Γιατί οι λέξεις “άθεος” και “αθεΐα” είναι αδόκιμες και χρησιμοποιούνται λάθος

Ένα άρθρο σήμερα, των Φώτων, στην <Εφ. Συν.> με τίτλο “Τελικά, υπάρχουν άθεοι στην Ελλάδα;” είναι αφορμή να γράψω αυτό που θέλω εδώ και πολύ καιρό

Η συντάκτρια ξεκινά μιλώντας για τις καταγγελίες του μητροπολίτη Αμβρόσιου για την “αθεΐα” του Τσίπρα, αναφέρεται στις ανόητες αντιπολιτευτικές κορώνες της Ν.Δ. για να καταλήξει με τις απόψεις ακαδημαϊκών αλλά και του εκπροσώπου της επίσημης οργάνωσης “Ένωση Αθέων” – όλοι τους, από τη συντάκτρια, τον μητροπολίτη, τους ακαδημαϊκούς και τον “άθεο”, κάνουν λάθος χρήση των λέξεων “άθεος και αθεΐα” και θα εξηγήσω το γιατί. Αφού πρώτα δώσω τα συγχαρητήρια μου στην εφημερίδα για την προκλητική μέρα που επέλεξαν να δημοσιεύσουν το άρθρο τους και να προβάλλουν τις απόψεις τους.

Καταρχάς οι λέξεις “άθεος” και “αθεΐα” υπάρχουν στην αρχαία ελληνική γλώσσα; Μόνο η πρώτη, η δεύτερη είναι ανύπαρκτη. Και γιατί είναι ανύπαρκτη, αφού υπάρχει η πρώτη; Πολύ απλά γιατί τίποτα δεν δικαιολογεί την ύπαρξή της αφού η πρώτη έχει τελείως διαφορετική έννοια!

Μια ματιά στο λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας αμέσως θα σας δώσει να καταλάβετε. Βάζοντας στην αναζήτηση τη λέξη “άθεος”, το ένα και μοναδικό λήμμα εμφανίζεται – και πολύ ορθά γραμμένο: “ἄ-θεος”.

Και εξηγεί, επίσης πολύ ορθά, αφού διαχωρίζει το στερητικό άλφα, ότι άθεος είναι [1] αυτός που δεν έχει θεό, αυτός που αρνείται τους θεούς, [2] αυτός που είναι ασεβής προς τους θεούς [3] που έχει εγκαταλειφθεί από τους θεούς. Στο δε επίρρημα η έννοια κάνει αναφορά στην ‘ασέβεια’.

Πολύ ορθά. Όταν ένα μέρος χαρακτηρίζεται ως “ανήλιο”, σημαίνει ότι του λείπει ο ήλιος. Δεν σημαίνει ότι του λείπει η πίστη, η έννοια ή ότι λείπει ο ήλιος παντού, αλλά από το συγκεκριμένο μέρος λείπει ο ήλιος. Άρα άθεος, κατά τους Αρχαίους, δεν είναι αυτός που απλά δεν πιστεύει ότι δεν υπάρχουν θεοί, γιατί οι Αρχαίοι θεωρούσαν εκ προοιμίου ότι υπάρχουν, αλλά ο ασεβής που τους αρνείται, όχι ως ύπαρξη, αλλά δεν ακολουθεί τις προσταγές και τους κανόνες τους. Λείπει από μέσα του το πνευματικό αυτό κομμάτι. Με λίγα λόγια, μπορεί ακόμα και να ξέρει ότι υπάρχουν αλλά συνειδητά τους περιφρονεί ή πάει κόντρα τους. Δεν υπάρχει ρεύμα έλλειψης “πίστης”  για την ύπαρξη των θεών, γι’ αυτό και δεν υπάρχει και η λέξη “αθεΐα” στα αρχαία ελληνικά.

Στην ίδια αναζήτηση δεν θα βρείτε κανένα τέτοιο λήμμα, παρά ένα λήμμα σε απάντηση, με τη λέξη α-θείαστος: αυτός που δεν έχει έμπνευση από θεό.

Τώρα, αν κάνετε Google την λέξη “αθεΐα”, πολύ σωστά δεν θα σας βγάλει τίποτα στην ΒΙΚΙ, αλλά θα σας βγάλει την ορθή λέξη “Αθεϊσμός”. Ωστόσο, επειδή υπάρχει γενικότερη σύγχυση, στο κείμενο θα βρείτε και τις δυο λέξεις.

Ο Αθεϊσμός, που είναι και η σωστή λέξη που θα πρέπει να χρησιμοποιείται, είναι μια τάση που ουσιαστικά ξεκίνησε στην Ευρώπη κατά την περίοδο του Διαφωτισμού, την περίοδο που μπήκε ο ορθολογισμός ύπουλα για να απαλείψει κάθε μεταφυσική ή πνευματική ανησυχία, ορμώμενος από την σκοτεινή περίοδο του Μεσαίωνα και τις καταχρηστικές εξουσίες της καθολικής εκκλησίας, τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες.

Η λέξη είναι και αυτή σύνθετη, από το στερητικό Α και το θεϊσμός, που δηλώνει πίστη σε κάποιον/ους θεό/ους. Είναι δε ελληνικότατη και χρησιμοποιείται ως έτσι: Atheism. Όσο για το Atheos, ισχύουν ακριβώς όσα και στην αρχαία ελληνική, αλλά δεν χρησιμοποιείται καθόλου απ’ όλους αυτούς που ανήκουν στο παγκόσμιο Αθεϊστικό Κίνημα.

Στο “ρεύμα” της διαφωτιστικής εποχής, εντάχθηκαν τεχνηέντως εκ των υστέρων και από τους ίδιους τους Αθεϊστές και όλοι εκείνοι οι Αρχαίοι Φιλόσοφοι, κυρίως οι σοφιστές, οι οποίοι δεν ήταν ξεκάθαρα Αθεϊστές αλλά, Αγνωστικιστές. Οι αγνωστικιστές δεν αρνούνται την ύπαρξη του θεού, απλώς δεν είναι ικανοποιημένοι με τις αποδείξεις για την ύπαρξη του. Στην Αρχαία Ελλάδα όμως κάτι τέτοιο θεωρείτο με ασέβεια προς τους θεούς, περιφρόνηση τους και έλλειψη πνευματικότητας, αλλά όχι πίστης και βεβαιότητας ότι δεν υπάρχουν. Ακόμα κι έτσι, θεωρήθηκαν “άθεοι”, δηλαδή ότι δεν έχουν θεό μέσα τους, και βλάσφημοι με την έννοια της έλλειψης σεβασμού προς τους θεούς.

Κάνει διαφορά; Τεράστια!

Το οξύμωρο στη λέξη Αθεϊσμός είναι η πίστη στην έλλειψη πίστης. Δεν μεταφράζεται, “δεν πιστεύω σε κάποιο θεό”, αλλά “πιστεύω στην ανυπαρξία οποιουδήποτε θεού”.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες για το πως και γιατί δημιουργήθηκε ο Αθεϊσμός και γιατί στους σημερινούς καιρούς κορυφώνεται, που αποσκοπεί το κίνημα και ποιοι κρύβονται από πίσω. Ωστόσο όλα αυτά είναι θέμα για ολόκληρο βιβλίο ή σειρά άρθρων. Σήμερα αυτό που απλά ήθελα να πω είναι ότι οι αυτές λέξεις είναι αδόκιμες και παραπλανητικές.

Αόμματος είναι αυτός που δεν έχει μάτια να δει, αυτός που δεν έχει την ικανότητα να δει, ούτε καν το φως. Όχι αυτός που δεν πιστεύει ότι υπάρχει φως. Ούτε αυτός που επειδή δεν μπορεί να δει το φως, αυτό σβήνει και δεν υπάρχει.

Αυτός που εμποδίζει τους άλλους να δουν το φως, μάλλον… το Φως και τους αποκλείει από αυτό, αυτός που λατρεύει την έλλειψη του Φωτός, αυτός και είναι ο πραγματικός σκοταδιστής και, περιέργως, σε αυτούς ανήκει ολόκληρος ο αυτοαποκαλούμενος “Διαφωτισμός” και ο Αθεϊσμός τους!

nea.allnewz.gr