1772.html

http://www.elzoni.gr/html/ent/853/ent.8853.asp

http://www.skai.gr/news/politics/article/28309/Ν-Κωνσταντόπουλος--Μη-εκλογή-η-διαδικασία-εκλογής-προέδρου-στο-ΠΑΣΟΚ-/

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=18.09.2007,id=968416

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=24.03.2002,id=32664020

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=09.02.2004,id=55641244,77656988,99856028,5101404,39087964,49181020

http://www.e-pnyka.gr/content/articles_printer.php?id=128

http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2009/pages/index.html

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/f635351e-287c-11df-a0b1-00144feabdc0.html#axzz1NvZYDZNd

http://www.papandreou.gr/papandreou/content/folder2.aspx?d=6&rd=7739474&f=1359&rf=1307755822&m=-1&rm=0&l=2 κλπ

http://www.madata.gr/epikairotita/economy/58510.html

http://www.amarysia.gr/epikairotita/8019---.html

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=20019147

http://www.primeminister.gov.gr/2009/12/11/431

http://www.ant1online.gr/Politics/Goverment/Pages/20104/1ef7f25b-9d9e-4187-9709-5c6c27e6f3c2.aspx

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4500636 κλπ

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ :.................

ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ,  ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ :

1. Ο εγκαλούμενος μηνυόμενος σχεδίασε πολύ προσεκτικά τα βήματά του και ήξερε πάντα τι κάνει και γιατί. Αυτό αποδεικνύεται από όλα τα γεγονότα συμπεριλαμβανομένου και το ότι, ως γιος και εγγονός πρωθυπουργών και μέλος διαφορετικών κυβερνήσεων και ολομελειών της Βουλής, ξέρει πάρα πολύ καλά το πολιτικό παιχνίδι,  έχει πολλές διασυνδέσεις σε πολιτικούς, οικονομικούς  και άλλους χώρους του εσωτερικού και του εξωτερικού, διαθέτει πολλές πληροφορίες που μπορούν να τον βοηθήσουν ακόμα και για ενδεχόμενο εκβιασμό, εάν θέλει και είναι πολύ καλός γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, του Συντάγματος και των νόμων, που χρησιμοποίησε έντεχνα για να δώσει μια νομιμοφάνεια στις πράξεις του, να παίξει με τους θεσμούς και να τους ξεφτιλίσει και τελικά να πετύχει όλους τους στόχους του. Συνεπώς για καμία από τις αξιόποινες πράξεις του δεν υπάρχει αμφιβολία αναφορικά με το δόλο, ο οποίος άλλωστε πολλαπλά  αποδεικνύεται και από άλλα στοιχεία.

2. Ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος είναι επαγγελματίας πολιτικός και τα τελευταία 30 χρόνια ζει από το επάγγελμα αυτό. Ως γνωστό, οι αμοιβές του καλύπτονται με τα λεφτά των φορολογουμένων και είναι καλές. Εκτός τούτου, η ιδιότητα του πολιτικού στην Ελλάδα συνοδεύεται και από σωρεία άλλων προνομίων και έτσι υπάρχει και καλό κίνητρο να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική. Ειδικά όταν δεν έκανε άλλο επάγγελμα  στην ζωή του, όπως ο εγκαλούμενος μηνυόμενος. 

3. Όσο ζούσε ο πατέρας του, η πολιτική καριέρα του εγκαλούμενου- μηνυόμενου ήταν εξασφαλισμένη. Άξιζε δεν άξιζε, πάντα ήταν στη βουλή και στην κυβέρνηση και μάλλον πίστευε ότι δικαιωματικά θα τον  διαδεχτεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και κατ΄επέκταση λόγω του δικομματικού μας συστήματος και στην πρωθυπουργία της χώρας.  Μετά το θάνατό του όμως,  κατάλαβε ότι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν τον θέλει σχεδόν κανείς και ότι δεν έχει νόημα να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία  του κινήματος, αλλά και ότι χωρίς αυτήν τη θέση, το μέλλον του στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι αβέβαιο.  Χρησιμοποίησε τότε όλες τις ευκαιρίες, τις γνώσεις, την πολιτική πείρα, τις διασυνδέσεις και το βαρύγδουπο όνομά του και βρήκε άλλους τρόπους για να κατακτήσει την εξουσία με υφαρπαγή, εξαπάτηση, εκφοβισμό και σφετερισμό της κάθε ιδιότητας που είχε στην κυβέρνηση, στο κόμμα και στη Βουλή.  Κατάφερε έτσι να γίνει πρόεδρος ενός από τα δυο κόμματα εξουσίας και έπειτα πρωθυπουργός της χώρας, παρότι ουσιαστικά δεν έχει κερδίσει ποτέ εκλογές για να δικαιούται οτιδήποτε.  Συγκεκριμένα, για την ανάδειξή του στην ηγεσία  του ΠΑΣΟΚ δεν έγιναν καν εκλογές ενώ για την πρωθυπουργία έγιναν,  αλλά έχασε διαδοχικά δύο αναμετρήσεις και έγινε έτσι " μόνο" αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ την τρίτη και τελευταία αναμέτρηση την κέρδισε εξαπατώντας ένα μικρό μέρος του εκλογικού σώματος, αντίστοιχο με εκείνο που το 2004 του χάρισε την ήττα ( 2004 ΠΑΣΟΚ 3.007.596 ψήφους, 2009, 3.012.373 ψήφους). Από την αρχή ως τέλος χρησιμοποίησε έντεχνα όλα τα διαθέσιμα μέσα, θεμιτά και μη, για να ανέβει στο επόμενο σκαλοπάτι μέχρι να φτάσει στην κορυφή. Συγκεκριμένα:

Α)  Στις 7 Ιανουαρίου του 2004, ως μέλος του ΠΑΣΟΚ, εξανάγκασε τον τότε πρόεδρό του κινήματος σε παραίτηση και με πραξικοπηματικό τρόπο ανέλαβε αυτός την ηγεσία και με το έτσι θέλω έγινε αμεσότατα εν δυνάμει πρωθυπουργός, όχι μόνο επειδή σε μερικούς μήνες θα γινόταν εθνικές  εκλογές και το κόμμα του είναι ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας στο δικομματικό μας σύστημα, αλλά και επειδή το ΠΑΣΟΚ ήταν τότε το κυβερνόν κόμμα και πρωθυπουργός της χώρας, έστω και για μια μέρα, μπορεί να είναι μόνο  ο αρχηγός του κόμματος που κατέχει την πλειοψηφία στη Βουλή (άρθ 37, παρ. 2  "Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. " ). Το  ότι πρόκειται για εσωκομματικό πραξικόπημα δεν υπάρχει αμφιβολία και αποδεικνύεται σαφέστατα όχι μόνο από τις μεθοδεύσεις του, που οδήγησαν σε αναγκαστική παραίτηση τον τότε αρχηγό του κόμματος Κωνσταντίνο Σημίτη, ο οποίος δεν ήθελε και δεν είχε κανένα λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά και από τις μετέπειτα σχέσεις τους, κυρίως όμως από τις πράξεις του κ. Σημίτη, ο οποίος με κάθε τρόπο, με κάθε μέσον και με κάθε ευκαιρία, προσπάθησε να κόψει τη φόρα του εγκαλούμενου μηνυόμενου και να τον περιορίσει, θυσιάζοντας γι΄αυτό τη δική του πολιτική σταδιοδρομία  Ενδεικτικά, o κ. Σημίτης,   όταν "παραιτήθηκε" από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο ότι δεν παραιτήθηκε και από την πρωθυπουργία, όπως θα είχε χρέος σε κανονικές συνθήκες, αλλά κήρυξε και πρόωρες εκλογές, οι οποίες βάση κοινής λογικής θα κερδίζονταν υπό τις υφιστάμενες  συνθήκες από τη ΝΔ και κράτησε έτσι μακριά τον εγκαλούμενο μηνυόμενο από το κέντρο λήψεων των αποφάσεων και πριν και μετά τις εκλογές.  Έχοντας υπόψιν ότι το κάθε κόμμα έχει μόνο έναν πρόεδρο και ότι ο πρόεδρος του κυβερνόντος κόμματος χάνει αυτομάτως την πρωθυπουργία, εάν χάσει την ηγεσία του κόμματός του, και συνεπώς τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής ομάδας του, σημαίνει ότι ο κ. Σημίτης θεωρούσε τον εαυτό του νόμιμο αρχηγό, τον εγκαλούμενο μηνυόμενο επικίνδυνο και ότι η παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος δεν ήταν ούτε ουσιαστική ούτε οικειοθελής. Αλλιώς, εάν δηλαδή ο κ. Σημίτης, για προσωπικούς λόγους δεν ήθελε ή δεν μπορούσε πια να ασκήσει περαιτέρω τα καθήκοντά του και επειδή, όποιος δεν μπορεί να είναι αρχηγός κόμματος σίγουρα δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός, θα είχε δηλώσει πρώτα την παραίτησή του από την πρωθυπουργία και μετά από την ηγεσία του κόμματος, έτσι ώστε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να  εκλέξει τον καινούργιο πρωθυπουργό και να είναι όλα νόμιμα και ωραία. Θα γινόταν  δηλαδή, ακριβώς αυτό που έγινε το 1996, όταν παραιτήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός. Επειδή δεν το έκανε, αποδεικνύεται ότι η παραίτησή του ήταν αποτέλεσμα εσωκομματικής πραξικοπηματικής πράξης και είναι άκυρη, όπως είναι άκυρη και η διαδοχή του από τον εγκαλούμενο μηνυόμενο, ο οποίος από τότε και έπειτα δεν είναι νόμιμος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ . Άλλη μια ακράδαντη απόδειξη ότι η ανάδειξη του καινούργιου αρχηγού του κυβερνόντος κόμματος δεν ήταν νόμιμη και έγκυρη, μας παρέχει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν αναγνώρισε αυτήν την ιδιότητα στον εγκαλούμενο - μηνυόμενο και γι΄αυτό δεν ζήτησε αμέσως την παραίτηση του " προκατόχου" του κ. Σημίτη από την πρωθυπουργία έτσι όπως τον υποχρέωνε το Σύνταγμα να κάνει σε περίπτωση, που ο πρωθυπουργός δεν ήταν πια αρχηγός του κόμματος που είχε στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών  ήτοι του ΠΑΣΟΚ.  (Σύνταγμα, αρθ 37.1,2 και 38.1,2)

Τέλος, επειδή η ανάδειξή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν άκυρη ως πραξικοπηματική, είναι άκυρες και όλες οι πράξεις του που στηρίχτηκαν σε αυτήν την ιδιότητα καθώς, εάν μια πράξη είναι άκυρη, όλες που την ακολουθούν και στηρίζονται σε αυτήν είναι άκυρες. Στη συγκεκριμένη  περίπτωση όμως, οι μετέπειτα πράξεις του δεν είναι άκυρες μόνο για το λόγο αυτό, αλλά όπως θα αποδείξω στη συνέχεια, είναι άκυρες και από μόνες τους. Ενδεικτικά, για την παρούσα φάση, αναφέρω ότι μόλις απομάκρυνε τον κ. Σημίτη, αμέσως  ανέλαβε αυτός την εξουσία και άρχισε να την χρησιμοποιεί υπέρ του. Αρχικά έκανε επίδειξη δύναμης επιβάλλοντας αυθαίρετα και αδικαιολόγητα την απομάκρυνση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και μετά διοργανώνοντας ένα έκτακτο συνέδριο εξπρές, επέβαλε με συνοπτικές διαδικασίες τη μερική τροποποίηση του καταστατικού του Κινήματος, έτσι ώστε να είναι εφικτή η φαινομενική επισημοποίηση της ηγετικής θέσης του χωρίς τη διεξαγωγή πραγματικών εκλογών, δηλαδή χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε περισσότερους υποψηφίους, χωρίς να εξασφαλιστεί η αρχή της ισότητας και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για όλους, χωρίς μυστικότητα και χωρίς καμία εγγύηση για την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων. Πως έγινε και επίσημα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ;  Μέσω μιας διαδικασίας σταλινικού τύπου, η οποία βρισκόταν σε πλήρη αντίφαση με το ίδιο το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ και η οποία είναι άκυρη και για το λόγο αυτό. Συγκεκριμένα :

α). Το καταστατικό που ίσχυε, όταν παραιτήθηκε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προέβλεπε ότι η εκλογή πρόεδρου γινόταν από το Συνέδριο σε νόμιμη σύνθεση (απαρτία). Συνεπώς ο επόμενος πρόεδρος του κινήματος μπορούσε να έκλεγεί αποκλειστικά και μόνο βάσει αυτής της διαδικασίας. Έπειτα, όταν ένα κόμμα είναι ακέφαλο, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι  η εκλογή της καινούργιας ηγεσίας (πρόεδρο, κεντρική επιτροπή εκτελεστικό γραφείο κλπ) και μόνο μετά μπορεί να κάνει ό,τι άλλο θέλει, όπως λόγου χάριν η αλλαγή του καταστατικού. (εγγρ. 4)

β). Η αλλαγή της εκλογικής διαδικασίας του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ , αφορά τη δομή της οργάνωσης και της λειτουργιάς του κινήματος και προϋποθέτει σχεδόν ολική τροποποίηση του καταστατικού, που δεν μπορούσε να γίνει σε έκτακτο συνέδριο με διαδικασίες εξπρές αλλά μόνο σε κανονικό συνέδριο με την τήρηση όλων των προϋποθέσεων, ήτοι προκήρυξή του τουλάχιστον 6 μήνες πριν από τη σύγκλησή του, έτσι ώστε μεταξύ άλλων, να διασφαλιστεί  ο προσυνεδριακός δημόσιος δημοκρατικός διάλογος με την κοινωνία στις οργανώσεις του Κινήματος, για να συζητηθούν οι σχετικές εισηγήσεις που δημοσιεύονται 4 μήνες πριν και με ανοιχτές διαδικασίες να εκλεχτούν οι αντιπρόσωποι που θα συμμετέχουν στο Συνέδριο για να μεταφέρουν τις απόψεις και τις αποφάσεις  των οργανώσεων, που τους εξέλεξαν  (καταστατικό ΠΑΣΟΚ αρθ. 64,10,11,38,39,40) . Και στην πραγματικότητα, το έκτακτο Συνέδριο δεν άλλαξε το καταστατικό αλλά εντελώς αυθαίρετα, επέτρεψε την εκλογή του πρόεδρου από μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ, έννοιες οι οποίες κατοχυρώθηκαν καταστατικώς, μόλις το 2005, στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνέδριο έκανε την πραγματική αλλαγή του καταστατικού. (βλπ. επίσημη σελίδα του κινήματος, όπου ρητά αναφέρεται ότι στο 7ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - "Κατοχυρώνονται και καταστατικώς πλέον οι έννοιες μέλος και φίλος του Κινήματος." ενώ στο έκτακτο συνέδριο του 2004 δεν αναφέρεται καν. Σα να μην υπήρχε. Στη σχετική ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ για το έτος 2004, αναφέρονται οι ευρωεκλογές του Ιουνίου, το Εθνικό Συμβούλιο Ανασυγκρότησης του Μάιου, οι εθνικές εκλογές του Μαρτίου και η Εκλογή Προέδρου του Φεβρουαρίου, για την οποία λένε :  "Στις 8 Φεβρουαρίου του 2004, το ΠΑΣΟΚ, σεβόμενο απόλυτα το δικαίωμα του πολίτη να συμμετέχει σε αποφάσεις που τον αφορούν, κάνει πράξη τη συμμετοχική δημοκρατία. Με μια ασυνήθιστη και πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα διαδικασία, εκλέγει τον Γιώργο Παπανδρέου ως Πρόεδρο του κόμματος και στη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου συμμετέχουν 1.000.000 πολίτες, όχι μόνον μέλη αλλά και φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Κάλπες είχαν στηθεί σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα για την κατάκτηση ενός πιο ουσιαστικού τρόπου συμμετοχής, όπου ο πολίτης θα μπορεί να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του, χωρίς να αισθάνεται αποκλεισμένος. " (εγγρ. 22)

Πράττοντας έτσι οι σύνεδροι, επιτρέποντας δηλαδή με το έτσι θέλω τη συμμετοχή του καθενός στη διαδικασία εκλογής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, με μόνη προϋπόθεση να εγγραφεί ως μέλος ή φίλος του ΠΑΣΟΚ πριν ψηφίσει, παραβίασαν εκτός των διατάξεων που ρύθμιζαν τη διαδικασία εκλογής πρόεδρου από το Συνέδριο και τα άρθρα 42, 7, 8, 10, 16, 18, 20, 21 του καταστατικού και έπρεπε να διαγραφούν καθώς  "  Μετά τη λήψη απόφασης δεν επιτρέπεται η δημόσια διαφοροποίηση Oργάνων ή μελών." αρθ 7, 2 του καταστατικού και " Το μέλος διαγράφεται όταν : α. Υποστηρίζει και προωθεί απόψεις αντίθετες προς τις διακηρυγμένες αρχές και τις αποφάσεις των Συνεδρίων του Κινήματος. β. Παραβαίνει το Καταστατικό και τους Κανονισμούς του Κινήματος. γ. Συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν ταιριάζει με την ιδιότητα του μέλους, με σοβαρές επιπτώσεις στην εμφάνιση και δραστηριότητα του Κινήματος. Αρθ. 25.

αρθ 7

1. Στα πλαίσια των διακηρυγμένων αρχών, των αποφάσεων των Συνεδρίων και της λειτουργίας του Κινήματος κατοχυρώνεται πλήρως η εσωκομματική δημοκρατία, (όχι εξωκομματική)

’ρθρο 10.
Κάθε μέλος που είναι εγγεγραμμένο και έχει το δικαίωμα να εκλέγει και να εκλέγεται σε όλα τα Όργανα του Κινήματος, να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων στις ψηφοφορίες για επιλογή προσώπων, στην εκλογή αντιπροσώπων .

άρθρο 16

Στο  ΠΑ.ΣO.Κ. ανήκουν όσοι γίνονται μέλη του και:
α. αποδέχονται τις διακηρυγμένες αρχές του, τις αποφάσεις των Συνεδρίων του, το Καταστατικό του και αγωνίζονται για την πραγμάτωσή τους.
β. δεν συμμετέχουν ή δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλο πολιτικό κόμμα ή σχηματισμό, ή συμμετέχουν σε οργανώσεις που από τη φύση και τη δομή τους έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές και το Καταστατικό του ΠΑ.ΣO.Κ.

Διαδικασία εγγραφής μέλους

’ρθρο 20.
Για να αποκτήσει κάποιος την ιδιότητα του μέλους του ΠA.ΣO.K και να μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματά του, όπως προβλέπονται και κατοχυρώνονται από το Καταστατικό του Κινήματος, πρέπει να συμπληρώσει και να καταθέσει με την αυτοπρόσωπη παρουσία του αίτηση εγγραφής προς τη Συντονιστική Επιτροπή της Oργάνωσης Bάσης που θα δραστηριοποιηθεί.
Η αίτηση παραδίδεται από το υποψήφιο μέλος στη Συντονιστική Επιτροπή (Σ.Ε.), η οποία και το ενημερώνει για τις καταστατικές αρχές και τους Κανονισμούς Λειτουργίας.
’ρθρο 21.
Tην εγγραφή μέλους επικυρώνει με απόφασή της η πρώτη, μετά την κατάθεση της αίτησης, Γενική Συνέλευση της Oργάνωσης Bάσης.
Μετά τη θετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (Γ.Σ.) το νέο μέλος παραλαμβάνει και την ταυτότητα του μέλους.

’ρθρο 42.
Τα μέλη που εγγράφονται μετά την προκήρυξη του Συνεδρίου συμμετέχουν στη διαδικασία της Oργάνωσης που ανήκουν για την προσυνεδριακή δουλειά, χωρίς δικαίωμα ψήφου και εκλογής ως αντιπροσώπων για τη Νομαρχιακή συνέλευση ή το Συνέδριο.

γ) Το έκτακτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που διεξάχθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2004 , δεν είχε νόμιμη σύνθεση και έτσι δεν μπορούσε να πάρει καμία απόφαση, δηλαδή δεν μπορούσε ούτε καν να εγκρίνει την υποψηφιότητα κάποιου για τη θέση του πρόεδρου του κινήματος. Συγκεκριμένα, βάσει του άρθρου 39. του καταστατικού, οι οποίες ισχύουν και για το έκτακτο Συνέδριο,
Στο Συνέδριο παίρνουν μέρος: " α. Αντιπρόσωποι από τις Oργανώσεις όλων των νομών (τομέων ή άλλων ισότιμων χώρων) της χώρας. β. Αντιπρόσωποι από τις Νομαρχιακές Oργανώσεις του εξωτερικού, γ Τα μέλη της επερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής , δ. Oι βουλευτές του Κινήματος, ε. O Πρόεδρος του Κινήματος.
στ. Το Κεντρικό Συμβούλιο της Νεολαίας ΠΑΣOΚ. Μπορούν να κληθούν επίσης, με απόφαση της Κ.Ε., να συμμετέχουν στο Συνέδριο : α. Τα μέλη του ΠΑΣOΚ που διετέλεσαν μέλη της Κ.Ε. β. Τα μέλη του ΠΑΣOΚ που διετέλεσαν βουλευτές στο Εθνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. (Σχόλιο : όχι συνδικαλιστές )

Οι δε αντιπρόσωποι εκλέγονται στο τέλος της προσυνεδριακής συζήτησης για να μεταφέρουν στο Συνέδριο τις απόψεις-αποφάσεις των Oργάνων που τους εξέλεξαν. (αρθ 11) . Στο έκτακτο εκείνο συνέδριο όμως, δε συμμετείχαν καθόλου αντιπρόσωποι. Τη θέση τους την πήραν οι γραμματείς των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, που είχαν εκλεγεί 1 χρόνο πριν για άλλη δουλειά και δεν είχαν καμία εξουσιοδότηση να ενεργήσουν εξ ονόματος και για λογαριασμό των μελών των οργανώσεων τους στη διαδικασία αλλαγής του πρόεδρου και ακόμα λιγότερο μπορούσαν βεβαίως να τροποποιήσουν  ριζικά τον τρόπο εκλογής του, υιοθετώντας μάλιστα μια διαδικασία, η οποία εκτός όλων των άλλων, παραβίαζε και την απόφαση της Aρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Xαρακτήρα, επιτρέποντας τη συλλογή προσωπικών δεδομένων σε ηλεκτρονικό αρχείο  το οποίο  όπως οι ίδιοι λένε, " μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως από τον πολιτικό οργανισμό ΠΑΣΟΚ,….." , και προπαντός  από τον αρχηγό. (βλπ. http://is.pasok.gr/wp-content/uploads/2009/10/pasok_case_study_11_11_2007.pdf )

δ) Δύο μέρες μετά το έκτακτο Συνέδριο, ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος έγινε και επίσημα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, βάση μιας ασυνήθιστης και πρωτοφανούς διαδικασίας συλλογής υπογραφών , συλλογής προσωπικών δεδομένων και συγκέντρωσης χρημάτων και η οποία καμία σχέση δεν έχει με εκλογικές διαδικασίες.

Πώς φτάσαμε από την προϋπάρχουσα εκλογική διαδικασία σε διαδικασία συλλογής υπογραφών ; Πολύ απλά.  Ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ισχυριζόμενος ότι ο πολίτης δικαιούται να επιλέγει και να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του, χωρίς να αισθάνεται αποκλεισμένος, επέβαλε τη διεύρυνση του εκλογικού σώματος που αποφάσιζε μέχρι τότε ποιος θα είναι πρόεδρος του κόμματος, αλλά κατά τη "βελτίωση"  της διαδικασίας, με δυο μικρά κόλπα, ήτοι την αφαίρεση μιας λέξης και την αντικατάσταση άλλης μιας , την αλλοίωσε εντελώς και ουσιαστικά κατήργησε τις εκλογές. 

Συγκεκριμένα, η διαδικασία εκλογής πρόεδρου πριν την αλλαγή της στις 6 Ιανουαρίου, είχε ως έξης:  

Εκλογή Προέδρου. Κάθε σύνεδρος έχει το δικαίωμα να υποβάλει υποψηφιότητα που πρέπει να εγκριθεί από το 1/5 των συνέδρων. Για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται κατά την πρώτη ψηφοφορία το 50% + 1 των εγκύρων ψηφοδελτίων και το Συνέδριο να βρίσκεται σε νόμιμη σύνθεση (απαρτία) . Στα έγκυρα ψηφοδέλτια υπολογίζονται και τα λευκά. Σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου κατά την πρώτη ψηφοφορία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο πρώτων. Στην περίπτωση αυτή εκλέγεται Πρόεδρος ο πρώτος σε ψήφους. Σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι μόνο δύο, γίνεται μία μόνο ψηφοφορία και ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. " " το Συνέδριο βρίσκεται σε απαρτία όταν  παρευρίσκονται το λιγότερο τα 2/3 των εκλεγμένων αντιπροσώπων " (αρθ. 43 & 45β )

Συνεπώς, το καταστατικό προέβλεπε ότι στη διαδικασία εκλογής του πρόεδρου έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον δυο υποψήφιοι και το εκλογικό σώμα ( το Συνέδριο)  να είναι σε απαρτία. Στην καινούργια διαδικασία όμως συμμετείχε μόνο ένας υποψήφιος, έγινε πρόεδρος, επειδή βγήκε πρώτος σε ψήφους (!) και το εκλογικό σώμα ( η κοινωνία) δεν ήταν σε απαρτία. Συγκεκριμένα, βάσει των καταλόγων του ΥπΕς οι εγγεγραμμένοι ήταν τότε 9.899.472. Συνεπώς απαρτία θα υπήρχε, εάν στην ψηφοφορία θα συμμετείχαν τα 2/3, δηλαδή 6.599.648 άτομα.  Σύμφωνα όμως με τα λεγόμενα του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχαν μόλις 1.020.145 άτομα. Αμφισβητούμενος αριθμός αλλά δε θα το σχολιάσω εδώ. Θα το κάνω αυτό στο επόμενο σημείο.

 Όχι βέβαια ότι εάν υπήρχε απαρτία ή εάν θα συμμετείχε και άλλος υποψήφιος θα ήταν νόμιμη η διαδικασία, αφού όπως είπα, μετά την παραίτηση Σημίτη  δεν μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρά μόνο με την τότε προβλεπόμενη  στο καταστατικό διαδικασία εκλογής από το Συνέδριο. Βεβαίως  ξέχασε και την πρόβλεψη ότι ο κάθε σύνεδρος, πρώην εκλογέας δηλαδή είχε το δικαίωμα να υποβάλει υποψηφιότητα για τη θέση του πρόεδρου και έτσι όχι μόνο δεν προσφέρθηκε το σχετικό δικαίωμα στα μέλη του καινούργιου εκλογικού σώματος, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λόγω ολόκληρης της κατάστασης που έντεχνα δημιούργησε, εκτός από αυτόν, κανένας άλλος δεν μπορούσε να διεκδικήσει την ηγεσία (οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, χρησιμοποίησε την ιδιότητα του υπουργού εξωτερικών και το υπουργείο του με ποικίλους τρόπους, έκανε σωρεία περιοδειών που κανένας άλλος δεν είχε δυνατότητα να κάνει, χειραγώγησε τα ΜΜΕ και δημιούργησε ένα κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας, κάνοντας τους πάντες να προεξοφλήσουν την νίκη του πριν δηλώσει καν επίσημα την υποψηφιότητά του κλπ ) Όλα αυτά τα χρησιμοποίησε ταυτόχρονα και για να συγκεντρώσει όσο περισσότερους ψήφους γινόταν για να δώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος στην " εκλογή" του και να μπερδεύει τον κόσμο. Μόνο που οι πρόεδροι των κομμάτων δεν "εκλέγονται" έτσι και ένα εκατομμύριο υπογραφές δεν είναι καν δημοψήφισμα, αλλά είναι ο απαραίτητος αριθμός που σου δίνει το δικαίωμα να ζητήσεις δημοψήφισμα.

Τέλος, επισημαίνω ότι βάσει του άρθρου 29 του Συντάγματος ,

" Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος." Δυστυχώς όμως ούτε η δράση ούτε η οργάνωση του καινούργιου ΠΑΣΟΚ που ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος ουσιαστικά ίδρυσε το 2004 και ελέγχει απόλυτα από τότε, δεν εξυπηρέτησε και δεν εξυπηρετεί  την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η ευθύνη βαρύνει τον αρχηγό του ή ενδεχομένως αυτόν και μια μικρή ομάδα που τον βοηθάει.

Β) Για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην ηγεσία για άλλα τέσσερα χρόνια και να προλάβει τις επόμενες εθνικές εκλογές που θα γινόταν το 2008, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ζήτησε και πέτυχε στις 11 Νοεμβρίου 2007 την "ανανέωση" της εντολής του να ηγείται του κινήματος.  Καμία σημασία δεν έχει όμως η καινούργια επιμήκυνση της θητείας του  βάσει ψηφοφορίας και δεν τον νομιμοποιεί σε καμιά περίπτωση, καθώς α) δεν υπήρχε νόμιμη εντολή που να ανανεωθεί β) από τις 7 Ιανουαρίου 2004 και μέχρι στις 11 Νοεμβρίου 2007  είχε αρκετό χρόνο να ασκήσει την εξουσία του για να εξουδετερώσει πολιτικούς αντιπάλους  και να κερδίσει με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα φίλους και υποστηρικτές, πράγμα που του έδινε  σαφέστατο πλεονέκτημα απέναντι στον κ. Ε. Βενιζέλο που διεκδικούσε τότε την αρχηγία του κόμματος και ήταν ο πιο "επικίνδυνος"  αντίπαλός του  γ) εάν θα τηρούνταν οι νόμιμες διαδικασίες τον Ιανουάριο του 2004, δεν ξέρει κανείς εάν θα γινόταν πρόεδρος του κινήματος  και αν όχι, ποια θα ήταν η μοίρα του - αυτό  είναι και ένα ενδεικτικό παράδειγμα, που εξηγεί, γιατί είναι άκυρες όλες οι πράξεις που ακολούθησαν μετά από την πρώτη άκυρη πράξη δ) αποδεδειγμένα κέρδισε, επειδή έχει περισσότερους φίλους από τον κ. Βενιζέλο καθώς αυτοί του έδωσαν τη νίκη, αλλά εφόσον δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί και γιατί τον ψήφησαν, η "επανεκλογή " του αποκτά καινούργιες  διαστάσεις και κινδύνους ε) Χρησιμοποιήθηκε η ίδια αντιδημοκρατική διαδικασία εκλογής από τους πολίτες χωρίς απαρτία, χωρίς εξασφάλιση δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι κλπ.  Μετά την τροποποίηση του καταστατικού το 2005 η διαδικασία εκλογής πρόεδρου παρέμεινε διαδικασία συλλογής υπογραφών και προσωπικών δεδομένων και δε μετατράπηκε σε πραγματική εκλογική διαδικασία ούτε τότε . Οι σχετικές με την "εκλογή " του πρόεδρου διαδικασίες είχαν ως έξης :

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ

3 Μαρτίου 2005

Άρθρο 41 Πρόεδρος

1. Ο Πρόεδρος του Κινήματος εκφράζει και εκπροσωπεί το Κίνημα σε όλες του τις εκδηλώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Προεδρεύει στο Πολιτικό Συμβούλιο, εισηγείται σε αυτό καθώς και στο Εθνικό Συμβούλιο και στο Συνέδριο πάνω στις ιδεολογικές και πολιτικές κατευθύνσεις του Κινήματος. Όταν η έγκαιρη σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου είναι δύσκολη, παίρνει θέση σε επείγοντα ή επίκαιρα θέματα.

2. Ο Πρόεδρος ασκεί τις αρμοδιότητές του στα πλαίσια των αποφάσεων του Συνεδρίου και του Εθνικού και του Πολιτικού Συμβουλίου.

3. Ο Πρόεδρος εκλέγεται άμεσα από τα Μέλη και από τους Φίλους του Κινήματος κάθε τέσσερα (4) χρόνια και ένα τουλάχιστον μήνα πριν την διεξαγωγή του Συνεδρίου. ( Το Συνέδριο διεξάγεται κάθε τέσσερα (4) χρόνια. Με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, το Συνέδριο μπορεί να διεξαχθεί το πολύ έξι μήνες πριν ή έξι μήνες μετά την συμπλήρωση της τετραετίας.αρθ.32.2)

4. Η προκήρυξη της εκλογής του Προέδρου γίνεται με απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, που αποφασίζει και για την κατάρτιση της λίστας των υποψηφίων Προέδρων.

5. Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί από το 1/4 τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ή το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών του Κινήματος ή το 10% τουλάχιστον του συνόλου των Μελών του Κινήματος. Κάθε Μέλος προτείνει μόνον έναν (1) υποψήφιο.

6. Για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται κατά την πρώτη ψηφοφορία το ½ + 1 των εγκύρων ψηφοδελτίων. Στα έγκυρα ψηφοδέλτια υπολογίζονται και τα λευκά. Σε περίπτωση μη εκλογής Προέδρου κατά την πρώτη ψηφοφορία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο πρώτων. Στην περίπτωση αυτή εκλέγεται Πρόεδρος ο πρώτος σε ψήφους.

7. Σε περίπτωση που οι υποψήφιοι είναι μόνο δύο, γίνεται μία μόνο ψηφοφορία και ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. Σε περίπτωση που υποψήφιος είναι μόνος ένας, εκλέγεται εφόσον λάβει το 50%+1 των εγκύρων ψηφοδελτίων. Σχόλιο : 2, 3, 73 δεν έχει σημασία !!!  www.papandreou.gr/papandreou/files/Katastatiko.doc

Μια που ο καθένας μπορούσε να ψηφίσει, για να είναι αντιπροσωπευτικά και έγκυρα τα αποτελέσματα, έπρεπε όπως ήδη είπα  να συμμετέχουν τα 2/3 του εκλογικού σώματος, το οποίο σύμφωνα με τους καταλόγους του υπουργείου εσωτερικών ήταν τότε 9,918,917 (http://ekloges-prev.singularlogic.eu/v2007/pages/index.html) Δηλαδή έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον 6.612.611 ψηφοφόροι και όχι 769.156 όσοι συμμετείχαν. Ποιοι είναι αυτοί οι 769.156, ποιους αντιπροσωπεύουν  και από πότε έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν ποιος θα είναι υποψήφιος πρωθυπουργός στις επόμενες εθνικές εκλογές ; Μην ξεχάσουμε ότι έχουμε αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία και ότι στις εκλογές ουσιαστικά ψηφίζουμε για πρωθυπουργό έναν από αυτούς που έχουμε στη διάθεσή μας.

Με απλά λόγια ο φίλος του καθενός αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του και τα συμφέροντά του και δεν μπορεί να έχει λόγο στη διαδικασία εκλογής υποψήφιου πρωθυπουργού.  Ή το Συνέδριο σε απαρτία ή ολόκληρη η κοινωνία σε απαρτία και ελεύθερα, χωρίς φακέλωμα,  βάση των εκλογικών κατάλογων του Υπουργείου Εσωτερικών. Αλλιώς δεν υπάρχει αντιπροσώπευση και ούτε δημοκρατία. Επισημάνω δε ότι υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες και σχετικά με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα καθώς, όπως οι ίδιοι οι διοργανωτές  αναγνωρίζουν, το 2007 έγινε το πρώτο βήμα προς τη σωστή υλοποίηση μιας ανοιχτής διαδικασίας εκλογής πρόεδρου, αλλά χρειάζονται πολλές βελτιώσεις ακόμα για να εξασφαλιστεί η ακρίβεια των  αποτελεσμάτων . " Αν έκανε λοιπόν κάτι το ΠΑΣΟΚ την 11 η Νοεμβρίου, εκτός από το προφανές του να εκλέξει πρόεδρο μέσα από μια ανοικτή διαδικασία ψηφοφορίας, είναι ότι δημιούργησε ένα παράδειγμα. Ένα παράδειγμα που ξεπερνά τα (τεχνοφοβικά) όρια του 'τεχνικού έργου'. Το παράδειγμα αυτό είναι ό,τι πλησιέστερο υπάρχει για το πως μπορεί να λειτουργήσει ένα ανοικτό κόμμα στην πράξη. Ως εκεί όμως. Γιατί ένα παράδειγμα είναι ακριβώς και μόνον αυτό: η χάραξη μιας συγκεκριμένης τροχιάς. Χρειάζονται πολλά ακόμα."  " Η γενική εικόνα είναι ότι πήγε αρκετά καλά από οργανωτικής πλευράς. Κρυφές κάμερες 'απέδειξαν' βέβαια – πάντα στο πλαίσιο της κοινωνίας του θεάματος- ελάχιστες περιπτώσεις διπλοψηφίας που όμως έγιναν με όρους που πιστοποιούν την γενική καλή λειτουργιά του εγχειρήματος."  "Συνεπώς, ο κύριος σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει ευελιξία για τη συμμετοχή των ψηφοφόρων και την ανανέωση του μητρώου παρά το να αποτελέσει το απολυτό σύστημα ασφάλειας."  " την βελτίωση ενός ψηφιοποιημένου μητρώου μελών/φίλων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως από τον πολιτικό οργανισμό ΠΑΣΟΚ,….. "

Δηλαδή η εγκυρότητα τον αποτελεσμάτων δεν είναι και τόσο σίγουρη αλλά είναι σίγουρη η συλλογή προσωπικών δεδομένων και η επανειλημμένη  παραβίαση της υπ΄αριθμ. 6/2004  απόφασης της Aρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και αν ο αριθμός των ψήφων δεν είναι βέβαιο ούτε το 2007 πως να ήταν το 2004 όταν η διαδικασία ήταν πολύ πιο πρόχειρη ; Μήπως η αλλοίωση ή η ανακρίβεια των αποτελεσμάτων το 2004, εξηγεί και το περίεργο φαινόμενο ύπαρξης ενός εκατομμύριου "θεατών" το 2004, όταν ο εγκαλούμενος μηνυόμενος, έτρεξε μόνος του στο στίβο και πήρε το χρυσό μετάλλιο, επειδή έφτασε πρώτος, αλλά υπήρχαν μόλις 769.156 το 2007 όταν συμμετείχαν και άλλοι δυο παίχτες και ο αγώνας απέκτησε ενδιαφέρον;

Τέλος, έχοντας υπόψη ότι οι εγκεκριμένοι το 2007 ήταν 1.401.015 ( ΠΑΣΟΚ, ανάλυση διαδικασίας ανάδειξης πρόεδρου στις 11 Νοεμβρίου 2007 : Αυτή η διαδικασία οδήγησε σε ένα ενιαίο αρχείο που αριθμεί 388.684 μέλη και1.012.331 φίλους και αποτελεί το επικαιροποιημένο μητρώο του ΠΑΣΟΚ) και ότι τα δυο τρίτα αυτού του αριθμού αντιστοιχεί σε 934.000, πάει να πει ότι ούτε καν το μίνι εκλογικό σώμα αυτό δε βρισκόταν σε απαρτία καθώς οι συμμετέχοντες ήταν μόνο 769.156. Από τα δεδομένα αυτά, βγαίνει όμως και άλλο ένα σημαντικό συμπέρασμα : ο μεγάλος νικητής της εκλογικής αναμέτρησης ήταν "ο κανένας" (αποχή, άκυρα, λεύκα) με περίπου 637.340 ψήφους και όχι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος με περίπου 430.000 ψήφους (ΠΑΣΟΚ : Στις 11 Νοεμβρίου, 769.156 μέλη και φίλοι του Κινήματος προσέρχονται στις κομματικές κάλπες, μετατρέποντας την εκλογή Προέδρου σε μεγάλη δημοκρατική διαδικασία. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επανεκλέγεται λαμβάνοντας το 55,91% των ψήφων. ) Μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας !!!!  (εγγρ. 24,25,26)

Γ) Το 2009, όταν ο εγκαλούμενος - μηνυόμενος αρνήθηκε να ψηφίσει τον κ. Παπούλια, απλά και μόνο για να ρίξει την κυβέρνηση, ξεφτίλισε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, εμμέσως πλήν σαφώς εκβίασε την κυβέρνηση  και τελικά, στέρησε από το λαό τη νόμιμη κυβέρνηση και τη Βουλή του, σε στιγμή μεγάλης οικονομικής κρίσης επιβάρυνε τον προϋπολογισμό με πρόσθετες και άσκοπες προεκλογικές δαπάνες 115 εκατ. ευρώ και αντί να συνεισφέρει στην εύρεση λύσεως  για την έξοδο της χώρας από την κρίση ή έστω να άφηνε άλλους να προσπαθήσουν να το κάνουν, έβαλε τους πάντες να ασχοληθούν με εκλογές και να αμελήσουν / αγνοήσουν το πρόβλημα αυτό σε κρίσιμη στιγμή. 

Δηλαδή  έριξε σκόπιμα τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και προκάλεσε τη διάλυση της Βουλής με σκοπό την πρόκληση πρόωρων εκλογών που έλπιζε ότι αυτή την φορά, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες δηλαδή, θα τις κέρδιζε, προκάλεσε εσκεμμένα κατασπατάληση δημόσιου χρήματος και συμμετείχε εσκεμμένα στη διεύρυνση των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αντί να συμμετέχει στην ελάττωσή τους, όπως είχε χρέος να κάνει. 

Βάσει του Συντάγματος η Βουλή μπορεί να διαλυθεί πρόωρα μόνο :

(α) όταν, μετά τις εκλογές, δεν τελεσφορήσει σχηματισμός κυβέρνησης με εμπιστοσύνη της Βουλής,

(β) όταν η κυβέρνηση χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής και δεν μπορεί να την αποκτήσει άλλο κυβερνητικό σχήμα,

(γ) όταν παραιτηθούν ή καταψηφιστούν την ίδια περίοδο δύο κυβερνήσεις και το τρίτο κυβερνητικό σχήμα δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα και

(δ) όταν η ίδια η κυβέρνηση προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπίσει εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας.

(ε)  εάν δεν υπάρχει συμφωνία στο πρόσωπο του πρόεδρου της δημοκρατίας και γι΄αυτό κανένας υποψήφιος δεν ψηφίζεται από τα 3/4 της βουλής σε 3 διαδοχικές ψηφοφορίες 

Η συμφωνία όμως είχε επιτευχθεί στο πρόσωπο του κ.Παπούλια .

Δ) Κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο, ο εγκαλούμενος- μηνυόμενος, ως Έλλην πολίτης και " αρχηγός" του ΠΑΣΟΚ, διεκδίκησε την πρωθυπουργία της χώρας . Με μεγάλη δυσκολία, με τεχνάσματα και ψεύτικες υποσχέσεις τα κατάφερε και αμέσως μετά, άρχισε να χρησιμοποιεί την εξουσία του κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού και συνεπώς και εναντίον μου.  Συγκεκριμένα:

α) Ο εγκαλούμενος-μηνυόμενος συμμετείχε στις εθνικές εκλογές ως μη  νόμιμος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ καθώς δεν ανέλαβε την ηγεσία του Κινήματος κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών. Συνεπώς, συμμετείχε παράνομα στις εκλογές και απέκτησε παράνομα και άκυρα την πρωθυπουργία.

β) Την πρωθυπουργία την απέκτησε με υφαρπαγή ψήφων, παρουσιάζοντας προεκλογικά μια πολιτική εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση, την οποία όμως ποτέ δεν είχε σκοπό να εφαρμόσει. Γι΄αυτό, μετά τις εκλογές, αντί να ασχοληθεί με τα καθήκοντά του και να λύσει τα όποια προβλήματα, άρχισε να περιφέρεται στο εξωτερικό, να δίνει συνεντεύξεις και να διατυμπανίζει τις  σοφές διαπιστώσεις του, περί της άθλιας κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και των αιτιών που την προκάλεσαν, σα να ήταν σε παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία  στο εξωτερικό αυτή τη φορά και αντί να κάνει τα πρώτα βήματα για την υλοποίηση της πολιτικής εξόδου από την κρίση, ειδοποίησε την ΕΕ και τις αγορές ότι σκοπεύει να κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να αυξήσει το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης από το 8% που ήταν πριν τις εκλογές (βλπ. δηλώσεις Προβόπουλου) στο 12,7% και όχι να το μειώσει και να το πάει όσο πιο κοντά στον στόχο του 6% το οποίο η χώρα είχε για το 2009.  Όλα αυτά αποδεικνύουν, ότι δεν είχε καμία πρόθεση να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ότι τότε έκανε τα πάντα απλά και μόνο για να αναλάβει την εξουσία και να απολαμβάνει όλα τα προνόμιά της.  Δεν έχει νόημα να συνεχίσω με άλλες αποδείξεις περί τούτου, αφού τώρα πια κανένας δεν αμφιβάλει γι΄αυτό και  όλη η μετεκλογική  συμπεριφορά του,  αποδεικνύει ξεκάθαρα δυστυχώς, ότι η πραγματική  βούλησή του δεν ήταν καθόλου εκείνη που περιέγραψε λεπτομερέστατα προεκλογικά, να κυνηγήσει δηλαδή το χρήμα, να προσελκύσει επενδύσεις, να νοικοκυρέψει το κράτος, να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν τα χρήματα και να δημιουργήσουν νέο πλούτο και να βγάλει έτσι τη χώρα από την οικονομική κρίση. Συνεπώς, είναι παράνομος πρωθυπουργός και για τον λόγο αυτό. Ταυτόχρονα, επειδή  κυβερνάει βάση μιας πολιτικής για την οποία δεν έλαβε ποτέ εντολή, αποφασίζει για την τύχη της χώρας κατά το δοκούν και με απόλυτο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, και συνεπώς είναι γι΄αυτους και μόνο τους λόγους διπλά παράνομος.

4) ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Αφού έβλαψε τους θεσμούς και τη λειτουργία του πολιτεύματος, μόλις έγινε πρωθυπουργός, άρχισε να εφαρμόζει έναν άνευ προηγουμένου σχέδιο καταστροφής της χώρας και του Λαού το οποίο πλησιάζει τώρα την ολοκλήρωσή του. Για να το πετύχει,  μας φόρτωσε σταδιακά το μεγαλύτερο δάνειο - μαμούθ που έχει ποτέ υπάρξει στην ιστορία του πλανήτη και για να το εξασφαλίσει, ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και σύναψε στα γρήγορα μια Σύμβαση Δανεισμού σύμφωνα με την οποία, δεσμεύεται ο δανειολήπτης, μεταφορικά μιλώντας και παρομοιάζοντας την Ελλάδα με έναν άνθρωπο,  ότι εάν δεν μπορεί να εξοφλήσει το δάνειο (λες ότι θέλει και συζήτηση) θα υποχρεωθεί να δώσει το συκώτι, ένα νεφρό και ένα μάτι τουλάχιστον !

Πως τα έκανε αυτά ; 

Α) Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, η Ελλάδα είχε κάποια οικονομικά προβλήματα, όπως οι περισσότερες χώρες άλλωστε, ειδικά  εκείνη τη περίοδο. Τι κάνει ο καλός ο νοικοκύρης όταν αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση;  Αυξάνει τα έσοδά του και μειώνει όσο μπορεί τα έξοδα, περιορίζοντας την σπατάλη και όχι το φαγητό και τα φάρμακά του βεβαίως. Ακριβώς αυτό έκανε και ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ως πρωθυπουργός, μόνο που από την ανάποδη. Μείωσε δηλαδή τα έσοδα και αύξησε με κάθε τρόπο τα έξοδα και κατ΄επεκταση αύξησε έτσι το δημόσιο χρέος και τις ανάγκες δανεισμού.  Ενδεικτικά μόνο σε ένα χρόνο (23.04.2010 - 23.04.2011) συρρίκνωσε τα έσοδα κατά 5 δις, αύξησε το χρέος κατά 30 δις και εκτός από τα χρήματα που πήρε από της αγορές,  έκλυσε διακρατική συμφωνία για επιπλέον δανεισμο ύψους 110 δις ευρώ. Για να τα πετύχει αυτά

έκανε τα εξής :

Τα έξοδα μιας χώρας προέρχονται  από της κρατικές δαπάνες και από την εξόφληση παλιών χρεών. Εξαιτίας του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης, τα ληξιπρόθεσμα χρέη καλυπτόταν σε μεγάλο βαθμό από δανεισμό. Έτσι, για να μεγαλώσει τα έξοδα, συγκεντρώθηκε κυρίως στα έξοδα δανεισμού και τα μεγάλωσε προκαλώντας την αύξηση των επιτοκίων. Αυτό ήταν πολύ εύκολο να το πετύχει, επειδή η Ελλάδα, όπως όλα τα άλλα δυτικά κράτη, δανειζόταν από τις χρηματαγορές. Αυτές οι αγορές λειτουργούν βάσει αριθμών και στοιχειών αλλά κυρίως λειτουργούν  βάσει ψυχολογίας.  Δηλαδή όπως λειτουργούμε και εμείς οι ιδιώτες, όταν έρχεται κάποιος να μας ζητήσει δανεικά ή οτιδήποτε άλλο. Κοιτάζουμε ποιος είναι και τι ξέρουμε γι΄αυτον, αλλά έχει μεγάλη σημασία,  εάν τον συμπαθούμε και εάν του έχουμε εμπιστοσύνη. Έτσι έχοντας τα πράγματα, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος προκάλεσε κρίση εμπιστοσύνης  διαμορφώνοντας μια αρνητικότατη εικόνα τόσο της Ελλάδας και των Ελλήνων όσο και της οικονομικής κατάστασης της χώρας.  Γι΄αυτό, είπε στις αγορές ότι η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη, αναξιόπιστη και διεφθαρμένη χώρα, με διαλυμένους εισπρακτικούς μηχανισμούς και παρασιτική οικονομία, η οποία σκοπεύει να αυξάνει συνεχώς τα χρέη και συνεπώς τις δανειακές ανάγκες της.  Με άλλα λόγια, είπε στους εν δυνάμει δανειστές ότι είμαστε κλέφτες, απατεώνες και χαραμοφάηδες και ότι δεν έχουμε μία. Ποιος θα μας δάνειζε φτηνά, υπό αυτές τις συνθήκες ; Ταυτόχρονα, α)με το καλημέρα έδωσε εντολή (ή επέτρεψε) στην Τράπεζα της Ελλάδας να επιμηκύνει τη χρονική περίοδο του διακανονισμού των συναλλαγών στα ελληνικά ομόλογα, δημιουργώντας έτσι μεγάλα περιθώρια υποτιμητικής κερδοσκοπίας και χειραγώγησης εις βάρος των ελληνικών ομολόγων (τα χαρτάκια που δίνουμε για να πάρουμε τα λεφτά) , β) παρέλυσε το κράτος αφήνοντας για ένα χρόνο περίπου ακέφαλες τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς και πριν λυθεί το πρόβλημα  έκανε ανασχηματισμός για να γίνει μπάχαλο και να χαθεί και άλλο χρόνο με την ίδρυση-κατάργηση υπουργείων, την οργάνωση, την αλλαγή υπουργών γ) παρουσίασε τη δημοσιονομική κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν στην πραγματικότητα αναθεωρώντας το έλλειμμα του 2008 κατά 2 %  και αυξάνοντας με την γνωστή τακτική το έλλειμμα του 2009, μεταθέτοντας δηλαδή εισπράξεις του 2009 στο 2010 και πληρωμές του Δημοσίου από το 2010 στο 2009 και μας έβαλε έτσι υπό επιτήρηση, αφού πρώτα  κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση ότι πλαστογράφησε αυτά τα στοιχεία, δηλαδή και την πρόβλεψη του ελλείμματος για το τέλος του 2009. Για της αγορές υπάρχει μόνο η Ελλάδα, όχι ΝΔ  και ΠΑΣΟΚ και γι΄αυτο, καταγγέλλοντας την προηγούμενη κυβέρνηση κατήγγειλε την Ελλάδα. Μόνο που το τελικό έλλειμμα του 2009 θα συμπεριλάμβανε  και την περίοδο  διακυβέρνησής του και την αντίστοιχη προσφορά του και χωρίς πρόωρες εκλογές, η προηγούμενη  κυβέρνηση θα είχε στην διάθεσή της άλλους τέσσερις μήνες να μειώσει ή να αυξήσει το έλλειμμα, αλλά μια που δεν ολοκλήρωσε την θητεία της  δε θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν. Συνεπώς οι σχετικές κατηγόριες ήταν γελοίες και στην πραγματικότητα αυτό που έκανε ήταν το εξής : αντί  να ενημερώσει την ΕΕ στις 24 Οκτωβρίου για τα μέτρα που υιοθέτησε η Ελλάδα προς διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών και κυρίως για τη μείωση του ελλείμματος μέχρι το τέλος του 2009 (τελεσίγραφο Αλμούνια) όπως είχε υποχρέωση να κάνει, τρεις μέρες πριν την ημερομήνια αυτή, στις 21 Οκτωβρίου δηλαδή, την ειδοποίησε  ότι δεν σκοπεύει να πάρει μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος αλλά ….για την αύξηση του. Δυστυχώς ούτε  αυτήν την " υπόσχεση" δεν κράτησε και τελικά  πήγε το έλλειμμα του 2009  στο 15,4 %, από το οποίο οι λογιστικές μαϊμουδιές εκτιμώνται οτι έφταναν το 3,7% (εγγρ. 12 και "Με τη γλώσσα των αριθμών, Η αλήθεια για την οικονομία" σελ 18 και επ. )  Όσο για τις δυο ποσοστιαίες μονάδες της διόρθωσης για το 2008 , η EUROSTAT δέχτηκε τελικά μόνο το 0,6% που είναι συνηθισμένη διαφορά στα εθνικολογιστικά στοιχεία, πράγμα που ο εγκαλούμενος μηνυόμενος και το επιτελείο του ήξεραν πολύ καλά, αλλά χωρίς αυτά πως θα μπαίναμε υπό επιτήρηση και πως  θα κλονιζόταν η εμπιστοσύνη όλων απέναντι στη χώρα μας;  δ) τέλος, κατάθεσε έναν εκτός τόπου και χρόνου προϋπολογισμό για το 2010, ο οποίος προέβλεπε αυξήσεις μισθών και συντάξεων, αυξήσεις δαπανών για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων υγείας και παιδείας, επίδομα αλληλεγγύης και δεσμεύσεις για τη μη επιβολή νέων φόρων ή έκτακτων εισφορών, χωρίς να ανακοινώνει τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα που να του παρέχουν τα  αναγκαία  κονδύλια.

Συνέπεια όλων αυτών ήταν ότι τα Spreads  ξεκινήσαν μια ξέφρενη ανοδική πορεία, τα επιτόκια και ο κόστος δανεισμού ανέβηκε πολύ και έτσι ανέβηκαν και τα τα κρατικά έξοδα και το δημόσιο χρέος. Ταυτόχρονα όμως όλα αυτά είχαν άμεσο αντίκτυπο και στα δημόσια έσοδα, καθώς, εάν δε λειτουργεί σωστά το κράτος είναι αυτονόητο να  μειωθούν οι εισπράξεις. Ενδεικτικά αναφέρω ότι απλά και μόνο η χρήση της λέξεις χρεοκοπίας από τον πρωθυπουργό ήταν υπεραρκετή να τρομάξει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις με συνέπεια να παγώνει η αγορά, οι επιχειρήσεις να περιορίσουν τις δραστηριότητες τους και

να προκληθεί κύμα διαφυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό και να δυναμώσει έτσι το τραπεζικό σύστημα.

 Β)  Είπα προηγουμένως ότι κανονικά τα κράτη δανείζονται από τις χρηματαγορές. Σε έκτακτες περιπτώσεις όμως, όταν δεν μπορούν να δανειστούν από εκεί  για να καλύπτουν τις ανάγκες τους και δε θέλουν να δηλώσουν χρεοκοπία ή να προχωρήσουν σε αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους τους, έχουν τη δυνατότητα, εάν επιλέγουν τη συνέχιση του εξωτερικού  τους δανεισμού,  να προσφύγουν σε διακρατικό δανεισμό το οποίο είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το δανεισμό από τις αγορές και ουσιαστικά, αυτά είναι πραγματικά χρέη.  Στην περίπτωσή μας, μετά την ηθελημένη πρόκληση του ράλι ανόδου των επιτοκίων,  ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ισχυρίστηκε ότι βρισκόμαστε σε μια τέτοια έκτακτη ανάγκη, επειδή  η αγορές δε μας δανείζουν και δεν του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο για την αναδιάρθρωση της οικονομίας και έξοδου από την οικονομική κρίση (λες ότι αυτή είναι η δουλιά των αγορών)  με συνέπεια να υπάρχει αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων και άμεσος κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας. Προσέφυγε έτσι άρον άρον στη Τρόικα (ΕΕ, ΚΤΕ και ΔΝΤ), χωρίς να εξετάσει άλλο ενδεχόμενο, χωρίς να βγει καν στις αγορές ή να δοκιμασει να δανειστεί από το εσωτερικό και από ότι φαίνεται, αρνούμενος κιόλας να δεχτεί  χαμηλότοκα δάνεια από αλλού ( δηλώσεις  Καμμένου και έγγραφα που διέρρευσαν στο διαδίκτυο,  - εγγρ.13 και σχετικό βίντεο ).   Μόνο που οι αγορές μας δανείζαν, αλλά εξαιτίας του, μας δανείζαν ακριβά και ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρχαν χρήματα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων δε στέκει σε καμία περίπτωση,  αφού τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρ. Δημ. Διοίκ., ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και Κοινωνική Ασφάλιση) ήταν, σε όλη τη διάρκεια της ενδεκαετίας 2000 -2010, υψηλότερα από τις δαπάνες που απαιτήθηκαν για την πληρωμή μισθών των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και πάσης φύσεως συντάξεων (εγγρ 20). Έπειτα, επειδή δεν υπήρχε αδυναμία δανεισμού, δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος χρεοκοπίας, που εμφανίζεται, όταν μια χώρα δεν μπορεί να δανειστεί για να καλύψει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, δηλαδή όταν δεν μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της.  Έχοντας υπόψιν ότι η άνοδος των επιτοκίων ήταν τεχνητή, ανά πάσα στιγμή μπορούσε να διακοπεί με αλλαγή συμπεριφοράς και πολιτικής, όπως σαφέστατα προκύπτει άλλωστε και από την  έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών  και σωρεία δημοσιευμάτων. Τέλος, ούτως ή άλλως η Ελλάδα δεν μπορούσε να χρεοκοπήσει, επειδή δεν τηρούσε της απαραίτητες προϋποθέσεις. Δεν είχε δηλαδή εκείνα τα τεράστια χρέη που να δικαιολογήσουν τη χρεοκοπια και περαν τουτου,  η Ελλάδα είναι και μία από τις ελάχιστες δυτικές χώρες, οι οποίες διαθέτουν μεγάλη δημόσια περιουσία, ανεκμετάλλευτο, ενδεχομένως πλούσιο υπέδαφος,  πολύ κερδοφόρες κοινωφελείς εταιρείες στην ιδιοκτησία του κράτους (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ) και έχει σημαντικούς τομείς στην Οικονομία της (τουρισμός, ναυτιλία, ποιοτικά γεωργικά προϊόντα), οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά το φόβο του μισθολογικού ανταγωνισμού, εκ μέρους των αναπτυσσόμενων χωρών (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κλπ) – όπως συμβαίνει με τις γερμανικές και άλλες βιομηχανίες. Συνεπώς, εύκολα μπορεί κανείς να κάνει θαύματα εκμεταλλευόμενος αυτά και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα της χώρας, τα οποία μάλιστα ενισχύονται περαιτέρω και από τα προνόμια που η ΕΕ παρέχει (ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εμπορευμάτων, κοινό νόμισμα, κονδύλια από τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία κλπ) και όχι να χρεοκοπήσει, όπως έλεγε και λέει συνεχώς ο εγκαλούμενος μηνυόμενος εδώ και 20 μήνες.

Παρ΄όλα αυτά όμως, με τις δηλώσεις του, με την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και ζητώντας τα Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα από το ΔΝΤ, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ουσιαστικά δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς χρεοκοπίας και προκάλεσε έτσι  τεράστιο πλήγμα στην εικόνα και στο κύρος της Ελλάδας στο εξωτερικό και σοβαρές επιπτώσεις στο εσωτερικό.   

Σε κάθε περίπτωση όμως και αν ακόμα Θεός φυλάξει, κάτι θα πήγαινε στραβά, η  Ελλάδα ήταν ασφαλής, επειδή είχε  ισχυρότατη προστασία από το διεθνές δίκαιο βάσει του οποίου δε χρεοκοπεί μια χώρα, επειδή χρωστάει.  Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ σε “κατάσταση ανάγκης” (state of necessity), δεν μπορούν  να κλείσουν τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήρια, να διαλύσουν την αστυνομία, να παραμελήσουν τις δημόσιες υπηρεσίες και να εκθέσουν το λαό τους σε συνθήκες χάους και αναρχίας, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τους δανειστές τους. 

Αυτή την προστασία όμως δεν την έχει πια καθώς με την  από 8 Μαΐου του 2010 Σύμβαση Δανεισμού, που η Κυβέρνηση και η Τράπεζα της Ελλάδας ως  (αυτοδιοριζόμενοι) αντιπρόσωποί μας σύναψαν με την  Τρόικα για λογαριασμό της χώρας,  η Ελλάδα ως δανειολήπτρια  αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκε από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία . Πέραν τουτού, προβλέφθηκε ταυτόχρονα στη Σύμβαση  και ότι η εν λόγω  συμφωνία υπόκειται στο αγγλικό δικαίο, το οποίο αντιμετωπίζει τις χώρες ως επιχειρήσεις που μπορούν να πτωχεύσουν άνετα και όχι ως κράτη που έχουν προστασία και ότι ο δανειολήπτης δεν μπορεί να δανειστεί από αλλού, ενώ  οι δανειστές  μπορούν να εκχωρούν μονομερώς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σε τρίτους. Δηλαδή, μπορούμε ανετότατα να βρεθούμε τελικά χρεωμένοι στην Τουρκία, στα Σκόπια,  στον κ Σόρο, στους Σαϊεντολόγους, στην Καθολική Εκκλησία ή ποιος ξέρει που αλλού και αυτοί  με τη σειρά τους, σε περίπτωση που καθυστερούμε την πληρωμή, μπορούν να προχωρήσουν σε κατάσχεση και αναγκαστικό πλειστηριασμό μουσείων, αεροδρόμιων, στρατιωτικών εξοπλισμών και ότι άλλο θελήσουν. Το ίδιο μπορούν να κάνουν βεβαίως και οι αρχικοί δανειστές.  (σχετικές διατάξεις της Σύμβασης : αρθ 14 παρ 1& 5, αρθ 2 παρ 3 & 4 και αρθ 13 ) Ενδεικτικά  :

ΣYΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ 8 ΜΑΪΟΥ 2010,

άρθ 14 ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

παρ 1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.

παρ. 5  Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος». 

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με τον κ Κασιμάτη, η Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο συντάχθηκαν από το δικηγορικό γραφείο της εταιρείας Slaughter and May, που εδρεύει στο Λονδίνο (ειδικευμένη στις πτωχεύσεις) και έτσι όλες οι ανησυχίες γίνονται ακόμα πιο βάσιμες. 

Επειδή όμως, η ασυλία ενός κράτους στο διεθνές δίκαιο διασφαλίζει ότι η περιουσία του είναι ακατάσχετη, η ετεροδικία του δεδομένη και το δικαίωμά του να ασκεί κυριαρχία αδιαμφισβήτητο, σημαίνει ότι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος αποφάσισε να ζητήσει και να πάρει  δανεικά με  αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία μας, πράξη η οποία εκτός από ταπεινωτική, άκρως προσβλητική και εξευτελιστική τόσο για εμένα όσο και για το σύνολο των Ελλήνων,  αποτελεί  και απίστευτο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που πηγάζουν από αυτήν. Έσχατη προδοσία δηλαδή. Και αυτό, επειδή  ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε η κυβέρνησή του, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδας που μας "εκπροσώπησαν " σε αυτήν τη συναλλαγή, δεν είχαν σχετική εξουσιοδότηση  από εμάς. Από το Λαό δηλαδή . Και δε θα μπορούσαν ποτέ να την έχουν, όχι μόνο επειδή κανένας Έλληνας δε συμφωνεί με το αίσχος αυτό, αλλά, επειδή μια τέτοια απόφαση χρειάζεται και την άδεια όλων των προγόνων και όλων των απογόνων μας, γιατί και σε αυτούς ανήκει η χώρα και όχι μόνο σε εμάς. Το γεγονός ότι είχε "έγκριση" από τη Βουλή, βεβαίως ότι δε μετράει, όχι μόνο επειδή ούτε αυτή είχε τέτοια εξουσιοδότηση, αλλά και επειδή η παρούσα Βουλή δεν έχει νόμιμη σύνθεση. Συγκεκριμένα,  επειδή ο πρωθυπουργός δεν είναι νόμιμος, δεν είναι νόμιμη ούτε η κυβέρνηση και ούτε η σύνθεση της Βουλής, καθώς, εάν άλλος θα ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ή εάν άλλος θα ήταν ο πρωθυπουργός, αυτονόητο είναι ότι άλλα θα ήταν τα πρόσωπα τα οποία τα βρισκόταν σήμερα στη Βουλή.

Εν ολίγοις, οι προαναφερόμενοι όροι της Σύμβασης Δανεισμού αποδεικνύουν το γεγονός ότι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος θεωρεί την Ελλάδα τσιφλίκι του και ότι ήδη το έχει πουλήσει.  Έχουμε το έγκλημα , έχουμε το δράστη και έχουμε το θύμα. Συνεπώς υπάρχει και το κίνητρο αλλά δεν έχει σημασία ποιο είναι, πάρα μόνο για ιστορικούς λόγους. Σημασία έχει όμως το γεγονός ότι για τους προαναφερόμενους λόγους η Σύμβαση είναι άκυρη ως προϊόν εγκληματικής πράξης και οι σχετικοί όροι δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Πρέπει γι΄αυτό να γίνει επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση και οι υπεύθυνοι ( ο εγκαλούμενος μηνυόμενος, η Τράπεζα της Ελλάδας και όλοι οι άλλοι εμπλεκόμενοι) να καλύπτουν τις ζημίες.

Για να  πειστούν τα κράτη δανειστές και το ΔΝΤ ότι θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος και η κυβέρνησή του, πριν τη σύναψη της προαναφερόμενης Σύμβασης, παρουσίασαν ένα πακέτο μέτρων, με το οποίο θα μείωναν το έλλειμμά  και θα προχωρούσαν σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν  στην αναδιάρθρωση της οικονομίας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας έτσι ώστε να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα κεφάλαια για την εξόφληση του δανείου . Τα συζήτησαν όλα αυτά με τους δανειστές, τα συμφώνησαν και τα έγραψαν στο σχετικό Μνημόνιο Συνεννόησης.  Οι δόσεις του δανείου (110 δις ευρώ)  θα εκταμιευόταν σταδιακά σύμφωνα με την πρόοδο που θα σημείωνε η κυβέρνηση στην υλοποίηση του προγράμματος του Μνημονίου και την επίτευξη των στόχων. Μεταξύ άλλων είχε συμφωνηθεί λόγου χάριν ότι θα υπήρχαν μέτρα για την  ενίσχυση της αγοράς εργασίας και της εισοδηματικής πολιτικής, τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και ενίσχυση του ανταγωνισμού στις αγορές, τη διαχείριση και αποκρατικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, τη βελτίωση της απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Συνοχής και άλλα. Επειδή αυτά τα μέτρα δεν εφαρμόστηκαν, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι τόσο πριν όσο και μετά την υπογραφή  του Μνημονίου, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος εφάρμοσε ανελλιπώς μόνο εκείνα ακριβώς τα μέτρα τα οποία ήξερε ξεκάθαρα και εξαρχής ότι θα βλάψουν την οικονομία και θα οδηγήσουν στο "φαύλο κύκλο της κατάρρευσης", οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν και έτσι οι δανειστές δε δέχονταν μέχρι πριν λίγες μέρες να καταβάλουν την πέμπτη δόση του δανείου πάρα μόνο εάν υπογραφεί ένα καινούργιο μνημόνιο και μια καινούργια σύμβαση δανεισμού για 120 δις ευρώ , από τα οποία η Ελλάδα θα συνεισφέρει 30 δισ. ευρώ που θα προέλθουν από την υλοποίηση μέρους του προγράμματος των αποκρατικοποιήσεων.  Τα συγκεκριμένα ποσά δε συμπεριλαμβάνουν το υπόλοιπο των 57 δισ. ευρώ που απομένουν από την εφαρμογή του πρώτου δανειακού προγράμματος, συνολικού ύψους 110 δισ. ευρώ, που θα συνεχίσουν να καταβάλλονται ταυτόχρονα με το νέο πρόγραμμα. Υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων και φοβούμενοι την κατάρρευση του ευρώ και της ευρωζώνης, αποφάσισαν τελικά να μας δώσουν την πέμπτη δόση και συζητούν τώρα τον τρόπο συμμετοχής ιδιωτών στο πακέτο δανεισμού ώστε να μη θεωρηθεί αυτή η συμμετοχή από τους οίκους αξιολόγησης ως ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και να προκληθούν έτσι σοβαρότατες συνέπειες ενδεχόμενος και παγκόσμιες.

Τα μέτρα τα οποία έλεγα ότι πήρε ο εγκαλούμενος μηνυόμενος, ήταν μεταξύ άλλων  οι απανωτές αυξήσεις του ΦΠΑ και των  ειδικών φόρων  κατανάλωσης, η οριζόντια περικοπή των αποδοχών και των συντάξεων, οι έκτακτες εισφορές ( σε  κερδοφόρες επιχειρήσεις λ.χ. για να γίνουν ζημιογόνες και αυτές), η συρρίκνωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κλπ . Συνέχισε έτσι δηλαδή την τακτική του να μειώνει τα έσοδα  και κατ΄επεκταση να αυξάνει τα έξοδα. Γιατί συμβαίνει αυτό;   Επειδή μειώνοντας το εισόδημα των πολιτών μέσω περικοπών και πρόσθετων άμεσων και έμμεσων φόρων, σταδιακά φτάνουν να μην έχουν χρήμα να ξοδεύουν,  πέφτει έτσι όλο και περισσότερο η κατανάλωση, κλείνουν επιχειρήσεις, το κράτος δεν έχει από που να εισπράττει φόρους και χάνει έτσι έσοδα. Ταυτόχρονα όμως, επειδή δημιουργούνται στρατιές ανέργων, στους οποίους το κράτος υποχρεούται να καταβάλει επιδόματα ανεργίας, αυξάνει και τις δαπάνες έτσι. Περιττό να πω του ότι χωρίς έσοδα αυξάνονται αυτόματος και οι ανάγκες δανεισμού. Χονδρικά όλα αυτά , γιατί στην πραγματικότητα οι δυσμενείς συνέπειες  είναι πολύ περισσότερες. Συνεπώς, έχοντας μειωμένο εισόδημα οι πολίτες, έχει μειωμένο εισόδημα και η χώρα και αναγκάζεται να προσφύγει σε καινούργιους δανεισμούς για να καλύπτει τις ανάγκες της σε ρευστότητα και οδηγείται έτσι με μαθηματική ακρίβεια στην ολική καταστροφή. Για του λόγου το αληθές, μόνο το 2010 το εθνικό εισόδημα ( ΑΕΕ ) μειώθηκε κατά 5 δις ευρώ, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 29,9 δις ευρώ, υπάρχουν 181.670 επιπλέον άνεργοι και τώρα ο εγκαλούμενος μηνυόμενος διεκδικεί για λογαριασμό της  χώρας άλλα 90 δις ευρώ τα οποία θα πάρει, εάν καταφέρνει να εισπράττει  έγκαιρα 30 δις ευρώ  από την εκποίηση (ξεπούλημα) δημόσιας περιουσίας.

Τα αποτελέσματα του 2010 σε συνδυασμό με την εμμονή του να επιβάλει τώρα, αυτή την στιγμή (βλπ το μεσοπρόθεσμο) , τα ίδια μέτρα για τρίτη φορά και να τα παρουσιάζει εκ νέου ως μονόδρομο για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία, αποδεικνύουν σαφέστατα, το δόλο και δεν αφήνουν την παραμικρή δυνατότητα αμφιβολίας. Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπενθυμίζω και ίδια του τα λόγια   "Αν αυξήσουμε  τους  φόρους  στη μεσαία  τάξη θα  μειώσουμε  την  αγοραστική της δύναμη, θα  βαθύνουμε  την ύφεση και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος  της κατάρρευσης " , όπως και τις δηλώσεις  του επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου του  «… πρέπει να εξηγήσει πως μια οικονομία μπορεί να βγει από την ύφεση μειώνοντας τη συνολική ζήτηση. Αυτό πρέπει να εξηγήσει στους Έλληνες πολίτες: πως μπορεί να βγει μια οικονομία από την ύφεση, παγώνοντας μισθούς και αυξάνοντας τους φόρους. Όποιον σοβαρό οικονομολόγο ρωτήσετε, θα σας πει ότι οι οικονομίες που είναι σε ύφεση, το πρώτο πράγμα που επιχειρούν να κάνουν, είναι να δώσουν ένα σπρώξιμο, να πάρει μπροστά η μηχανή. Αυτό προφανώς κοστίζει (σχόλιο: γι΄αυτό μας έδωσε χρήμα η ΕΕ) . Αν το κάνεις λελογισμένα, με σωστό τρόπο σου έρχεται πίσω πολλαπλάσιο, διότι ξαναπαίρνει μπροστά η μηχανή, δημιουργείται ζήτηση στην οικονομία, και τελικά έσοδα για το κράτος». Γιώργος Παπακωνσταντίνος  24/9/2009

ΠΡΟΣΟΧΗ ! Το πρόβλημα είναι ότι και χωρίς αυτά τα νέα μέτρα , οι δυσμενείς συνέπειες των προηγούμενων μέτρων στο εθνικό εισόδημα και στο δημόσιο χρέος θα ήταν με την πάροδο του χρόνου λογαριθμικές και όχι γραμμικές, επειδή οι παρενέργειες είναι αλυσιδωτές και χρειάζονται κάποιο χρόνο να εκδηλωθούν σε όλο το μεγαλείο τους.  Εάν παρθούν όμως και τα καινούργια μέτρα, μιλάμε πια για ολοκαύτωμα. Το αποτέλεσμα αυτό και η  σκόπιμη επιδίωξή του προκύπτει και αποδεικνύεται σαφέστατα από το συνδυασμό των αποτελεσμάτων του πρώτου χρόνου του Μνημονίου με την παραίτηση της Ελλάδας από την ασυλία και τους καθημερινούς θανάτους λόγω ελλείψεων στα νοσοκομεία, των εκτρώσεων και των αυτοκτονιών λόγω οικονομικών προβλημάτων (2 την ημέρα). Η άνευ όρωνπαραίτηση από την ασυλία της χώρας όσον αφορά αυτήν η τα περιουσιακά  της στοιχεία σημαίνει ότι μπορούν να κλείσουν σχολεία,  πανεπιστήμια και  δικαστήρια, να διαλυθεί η  αστυνομία, να παραμεληθούν οι  δημόσιες υπηρεσίες και να εκθέτει ο λαός σε συνθήκες χάους και αναρχίας, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι δανειστές. Η εμμονή στην εφαρμογή των ίδιων μέτρων ακριβώς εκεί μας οδηγεί. Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και όλων των ειδών απωλειών . Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη και εάν κοιτάζουμε γύρω μας ήδη φαίνονται τα αποτελέσματα. 

Ανακεφαλαίωση : Από την αρχή ως τώρα το επαναλαμβανόμενο μοντέλο είναι: μέτρα λιτότητας, πλήγμα της αξιοπιστίας και του κύρους της χώρας και παράλυση  του κράτους. Με τον απλό αυτό τρόπο αυξάνει το δημόσιο χρέος, μειώνει το εθνικό εισόδημα  και διαλύει την οικονομία, το κοινωνικό κράτος και τον κοινωνικό ιστό. Σίγουρη συνταγή για να καταστρέψεις μια χώρα.  Για να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα και να εκτελέσει ανενόχλητος το καταστροφικό του σχέδιο, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ως πραγματικός καλλιτέχνης της χειραγώγησης και της προπαγάνδας περιέλαβε στο μοντέλο του και τις ακόλουθες τεχνικές :

- τη «χρεο-τρομοκρατία» αφενός  για να εξασφαλίσει τη συναίνεσή μας, κάνοντάς μας  να αναπτύξουμε την ψυχολογία του «συνενόχου» και του «συνυπεύθυνου» για τα χρέη που άλλοι δημιούργησαν, αλλά εμείς (τα "παράσιτα", οι  " διεφθαρμένοι"  και οι "φοροφυγάδες ") πρέπει να πληρώνουμε και αφετέρου για να αφοπλίσει τις λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στην εφαρμογή της προαποφασισμένης  πολιτικής του κοινωνικού βανδαλισμού, στο όνομα του «κοινού μας σπιτιού που καίγεται» εξαιτίας του " χρέους". Με αυτόν τον τρόπο ο θύτης έγινε θύμα, δημόσιος κατήγορος και δικαστής ταυτόχρονα, μας δίκασε, μας καταδίκασε και μας επέβαλε ως ποινή  το διεθνή  διασυρμό, την αφαίρεση περιουσιακών στοιχειών και τον απαράδεκτο περιορισμό όλων των άλλων εγγυημένων δικαιωμάτων μας, όχι μόνο χωρίς να υπάρχει  δημόσιο όφελος αλλά τεράστια ζημία (ΕΣΔΑ αρθ.1, 17.18)  Διευκρινίζω ότι βάσει του ποινικού  δίκαιου δεν υπάρχει συλλογική, αλλά ατομική ευθύνη και για να τιμωρηθεί κάποιος απαιτείται η βεβαιωμένη ύπαρξη συγκεκριμένου εγκλήματος. Στην περίπτωσή μας όμως τα όποια  εγκλήματα ανήκουν στον εγκαλούμενο μηνυόμενο και στην κυβέρνηση του καθώς δικό τους είναι το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος αλλά τιμωρούμαστε εμείς οι πολίτες.  

- το δόγμα του σοκ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τον τελευταίο καιρό, ξεκίνησε ένα νέο κύκλο απειλών και εκβιασμών μέσω ψευδοδιλημμάτων όπως (δάνειο ή χρεοκοπία, ΕΕ ή δραχμή κλπ) για να δεχτούμε ένα ακόμα πακέτο καταστροφικών, άδικων μέτρων και το  καινούργιο δάνειο, το οποίο παίρνει για να καλύψουμε το προηγούμενο. Μόνο που  στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και μονόδρομοι.  Δεν υπάρχει ή εγώ ή χάος, αυτά τα λεφτά υπό αυτούς τους όρους ή χρεοκοπία, αποφασίσομεν και διατάσσομεν, επειδή υπάρχει μια και μόνο επιλογή  κλπ. Υπάρχουν ένα σωρό πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν και σε κάθε περίπτωση χρειάζεται η αποδοχή της όποιας πολιτικής από το κοινωνικό σύνολο ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτή τη στιγμή όμως η πολιτική, την οποία ο εγκαλούμενος μηνυόμενος εφαρμόζει, βάσει δημοσκοπήσεων δεν εγκρίνεται από κανέναν και έτσι δεν έχει καμία νομιμοποίηση, αλλά παρά ταύτα, επιμένει και την επιβάλλει ανελλιπώς.  Με τον τρόπο αυτό συνεχίζει το φαύλο κύκλο που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην καταστροφή και μας κάνει πάλι περίγελο σε όλη την υφήλιο, αλλά πολύ χειρότερα αυτή τη φορά, καθώς τώρα,  εκείνοι που επιθυμούν τη σωτηρία της Ελλάδας είναι λιγότεροι από εκείνους που προτιμούν  να πάμε στον αγύριστο για να ησυχάσουν από εμάς και τα προβλήματά μας. Μας συμπεριφέρονται όλοι σαν να είμαστε τετραπληγικοί,  καρέτα - καρέτα ή επικίνδυνοι εγκληματίες από περίπτωση σε περίπτωση. Σκέτος εξευτελισμός, ρεζιλίκι και επανειλημμένως διεθνής  διασυρμός της Ελλάδας και όλων των Ελλήνων αδιακρίτως. Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί ! Αίσχος και ντροπή ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ  να τα υποστούμε όλα αυτά εξαιτίας του εγκαλούμενου μηνυόμενου, ο οποίος με τα λόγια και με τις πράξεις του τα προκάλεσε όλα αυτά. Για ακόμα μια φορά, άλλοι κατάφεραν να ταπεινώσουν τη χώρα και να την κάνουν δαχτυλοδειχτούμενη, προκαλώντας τις επιθέσεις, τις ύβρεις, τις ειρωνείες και τις απειλές ακόμα και εκείνων που είχαν μεγαλύτερα χρέη από εμάς  (βλπ Ολλανδία) και άλλοι καλούνται να πληρώσουν το κεραμίδι.  

- η  αποποίηση ευθυνών.  Από την αρχή  μέχρι σήμερα, φροντίζει  να μας

πείσει  ότι κάποιος άλλος φταίει. Η προηγούμενη κυβέρνηση που πλαστογράφησε προβλέψεις και του άφησε κληρονομία ένα τεράστιο χρέος που αυτή δημιούργησε, εμείς οι πολίτες που φοροδιαφεύγουμε και είμαστε διεφθαρμένοι,  η ΕΕ η οποία δε χειρίστηκε σωστά την ελληνική κρίση (!) και η τρόικα βεβαίως.  Έτσι, μόλις  προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης τη δημιουργία του οποίου ο ίδιος ζήτησε και μάλιστα εκβιαστικά, άρχισε να ρίχνει στην τρόικα  την ευθύνη για τα άδικα και εντελώς λανθασμένα μέτρα τα οποία εσκεμμένα πήρε, λέγοντας ότι τάχα μου οι ξένοι δανειστές, η τρόικα δηλαδή, τα επέβαλε. Αυτό όχι μόνο ότι αποδείχτηκε ότι δεν ισχύει (από το κείμενο του μνημονίου και τις δηλώσεις του ΔΝΤ ), αλλά σε κάθε περίπτωση,  δεν τον υποχρέωσε η Τρόικα να γίνει πρωθυπουργός, να δυσφημίζει την Ελλάδα, να αυξάνει τα επιτοκία δανεισμού και τα χρέη. Ούτε να δανειστεί από αυτούς τον ανάγκασαν και προπαντός δεν έχουν αυτοί υποχρέωση να αναδιαρθρώσουν την ελληνική οικονομία, να μειώσουν το δημόσιο χρέος και να προστατέψουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών. Όλοι αυτοί, αλλά κυρίως οι αρχηγοί των ευρωπαϊκών χωρών που μας δάνεισαν, έχουν υποχρέωση να προστατέψουν τις χώρες τους και τους πολίτες τους, όχι εμάς.

Αυτή είναι κατ΄ αποκλειστικότητα υποχρέωση της  ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έχει την ευθύνη της καθημερινής διαχείρισης του κράτους και της ρύθμισης των τομέων της οικονομίας και του εγκαλούμενου μηνυόμενου, ο οποίος έχει υποχρέωση ως πρωθυπουργός, να  κατευθύνει τις ενέργειες της κυβέρνησής του και των δημόσιων υπηρεσιών, για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής βάσει του προγράμματος με το οποίο κέρδισε τις εκλογές, σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων, με σκοπό τη φροντίδα των συμφερόντων του Λαού, ήτοι της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας, τις σχέσεις της με τους άλλους λαούς, την οικονομική και κοινωνική ευημερία καθώς και τη πολιτιστική πρόοδό μας. Αυτούς πληρώνουμε για να τα κάνουν όλα αυτά και όχι τους ξένους τροικανους. Οι ξένοι πληρώνονται από τους δικούς τους πολίτες ή από τους μετόχους τους, για να κάνουν τη δική τους δουλειά, να εξασφαλίζουν και να προστατεύουν δηλαδή τα δικά τους δικαιώματα και τα δικά τους συμφέροντα.  Όχι τα δικά μας. Τελεία και παύλα. Το λέω και το ξαναλέω, επειδή αυτή η καραμέλα με το " οι ξένοι φταίνε" πρέπει να τελειώσει οριστικά. Ο μόνος υπεύθυνος για την  κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε 20 μήνες μετά τις εκλογές, είναι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος, ο οποίος  παρέλυσε το κράτος αφήνοντας για περίπου ένα χρόνο ακέφαλες τις δημόσιες υπηρεσίες,  προκάλεσε τεχνητά τη δήθεν κρίση δανεισμού, έβαλε σε κώμα την αγορά, συρρίκνωσε την οικονομία, χάλασε τις σχέσεις της χώρας με άλλους λαούς, αύξησε το δημόσιο χρέος και μείωσε το εθνικό εισόδημα παίρνοντας ακριβώς εκείνα τα μέτρα, τα οποία ήξερε ότι θα οδηγούν εκεί και ο οποίος ζήτησε δανεικά με αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία, ο οποίος έφερε όλους μας σε κίνδυνο και μας είπε εμμέσως πλην σαφώς, να ξεχάσουμε την ευημερία και τα δικαιώματά μας, επειδή είμαστε διεφθαρμένοι και φοροφυγάδες. Απατεώνες και κλέφτες δηλαδή. Σε αυτό το σημείο αξίζει να ειπωθεί ότι το δημόσιο χρέος το οποίο παρέλαβε, προκλήθηκε από το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης και ότι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ήταν μέλος πολλών κυβερνήσεων και συγχρόνως νομοθέτης για τα τελευταία 30 χρόνια και έτσι είναι συνένοχος για όλα τα εγκλήματα τα οποία καταλογίζει σε εμάς για να μας χειραγωγήσει πιο εύκολα. Θύτης είναι δηλαδή όχι θύμα. Τα θύματα είμαστε εμείς και η δικαιοσύνη έχει υποχρέωση να παρέμβει και να μας προστατεύει. Υπάρχουν ήδη πολλά σχετικά αιτήματα και αυτό εδώ είναι ένα επιπλέον.

Συνοπτικά:  Όταν ανέλαβε, (παράνομα) , τη διακυβέρνηση, η Ελλάδα δεν είχε πρόβλημα δανεισμού, δεν τηρούσε τις προϋποθέσεις για χρεοκοπία και σε κάθε περίπτωση ήταν ασφαλής λόγω της ασυλίας της,  και τα όποια οικονομικά  προβλήματά της μπορούσαν εύκολα να λυθούν χρησιμοποιώντας κυρίως τα πλεονεκτήματα που έχει.  Αντ΄αυτού, δηλαδή αντί να λύσει  προβλήματα και να κάνει τη δουλειά για την οποία τον πληρώνουμε, ο εγκαλούμενος μηνυόμενος άρχισε να να μιλάει για χρεοκοπία και να προετοιμάζει το έδαφος για να μας πάει εκεί.  

Στα πλαίσια της προαποφασισμένης πολίτικής του για την οποία βεβαίως ότι δεν έλαβε ποτέ και από κανέναν εντολή να εφαρμόσει, μεγάλωσε εσκεμμένα το δημόσιο χρέος και τις ανάγκες δανεισμού της χώρας, μας πήγε αδικαιολόγητα στο ΔΝΤ, σύναψε την περίφημη σύμβαση δανεισμού με την οποία  με αντάλλαγμα την εθνική κυριαρχία μας έκανε τη χάρη να  μας φορτώσει δυσβάστακτα  χρέη και μας έδεσε έτσι χειροπόδαρα για να μπορέσει να συνεχίσει ανενόχλητος το καταστροφικό του έργο. Δηλαδή, εκτός του ότι κυβερνά κατά το δοκούν και  με απόλυτο σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, στην πραγματικότητα, από την αρχή και μέχρι σήμερα που τα ίδια και χειρότερα ακούμε, ο πραγματικός κίνδυνος για την χώρα δεν ήταν και δεν είναι η οικονομική κρίση, η ύφεση  και η χρεοκοπία αλλά ο εγκαλούμενος μηνυόμενος ο οποίος εσκεμμένα έφερε την οικονομία σε ασύγκριτα  χειρότερο σημείο από ότι ήταν πριν, μας παγίδεψε, μας έφερε σε απόγνωση, μας ταπείνωσε και μας εξευτέλισε εντελώς στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και τώρα ετοιμάζεται για την αυλαία. Εάν  δεν εμποδιστεί άμεσα, θα μας πάει στ΄αλήθεια σε χρεοκοπία και αφανισμό.  Είναι όλα έτοιμα. Ευτυχώς όμως, τα πάνταμπορούν  εύκολα να διορθωθούν  και η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί πλήρως, υπό έναν και μοναδικό όρο : να αποκατασταθεί η νομιμότητα. Εάν γίνει αυτό, όλα μπαίνουν στη θέση τους. Και, εάν γίνει αμέσως, όπως επιβάλλει το αρθ 120 του Συντάγματος, όχι μόνο  ότι γλιτώνει η χώρα από τον παράνομο και επικίνδυνο πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, αλλά  επειδή  είναι άκυρες όλες οι μέχρι τώρα πράξεις και συμφωνίες του, σώζεται η δημόσια περιουσία, που κινδυνεύει άμεσα να εκποιηθεί σε εξευτελιστικές τιμές λόγω περιστάσεων και ενδεχομένως σώζονται πολλές ζωές. Αναφέρομαι σε εκείνους τους δυο συνανθρώπους που αυτοκτονούν κάθε μέρα και σε όλους τους υπόλοιπους που ανέφερα.

Τέλος, με όλη τη συμπεριφορά του, ο εγκαλούμενος-μηνυόμενος μου χάλασε την ζωή σε όλα τα επίπεδα, με έκανε να ζω σε ανασφάλεια, να χάσω εντελώς την εμπιστοσύνη μου στους θεσμούς, να στενοχωρηθώ, να αγχωθώ, να αυτοπεριοριστώ και να στερηθώ.  Ταυτόχρονα, με ανάγκασε  να απολογηθώ αμέτρητες φορές σε φίλους και γνωστούς από το εξωτερικό, οι οποίοι είχαν πειστεί ότι είμαστε διεφθαρμένοι, απατεώνες και κλέφτες. Είμαι υπερήφανος άνθρωπος και γι΄αυτό μου στοίχισε πολύ. Κουράστηκα να ζω υπό ψυχολογική βία, να ταπεινωθώ, να δίνω εξηγήσεις για πράγματα που δεν έκανα ποτέ και να ακούω "αστειάκια"  τύπου : "χωρίς τον ήλιο και τη θάλασσα θα είχατε εξαφανιστεί από τον οικονομικό χάρτη της γης" ή "από την πίσω πόρτα μπήκατε στην ΕΕ  αλλά από την μπροστινή θα βγείτε". ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ! Θέλω πίσω όλα τα εγγυημένα από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις δικαιώματά μου (ελευθερία, ασφάλεια, σεβασμός της αξιοπρέπειας,  προστασία  της περιουσίας κλπ) και απαιτώ γι΄αυτο και όχι μόνο, την αποκατάσταση του δημοκρατικού καθεστώτος στη χώρα.

 

Λοιπόν,

οι κατά το πιο πάνω πράξεις του εγκαλούμενου - μηνυόμενου συνιστούν αδικήματα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα από το νόμο ( ΠΚ, αρθ. 134 παρ. 2, 134Α β και γ, 135,141,150,151,157,162, 256, 259, 362, 363, 385, 386 )

Επειδή σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα αποδείχτηκε ότι ο εγκαλούμενος μηνυόμενος είναι ένας άκρως επικίνδυνος εγκληματίας, ο οποίος έριξε δύο κυβερνήσεις, μία του κόμματός του το 2004 και μία της ΝΔ το 2009 για να αναλάβει αυτός με παράνομο τρόπο πρώτα την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και μετά τα ηνία της Ελλάδας, με μοναδικό σκοπό την καταστροφή της χώρας και του Λαού και συνεπώς και τη δική μου, έχετε υποχρέωση να τον σταματήσετε επί τόπου, πριν ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο και πριν δημιουργήσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην Ελλάδα και σε όλους μας. Και πρέπει αυτό να το κάνετε εσείς οι δικαστικοί λειτουργοί, χωρίς καμία άδεια από τη Βουλή ή από άλλού, όχι μόνο επειδή ο εγκαλούμενος μηνυόμενος τέλεσε τα περισσότερα εγκλήματά του με την ιδιότητα του απλού πολίτη και διότι ασκεί καθήκοντα  πρωθυπουργού παράνομα και άκυρα, αλλά και προς εκπλήρωση των Συνταγματικών διατάξεων, που επιβάλλουν  την ισονομία και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος. Κάθε άλλο μάλιστα. ( Σύνταγμα αρθ. 1, 4.1,  20, 26, 87.1και2, 88.1, 89.1, 96.1, 97.1 και 120.2) Τέλος, υπενθυμίζω ότι εξαιτίας του εγκαλούμενου μηνυόμενου η παρούσα σύνθεση της βουλής δεν είναι νόμιμη, υπογραμμίζω ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος διαφυγής του στο εξωτερικό και σας ενημερώνω ότι κατόπιν σχετικού αιτήματος μου και ενός άλλου πολίτη, ξεκίνησε προκαταρκτική εξέταση για την τέλεση  έσχατης προδοσίας λόγω θεσμοθέτησης της υπουργικής ασυλίας ( αρθ. 86 Σ και τον εκτελεστικό του νόμο)

Για  τους λόγους αυτούς

Εγκαλώ - Μηνύω τον Γ. Παπανδρέου και

Ζητώ την αμεσότατη  ποινική  δίωξη και παραδειγματική τιμωρία του ,

έτσι ώστε αφενός να μου προσφερθεί η έννομη προστασία που δικαιούμαι και αφετέρου να εφαρμοστούν οι διατάξεις του άρθρου 120 του Συντάγματος

Ζητώ  να τον υποχρεώσετε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από εμένα και τον Ελληνικό λαό με τρόπο που θα διευκρινίσω σύντομα και τέλος

Ζητώ να τον υποχρεώσετε να επιστρέψει έντοκα όλες τις αμοιβές που εισέπραξε ως πολιτικός  από τον Ιανουάριο του 2004 μέχρι σήμερα και να δεσμεύσετε αμέσως όλη την περιουσία του

Ζητώ να μου καταβάλει όλα τα δικαστικά έξοδα, τα οποία μέχρι τώρα είναι 200 ευρώ (150 ευρώ παράβολο 50 γραφική ύλη και αντίγραφα)

Δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που έχω υποστεί από τις αξιόποινες πράξεις του (για 44 εύρω, υπό την επιφύλαξη για επιπλέον)

Επιφυλάσσομαι να προτείνω και άλλους μάρτυρες, να προσκομίσω και άλλα έγραφα, να υποβάλλω υπόμνημα, όποτε και αν χρειαστεί, και γενικά να κάνω χρήση όποιου άλλου δικαιώματός μου .

πηγή