Όσο σαφές είναι το ερώτημα, άλλο τόσο ασαφής είναι η πολιτική στις ημέρες μας. Ο βουλευτής, εξ ορισμού είναι ένας πολίτης που εκλέγεται από τους υπόλοιπους πολίτες και τους εκπροσωπεί στην Βουλή των Ελλήνων, άλλοτε προασπιζόμενος τα συμφέροντά τους και άλλοτε διεκδικώντας υπέρ εκείνων που εκπροσωπεί.
Στην χώρα μας, ο βουλευτής είναι κομματικό όργανο, το οποίο προωθείται στις τοπικές κοινωνίες και έχοντας πολλά «κομματικά χρέη» άγεται και φέρεται από τις ανάγκες του πολιτικού του αρχηγού, αγνοώντας τις περισσότερες φορές (αν όχι πάντα) εκείνους τους πολίτες τους οποίους υποτίθεται πως εκπροσωπεί…
Στις ημέρες που διανύουμε διαπιστώνουμε πως η προσωπική πολιτική ματαιοδοξία αρκετών βουλευτών, τους έχει οδηγήσει στο να ξεπουλούν εαυτούς για μία καρέκλα. Ποσώς τους ενδιαφέρει η λαϊκή εντολή. Ποσώς τους ενδιαφέρει η ίδια τους η προσωπικότητα και η ό,ποια υστεροφημία τους. Ποσώς τους ενδιαφέρει ο «κυρίαρχος λαός», αφού έχουν εξασφαλίσει για τους εαυτούς τους την είσοδο στην «άρχουσα αλίτ»…Στην χώρα μας, ο βουλευτής είναι κομματικό όργανο, το οποίο προωθείται στις τοπικές κοινωνίες και έχοντας πολλά «κομματικά χρέη» άγεται και φέρεται από τις ανάγκες του πολιτικού του αρχηγού, αγνοώντας τις περισσότερες φορές (αν όχι πάντα) εκείνους τους πολίτες τους οποίους υποτίθεται πως εκπροσωπεί…
Ζώντας στην εποχή της πλήρους εξάλειψης των ιδεολογιών, οι βουλευτές δέχονται να γίνονται υποχείρια (φυσικά μετά από την κατάθεση σχετικών συμφωνηθέντων αντιδώρων) των κομμάτων ή των πολιτικών τους αρχηγών. Αποδέχονται σιωπηλά τον ρόλο των πολιτικών υποχείριων, ενώ πολλές φορές στηρίζουν το κόμμα χωρίς να έχουν ιδέα (λέγαμε κάτι για τεμπέληδες Έλληνες; Ίσως να τους βρήκαμε) για το περιεχόμενο και τις επιπτώσεις της στήριξής τους (βλ. μνημόνιο)…
Οι βουλευτές δέχονται να τους υποδεικνύεται το καλό, δείχνοντας πως οι ίδιοι έχουν παντελή άγνοια ή ικανότητα κριτικής σκέψης… Κινούμενοι μεταξύ ηλιθιότητας, δουλικότητας και συμπεφωνημένων «πολιτικών ανταλλαγμάτων», δεν απέχουν διόλου από τον χαρακτηρισμό τους ως ατόμων με «ειδικές ανάγκες»… και με μισθό αντιστρόφως ανάλογο των ικανοτήτων τους!
Κι έπειτα, απορούν γιατί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους… Απορούν γιατί κινδυνεύουν με γιαουρτώματα, γιουχαΐσματα ή… φάπες… Όταν όμως συμμετέχουν σε κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις, δεν έχουν καμία απορία και τρέχουν να ψηφίσουν ό,τι τους πει ο… «αρχηγός»… Και εάν ο αρχηγός τους πει ότι οι πολίτες της χώρας αποτελούν κίνδυνο για την ίδια την χώρα, οι βουλευτές είναι ικανοί να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής των πολιτών…!
Αλήθεια, τέτοιους χρειαζόμαστε;
Απορία: Το βγάζουν το καλοκαίρι;
Εσείς τι λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.