Η πραγματικότητα είναι χειρότερη

Το ξέραμε ότι βρίσκονται κοντά στο θέατρο και την υποκριτική οι πολιτικοί, καθώς και οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν, με κάθε μέσο, να τους πλασάρουν, αλλά αυτή η παράνοια μάς ξεπερνά.

«Iλαροτραγωδία», «παρωδία», «αναξιοπρεπές θέατρο», «σκηνικό παραλόγου». Το ξέραμε, αλλά η πραγματικότητα καταλήγει συχνά να είναι πολύ χειρότερη από τη χειρότερη φαντασία. Το ξέραμε, αλλά προτιμούσαμε να το καταχωνιάζουμε. Αναγκαστήκαμε να το θυμηθούμε το τελευταίο δεκαήμερο πολιτικής τρέλας, καρφωμένοι μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων, ανίκανοι να αντιδράσουμε, παραζαλισμένοι από το γαϊτανάκι, βυθισμένοι σε εικασίες και σενάρια, γραφικές ή γελοίες περιγραφές και λεπτομέρειες, εκνευρισμένοι με τις ωμότητες και τις υποκριτικές κορόνες, απαυδισμένοι από τη ναφθαλίνη και την μπακάλικη αντίληψη.

Το ξέραμε ότι βρίσκονται κοντά στο θέατρο και την υποκριτική οι πολιτικοί, καθώς και οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν, με κάθε μέσο, να τους πλασάρουν, αλλά αυτή η παράνοια μάς ξεπερνά. Το είχαμε δει το έργο, να ανάγουν σε όραμα της πολιτικής την πετυχημένη σκηνοθεσία των μέσων, αλλά περίσσια αισιόδοξοι ή αφελείς θεωρούσαμε ότι στου καιρού την κόψη, την πιο μεγάλη ώρα, θα κέρδιζε η λογική και η ευθύνη, η δέσμευση «να κάνουν το ευθύ, το ίσιο».

Αποδεικνύεται ότι οι δεσμεύσεις δεσμεύουν μόνο εκείνους που τις πιστεύουν. Λιώνουν σαν το κερί. Οι όμορφες υποσχέσεις, όμορφα καίγονται. Φταίνε οι φοβεροί και τρομεροί μηχανισμοί της κομματικής τεχνολογίας, οι πιέσεις, ο πόλεμος των άστρων ή των κάστρων, η ανυπομονησία να πετάξει ο ένας τον άλλο από τη βάρκα, οι νευρωτικές Ιφιγένειες, οι μαθητευόμενοι μάγοι, οι ολέθριοι συμβουλάτορες, ο Χατζηπετρής; Είναι επαρκές έρεισμα η απόφανση «Ελληνες, αεί παίδες, ουκ έστι σοβαρόν και ωφέλιμον γενέσθαι»;

Εδώ που φτάσαμε από εκατό δρόμους, στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου, σε χώρες άγνωστες, λίγη σημασία έχει.

Εδώ που φτάσαμε με εξαθλιωτική λογική και ελαφρότητα, με εσφαλμένες τοποθετήσεις και ταπεινωτικές κατευθύνσεις, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι «τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία».

Εδώ που φτάσαμε, σιωπηλοί, θλιμμένοι, θυμωμένοι, θα διασκεδάσουμε όλοι... στην κηδεία.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ - ktzor@naftemporiki.gr

naftemporiki