Υπάρχουν "ζόμπι" ζωντανοί νεκροί ;

Για αιώνες, οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι νεκροί μπορούν να βγούν από τους τάφους τους. Στην Σαξονία,και τη Γερμανία, οι αρχαιολόγοι βρήκαν στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη τέτοιων ζόμπι.
Ο γερμανός Ludwig Strackerjan, έχει μια μεγάλη συλλογή από προλήψεις και θρύλους, που μάζεψε στο δουκάτο της Oldenburg.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πριν από 150 χρόνια, οι άνθρωποι αφού έθαβαν τον νεκρό σε αρκετά βαθύ τάφο, μετά άναβαν φωτιά στο τζάκι, για να μην ξαναγυρίσουν οι νεκροί.
Ο αρχαιολόγος Daniel Nösler είχε βρεί κάτι,αποδεικνύοντας τέτοιες πρακτικές. Παλιές φωτογραφίες ανασκαφών ενός μοναστηριού στο Harsefeld, Nösler δείχνουν ένα παράξενο βράχο δίπλα σε ένα κρανίο. Ο μεγάλος βράχος συνθλίβει το κρανίο. Όπως φαίνεται, είναι απίθανο ο ογκόλιθος να σύρθηκε στον τάφο.
Το έδαφος σε αυτό το νεκροταφείο μοιάζει να είναι κοσκινισμένο, και δεν υπάρχουν εκεί μικρά βότσαλα ή χαλίκια. Η περιοχή του τάφου έχει διαφορετική απόχρωση πάνω στο έδαφος απο ότι βρέθηκε να υπάρχει μέσα στον τάφο.
Τα ζόμπι υπάρχουν και στην κοινή λαογραφία της Βόρειας Γερμανίας.
Για παράδειγμα, υπάρχει μια ιστορία με μια φτωχή γυναίκα από το Brake, η οποία υποσχέθηκε σε μια άλλη γυναίκα να αναλάβει τη φροντίδα της ταφής της για 15 thalers-νομίσματα. Όταν η γυναίκα πέθανε, η άλλη γυναίκα χρησιμοποίησε την πληρωμή για τις δικές της ανάγκες, σε αντίθεση με την υπόσχεσή της. Η νεκρή γυναίκα απο τότε κάθε βράδυ ερχόταν και έψαχνε για τα χρήματά της . Στο τέλος, όταν η γυναίκα κηρύχθηκε παράνομη απο το κράτος, η νεκρή ηρέμησε, και δεν ξαναεμφανίστηκε.
Η ιστορία του τάφου στο Harsefeld, Dietrich Alsdorf υπενθύμισε ένα άλλο περίεργο είδος ταφής, που είχαν ανακαλύψει σε ένα τάφο της περιοχής.Τριάντα δύο χρόνια πριν. Στο δυτικό τμήμα της Σκήτης της Μονής Harsefeld, ανακαλύφθηκε ένα φέρετρο. Ήταν θαμένο με ένα ασυνήθιστο τρόπο, με το καπάκι προς τα κάτω, δήλωσε ο ερευνητής.
Επιπλέον, βρέθηκαν τούβλα στον τάφο, ενώ το φέρετρο είχε θαφτεί πολύ πιο βαθιά από ό,τι συνήθως. Οι δύο μυστηριώδεις τάφοι των "ζωντανών νεκρών" χρονολογούνται τις αρχές του 14ου αιώνα.Ήταν μια εποχή με επιδημίες μεγάλης κλίμακας, εξηγεί Nosler. Υπήρχε μια πολύ διαδεδομένη πεποίθηση ότι αν κάποιος πέθαινε, κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς του θα τον ακολουθούσε σύντομα στον τάφο.
Στη γερμανικούς μεσαιωνικούς θρύλους,υπήρχαν και άλλα είδη πλασμάτων που περιγράφονται ώς Nachzehrer (προέρχεται από ένα ρήμα που σημαίνει εξαφάνιση, απώλεια, καταστροφή ή εξάντληση του ανθρώπου). Τα πλάσματα ήταν σαν βαμπίρ, αλλά με κάπως διαφορετική όψη.Ρουφούσαν αίμα, και άφηναν το θύμα εξαντλημένο.
Στο χωριό Oldendorf, που βρίσκεται στον κάτω Έλβα, ο ερευνητής Nosler βρήκε ένα Nachzehrer. Στον τάφο του XI ή αιώνα XII, υπήρχε ένα κόκκαλο χεριού που ακουμπούσε το λαιμό του νεκρού. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το οστό, δεν θα άφηνε το σάβανο να αγγίξει το στόμα του νεκρού.Αν ένα κομμάτι του καλύμματος βρισκόταν κατά λάθος κοντά στο στόμα του νεκρού, τότε ο νεκρός θα ρουφούσε το αίμα όλων όσων είχαν αγγίξει το κομμάτι ύφασμα πιο πριν.

Toμέας ενημέρωσης prisonplanet.gr