Κλείστε τα σχολεία, φτιάξτε φυλακές!...

Γράφει ο Γεώργιος Μαλούχος

Μάλιστα: τελικά, μόλις το 20% των σχολικών βιβλίων θα βρίσκεται μεθαύριο στα σχολεία. Υπάρχει άραγε δικαιολογία; Καμία. Ούτε τρόικα, ούτε μεσοπρόθεσμο, ούτε αγανακτισμένοι, ούτε συγκρούσεις, ούτε συναινέσεις, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά: απλώς ανεπάρκεια στον υπέρτατο βαθμό και στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Μπορεί τα μεγάλα υπουργικά λόγια να περίσσεψαν, όμως η ουσία είναι ότι το ξεκίνημα της χρονιάς βρίσκει το εκπαιδευτικό σύστημα ανέτοιμο όσο ποτέ.
Προβλήματα υπήρξαν πολλές φορές στο παρελθόν, όμως η κατάντια (γιατί περί αυτού πρόκειται) ενός υπουργείου Παιδείας που δεν μπορεί καν να εξασφαλίσει ότι οι μαθητές θα έχουν τα βιβλία τους και κατατρέχει σε ανέφικτες εξυπνάδες για φωτοτυπίες για να αντιμετωπίσει το χάλι που....

δημιούργησε, είναι πρωτοφανής.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, ιδιαιτέρως δε η ίδια η κ. Διαμαντοπούλου, που ξέρει με μεγάλη ευκολία να εκτοξεύει κορώνες για την επιστροφή στη δραχμή αλλά και να παραδίδει στους άλλους μαθήματα για την ανάγκη να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις, θα όφειλε να είναι πολύ πιο προσεκτική στις δηλώσεις και τις προτροπές της, αφού πρώτα ο δικός της απολογισμός είναι απελπιστικός.

Στις χώρες που θήτευσε ως επίτροπος, το ξέρει πολύ καλά, όχι απλώς «μαθήματα» γενικής πολιτικής δεν θα έδινε με τέτοιες επιδόσεις, αλλά δεν θα στεκόταν ούτε μέρα παραπάνω στη θέση της… Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς με ποιο θάρρος μιλά αφ' υψηλού και κάνει υποδείξεις για όλα τα υπόλοιπα, την ώρα που το ίδιο το υπουργείο της, συμπυκνώνει πλήρως όλο το ελληνικό κατάντημα...

Εν τω μεταξύ, την ίδια στιγμή που το υπουργείο Παιδείας «εξασφάλισε» για τους μαθητές την έναρξη μιας σχολικής χρονιάς χωρίς βιβλία και ουδείς πληρώνει (έστω και για λόγους συμβολικούς που θα δείξουν στην κοινωνία ότι δεν μπορούν τα πάντα πια να συμβαίνουν χωρίς ανάληψη ευθύνης), η κυβέρνηση ετοιμάζεται, όπως έχει διαρρεύσει η ίδια, να θέσει σε κίνηση την προσωποκράτηση, για εκείνους που χρωστούν πάνω από 150.000 ευρώ και τις κατασχέσεις για όλους τους υπόλοιπους οφειλέτες του δημοσίου. Πόσοι είναι αυτοί; Υπερβαίνουν τις 900.000! Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: πρέπει ή δεν πρέπει να ενεργοποιηθούν αυτές οι διατάξεις;

Σε μια λειτουργούσα κοινωνία όχι μόνον θα έπρεπε ασυζητητί να ενεργοποιήθουν, αλλά, το βασικότερο, δεν θα μπορούσε να έχει φτάσει ποτέ ο αριθμός εκείνων που χρωστούν στο δημόσιο σχεδόν στο… 10% του πληθυσμού και σε κατά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του ενεργού πληθυσμού. Όμως έχει φτάσει. Με ευθύνη του συστήματος. Τώρα, το σύστημα (υποτίθεται ότι) «ξύπνησε», θέλει να μαζέψει τα λεφτά. Σωστά, γιατί η χώρα πιέζεται ασφυκτικά και πρέπει να βρει ένα τρόπο να τα βγάλει πέρα.

Όμως, λεφτά, σε αντίθεση με ό,τι υποστήριξε ο πρωθυπουργός, δεν υπάρχουν, τουλάχιστον για μεγάλο μέρος του πληθυσμού που τα χρωστά. Και αυτό το ξέρουν άπαντες. Με όλα αυτά που έχουν προηγηθεί, με τις συρρικνώσεις των εισοδημάτων, με τις δουλειές να κλείνουν και με την ανεργία στα ύψη και με την ύφεση στο 4,5%, πραγματικά, τι περιμένουν σε αυτή την κατεύθυνση;

Μπορεί να βρει η κυβέρνηση έναν τρόπο να κυνηγήσει εκείνους που είναι πραγματικά σε θέση να πληρώσουν; Με αυτούς ναι, ειδικά τους μεγάλους, να πάει ως το τέλος. Όμως, πόσοι είναι αυτοί σήμερα από τους εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες; Και πώς θα γίνει ο διαχωρισμός; Από ποιες υπηρεσίες και με ποιον τρόπο; Κι όσοι πραγματικά δεν μπορούν; Τι θα γίνει; Θα βρεθούν στρατιές ατέλειωτες μπροστά στους δικαστικούς κλητήρες; Ή μήπως για όσους αντικειμενικά πλέον δεν μπορούν να πληρώσουν, θα έρθει μια νέα διάταξη στα πρότυπα εκείνης της διαβόητης για τη διαγραφή των χρεών των μεγαλοοφειλετών;

Ποιος δεν θυμάται ότι μόλις λίγο καιρό πριν ο κ. Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Οικονομικών την έφερνε περίπου νύχτα στη Βουλή για να σβηστούν χρέη μεγαλοοφειλετών ύψους πολλών δις ευρώ; Εκείνοι γιατί αναγνωριζόταν ότι δεν μπορούν να πληρώσουν και η κυβέρνηση επιχειρούσε να τους παραγράψει οριστικά; Ποιος δεν θυμάται επίσης ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε αρνηθεί επίμονα να δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματα όσων η διάταξη επιχειρούσε να απαλλάξει από τα βάρη;

Δυστυχώς, ο συνδυασμός της απαράδεκτης αποτυχίας του υπουργείου Παιδείας και της ιστορίας με τις κατασχέσεις για τα χρέη στο δημόσιο, σε ένα ρητορικό οξύμωρο οδηγεί: όπως το πάνε, τελικά, θα πρέπει να κλείσουν τα σχολεία και να τα κάνουν φυλακές και καταλύματα, ξενώνες για όσους χιλιάδες τα σπίτια τους θα απειληθούν με πλειστηριασμούς για 3.000 ευρώ και πάνω. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Ολοι αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει και να ζήσουν. Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Οι προσωποκρατήσεις και οι κατασχέσεις είναι σημαντικό, θεμιτό και ενδεχομένως και αποτελεσματικό ως ένα βαθμό μέσο πίεσης για όσους έχουν και δεν πληρώνουν, αλλά και μέσο εξόντωσης για όσους πραγματικά δεν έχουν πια – και είναι πολλοί.

Κάποιος λεπτός και δύσκολος διαχωρισμός λοιπόν πρέπει να γίνει λοιπόν, κάποια λύση πρέπει να βρεθεί. Γιατί αν δεν βρεθεί και κινηθούν τελικά τέτοιες διαδικασίες – στην περίπτωση πάντα που λειτουργούν οι εφορίες, οι οποίες ήδη κατεβαίνουν σε απεργία μετά τις ανακοινώσεις Βενιζέλου -, θα πρέπει πραγματικά να κλείσουν τα σχολεία, τουλάχιστον μέχρι να ρθουν τα βιβλία, και να τα κάνουν ξενώνες και φυλακές, που, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχουν…

kafeneio-gr