Η μάχη των Θερμοπυλών και η Νέα Τάξη Πραγμάτων

Ήταν περίπου αυτές τις μέρες, όταν το 480 π. Χ. ο βασιλιάς Λεωνίδας και οι άνδρες του αντιμετώπισαν το στρατό των Περσών στα στενά των Θερμοπυλών. Όμως, παρόλο που η καταδικασμένη αυτή μάχη είναι η περιφημότερη της ανθρώπινης ιστορίας και πηγή έμπνευσης των ελεύθερων και περήφανων λαών, ανεξαρτήτως εποχής, στην Ελλάδα επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή σχετικά με την επέτειο - ήταν περισσότερο απασχολημένοι όλοι με τα αφιερώματα στην επέτειο της πτώσης των Δίδυμων Πύργων στις ΗΠΑ.



Ίσως, βέβαια, η καθεστηκυία τάξη στην Ελλάδα απλά να ακολουθεί, όπως είναι η πάγια τακτική της, την επίσημη  γραμμή της νέας τάξης πραγμάτων για τη σημασία της μάχης των Θερμοπυλών, ακριβώς όπως εκφράζεται μέσα από τη δημοφιλή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, την ίδια που αποκαλεί "Μακεδονία" τα Σκόπια.

Η εν λόγω "εγκυκλοπαίδεια", λοιπόν, στο λήμμα της που αναφέρεται στη σημασία της μάχης των Θερμοπυλών,
ούτε λίγο, ούτε πολύ ψέγει όλους αυτούς που εκθειάζουν τη συγκεκριμένη μάχη και την έχουν μετατρέψει σε σύμβολο για τους λαούς της ανθρωπότητας:

''Παρόλο που οι Θερμοπύλες αποτελούν μια ήττα των Ελλήνων, τουλάχιστον για το δυτικό πολιτισμό, αυτοί δέχονται επανειλημμένα επαίνους για τη συμμετοχή τους στη μάχη''

Στη συνέχεια, οι συγγραφείς του λήμματος προβαίνουν σε λεπτομερή ανάλυση των λόγων για τους οποίους η μάχη των Θερμοπυλών και η θυσία του Λεωνίδα και των ανδρών του ήταν μια παταγώδης αποτυχία που μόνο ανόητοι επιμένουν να τη θαυμάζουν. Καταρχάς, η ελληνική στρατηγική ήταν να κρατήσει τους Πέρσες στις Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο - το οποίο δεν έκαναν οι υπερασπιστές, άρα απέτυχαν. Έπειτα, η ελληνική θέση στις Θερμοπύλες ήταν σχεδόν απόρθητη, αλλά οι ''άχρηστοι'' - που εσείς θαυμάζετε - κατάφεραν να τη χάσουν. Αν οι ''αποτυχημένοι'' των Θερμοπυλών κρατούσαν λίγο ακόμη, 

''οι Πέρσες ίσως θα έπρεπε να υποχωρήσουν λόγω έλλειψης φαγητού και νερού. Έτσι, παρά τις βαριές απώλειες, η καταστροφή των στενών αποτελεί περσική νίκη, τακτική και στρατηγική. Η επιτυχής υποχώρηση των Ελλήνων, παρά το ενισχυμένο ηθικό, δεν αποτελεί νίκη''

Η αναφορά των λόγων για τους οποίους η μάχη των Θερμοπυλών ήταν αποτυχία συνεχίζεται με την προσπάθεια να ανασκευαστεί η θεωρία της πυρρείου νίκης των Περσών. Παρατίθενται, μάλιστα, οι θέσεις σύγχρονων ιστορικών - πολύ σύγχρονων είναι η αλήθεια, από το 1990 και μετά - σύμφωνα με τους οποίους  η ελληνική ήττα ήταν καταστροφική, ή ότι η Μεγάλη Εισβολή ξεκίνησε με Αδαμάντινη Επιτυχία, αφού ο Ξέρξης κατάφερε όχι μόνο να παραβιάσει τις αμυντικές θέσεις των Ελλήνων, αλλά και εν συνεχεία να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας - χωρίς, βέβαια, οι εν λόγω επιστήμονες να λαμβάνουν υπ' όψιν τους ότι το να αφήσουν τον Ξέρξη να προχωρήσει και να κατακτήσει την Αθήνα ήταν απόφαση των Ελλήνων.

Και, για να κάνουν πιο πιστευτά αυτά που ισχυρίζονται, παραθέτουν τα αριθμητικά στοιχεία της μάχης απ' όπου και όπως τους συμφέρει. Π. χ. παραθέτουν τις πηγές με τον αριθμό των Ελλήνων, αυξάνοντας διαρκώς τις δυνάμεις τους, ενώ των Περσών μειώνοντάς τους σταδιακά, για να φτάσουν οι Έλληνες τις 11,000 και οι Πέρσες τις 70,000 - 300,000 (από τα 2, 5 εκατομμύρια που αναφέρει ο Ηρόδοτος). Και το οξύμωρο είναι πως με βάση τις σύγχρονες εκτιμήσεις των ιστορικών για τις δυνάμεις του Ξέρξη και των απωλειών του (20,000), δηλαδή από 30% έως 7% του στρατού του Ξέρξη, όχι μόνο μιλάμε για πύρρειο νίκη των Περσών, αλλά για καταστροφή του στρατού του... 

Με λίγα λόγια, η σύγχρονη θεώρηση της μάχης των Θερμοπυλών όχι μόνο σχεδόν γελοιοποιεί τον Λεωνίδα, τους άνδρες του και τη θυσία τους, αλλά και εκθειάζει την επιτυχία του Ξέρξη - σαν να είναι μεγάλη επιτυχία το να νικήσει ένας τεράστιος στρατός μια χούφτα ανθρώπων και, μάλιστα, έχοντας απολέσει από 7% έως 30% των δυνάμεών του. Μάλιστα, για να ακυρωθεί και η άλλη πτυχή της γοητείας που έδιναν οι παλιοί ιστορικοί στη συγκεκριμένη μάχη - ''η ελευθερία (και ο αγώνας των ελεύθερων ανδρών για την πατρίδα τους)  αποδεικνύεται η πιο ισχυρή ιδέα για την τολμηρή μάχη των Ελλήνων στις Θερμοπύλες, και για τις νίκες τους στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές'' - οι σύγχρονοι ιστορικοί σπεύδουν να σημειώσουν ότι πρόκειται για ένα γενικευμένο παράδειγμα, δηλαδή, δε νικούν πάντα οι ελεύθεροι τους σκλάβους.

Με λίγα λόγια, οι σύγχρονοι ιστορικοί των πανεπιστημίων της νέας τάξης πραγμάτων (που χορηγούν την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας στους Σκοπιανούς) και των χρηματοδοτήσεων του ΝΑΤΟ και των άλλων ευαγών οργανισμών - ιδρυμάτων, καταδεικνύουν τη σημαντικότητα της ισχύος των αριθμών σε βάρος της ισχύος των ιδανικών, που, μάλιστα, περιφρονούνται ως ασήμαντα. Ώστε οι νέοι των λαών που από δω και μπρος θα μαθαίνουν για τη μάχη των Θερμοπυλών να ενστερνίζονται ότι η πιο γνωστή μάχη της ιστορίας ήταν επιτυχία τεράστια του εισβολέα και όχι λαμπρή σελίδα αυτοθυσίας, φιλοπατρίας και αγάπης για την ελευθερία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Για να μην αντιστέκονται οι ''μικροί'', αλλά υπερήφανοι λαοί, όταν αντιμετωπίζουν υπέρτερες δυνάμεις, αφού η θυσία τους όχι μόνο δε θα έχει αποτέλεσμα, αλλά και θα γραφεί στην ιστορία σαν αποτυχία.

Φυσικά, για τους εκπροσώπους της παγκόσμιας καθεστηκυίας τάξης που υποστηρίζουν ότι μετά τον πρώτο δεν υπάρχει κανείς, η μάχη των Θερμοπυλών είναι ένα αγκάθι στην παγκόσμια ιστορία, που συνεχώς τους αγκυλώνει στην προσπάθειά τους να καθυποτάξουν τους λαούς. Γιατί συνεχίζει να είναι ένα φωτεινό άστρο στο σκοταδισμό των βομβαρδισμών των ανθρώπων απ' τις υπερδυνάμεις των μεγάλων στρατών και των υπερσύγχρονων όπλων, που δείχνει το δρόμο της αντίστασης και της σημασίας που έχει ακόμη και η ήττα, όταν γίνεται με τέτοιο τρόπο που εμπνέει.

Γιατί αυτό που ''ξέχασαν'' οι έγκριτοι ιστορικοί στη σημασία της ήττας των Ελλήνων, ήταν ότι οι ''αποτυχημένοι'' ενώ είχαν την ευκαιρία να σώσουν τα τομάρια τους (πάγια τακτική των σημερινών υπαλλήλων της νέας τάξης πραγμάτων), δεν το έκαναν, δεν παραδόθηκαν, έμειναν σ' εκείνο το ''απόρθητο'' πέρασμα που έγινε πορθητό με την καθοδήγηση ενός προδότη και πολέμησαν μέχρι ενός, για να δώσουν το παράδειγμα και το πείσμα σ' αυτούς που έμειναν να αντισταθούν στον εισβολέα και να νικήσουν. Οι ηττημένοι, αν και επέλεξαν να πεθάνουν, είναι ακόμη ζωντανοί και θα είναι για πάντα στις ψυχές των ανθρώπων.

Και αυτό το παράδειγμα ήταν που έκανε τους Έλληνες να σφίξουν τα δόντια και να πολεμήσουν, αδιαφορώντας για τις ζωές τους, αφού το είχαν κάνει πριν από αυτούς 300 αδέρφια τους που είχαν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες εχθρούς. Και αυτό το παράδειγμα τσάκισε και το ηθικό των Περσών, γιατί γνώριζαν πως από τις Θερμοπύλες και μετά είχαν να αντιμετωπίσουν υπεράνθρωπους που αδιαφορούσαν για την ίδια τους τη ζωή μπροστά στην ελευθερία. Και αυτό το παράδειγμα ζωηρεύει και θεριεύει τη φλόγα όλων των καταπιεσμένων λαών ενάντια στο δυνάστη τους: από τους Έλληνες του 1821 έως τους Έλληνες του 1940 και όλους τους λαούς που επαναστάτησαν, για να κερδίσουν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.

Και αυτό το παράδειγμα τρέμουν οι σύγχρονοι δυνάστες, γιατί τους χαλάει την ησυχία και αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του σαθρού καθεστώτος τους. Γιατί το πνεύμα αυτής της μάχης είναι το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, της αρχαίας Ελλάδας που ακόμη τρέμουν στο άκουσμά της, και αυτό το πνεύμα πολεμούν με όλες τους τις δυνάμεις, γιατί όσο αυτό είναι ζωντανό στις ψυχές των λαών και των ανθρώπων ο δικός τους σκοταδισμός διαρκώς ραγίζει - γεμίζει ραγίσματα ώσπου μια μόνο πέτρα θα τον διαλύσει...

endelehia.blogspot.gr