Ο Τύπος της μαύρης χολής…

Κάποτε έτρεχες στο περίπτερο με χαρά ν’ αγοράσεις την εφημερίδα της αρεσκείας σου και να την διαβάσεις με πραγματική απόλαυση!.. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Οι εφημερίδες βγάζουν μαύρη χολή και πολλές εξ αυτών ασκούν ανοιχτά εξουσία, ενώ κάποιες άλλες έχουν γίνει υποχείρια της εξουσίας εις βάρος του κοσμάκη, στοχοποιώντας με απύθμενη και πρωτόγνωρη επιθετικότητα αδύναμες κοινωνικές ομάδες! Κοντολογίς, έχασαν την ανθρωπιά τους!..

Αριστερά: Βλάσης Γαβριηλίδης (1848-1920), ιδρυτής της εφημερίδας «Ακρόπολις». Δεξιά:  Δημήτριος Λαμπράκης (1888 - 1957), ιδρυτής της εφημερίδας «Ελεύθερο Βήμα» και αργότερα «Το Βήμα». Και οι δύο ασκούσαν μια βαθιά κι ανθρώπινη κοινωνική πολιτική από διαφορετικά πολιτικά μετερίζια, αλλά ήσαν πάντα δίπλα στο λαό και ενάντια στην εξουσία. Σήμερα, δυστυχώς, τα πράγματα άλλαξαν…

ΠΟΙΟΣ Έλληνας αναγνώστης δεν αισθάνεσαι χαρά και αγαλλίαση κάθε φορά που βλέπει μια εφημερίδα του παρελθόντος; Ακόμη και σήμερα οι εφημερίδες αυτές αποπνέουν ένα άρωμα ανθρωπιάς κι ευαισθησίας για όλα τα κοινωνικά ζητήματα, ενώ οι ίδιες γίνονταν λαύρες κι επιθετικές μόνο σε εθνικά θέματα!

Από την «Ακρόπολη» του Βλάση Γαβριηλίδη μέχρι το «Ελεύθερο Βήμα» ή –αργότερα- «Το Βήμα» του Δημήτρη Λαμπράκη, αλλά και τόσες άλλες εφημερίδες («Μακεδονία», «Ριζοσπάστης», «Αυγή», «Απογευματινή», κλπ), οι εφημερίδες, από όποια οπτική πολιτική γωνία κι αν έβλεπαν τα γεγονότα, ήσαν δίπλα και κοντά στο λαό. Δεν τον πολεμούσαν και, το κυριότερο, δεν τον στοχοποιούσαν και δεν τον ενοχοποιούσαν!

Κοντολογίς, οι Έλληνες πολίτες της εποχής εκείνης αγόραζαν με λαχτάρα την εφημερίδα διότι γνώριζαν ότι, τουλάχιστον, θα είχαν μαζί τους έναν σύμμαχο. Έναν συμπαραστάτη. Έναν πραγματικό φίλο!

Σήμερα, δυστυχώς, τα πράγματα άλλαξαν. Οι εφημερίδες, που αναντίρρητα έχουν γίνει πραγματική εξουσία, ενώ κάνουν ότι δήθεν αγωνίζονται για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, στην πραγματικότητα τον στοχοποιούν, για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους πολιτικά παιχνίδια.

Κι αυτό το βλέπουμε με τι «λύσσα» επιτίθενται ορισμένες εξ αυτών  εναντίον διαφόρων ανήμπορων και ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων ενώ σε άλλες εποχές αυτό ήταν αδιανόητο! Οι εφημερίδες της εποχής εκείνης τουλάχιστον θα ήσαν δίπλα τους, μαζί τους, κοντά τους, πλησίον τους!

Δεν χρειάζεται κανείς πολύ «φαιά ουσία» για να καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτή η θεαματική και πρωτόγνωρη αλλαγή της στάσης των εφημερίδων, που στοχοποιούν συνεχώς διάφορες κοινωνικές ομάδες. Οι εξουσιαστές θέλουν να ρίξουν το βάρος της αρπαγής και λεηλασίας του δημοσίου πλούτου από τα «πιράνχας» της εξουσίας, που είχαν πρόσβαση στο δημόσιο κορβανά, στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, για να δικαιολογήσουν μ' αυτόν τον τρόπο την δική τους λεηλασία για να περάσουν το μήνυμα ότι: «Μαζί τα φάγαμε», όπως ήταν αρχικά η φιλοσοφία τους και τώρα «αγρίεψαν» ακόμη περισσότερο και λένε: «Σεις οι φτωχοί κι αδύναμοι τα φάγατε τα χρήματα του δημοσίου και όχι εμείς οι πλούσιοι και οι όποιοι εξουσιαστές»!

Ένας δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι μπροστά στην απύθμενη απληστία τους οι εξουσιαστές επιχειρούν να καταργήσουν κάθε κοινωνική παροχή, ώστε τα χρήματα αυτά να τα ενθυλακώσουν πολλοί εξ αυτών με χίλιους μύριους τρόπους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δημιούργησαν όλο αυτό το ασφαλιστικό πρόβλημα με τον τρόπο το οποίο δημιούργησαν  αρχικά με την υπαγωγή της περιουσίας και των αποθεμάτων των ασφαλιστικών Ταμείων στο Χρηματιστήριο,  τα ομόλογα κλπ.

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το βλέπουμε σήμερα, όπου σχεδόν όλοι οι ασφαλισμένοι (μισθωτοί και συνταξιούχοι) βρίσκονται στο έλεος του Θεού και αισθάνονται μια πρωτόγνωρη ανασφάλεια ή αυτό που λέμε «επί ξύλου κρεμάμενοι», μόνον και μόνον για να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες των εξουσιαστών, που δεν ορρωδούν ακόμη και όταν βλέπουν όλη αυτή την δυστυχία των απελπισμένων ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων οδηγούνται ακόμη και στην αυτοκτονία!

Ιδού, λοιπόν, γιατί οι σημερινές εφημερίδες δεν έχουν την αγάπη του κόσμου. Κι αν ορισμένοι εξακολουθούν να τις αγοράζουν –και το γνωρίζουν αυτό οι εκδότες- είναι για να πάρουν τις διάφορες προσφορές, συνήθως CD ή DVD, που προ ολίγου καιρού ήσαν ακόμη και σκληρά πορνό!!

Συμπέρασμα: Εάν θέλουν οι εφημερίδες να γνωρίσουν την παλιά τους αίγλη, αλλά και την βαθιά εκτίμηση του κόσμου (εν προκειμένω των αναγνωστών), ώστε να τρέχουν και πάλι με λαχτάρα να τις διαβάσουν, χωρίς να γίνεται μαύρη η χολή τους, μία είναι λύση: Θεαματική στροφή προς τον πολίτη και στις διαχρονικές παραδοσιακές μας αξίες, που επί αιώνες γαλούχησαν τούτο το Γένος! Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

sakketosaggelos.gr