Φοβερό! Της είπαν ότι πρέπει να αδυνατίσει κι αυτή για να χάσει βάρος έκοψε τα πόδια της!

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Μια υπέρβαρη, παχύσαρκη γυναίκα δεν έπαιρνε απόφαση ότι πρέπει να αδυνατίσει ώστε να μην πεθάνει. Τελικά αποφάσισε να απευθυνθεί στους ειδικούς. Αυτοί της έδωσαν σχετικές οδηγίες ως προς τα σημεία που πρέπει να χάσει βάρος ενώ της υπέδειξαν και τρόπους για να το πετύχει.

του Στρατή Μαζίδη

Δεν ήθελε να στεναχωρήσει την τεράστια επιφάνειά της την οποία καμάρωνε και διατηρούσε με ζήλο και έτσι έβαλε μπροστά τους ξένους κακούς γιατρούς, ότι δηλαδή αυτοί φταίνε, όχι η ίδια.

Η συνέχεια όμως υπήρξε πραγματικά αδιανόητη. Η παχύσαρκη γυναίκα μη μπορώντας να κλείσει το ρημάδι το στόμα της και μη επιθυμώντας να γυμναστεί, προτίμησε να συνεχίσει τη ζωή που έκανε διαβεβαιώνοντας πως μπορεί να χάσει βάρος. Όταν οι γιατροί τη ρώτησαν γεμάτοι περιέργεια πως θα το πετύχει, τους άφησε άφωνους λέγοντας ότι πολύ απλά θα ακρωτηριάσει ένα μέρος από τα πόδια της και αν χρειαστεί στην πορεία θα κόψει περισσότερο. Οι γιατροί διαπιστώνοντας την αδιαφορία και την αναισθησία της γυναίκας, άρχισαν εδώ και ένα διάστημα να την κόβουν λίγο λίγο.

Δύο χρόνια μετά η γυναίκα όχι μόνο δεν ωφελήθηκε, όχι μόνο δεν παρέμεινε στάσιμη αλλά και αυτό το βάρος που έχασε κόβοντας τα πόδια της το ανέκτησε αλλού. Οι πληροφορίες λένε πως σκέπτεται τώρα να ακρωτηριάσει σιγά σιγά και τα χέρια της!

Τρελό ε; Κι όμως αληθινό αφού συνέβη με την ελληνική οικονομία η οποία είχε και έχει δυστυχώς πολύ λίπος (δημόσιο). Και της άρεσαν όλα τα θανατηφόρα (προσλήψεις, διορισμοί σε επιτροπές, ιδρύσεις άχρηστων φορέων και διατήρηση άλλων που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, σπατάλες, λούσα κτλ). Ήταν επόμενο ότι το υπέρογκο λίπος και κατά συνέπεια βάρος που σωρευόταν θα δημιουργούσε ένα σωρό προβλήματα και σε άλλους τομείς, π.χ. δε θα μπορούσαν να την κρατήσουν άλλο τα πόδια της (ιδιωτικός τομέας), θα ανέβαζε ζάχαρο με ότι αυτό συνεπάγεται για το χαρακτήρα της (δυνατότητα διοίκησης – αντίληψης της πραγματικότητας και λήψης αποφάσεων) και φυσικά με μια τεράστια μάζα σώματος που πλέον δεν είχε τους πόρους για να την ταΐσει αφού τα φαγάδικα (αγορές) καταλάβαιναν ότι αυτό το δισκίνητο πλάσμα δεν πρόκειται ποτέ να βγει έξω να εργαστεί και επομένως να τους εξοφλήσει. Οπότε έκοψε τα πόδια της και τα έφαγε!

Και να τα εμφράγματα και να οι βουλωμένες αρτήριες, και κάθε φορά κόβε από τα υγιή πόδια και χέρια (αυτά δηλαδή που πραγματικά εργάζονταν και σήκωναν το βάρος) αρτηρίες για να αντικαταστήσεις τα ασθενή τμήματα του υπέρογκου κορμού. Όμως πλέον τσάκισαν και αυτά και η γυναίκα βρίσκεται στο κρεββάτι.

Αυτό συμβαίνει δύο χρόνια τώρα με την ελληνική οικονομία ή μάλλον πολλά χρόνια αλλά πριν δύο φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Οι ιθύνοντες επέλεξαν για κακή μας τύχη αντί να ματώσουμε λίγο και εκεί που πραγματικά πονάμε, να πετσοκοπούμε παντού, να βγάλουμε τα μάτια μας, να κόψουμε τις φλέβες μας, διατηρώντας την ασθένειά μας κόβοντας κάθε φορά από λίγο που στο σύνολό τους μας κάνουν ένα “πολύ”.

Κόψαμε χέρια, κόψαμε πόδια, μετά πήραμε ένα μπαλτά, χλατς τραβήξαμε μια και κόψαμε 100 κιλά σαν να λέμε 100 δις και λίγους μήνες μετά διαπιστώνουμε ότι πάλι αυτή η υπέρβαρη ελληνική οικονομία ζυγίζει 320 κιλά. Πώς στην ευχή κατάφερε να φάει και να παχύνει πάλι η αφιλότιμη;

Με κομμένα όμως χέρια και πόδια πλέον, το μόνο στο οποίο χρησιμεύει είναι σαν μπάλα. Ε ας της τραβήξουμε μια κλωτσιά να πάει στον αγύριστο και να φέρουμε μια άλλη που θα σκέπτεται με το κεφάλι και όχι το στομάχι.

photo: forum.spfan.nl

freepen.gr