Η αγάπη θέλει χώρο για να φιλοξενηθεί

Η αγαπημένη μου θρησκευτική εικόνα είναι αυτή στην οποία ο Χριστός βρίσκεται έξω από μια πόρτα και την χτυπάει. Αυτή η πόρτα δεν έχει χερούλι απ¨έξω ανοίγει μόνο από μέσα. Συμβολίζει την πόρτα πόρτα της καρδιάς του καθενός μας. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες.
Τα πάντα περιμένουν έξω από την πόρτα και τίποτα δεν μπορεί να μπει μέσα αν εμείς δεν τους δώσουμε την άδεια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κατακλείσει την καρδιά τους με τόσα αρνητικά συναισθήματα, φόβους, δυσαρέσκειες από το παρελθόν, τραυματικές εμπειρίες, που όταν ανοίξουν στην αγάπη, δεν υπάρχει γι αυτήν χώρος για να φιλοξενηθεί.
Ο θυμός, η μνησικακία, και οι φόβοι, ενώ είναι αρνητικά και ανεπιθύμητα συναισθήματα, κατέχουν μια περίοπτη θέση μέσα σε πολλές καρδιές και αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα προστατεύσουν το παρόν τους και το μέλλον τους αν κουβαλάνε πάντα μαζί τους τους παλιούς θυμούς και την κάθε λογής απογοήτευση.

Ο φόβος μας κάνει να μην αφήνουμε χώρο στην αγάπη. Ο φόβος είναι προϊόν μιας μνήμης από το παρελθόν. Και πιστεύουμε ότι αν συνεχίσουμε να φοβόμαστε τότε τα παλιά τραύματα δεν θα επαναληφθούν … Και γινόμαστε καχύποπτοι. Και μια μέρα έρχεται η αγάπη που ενώ είναι το μεγάλο ζητούμενο το οποίο βρίσκεται πίσω από όλες τις επιδιώξεις μας, οι περισσότεροι νιώθουν τρόμο, νιώθουν τρόμο για το φως και συνεχίζουν να ζουν στα σκοτάδια… μέχρι που να αποκτήσουν τη γενναιότητα που χρειάζεται για να εμπιστευτούν την αγάπη, για να εμπιστευτούν και πάλι την αγάπη και να επιτρέψουν στο φως της να θεραπεύσει τα προσωπικά τους σκοτάδια.

Επίτρεψε στον εαυτό σου να δεχτεί την αγάπη και όλες τις ευλογίες που φέρνει μαζί της.
Άφησε τον εαυτό σου να γίνει ξανά αθώος και να πει Ναι!!! σ ένα καινούριο παρόν και σ ένα καινούριο μέλλον. Το αξίζεις !!!!!

Σας φιλώ και εις αύριο με υγεία.

myorama.wordpress.com