‘Ήταν γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του ευαγγελιστή Ιωάννη. ο Χριστός τον βρήκε κοντά στη λίμνη της Τιβεριάδος, στο πλοίο του πατέρα του, να διορθώνει δίχτυα. Εκεί, τον κάλεσε μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, αφού προηγουμένως είχε καλέσει και τα άλλα αδέλφια, Ανδρέα και Πέτρο. ο Ιάκωβος είχε ιδιαίτερη εκτίμηση από τον Κύριο, πού σε πολλές περιπτώσεις τον έπαιρνε κοντά Του.
Γόνος άγιος, βροντής υπάρχων, κατεβρόντησας, τη οικουμένη, την του Σωτήρος Ιάκωβε κένωσιν, και το ποτήριον τούτου έξέπιες, μαρτυρικώς έναθλήσας Απόστολε· όθεν πάντοτε, εξαίτει τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ίλασμόν και μέγα έλεος.
Ήταν Στουδίτης Μοναχός και μαθητής του Θεοδώρου Στουδίτου, πού μετά τον θάνατο του, αντικατέστησε τον διδάσκαλο του στην ήγουμενία της Μονής. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της προσκύνησης των αγίων εικόνων και πέθανε από κακουχίες στην εξορία σαν ομολογητής της πίστης μας. Φυσικά είναι γνωστό, ότι υπήρξε Βυζαντινός Υμνογράφος του 9ου αιώνα (ποιητής των Κανόνων).
Μαρτύρησε αφού του διαπέρασαν την κοιλιά με ξίφος.
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται στις 26 Απριλίου.
Έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), και έλαμψε σαν επίσκοπος Ευρείας της Ηπείρου. Παροιμιώδης έμεινε ή μέριμνα και ή αυταπάρνηση του, για τους φτωχούς του ποιμνίου του. Υπήρξε άνθρωπος της προσευχής, και ο Θεός του χάρισε τη δύναμη να θαυματουργεί. Έτσι κάποτε, απάλλαξε με τις δεήσεις του το Σούλι από κάποιο μεγάλο και φοβερό δράκοντα, πού ήταν φόβητρο και μάστιγα των κατοίκων. Ακόμα, όταν κάποτε πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας του απέδωσε μεγάλες τιμές και του χάρισε πλούσια δώρα. Διότι δια της προσευχής του, θεράπευσε την κόρη του πού έπασχε από σεληνιασμό. Και όπως κάποτε ο Ηλίας, έτσι και αυτός με τη δέηση του έλυσε την ανομβρία, πού μάστιζε την πρωτεύουσα και τα προάστια, τα όποια «λούστηκαν» με άφθονη βροχή. Όταν επανήλθε στην επαρχία του, εξακολούθησε το ποιμαντικό του έργο με τον ίδιο ζήλο. Έκτισε με τα βασιλικά χρήματα ναό, πού διακόσμησε με μεγαλοπρέπεια. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Ή κυρίως μνήμη της γιορτάζεται στις 5 Απριλίου. Εδώ γιορτάζουμε την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων της, πού έγινε στις 30 Απριλίου 1725, στον ναό της αγίας Παρασκευής στην Κωνσταντινούπολη.
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται την 17η Φεβρουαρίου, όπου και τα βιογραφικά του στοιχεία.
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της «Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.