Η Agenda 21 υλοποιείται παντού τη στιγμή που μιλάμε..

Η Agenda 21 δεν μπορεί να απορριφθεί ως απλώς μία ακόμη «θεωρία συνωμοσίας». Σχεδιάζεται, επιβάλλεται μέσω διεθνών οργανισμών και υλοποιείται σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.


Στις Η.Π.Α, η υλοποίηση της Agenda 21 έχει ως στόχο να αποκαταστήσει το «φυσικό τοπίο και τα οικοσυστήματα», εκτός της προώθησης του φόρου άνθρακα.

Η μη-κυβερνητική οργάνωση Πρόγραμμα για την Άγρια Φύση (σ.σ. pentapostagma.gr – The Wildlands Project) εστιάζει στην διατήρηση του φυσικού τοπίου των Η.Π.Α «ώστε οι μελλοντικές γενιές να κληρονομήσουν μία ήπειρο πλούσια σε άγρια ζωή, με άπλετο χώρο ανάπτυξης για όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου».
Όμως, αυτή η στόχευση δεν σημαίνει ότι θα υπάρχει άπλετος χώρος και για τους ανθρώπους: μαζικές εκτάσεις εδαφών υπόκεινται σε περιορισμούς όπως «προστατευμένες περιοχές», «αποθέματα βιόσφαιρας», «καταφύγια άγριας ζωής» κ.ο.κ.

Τα ονόματα, οι ονομασίες δηλαδή των περιορισμών, είναι πολλά και ποικίλλουν αλλά το αποτέλεσμα είναι ίδιο: μεγαλύτερος κυβερνητικός έλεγχος και μικρότερη ανθρώπινη ελευθερία..

Το Πρόγραμμα για την Άγρια Ζωή ισχυρίζεται ότι «βιώνουμε την Έκτη Μεγάλη Εξαφάνιση των Ειδών» εξαιτίας της «αύξησης του πληθυσμού των ανθρώπων, της κλιματικής αλλαγής, της απομύζησης των πόρων και της κατάτμησης των καταφυγίων των ζώων». Καθώς η ανθρωπότητα δεν αποτελεί ένα «είδος με ανεπτυγμένη ικανότητα αλληλεπίδρασης (σ.σ. pentapostagma.gr – ώστε να διατηρείται όπως ισχυρίζονται η οικολογική ισορροπία), μειώνεται δραστικά ο χώρος που μοιραζόμαστε με τη φύση»..

Η ατζέντα του Wildlands Project προτείνει ως λύση τον διαχωρισμό της Βόρειας Αμερικής σε «τέσσερις Ηπειρωτικούς Χώρους Προστασίας της Άγριας Ζωής – τον Ανατολικό Χώρο Προστασίας της Άγριας Ζωής – τον Δυτικό Χώρο Προστασίας της Άγριας Ζωής – τον Χώρο Προστασίας του Ειρηνικού, και τον Χώρο Προστασίας της Άγριας Ζωής του Boreal.

Οι Χώροι Προστασίας «δημιουργούνται μέσω της προστασίας των κύριων περιοχών που συνδέονται μεταξύ τους μέσω διαδρόμων ή διασυνδέσεων. Αποτελούν, ουσιαστικά, μωσαϊκά συνδεόμενων δημόσιων και ιδιωτικών εδαφών που παρέχουν καταφύγιο και ασφαλή περάσματα στην άγρια ζωή ώστε να ταξιδεύει ελεύθερα από μέρος σε μέρος»

Τον Ιανουάριο του 2012, η Ανασκόπηση της Εφαρμογής της Ατζέντα 21 και των αρχών του Ρίο αναφέρει αναλυτικά την πρόοδο που έχει πραγματοποιηθεί στην υλοποίηση των πολιτικών προώθησης της Ατζέντας σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο.

Υπό τις μεταρρυθμίσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν «εκτιμήσει τις καινοτομίες στις αναπτυσσόμενες χώρες (όπως η Ινδία), όπου έχουν υιοθετηθεί πλήρως οι μεταρρυθμίσεις του καθεστώτος του ΠΟΕ, και οι παγκόσμιοι δασμοί επί των εισαγωγών έχουν υλοποιηθεί ως μέτρο από το 1995.

Οι εθνικές επιδοτήσεις έχουν παραδώσει τα αγροτικά προϊόντα στις παγκόσμιες ελίτ υπό το πλαίσιο της αναγνώρισης της υπεροχής των Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή του σχεδίου των τελευταίων.

Μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού ταμείο, με την παράλληλη χειραγώγηση της Πολυμερούς Πρωτοβουλίας Ανακούφισης του Χρέους χρησιμοποιούνται πόροι που επανεπενδύονται για να αξιοποιηθούν σε δημόσια προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης που εγκρίνονται πρωταρχικά από τον ΟΗΕ.

Σύμφωνα με έρευνα του Διεθνούς Ινστιτούτου για Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συστημάτων (σ.σ. pentapostagma.gr - International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA) τα ζητήματα που ανακύπτουν από την προκληθείσα από τον άνθρωπο κλιματική αλλαγή και τον αντίκτυπο τους στο περιβάλλον δεν μπορούν να επιλυθούν από μία μόνο χώρα ή ένα φορέα της ακαδημαϊκής κοινότητας, αλλά μέσω της διασφάλισης ότι η ενεργειακή πολιτική σε εθνικό επίπεδο θα επανασχεδιαστεί ώστε να αντανακλά τη Βιώσιμη-Αειφόρο Ανάπτυξη της Agenda 21.

H Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προβεί σε ρυθμίσεις που θα απαγορεύουν την κατασκευή κατοικιών που θα στεγάζουν μία μόνο οικογένεια από τις αρχές του 2020. Αυτές οι νέες κατοικίες, που ονομάζονται «παθητικά σπίτια» αναμένεται να αποτελέσουν «κτήρια μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης».

Για τον έλεγχο των αστικών κοινοτήτων, στο μέτρο της χωρικής ανάπτυξης αλλά και της κυριολεκτικής διαδικασίας των κατασκευών, η Γερμανία υλοποιεί πολιτικές που διευκολύνουν την «συμπαγή» στέγαση, που επιδεικνύει υψηλότερη «ενεργειακή αποδοτικότητα».

Πηγή