Με βάση αυτό, οι επιστήμονες έκαναν εργαστηριακά πειράματα ακριβείας για να μετρήσουν τη θερμοκρασία που λιώνει το συγκεκριμένο μέταλλο υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης. Με αυτό τον τρόπο, έβγαλαν τα συμπεράσματά τους για τη θερμοκρασία που πρέπει να επικρατεί στα έγκατα της Γης.
Ο πλανήτης μας έχει ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα κυρίως από σίδηρο, που περιβάλλεται από ένα ρευστό εξωτερικό πυρήνα, όπου ο λιωμένος σίδηρος ρέει σχεδόν όπως το νερό, γύρω από τον οποίο υπάρχει ο μανδύας, ενώ πιο επιφανειακά βρίσκεται το στρώμα του φλοιού.
Ανάμεσα στον εσωτερικό πυρήνα και στον μανδύα εκτιμάται ότι υπάρχουν διαφορές θερμοκρασίας της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, έτσι ώστε να παράγεται το μαγνητικό πεδίο της Γης, σε συνδυασμό με την περιστροφή της γύρω από τον άξονά της.
Όμως ένα προηγούμενο ανάλογο πείραμα το 1993, με επικεφαλής τον Ράινχαρντ Μπέλερ του πανεπιστημίου του Μάιντς στη Γερμανία, δεν είχε μετρήσει μια τέτοια θερμοκρασιακή διαφορά, πράγμα που από τότε είχε προβληματίσει τους επιστήμονες, αλλά η νέα μέτρηση που εκτιμά πλέον πιο καυτό τον πυρήνα, συμφωνεί καλύτερα με τις κυρίαρχες γεωφυσικές θεωρίες.
Η νέα μέτρηση βασίστηκε σε μια εξελιγμένη τεχνική ακτίνων-Χ που επιτρέπει ταχύτερες και ακριβέστερες μετρήσεις. Το πείραμα έδειξε ότι ο σίδηρος, υπό πίεση 2,2 εκατ. φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Γης, λιώνει στους 4.800 βαθμούς Κελσίου.
Από αυτή τη διαπίστωση, προκύπτει η νέα εκτίμηση ότι στο κέντρο της Γης, στο σύνορο ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό πυρήνα, όπου υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη πίεση (3,3 εκατομμύρια φορές από ό,τι στην επιφάνεια του πλανήτη μας), η θερμοκρασία πρέπει να φθάνει στους 6.000 βαθμούς Κελσίου, με πιθανή απόκλιση 500 βαθμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.