ΑΣ ΔΙΔΑΧΤΟΥΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ «ΑΛΩΣΕΙΣ»

Γράφει ο Nίκος Ελευθερόγλου

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σηματοδότησε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και βύθισε την Ελλάδα στα σκοτάδια για αρκετούς αιώνες.


Τα απόνερα αυτής της εποχής τα πληρώνουμε ακόμη, καθώς η χώρα στερήθηκε τη φυσιολογική εξέλιξή της και έμεινε εγκλωβισμένη σε έναν ιδιότυπο και καταδικασμένο δυϊσμό. Πορεύτηκε και πορεύεται με το ένα πόδι στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή, στερούμενη, από τη μια, την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό και, από την άλλη, τη συνέχεια μιας ιστορικής παράδοσης. Οποιες αναλαμπές σε αυτήν την πορεία της ζωής του Ελληνισμού πάντα σκιάζονται από τις γκρίζες ζώνες αυτής της περιόδου.

Τόσους αιώνες μετά και φαίνεται ότι δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα ως έθνος από τα συμπεράσματα αυτής της τραγωδίας, που στέρησε από τον ελληνικό κορμό ολόκληρα τμήματά του, αλλά κυρίως του αφαίρεσε την ψυχή του και την ιστορική συνείδησή του. Δεν μάθαμε τίποτε από τα παιχνίδια που παίζουν διαχρονικά οι Φράγκοι σε βάρος του Ελληνισμού. Οπως τότε, έτσι και τώρα οι εταίροι έβαλαν πάνω από όλα τα συμφέροντά τους και επέλεξαν να αφήσουν το Βυζάντιο και την Ελλάδα στα χέρια ενός βάρβαρου κατακτητή, αφού πρώτα είχαν φροντίσει οι ίδιοι επανειλημμένα να λεηλατήσουν τα εδάφη της αυτοκρατορίας, αποδυναμώντάς την σημαντικά.

Ήταν οι πρόγονοι εκείνων, όπως σήμερα, που άλλα συμφωνούσαν με τους Παλαιολόγους και άλλα έκαναν στην πράξη, ζητώντας γην και ύδωρ σε κάθε επίπεδο. Αν κάποιος πραγματικά επιχειρήσει να κάνει περιπτωσιολογικές αναφορές συγκρίνοντας την Άλωση της Πόλης με αυτό που επιχειρούν να κάνουν σήμερα οι πιστωτές της χώρας, θα βρει αρκετά κοινά σημεία.


Όπως τότε, τα «φωτισμένα μυαλά», οι νέοι άνθρωποι, έφευγαν και πήγαιναν στην Εσπερία, όπου μεταλαμπάδευαν τον ελληνικό πολιτισμό και έδιναν τα φώτα σε ολόκληρη την Ευρώπη δημιουργώντας το Κίνημα της Αναγέννησης, έτσι και σήμερα μεταναστεύουν τα παιδιά μας. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα οι εταίροι εκμεταλλεύονταν τον εμφύλιο που κυριαρχούσε στην αυτοκρατορία και έκαναν παιχνίδια με διαφόρους, ώστε την κρίσιμη ώρα να μη βρουν λαό και ηγέτες ενωμένους.

Όπως και τότε, όταν με πρόσχημα τις Σταυροφορίες είχαν κλέψει καθετί που είχε αξία, αφήνοντας στο διάβα τους δάκρυα, πόνο και αίμα, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Ακόμη και την Ορθοδοξία ήθελαν να υποτάξουν στον Πάπα στο πλαίσιο του «όλα ή τίποτε», που είχαν ως κυρίαρχη ιδεολογία.
Δυστυχώς, όμως, και ο λαός της Βασιλεύουσας, όπως και οι ηγέτες του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Βαθύτατα διχασμένος, άφησε να προστατεύουν τα κάστρα και την πατρίδα τους μισθοφόροι, έτοιμοι να πουλήσουν τα πάντα στο επόμενο αφεντικό τους. Και από την ώρα που είχαν καταρρεύσει το ηθικό πλεονέκτημα και η συνείδηση του λαού, όλα ήταν θέμα χρόνου.

Θα ήταν για όλους καλό να μελετήσουμε την ιστορία όχι μόνο της Άλωσης, ως ιστορικού γεγονότος, αλλά των μικρών και μεγάλων αλώσεων που είχαν προηγηθεί από φίλους και συμμάχους. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να αποφύγουμε την επανάληψη της Ιστορίας. Που δυστυχώς σε αυτήν την περίπτωση δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά ως

Δημοκρατία 

geopolitics

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ