Λυκούργος και σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί.

Όταν ύστερα από λίγο πέθανε κι αυτός [ο Πολυδέκτης, αδερφός του Λυκούργου. Εξήγηση δική μου], έπρεπε, καθώς νόμιζαν όλοι, να βασιλέψει ο Λυκούργος. Και όσο μεν η γυναίκα του αδελφού του δεν φαινόταν πως είναι έγκυος, βασίλευε. Δεν άργησε όμως να αντιληφθεί την εγκυμοσύνη της, οπότε δήλωσε πψς η βασιλεία ανήκε στο παιδί, αν θα γεννιόταν αγόρι, και ο ίδιος εξακολούθησε να διαχειρίζεται τη βασιλεία σαν ένας προσωρινός επίτροπος [οι Λακεδαιμόνιοι ονόμαζαν τότε τους επιτρόπους των ορφανών βασιλιάδων “προδίκους”]. Κι επειδή η χήρα βασίλισσα έστελνε μυστικά σ΄ αυτόν ανθρώπους της και του κουβέντιαζε θέλοντας να σκοτώσει το βρέφος και να συζεί με κείνο που θάμενε πια για να βασιλεύσει στη Σπάρτη, αυτός τη μίσησε, αλλά δεν έφερε φανερή αντίδραση στα λόγια της. 

Προσποιήθηκε πως συμφωνεί μαζί της και δέχεται, με την παρατήρηση πως δε χρειαζόταν, κάνοντας άμβλωση και πίνοντας φάρμακα, να βλάψει το σώμα της και να έρθει σε κίνδυνο. Αυτός θα φρόντιζε να εξαφανιστεί το παιδί αμέσως μόλις θα γεννιόταν. Έτσι ξεγέλασε τη γυναίκα ως την ημέρα που ήταν να γεννήσει οπότε έστειλε ανθρώπους να παρασταθούν στις ωδίνες της και να τη φυλάγουν δίνοντας τους προσταγή, αν γεννηθεί κορίτσι, να το παραδώσουν στις γυναίκες, αν όμως γεννηθεί αγόρι να το φέρουν σ΄ αυτόν, οποιαδήποτε απασχόληση κι αν είχε εκείνη τη στιγμή.

Και έτυχε να γεννηθεί αγόρι, την ώρα που δειπνούσε με τους άρχοντες. Οπότε εμφανίζονται οι υπηρέτες, φέρνοντας του το βρέφος. Αυτός τότε το πήρε, λένε, και είπε στους παρόντες: «αποκτήσατε βασιλιά, Σπαρτιάτες», και το ξάπλωσε στο βασιλικό θρόνο. Του έδωσε το όνομα «Χαρίλαος», γιατί όλοι χάρηκαν, κι ο κόσμος όλος θαύμαζε τη φρονιμάδα του και τη δικαιοσύνη του.  Όλο κι όλο βασίλεψε οχτώ μήνες. Αλλά κι αλλιώς τον αγαπούσαν οι πολίτες και οι περισσότεροι υπάκουγαν και ήθελαν πρόθυμα να κάνουν ό,τι τους πρόσταζε, πιο πολύ εξαιτίας της αρετής του, παρά γιατί ήταην επίτροπος του βασιλιά και είχε βασιλική εξουσία. Υπήρχε όμως και κάποιος φθόνος και γινόταν προσπάθεια να αντιδράσουν ορισμένοι στο μεγάλωμα της δύναμης του όταν ακόμη ήταν νέος, προπάντων οι συγγενείς και οι γνωστοί της μητέρας του βασιλιά, που αισθανόταν ταπεινωμένη. Ο αδελφός της μάλιστα Λεωνίδας, μιλώντας κάποτε με αναίδεια στο Λυκούργο, άφησε να εννοηθεί πως ήξερε πολύ καλά ότι αυτός δήθεν σκόπευε να βασιλέψει, δίνοντας έτσι την υπόνοια και συκοφαντώντας προκαταβολικά το Λυκούργο, στη περίπτωση που θα πάθαινε κάτι ο βασιλιάς, ότι αυτός τάχα θα τον είχε οργανώσει. Ανάλογες κουβέντες έκανε και η γυναίκα. Αυτά όλα έκαναν το Λυκούργο να θλίβεται. Καθώς άλλωστε φοβόταν την άδηλη έκβαση αυτής της σκευωρίας, αποφάσισε να απαλλαγεί από την υπόνοια ταξιδεύοντας και να περιπλανηθεί σε διάφορους τόπους, ώσπου να μεγαλώσει ο ανηψιός του και να γεννήσει διάδοχο της βασιλείας [Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος-Νουμάς, πργ. 3, εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ].

ΠΗΓΗ: http://gfragoulis.blogspot.com