Η λογική του Καραγκιόζη και οι πλειστηριασμοί

Τι ακριβώς συμβαίνει με τους πλειστηριασμούς; Με δύο λόγια, τα εξής: Έχει εντοπισθεί ότι πίσω από αυτούς που πραγματικά δεν έχουν, γιατί έχουν περιέλθει αποδεδειγμένα σε καθεστώς φτώχειας, λόγω της κρίσης, κρύβονται και εκείνοι που έχουν, αλλά δεν πληρώνουν (τράπεζες, οφειλέτες, δανειστές), γιατί «δεν είναι κορόιδα», σαν τους άλλους, που πληρώνουν.



 Κοινώς, οι γνωστοί – άγνωστοι μπαταχτσήδες. Οι οποίοι, προσδοκούν σε κούρεμα δανείων που θα τους απαλλάξει από κάθε βάρος (στην υγεία πάντα των κορόιδων).

Στο μεταξύ, αυτοί οι ίδιοι τύποι, που κλαίγονται, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι «δεν έχουν», ότι «κινδυνεύουν», ότι, ότι, ότι… μόλις «σκάσει» είδηση που να αναφέρεται στο ενδεχόμενο κουρέματος των… καταθέσεων, είναι οι πρώτοι που τηλεφωνούν για να μάθουν κατά πόσο ισχύει, αν θα γίνει και πότε. Προφανώς, για να πάρουν τα μέτρα τους!

Πρεσβευτές της γνωστής άποψης του Καραγκιόζη, που υποστηρίζει ότι «τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου», είναι αυτοί που κάνουν και τον περισσότερο θόρυβο όταν τίθεται ζήτημα πλειστηριασμού, υπό όρους.

Δηλαδή, να μην βγαίνουν στο σφυρί οι πρώτες κατοικίες αποκλειστικά εκείνων που αποδεδειγμένα δεν έχουν. Έχει όμως κανείς ουσιαστική αντίρρηση επ” αυτού; Αν ο άλλος δεν έχει μια, είναι άνεργος και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, τότε, αυτονόητα, ολόκληρος τείχος θα πρέπει να στήνεται μπροστά από όποιον θέλει να του το πάρει.

Αν όμως έχει, αλλά δεν πληρώνει, ούτε καν προχωρεί σε έναν συμβιβασμό, γιατί «αυτά είναι για τα κορόιδα», τότε γιατί θα πρέπει να είναι στο απυρόβλητο; Δεν είναι αμαρτία για όσους πραγματικά δεν έχουν και κινδυνεύουν; Και για τα «κορόιδα» μαζί;

Ο Τειρεσίας

ΠΗΓΗ

sahiel.gr