Στατιστικές πιθανότητες λάθους

Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε σχηματισμένη άποψη, εγώ θα έλεγα στάση, για πολλά πράγματα στη ζωή μας και μόλις μας δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία την εκφράζουμε με οποιοδήποτε τρόπο. Με το λόγο, γραπτό και μη, με ένα νεύμα ή ακόμα και με μία χειρονομία, αλλά κυρίως με την ίδια την στάση μας απέναντι στη ζωή. Κάπως έτσι ξεκίνησε κι’ αυτή η συνεύρεση με τους επιστήθιους φίλους μου, το χαρτί και το μολύβι! 

Ανοίγοντας λοιπόν το λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας, στάθηκα εντελώς τυχαία στην ερμηνεία και στη γραμματική δύο λέξεων. Στατιστική και Πιθανότητα. Συλλογιζόμενος τις έννοιες αυτών των λέξεων έκανα τον εξής συνειρμό: Στατιστικές πιθανότητες λάθους. Στην πραγματικότητα, νομίζω πως η μία λέξη με οδήγησε στην άλλη και έτσι έφτασα σ’ αυτόν τον συνειρμό. Δηλαδή η Στατιστική με οδήγησε στην  πιθανότητα και η πιθανότητα στο λάθος για να καταλήξω στον τελικό συνειρμό σαν πρόταση και σαν φράση.

Η Στατιστική από μόνη της συνιστά μία ολόκληρη επιστήμη. Η ερμηνεία που της δίνει το λεξικό είναι η μεθοδική συλλογή, ανάλυση και ερμηνεία αριθμητικών δεδομένων που αναφέρονται σε ένα σύνολο φαινομένων ή συμβάντων, καθώς και η εξαγωγή συμπερασμάτων από τη μεταξύ τους σχέση. Απλούστερα θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η ανάλυση φαινομένων ή συμβάντων της καθημερινότητάς μας μέσα από την αριθμητική τους συχνότητα και η διεξαγωγή αποτελεσμάτων και συμπερασμάτων με βάση των δεδομένων που ήδη έχουμε συλλέξει γι’ αυτά. Μιλάμε, δηλαδή, για την πρόβλεψη αποτελεσμάτων και την ανάλυση αυτών μέσα από τη σύγκριση γινομένων φαινομένων, συμβάντων που έχουν ήδη υπάρξει.

Ως πιθανότητα από την άλλη και πάντα σύμφωνα με την ερμηνεία του λεξικού, συνίσταται η ιδιότητα του πιθανού, το ενδεχόμενο, η δυνατότητα να συμβεί, να υπάρξει κάτι. Εδώ η έλλειψη της σιγουριάς είναι κάτι προφανές. Ουσιαστικά  υποθέτουμε κάτι ότι μπορεί να υπάρξει ως μία από τις πιθανές λύσεις, αλλά την πραγματικότητα την γνωρίζουμε μόνο εκ του αποτελέσματος.

Έτσι, ενώ με την στατιστική βγάζουμε συμπεράσματα για κάτι συγκρίνοντας, μετρώντας και εξετάζοντας δεδομένα από γεγονότα που έχουν ήδη υπάρξει, με την πιθανότητα δημιουργούμε αυτά τα γεγονότα θεωρώντας πως μπορεί να υπάρξουν. Το αποτέλεσμα από την μία μεριά κρίνετε και συγκρίνετε αριθμητικά και από την άλλη φαντάζει μόνο ως πιθανό σενάριο.

Το λάθος ως τελευταίο συνθετικό του συνειρμού παντρεύει τις δύο παραπάνω έννοιες και δημιουργεί πιθανές διεξόδους αποφυγής αρνητικών αποτελεσμάτων. Ορίζεται στατιστικά ως πιθανό αποτέλεσμα και μας δείχνει το δρόμο της αποφυγής του. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πως ο δρόμος προς την τελειότητα φαντάζει πιο εύκολος γνωρίζοντας τις στατιστικές πιθανότητες εμφάνισης των λαθών και αποφεύγοντας τες.

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική και δεν μπορεί να μετρηθεί με τέτοιου είδους επιστημονικές προσεγγίσεις. Το λάθος μέσα στη ζωή μας δεν αποτελεί στατιστική πιθανότητα ούτε μπορεί να μετρηθεί και να συγκριθεί σαν ομοειδές φαινόμενο με άλλα λάθη, για να δώσει πιθανές στατιστικές μετρήσεις και αποτελέσματα. Αν και δεν είναι πρέπον ούτε και σωστό, σ’ αυτό το σημείο θα προτιμούσα να τραβήξω ένα μεγάλο Χ διαγράφοντας όλα τα προηγούμενα και συνεχίζοντας τον συνειρμό μου με μόνο συνθετικό τη λέξη λάθος!

Ότι πιο ανθρώπινο και αξιοπρεπές έχει να αναδείξει κανείς είναι η πορεία του και η ύπαρξή του μέσα από την αναγνώριση των λαθών του. Τα λάθη μας οδηγούν στην εμπειρία και στην επιτυχημένη ή αποτυχημένη πορεία μας. Η επιτυχία χτίζεται επάνω στα όχι και τις αρνήσεις για συγκατάβαση, για βόλεμα και ευκαιριακή καλοπέραση.   

Το λάθος είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων επιλογών μας και αποτελεί βίωμα της ατομικότητας του καθενός και ένα από τα χαρακτηριστικά που ορίζουν και τη μοναδικότητά μας. Μας βοηθά στο χτίσιμο της προσωπικής μας πορείας, είναι κομμάτι του εαυτού μας και δεν πρέπει να αντιμετωπίζετε ως στατιστική πιθανότητα αποφυγής.

Όπως κατά τη θρησκευτική προσέγγιση η συγχώρεση και η άφεση των αμαρτιών, των λαθών του παρελθόντος, οδηγούν στον εξαγνισμό και στη καθαρότητα της ψυχής, έτσι και στην καθημερινότητα μας τα λάθη μαρτυρούν το διακαή αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση, για γνώση, για ζωή. Το πείσμα από μία αποτυχία είναι πολλές φορές πιο δυνατό και από τη χαρά της επιτυχίας.

Όπως το νόμισμα που έχει πάντα δύο πλευρές, έτσι και στη ζωή υπάρχει σωστό και λάθος, καλό και κακό, αγάπη και μίσος. Δεν μπορεί να μιλά κανείς για ζωή αν δεν έχει γευτεί από το ποτήρι της. Είτε είναι γλυκό, είτε είναι πικρό.

Η συμμετοχή στο ταξίδι της ζωής έχει μεγαλύτερη σημασία και από το τέλος του, διότι το ταξίδι αξιώνει τον προορισμό και όχι ο προορισμός το ταξίδι. Οι προσωπικές μας μάχες μέσα στη ζωή μπορεί να έχουν θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα. Τον πόλεμο όμως τον κερδίζει κανείς χρησιμοποιώντας δημιουργικά τις ήττες του. Αν δεν πολεμήσεις, για να νιώσεις την αξία του μάχεστε και θυσιάζεστε, δεν θα μπορέσεις να κρίνεις ποτέ αντικειμενικά, γιατί μία αξιοπρεπείς ήττα είναι, πολλές φορές, πολυτιμότερη και από ένα κερδισμένο πόλεμο!!!  

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ