Η Καταγωγή του Ιησού Χριστού (4)

Η συνέχεια του κεφαλαίου: «Η Καταγωγή του Ιησού Χριστού» μέσα από το βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», όπου οι φίλες και οι φίλοι της ιστοσελίδας μας θα διαβάσουν σήμερα για την ελληνική καταγωγή του Μελχισεδέκ, που ευλόγησε τον Αβραάμ, όπως αναφέρει η Βίβλος («Φυλής ετέρας μετέσχηκεν»)!..

Συγχρονιστικός Πίναξ των κυριωτέρων γεγονότων της Βίβλου και της Ιστορίας των Εθνών (2σέλιδο σχεδιάγραμμα)

ΤΙΝΟΣ «ΟΙΚΟΥ» ΗΤΟ Ο ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ;

Είναι γνωστό ότι μέσα εις την Αγίαν Γραφήν υπάρχουν κάποια πρόσωπα τα οποία «διαδραματίζουν» ένα μυστηριώδη ρόλον. Ένα εξ’ αυτών είναι και ο Μελχισεδέκ για τον οποίον ο Θεολόγος Καθηγητής Ι. Θ. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑΣ γράφει τα εξής:

«Μυστηριώδες ιερόν πρόσωπον, αναφερόμενον εις την Π. Διαθήκην και συμβολίζει τον Χριστόν. Παρουσιάζεται, όπως γράφει και ο Απόστολος Παύλος, ως «απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος μήτε αρχή ημερών μήτε ζωής τέλος έχων» (Εβρ. ζ΄3). Φωτεινόν μετέωρον, εξαιρετική προσωπικότης εις την ιστορίαν των ανθρώπων, του οποίου το όνομα και η διακονία ήσαν κατ’ εξοχήν συμβολικά. Μελχισεδέκ σημαίνει βασιλεύς δικαιοσύνης. Ήτο βασιλεύς της Σαλήμ, της μετά ταύτα Ιερουσαλήμ. Η λέξις Σαλήμ σημαίνει ειρήνη. Άρα ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται και ως βασιλεύς της ειρήνης. Ευλογεί τον Αβραάμ εν τω προσώπω του οποίου ευλογεί και τους απογόνους του, άρα και την ιερατικήν φυλήν Λευί. Παρουσιάζεται, δε αύτη έχων ανωτέραν ιερωσύνην, από την των Εβραίων διότι «το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται» (Εβρ. ζ΄7). Επί δε τούτοις προσέφερε ως θυσίαν, άρτον και οίνον, σύμβολα της θυσίας του Χριστού και ειδικώτερον του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Η Γραφή ονομάζει τον Χριστόν «ιερέα εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Ψαλμ. ρθ’ 1,4 και Ματθ. κβ΄44). Ο δε Απόστολος Παύλος επανειλημμένως ονομάζει τον Κύριον ως τον μοναδικόν αρχιερέα και λυτρωτήν τον προεικονισθέντα υπό του Μελχισεδέκ (Εβρ. ζ΄1-28)».

«ΦΥΛΗΣ ΕΤΕΡΑΣ ΜΕΤΕΣΧΗΚΕΝ»!

Δράττομαι εδώ της ευκαιρίας να πω, ότι ο Απόστολος Παύλος εις την Προς Εβραίους Επιστολήν του (η οποία, κατά τον αείμνηστον Καθηγητήν Παναγιώτην Ν. Τρεμπέλαν ενδέχεται να έχη γραφή από τους ακόλουθους του Λουκά, Απολλώ ή υπό του Κλήμεντος Ρώμης) αναφερόμενος εις την αρχιερωσύνην του Χριστού «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Κεφάλαιο Ζ’, στίχ. 1-10) εις το γεγονός ότι ο Χριστός έγινεν αρχιερεύς θυσιάσας εαυτόν (Κεφ. 7, στίχ. 11-28), αναγκάζεται να γράψη «ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε» (7,14) διότι προηγουμένως, όπως ο ίδιος ομολογεί, «φυλής ετέρας μετέσχηκεν»!! (7,13).
Ας δούμε πως έχει το κείμενο:
«Ει μεν ουν τελείωσις δια της Λευϊτικής ιερωσύνης ην ο λαός γαρ επ' αυτή νενομοθέτητο τις έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν λέγεσθαι;
Μετατιθεμένης γαρ της ιερωσύνης εξ’ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται.
Εφ ον γαρ λέγεται ταύτα, φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ’ ης ουδείς προσέσχηκε τω θυσιαστηρίω.
Πρόδηλον γαρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε»

Και η ερμηνευτική απόδοσις από τον Παν. Ν. Τρεμπέλα:

«Ας ίδωμεν τώρα ποίον συμπέρασμα βγαίνει από όσα είπομεν. Εάν μεν λοιπόν ήτο δυνατόν να κατορθωθή η τελεία σχέσις και συμφιλίωσίς μας με τον Θεόν δια μέσου της Λευϊτικής ιερωσύνης, που ήτο κάτι ουσιώδες δια την όλην μωσαϊκήν νομοθεσίαν – διότι ο λαός είχε λάβει τον νόμον στηριγμένον και θεμελιωμένον εις την ιερωσύνη αυτήν – ποία πλέον ανάγκη υπήρχε να αναστηθεί και να αναδειχθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ και να μη ονομάζεται και ο νέος ιερεύς κατά την τάξιν Ααρών ιερεύς: Ήτο λοιπόν ανεπαρκής ή παλαιά ιερωσύνη και δι’ αυτό ανεδείχθη υπό του Θεού νέα ιερωσύνη. Αλλ’ αυτό συνεπιφέρει και μεταβολήν του νόμου. Διότι όταν μεταβάλλεται και αλλάση η ιερωσύνη, επί της οποίας εστηρίζετο η μωσαϊκή νομοθεσία, κατ’ ανάγκην επακολουθεί και αλλαγή νόμου και αντικαθίσταται λοιπόν η Παλαιά Διαθήκη υπό της Νέας. Πράγματι, δε μετετέθη και αντικατεστάθη η Λευϊτική ιερωσύνη. Διότι, εκείνος δια τον οποίον λέγονται ταύτα και τον οποίον εσυμβόλιζεν ο Μελχισεδέκ, ο Ιησούς Χριστός δηλαδή, κατάγεται, από άλλην φυλήν, από την οποίαν δεν επλησίασε κανείς ως ιερεύς εις το θυσιαστήριον. Διότι είναι φανερόν ότι ο Κύριός μας σαν άλλος ήλιος δικαιοσύνης ανέτειλεν από την φυλήν του Ιούδα, δια την φυλήν δε αυτήν δεν είπε τίποτε περί ιερωσύνης ο Μωϋσής»
.
Θέλετε τώρα να δείτε πως γίνεται η σωστή απόδοσις του ως άνω κειμένου; Διαβάστε:

«Αν η Λευιτική ιερωσύνη οδηγούσε στην τελειότητα – γιατί από τον νόμο αυτή η ιερωσύνη δόθηκε στον λαό – ποια ανάγκη υπήρχε να εμφανιστεί νέο είδος ιεροσύνης όπως εκείνης του Μελχισεδέκ; Δεν αρκούσε η ιερωσύνη από τη γενιά του Ααρών; Όταν όμως αλλάζει ο φορέας της ιερωσύνης, τότε αναγκαστικά αλλάζει και ο νόμος. Και ο Κύριός μας, για τον οποίον λέγονται τα παραπάνω ανήκε σε άλλη φυλή…» !!
(Ίδε «Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ» της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, «Η Καινή Διαθήκη», Προς Εβρ. 7, 11-13, σελ. 348).
Και κάτι ακόμη:
Ο Μέγας Αθανάσιος, Πατήρ της Εκκλησίας μας, γράφοντας : «Δια τι εκλήθη ο Μελχισεδέκ απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος», αναφέρει ότι ο πατήρ του Μελχισεδέκ ήτο «Έλλην, άσωτος, θυσίας επιτελών τοις ειδώλοις» ενώ εις υποσημείωσιν του κειμένου αυτού διαβάζομεν : «Ην δε ο πατήρ αυτών βασιλεύς Ελλήνων (sic) ασώτοις θυσίαις επιτελών» !!
(Ίδε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ» του J. P. Migne, του «Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων», Τόμος 28 σελ. 525- 532).

Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ΤΗΣ «ΓΥΝΑΙΚΟΣ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κάποιοι θρησκευτικοί κύκλοι, που εκδίδουν μάλιστα και αιρετικά βιβλία, εκυκλοφόρησαν ένα σχεδιάγραμμα21 εις το οποίο, για να αποδείξουν ότι η Παρθένος Μαρία ήταν εβραϊκής καταγωγής και κατ’ ευθείαν πόγονος του Αδάμ, ετοποθέτησαν την Μαρίαν εις τον πίνακα κατά τοιούτον τρόπον, ώστε να εμφανίζεται θυγατέρα του Ηλί, του υιού του Ματθάτ, του υιού του Λευΐ κ.λ.π., όπως ακριβώς αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς για τον Ιωσήφ! 22 Κάτι που δεν αποκλείεται.
Εδώ όμως τι συμβαίνει; Ή θα πρέπει να πιστεύσωμεν ότι η Μαρία, ως θυγατέρα του Ηλί, είχε τον ίδιον πατέρα με τον …Ιωσήφ (πράγμα, βεβαίως, απίθανον) ή θα πρέπει να υιοθετήσωμε τα Απόκρυφα Ευαγγέλια, όπου ορισμένοι αντλούν τα ιστορικά των στοιχεία, μέσα εις τα οποία πληροφορούμεθα ότι οι γονείς της Αειπαρθένου Μαρίας ήσαν ο Ιωακείμ και η Άννα.

Κατά την ταπεινή μας αντίληψη ο μόνος, ίσως που θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, είναι ο εκκλησιαστικός μας πατήρ, ο Ιωάννης Δαμασκηνός (8ος αιών. μ.Χ.) ο οποίος στο σύγγραμμά του «Περί της γενεαλογίας του Κυρίου και περί της αγίας Θεοτόκου» διαλύει, τρόπον τινά, το ομιχλώδες ιστορικό και θεολογικό τοπίο δια την Παρθένον Μαρίαν.
Περί αυτού, όμως, ο καλόπιστος αναγνώστης δύναται να διαβάση το παρακάτω άρθρο του γράφοντος, το οποίο εδημοσιεύθη εις την εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» της Παρασκευής, 8 Οκτωβρίου 1999, μιας και, όπως λέει ο ίδιος ο Κύριός μας και Θεός μας, ο Ιησούς Χριστός: «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. 8,32). Ή όπως ο ίδιος έλεγε στους Ιουδαίους: «Εγώ δε ότι την αλήθειαν λέγω, ου πιστεύετέ μοι». (Ιω. 8,45):

Συνεχίζεται...

sakketosaggelos