Η συνέχεια του κεφαλαίου: «Η Καταγωγή του Ιησού Χριστού» μέσα από το βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», όπου οι φίλες και οι φίλοι της ιστοσελίδας μας θα διαβάσουν για πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Σήμερα έχουμε το θέμα της Ναζαρέτ, αν ήταν ή όχι ελληνική πόλη κ.ά.
Σπίτι από την εποχή του Ιησού ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη Ναζαρέτ
Η ΝΑΖΑΡΕΤ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΣ;
Ο αείμνηστος συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής Διονύσης Γ. Χιώνης εις το βιβλίο του: «Μιλούσε ο Χριστός Ελληνικά»; αναφερόμενος εις το θέμα της Ναζαρέτ, γράφει, επί λέξει, τα εξής:
«Ας πούμε όμως λίγα λόγια για τη Ναζαρέτ, την ιδιαίτερη πατρίδα του Χριστού. Η μόνη πηγή από την οποία μαθαίνουμε την ύπαρξή της είναι τα Ευαγγέλια. Πουθενά αλλού δεν βρίσκουμε το όνομα αυτό μεταξύ των γνωστών πόλεων τις οποίες αναφέρει ο Γιοσουάς (Ιησούς του Ναυή) στο βιβλίο του, κεφ. 19.10 αλλά ούτε ο ιστορικός Ιώσηπος στα έργα του κάνει καμιά αναφορά στη μικρή πόλη της Γαλιλαίας, ενώ μας μιλά για άλλες πόλεις και χωριά.
Μα ούτε και το Ταλμούδ αναγράφει τίποτα σχετικά με αυτή την πόλη, ενώ μιλά για 63 άλλες πόλεις και χωριά της Γαλιλαίας.
Η μόνη πληροφορία η οποία υπάρχει γι’ αυτήν στην εβραϊκή φιλολογία, είναι στο ελεγειακό ποίημα «Καλίρ», γραμμένο γύρω στο 70 μ.Χ. σύμφωνα με το οποίο πόλη με το όνομα NSRT ήταν γενέτειρα κληρικού ονόματι Χαπιτζές Αφσές (1 χρονικά 24-25) της δεύτερης ή τρίτης εκατονταετηρίδας μ.Χ. Ενώ ο Ευσέβιος μας πληροφορεί ότι η Ναζαρέτ βρισκόταν στη Γαλιλαία, 15 μίλια έξω από το Λήγιον, προς το μέρος του βουνού Θαβώρ.
Η πόλις Λήγιο βρίσκεται στην πεδιάδα Εσδραελών και πλησίον της πόλης MEDDICO, η οποία είχε γίνει το κέντρο όλης εκείνης της περιοχής, κατά τους χρόνους των πρώτων πατέρων της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Για να πάει κανείς από τις ακτές της Παλαιστίνης στο βουνό Θαβώρ, έπρεπε να περάσει πρώτα από τη Ναζαρέτ.
Οι πρώτοι χριστιανοί αναζήτησαν τη Ναζαρέτ στο μέρος εκείνο όπου και σήμερα σώζεται η μικρή πολίχνη με το αραβικό όνομα EL NASIRA. Επομένως, η Ναζαρέτ δεν είχε αρχικά αυτό το σημερινό εβραϊκό όνομα, αλλά το εξελληνισμένο του εβραϊκού της ονόματος.
Ο Ωριγένης την ονομάζει «ΝΑΖΑΡΑ» και ήταν χωριό πλησίον της πόλης Σεπφώρας, που όπως και οι άλλες πόλεις της Παλαιστίνης είχε και αυτή μεγάλο ελληνικό πληθυσμό, πολιτισμό και κοινή ελληνική γλώσσα.
Κατά τους μελετητές της γεωγραφίας της Παλαιστίνης, δεν απέχει παρά τέσσερα μόνο μίλια, δηλ. 7,5 χιλιόμετρα από την παλαιά πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, την ελληνικότατη Σεπφώρα˙ και κάπου 37 χιλιόμετρα από την άλλη ελληνική μεγάλη πόλη, την Καπερναούμ, που τόσο άρεσε στον Χριστό να διατρίβει.
Στους χρόνους, μάλιστα, εκείνους η Καπερναούμ είχε καταστεί το κέντρο συνάντησης δύο μεγάλων δημοσίων αρτηριών, της μιας από ανατολών προς τη θάλασσα και της άλλης από βορρά (Δαμασκό) προς τα νότια και την Αίγυπτο. Αυτοί οι δύο δρόμοι περνούσαν μέσα από τη Ναζαρέτ.
Έτσι ο ελληνικός πληθυσμός και ο ελληνικότατος πολιτισμός, αλλά και η ελληνική γλώσσα που μιλιόταν απ’ όλους σχεδόν τους κατοίκους της Ναζαρέτ, κάνει πολλούς Εβραίους μελετητές να πιστεύουν ότι ο Χριστός περισσότερο μπορεί να ήταν Έλληνας παρά Εβραίος.
Αυτή, λοιπόν, η μικρή Ναζαρέτ, στην οποία ο Χριστός πέρασε τα πιο πολλά του χρόνια, όχι μόνον κατοικείτο από Έλληνες αποίκους, αλλά βρισκόταν γύρω από την ΚΑΡΔΙΑ της ελληνικής επαρχίας της Γαλιλαίας, που λόγω της πλειοψηφίας των Ελλήνων, πίστευε κανείς ότι ζούσε στην Ελλάδα και όχι στην Παλαιστίνη.
Πώς, λοιπόν να δεχθούμε λογικά, πως μέσα σ’ αυτόν τον ελληνικό πληθυσμιακό ωκεανό, μόνο στη μικρή Ναζαρέτ, όπου το ελληνικό στοιχείο υπερτερούσε του Εβραϊκού μιλιόταν η Αραμαϊκή; Όταν, μάλιστα, με ιστορικές αποδείξεις ούτε σ’ αυτήν την Ιουδαία και τα Ιεροσόλυμα, το θρησκευτικό αυτό κέντρο των φανατισμένων Εβραίων, την καθέδρα των αρχιερέων, των γραμματέων, των πρεσβυτέρων και όλων των δασκάλων του Εβραϊσμού μιλιόταν η Αραμαϊκή γλώσσα;
Πως, λοιπόν, μπορούσε ο Χριστός που είχε επαφή με τους Έλληνες της θορυβώδους πόλης Σεπφώρας αλλά και της Δεκάπολης, που μητρική τους γλώσσα είχαν την ελληνική, μια γλώσσα που μιλούσαν οι γονείς του, οι συγγενείς και οι φίλοι του, αν είναι ποτέ δυνατόν, αυτός μόνον να μιλά μόνον Αραμαϊκά, έτσι όπως το θέλουν οι Εβραίοι και αρκετοί από τους θρησκειολόγους μας;»
«Ας πούμε όμως λίγα λόγια για τη Ναζαρέτ, την ιδιαίτερη πατρίδα του Χριστού. Η μόνη πηγή από την οποία μαθαίνουμε την ύπαρξή της είναι τα Ευαγγέλια. Πουθενά αλλού δεν βρίσκουμε το όνομα αυτό μεταξύ των γνωστών πόλεων τις οποίες αναφέρει ο Γιοσουάς (Ιησούς του Ναυή) στο βιβλίο του, κεφ. 19.10 αλλά ούτε ο ιστορικός Ιώσηπος στα έργα του κάνει καμιά αναφορά στη μικρή πόλη της Γαλιλαίας, ενώ μας μιλά για άλλες πόλεις και χωριά.
Μα ούτε και το Ταλμούδ αναγράφει τίποτα σχετικά με αυτή την πόλη, ενώ μιλά για 63 άλλες πόλεις και χωριά της Γαλιλαίας.
Η μόνη πληροφορία η οποία υπάρχει γι’ αυτήν στην εβραϊκή φιλολογία, είναι στο ελεγειακό ποίημα «Καλίρ», γραμμένο γύρω στο 70 μ.Χ. σύμφωνα με το οποίο πόλη με το όνομα NSRT ήταν γενέτειρα κληρικού ονόματι Χαπιτζές Αφσές (1 χρονικά 24-25) της δεύτερης ή τρίτης εκατονταετηρίδας μ.Χ. Ενώ ο Ευσέβιος μας πληροφορεί ότι η Ναζαρέτ βρισκόταν στη Γαλιλαία, 15 μίλια έξω από το Λήγιον, προς το μέρος του βουνού Θαβώρ.
Η πόλις Λήγιο βρίσκεται στην πεδιάδα Εσδραελών και πλησίον της πόλης MEDDICO, η οποία είχε γίνει το κέντρο όλης εκείνης της περιοχής, κατά τους χρόνους των πρώτων πατέρων της Χριστιανικής Εκκλησίας.
Για να πάει κανείς από τις ακτές της Παλαιστίνης στο βουνό Θαβώρ, έπρεπε να περάσει πρώτα από τη Ναζαρέτ.
Οι πρώτοι χριστιανοί αναζήτησαν τη Ναζαρέτ στο μέρος εκείνο όπου και σήμερα σώζεται η μικρή πολίχνη με το αραβικό όνομα EL NASIRA. Επομένως, η Ναζαρέτ δεν είχε αρχικά αυτό το σημερινό εβραϊκό όνομα, αλλά το εξελληνισμένο του εβραϊκού της ονόματος.
Ο Ωριγένης την ονομάζει «ΝΑΖΑΡΑ» και ήταν χωριό πλησίον της πόλης Σεπφώρας, που όπως και οι άλλες πόλεις της Παλαιστίνης είχε και αυτή μεγάλο ελληνικό πληθυσμό, πολιτισμό και κοινή ελληνική γλώσσα.
Κατά τους μελετητές της γεωγραφίας της Παλαιστίνης, δεν απέχει παρά τέσσερα μόνο μίλια, δηλ. 7,5 χιλιόμετρα από την παλαιά πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, την ελληνικότατη Σεπφώρα˙ και κάπου 37 χιλιόμετρα από την άλλη ελληνική μεγάλη πόλη, την Καπερναούμ, που τόσο άρεσε στον Χριστό να διατρίβει.
Στους χρόνους, μάλιστα, εκείνους η Καπερναούμ είχε καταστεί το κέντρο συνάντησης δύο μεγάλων δημοσίων αρτηριών, της μιας από ανατολών προς τη θάλασσα και της άλλης από βορρά (Δαμασκό) προς τα νότια και την Αίγυπτο. Αυτοί οι δύο δρόμοι περνούσαν μέσα από τη Ναζαρέτ.
Έτσι ο ελληνικός πληθυσμός και ο ελληνικότατος πολιτισμός, αλλά και η ελληνική γλώσσα που μιλιόταν απ’ όλους σχεδόν τους κατοίκους της Ναζαρέτ, κάνει πολλούς Εβραίους μελετητές να πιστεύουν ότι ο Χριστός περισσότερο μπορεί να ήταν Έλληνας παρά Εβραίος.
Αυτή, λοιπόν, η μικρή Ναζαρέτ, στην οποία ο Χριστός πέρασε τα πιο πολλά του χρόνια, όχι μόνον κατοικείτο από Έλληνες αποίκους, αλλά βρισκόταν γύρω από την ΚΑΡΔΙΑ της ελληνικής επαρχίας της Γαλιλαίας, που λόγω της πλειοψηφίας των Ελλήνων, πίστευε κανείς ότι ζούσε στην Ελλάδα και όχι στην Παλαιστίνη.
Πώς, λοιπόν να δεχθούμε λογικά, πως μέσα σ’ αυτόν τον ελληνικό πληθυσμιακό ωκεανό, μόνο στη μικρή Ναζαρέτ, όπου το ελληνικό στοιχείο υπερτερούσε του Εβραϊκού μιλιόταν η Αραμαϊκή; Όταν, μάλιστα, με ιστορικές αποδείξεις ούτε σ’ αυτήν την Ιουδαία και τα Ιεροσόλυμα, το θρησκευτικό αυτό κέντρο των φανατισμένων Εβραίων, την καθέδρα των αρχιερέων, των γραμματέων, των πρεσβυτέρων και όλων των δασκάλων του Εβραϊσμού μιλιόταν η Αραμαϊκή γλώσσα;
Πως, λοιπόν, μπορούσε ο Χριστός που είχε επαφή με τους Έλληνες της θορυβώδους πόλης Σεπφώρας αλλά και της Δεκάπολης, που μητρική τους γλώσσα είχαν την ελληνική, μια γλώσσα που μιλούσαν οι γονείς του, οι συγγενείς και οι φίλοι του, αν είναι ποτέ δυνατόν, αυτός μόνον να μιλά μόνον Αραμαϊκά, έτσι όπως το θέλουν οι Εβραίοι και αρκετοί από τους θρησκειολόγους μας;»
ΔΙάφορες ανασκαφές που γίνονται στην Ναζαρέτ .
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΝΑΖΑΡΕΤ
Ο Ιάκωβος (Γεώργιος) Πηλίλης, Επίσκοπος Κατάνης, μέσα εις το βιβλίο του: «Τι είναι ο Χριστιανισμός» (Αθήναι 1990) και συγκεκριμένα εις την σελίδα 75, αναφερόμενος εις τον Ιησούν από την Ναζαρέτ, γράφει:
«Ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ, ο ιδρυτής του Χριστιανισμού, μιας θρησκείας η οποία αξιοί περισσότερον από το εν τρίτον του πληθυσμού της γης εις τον εικοστόν αιώνα, εγεννήθη εν τη Ιουδαία της Παλαιστίνης εν έτει, περίπου 2 π.Χ. και απέθανεν με σταύρωσιν εν έτει, περίπου 33 μ.Χ..
Εξαιτίας δε των θεολογικών κινήτρων, ιδεών και προϋποθέσεων εις την πίστιν της αρχεγόνου Εκκλησίας, εν σχέσει με τον Ιησούν, είναι δύσκολον όπως γράψωμεν με βεβαιότητα μίαν αυθεντικήν έκθεσιν περί της ζωής του Ιησού».
Και μόνον τα παραπάνω δεικνύουν πόσοι προβληματισμοί υπάρχουν για να γραφή κάποτε η αλήθεια, η οποία χωρίς την έρευνάν της είναι μισή αλήθεια!
Ωστόσο, περί της ελληνικότητος της πόλεως της Ναζαρέτ, ο ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡ. ΦΙΛΗΣ, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εις το βιβλίο του: Η «ΚΟΙΝΗ» ΩΣ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ 27 ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ Κ.Δ. (εκδόσεις «ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ» Αθήνα 1993) καταχωρίζει ειδικό κεφάλαιο που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. (Ίδε σχετικήν αναφοράν εις το βιβλίον τούτο με τίτλον: «Η παιδεία του Ιησού»).
«Ο Ιησούς ο από Ναζαρέτ, ο ιδρυτής του Χριστιανισμού, μιας θρησκείας η οποία αξιοί περισσότερον από το εν τρίτον του πληθυσμού της γης εις τον εικοστόν αιώνα, εγεννήθη εν τη Ιουδαία της Παλαιστίνης εν έτει, περίπου 2 π.Χ. και απέθανεν με σταύρωσιν εν έτει, περίπου 33 μ.Χ..
Εξαιτίας δε των θεολογικών κινήτρων, ιδεών και προϋποθέσεων εις την πίστιν της αρχεγόνου Εκκλησίας, εν σχέσει με τον Ιησούν, είναι δύσκολον όπως γράψωμεν με βεβαιότητα μίαν αυθεντικήν έκθεσιν περί της ζωής του Ιησού».
Και μόνον τα παραπάνω δεικνύουν πόσοι προβληματισμοί υπάρχουν για να γραφή κάποτε η αλήθεια, η οποία χωρίς την έρευνάν της είναι μισή αλήθεια!
Ωστόσο, περί της ελληνικότητος της πόλεως της Ναζαρέτ, ο ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΡ. ΦΙΛΗΣ, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εις το βιβλίο του: Η «ΚΟΙΝΗ» ΩΣ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ 27 ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΗΣ Κ.Δ. (εκδόσεις «ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ» Αθήνα 1993) καταχωρίζει ειδικό κεφάλαιο που αποδεικνύει του λόγου το αληθές. (Ίδε σχετικήν αναφοράν εις το βιβλίον τούτο με τίτλον: «Η παιδεία του Ιησού»).
ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΝ ΤΟΥ
ΠΑΤΡΙΔΑ
ΠΑΤΡΙΔΑ
Ιδιαιτέρας σημασίας είναι το γεγονός της περικοπής του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (Κεφ. 13, 53-58):
«Και εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τας παραβολάς ταύτας μετήρεν εκείθεν, και ελθών εις την πατρίδαν αυτού εδίδασκεν αυτού εν τη συναγωγή αυτών, ώστε εκπλήττεσθαι αυτούς και λέγειν˙ πόθεν τούτω η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; Ουχ ούτός έστιν ο του τέκτονος υιός; Ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σιμών και Ιούδας; Και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς είσι; Πόθεν ουν τούτω ταύτα πάντα; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ˙ ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού και εν τη οικία αυτού. και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς δια την απιστίαν αυτών». (Ίδε και Λουκ. 4, 14-30).
«Και εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τας παραβολάς ταύτας μετήρεν εκείθεν, και ελθών εις την πατρίδαν αυτού εδίδασκεν αυτού εν τη συναγωγή αυτών, ώστε εκπλήττεσθαι αυτούς και λέγειν˙ πόθεν τούτω η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; Ουχ ούτός έστιν ο του τέκτονος υιός; Ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σιμών και Ιούδας; Και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς είσι; Πόθεν ουν τούτω ταύτα πάντα; Και εσκανδαλίζοντο εν αυτώ˙ ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού και εν τη οικία αυτού. και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς δια την απιστίαν αυτών». (Ίδε και Λουκ. 4, 14-30).
Τι παρατηρούμεν εδώ;
α) Ο Ιησούς όπως αναφέρει και ο καθηγητής Λεων. Ιω. Φιλιππίδης εις το βιβλίο του, διδάσκει μέσα εις την ιδίαν την συναγωγήν «της κατ’ άνθρωπον πατρίδος του, της Ναζαρέτ» μετά τόσης δυνάμεως, ώστε να διερωτώνται μεταξύ τους οι λογάδες νομοδιδάσκαλοι πόθεν η σοφία και η δύναμις αυτή του αγραμμάτου υιού του τέκτονος και της Μαρίας;
β) Ο Ιησούς Χριστός αναγνωρίζει ως ιδιατέραν Του πατρίδα την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας λέγοντας την περίφημον φράσιν, που έφθασε παραλλαγμένη μέχρι τα χρόνια μας ότι: «Ουδείς άγιος αγιάζει στον τόπο του».
Ο Ιησούς Χριστός, όπως θα δούμε εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (Κεφ. 4, 28-30) εις αυτήν ταύτην την συναγωγήν της ιδιαιτέρας Του πατρίδος, θα καυτηριάση την σκληροκαρδίαν την οποίαν επέδειξαν οι εχθροί Του εις όλους τους μεγάλους άνδρες της ιστορίας τους:
«Και επλήσθησαν πάντες θυμού εν τη συναγωγή ακούοντες ταύτα, και αναστάντες εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως και ήγαγον αυτόν έως της οφρύος του όρους, εφ’ ου η πόλις αυτών ωκοδόμητο, εις το κατακρημνίσαι αυτόν. αυτός δε διελθών δια μέσου αυτών επορεύετο»!
Έχομεν δηλαδή την πρώτην σύγκρουσιν Εβραίων και Ιησού εις αυτήν την συναγωγήν και την πρώτην δολοφονικήν απόπειραν των Εβραίων προυχόντων κατά του Ιησού!
Μας κάνει όμως εντύπωσιν το γεγονός γιατί ορισμένοι άθεοι, όπως ο ROBERT AMBELAIN, ο οποίος εις το βιβλίο του : «Η καταγωγή του Χριστιανισμού – Το πραγματικό ιστορικό πρόσωπο – ΙΗΣΟΥΣ ή το θανάσιμο μυστικό των ΝΑΪΤΩΝ», από τις Εκδόσεις «ΔΙΒΡΗΣ», Αθήνα, του Περικλή Πετρακόπουλου, αναφέρει ότι «οι σκηνές που περιγράφει η Καινή Διαθήκη, δεν είναι δυνατόν να διαδραματίσθηκαν στην σημερινή Ναζαρέτ. Αυτό είναι αδύνατον από γεωγραφική άποψη, οι περιγραφές δεν συμπίπτουν».
Αποκαλύπτω εδώ ότι εις τηλεφωνικήν επικοινωνίαν που είχε ο γράφων με τον (εν κινητική αναπηρία ευρισκόμενον σήμερον) Περικλήν Πετρακόπουλον για να τον ερωτήση εάν εξακολουθή να πιστεύει εις το περιεχόμενο των βιβλίων που εξέδωσε, εδήλωσε επιγραμματικώς:
α) ότι αναθεώρησε πολλές απόψεις που είχε υιοθετήσει από πλευράς ROBERT AMBELAIN και:
β) ότι η σειρά αυτή είχε ως αφεντικό της γνωστή οικογένεια (*)
α) Ο Ιησούς όπως αναφέρει και ο καθηγητής Λεων. Ιω. Φιλιππίδης εις το βιβλίο του, διδάσκει μέσα εις την ιδίαν την συναγωγήν «της κατ’ άνθρωπον πατρίδος του, της Ναζαρέτ» μετά τόσης δυνάμεως, ώστε να διερωτώνται μεταξύ τους οι λογάδες νομοδιδάσκαλοι πόθεν η σοφία και η δύναμις αυτή του αγραμμάτου υιού του τέκτονος και της Μαρίας;
β) Ο Ιησούς Χριστός αναγνωρίζει ως ιδιατέραν Του πατρίδα την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας λέγοντας την περίφημον φράσιν, που έφθασε παραλλαγμένη μέχρι τα χρόνια μας ότι: «Ουδείς άγιος αγιάζει στον τόπο του».
Ο Ιησούς Χριστός, όπως θα δούμε εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (Κεφ. 4, 28-30) εις αυτήν ταύτην την συναγωγήν της ιδιαιτέρας Του πατρίδος, θα καυτηριάση την σκληροκαρδίαν την οποίαν επέδειξαν οι εχθροί Του εις όλους τους μεγάλους άνδρες της ιστορίας τους:
«Και επλήσθησαν πάντες θυμού εν τη συναγωγή ακούοντες ταύτα, και αναστάντες εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως και ήγαγον αυτόν έως της οφρύος του όρους, εφ’ ου η πόλις αυτών ωκοδόμητο, εις το κατακρημνίσαι αυτόν. αυτός δε διελθών δια μέσου αυτών επορεύετο»!
Έχομεν δηλαδή την πρώτην σύγκρουσιν Εβραίων και Ιησού εις αυτήν την συναγωγήν και την πρώτην δολοφονικήν απόπειραν των Εβραίων προυχόντων κατά του Ιησού!
Μας κάνει όμως εντύπωσιν το γεγονός γιατί ορισμένοι άθεοι, όπως ο ROBERT AMBELAIN, ο οποίος εις το βιβλίο του : «Η καταγωγή του Χριστιανισμού – Το πραγματικό ιστορικό πρόσωπο – ΙΗΣΟΥΣ ή το θανάσιμο μυστικό των ΝΑΪΤΩΝ», από τις Εκδόσεις «ΔΙΒΡΗΣ», Αθήνα, του Περικλή Πετρακόπουλου, αναφέρει ότι «οι σκηνές που περιγράφει η Καινή Διαθήκη, δεν είναι δυνατόν να διαδραματίσθηκαν στην σημερινή Ναζαρέτ. Αυτό είναι αδύνατον από γεωγραφική άποψη, οι περιγραφές δεν συμπίπτουν».
Αποκαλύπτω εδώ ότι εις τηλεφωνικήν επικοινωνίαν που είχε ο γράφων με τον (εν κινητική αναπηρία ευρισκόμενον σήμερον) Περικλήν Πετρακόπουλον για να τον ερωτήση εάν εξακολουθή να πιστεύει εις το περιεχόμενο των βιβλίων που εξέδωσε, εδήλωσε επιγραμματικώς:
α) ότι αναθεώρησε πολλές απόψεις που είχε υιοθετήσει από πλευράς ROBERT AMBELAIN και:
β) ότι η σειρά αυτή είχε ως αφεντικό της γνωστή οικογένεια (*)
Συνεχίζεται..
(*) Στο βιβλίο μας " Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός" υπάρχουν περισσότερα στοιχεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.