Ήρθαν πάλι αυτοί......
Με την ίδια σκοτεινιά στο βλέμμα, με χειρότερες προθέσεις.
Ήρθαν και θα συνεχίσουν νάρχονται, μέχρι να μας εξουθενώσουν, μέχρι να μην υπάρχει κατσαρόλα γεμάτη σε ελληνικό σπίτι, μέχρι η σκέψη να παλεύει με την πείνα και να...κατατροπώνεται η σκέψη γιατί θα φτάσουμε να είμαστε θεονήστικοι και να τα δίνουμε όλα για ένα κουτί γάλα των παιδιών μας, για ένα κομμάτι ψωμί, που παντεσπάνι θα το γεύεται το άδειο στομάχι.
Αυτό είναι το κομβικό σημείο για το οποίο αγωνίζονται οι εγχώριοι -ήδη- σκλάβοι τους και δικοί μας δυνάστες.
Κατάφεραν (με δήθεν προοδευτικές παρόλες) να μας ξεντύσουν το ρούχο της αιδούς αλλά -κυρίως- την πανοπλία της πίστης μας στον Μόνο Δυνατό και τώρα, αναγκεμένους για καταφύγιο ασφαλές και με "δούρειο ίππο" την φτώχεια της τσέπης, μας καλούν σε συμμαχίες με τους λωποδύτες που πάντα μας λήστευαν και τους δολοφόνους που πάντα εκτελούσαν τον λαό μας.
Ξεγύμνωτοι πια, είμαστε τα εύκολα θύματα της "σωτηρίας" τους.
Ειλικρινείς είναι στο σημείο αυτό: Θέλουν να σωθούν από μας ως ανθρώπους με πίστη και ιδανικά, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις εναπομείνασες αντιστάσεις, θέλουν απλά να περάσουν από πάνω μας τον οδοστρωτήρα της Νέας Τάξης, δίχως να ακούγονται -πλέον- κραυγές που προδίδουν ύπαρξη ζωντανού ανθρώπου.
Μόνο που -άλλη μία φορά- υπολόγισαν λάθος: Εμάς μπορεί και να μας σκοτώσουν.
Πώς θα ξεμπερδέψουν όμως με τους πολλούς Αγίους, που περιμένουν -εμφανώς- στην γωνία;
Πώς θα τα βγάλουν πέρα με τον πατροΚοσμά που (είναι σίγουρο) πήρε πάλι το ραβδί της οδοιπορίας, το κομποσκοίνι και άρχισε περιοδείες τις νύχτες που αυτοί κοιμούνται σε πολυτελή ξενοδοχεία και στήνει -ξανά- σταυρούς τις μέρες που αυτοί συσκέπτονται;
Πώς θα ξεριζώσουν από τις τρέμουσες ψυχές το "ποθούμενο", που το ποτίζει τούτη η άνοιξη και βλασταίνει καινούργια βλαστάρια;
Πώς θα σταματήσουν τις πρεσβείες των ουρανίων Φίλων μας που δεν χαμπαριάζουν από τα νούμερα της "λογικής" αλλά στέκονται -με περισσή φροντίδα- στον στεναγμό του ενός δικαίου;
Πώς θα εξαλείψουν εκείνη την μία προσευχή που την πήρε ένας άγγελος, την πήγε στο Αφεντικό και Του είπε " Είναι απ' την χώρα του Κοσμά, όπου αναγκεύτηκαν πάλι ";
Πώς θα πολεμήσουν το "μέγα και πλούσιον Έλεος";
Ήρθαν πάλι....αλλά ήρθε και ο Κοσμάς και Όλοι οι Δικοί μας.....
Άντε τώρα να δούμε τα μπόγια τους (το ανάστημά τους δηλαδή), που έλεγε και η γιαγιά μου.
Θαρσείτε αδέλφια!
Οι ψυχές μας παραμένουν ελεύθερες και ο ουρανός ανοιχτός για τις προσευχές μας!
Με την ίδια σκοτεινιά στο βλέμμα, με χειρότερες προθέσεις.
Ήρθαν και θα συνεχίσουν νάρχονται, μέχρι να μας εξουθενώσουν, μέχρι να μην υπάρχει κατσαρόλα γεμάτη σε ελληνικό σπίτι, μέχρι η σκέψη να παλεύει με την πείνα και να...κατατροπώνεται η σκέψη γιατί θα φτάσουμε να είμαστε θεονήστικοι και να τα δίνουμε όλα για ένα κουτί γάλα των παιδιών μας, για ένα κομμάτι ψωμί, που παντεσπάνι θα το γεύεται το άδειο στομάχι.
Αυτό είναι το κομβικό σημείο για το οποίο αγωνίζονται οι εγχώριοι -ήδη- σκλάβοι τους και δικοί μας δυνάστες.
Κατάφεραν (με δήθεν προοδευτικές παρόλες) να μας ξεντύσουν το ρούχο της αιδούς αλλά -κυρίως- την πανοπλία της πίστης μας στον Μόνο Δυνατό και τώρα, αναγκεμένους για καταφύγιο ασφαλές και με "δούρειο ίππο" την φτώχεια της τσέπης, μας καλούν σε συμμαχίες με τους λωποδύτες που πάντα μας λήστευαν και τους δολοφόνους που πάντα εκτελούσαν τον λαό μας.
Ξεγύμνωτοι πια, είμαστε τα εύκολα θύματα της "σωτηρίας" τους.
Ειλικρινείς είναι στο σημείο αυτό: Θέλουν να σωθούν από μας ως ανθρώπους με πίστη και ιδανικά, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις εναπομείνασες αντιστάσεις, θέλουν απλά να περάσουν από πάνω μας τον οδοστρωτήρα της Νέας Τάξης, δίχως να ακούγονται -πλέον- κραυγές που προδίδουν ύπαρξη ζωντανού ανθρώπου.
Μόνο που -άλλη μία φορά- υπολόγισαν λάθος: Εμάς μπορεί και να μας σκοτώσουν.
Πώς θα ξεμπερδέψουν όμως με τους πολλούς Αγίους, που περιμένουν -εμφανώς- στην γωνία;
Πώς θα ξεριζώσουν από τις τρέμουσες ψυχές το "ποθούμενο", που το ποτίζει τούτη η άνοιξη και βλασταίνει καινούργια βλαστάρια;
Πώς θα σταματήσουν τις πρεσβείες των ουρανίων Φίλων μας που δεν χαμπαριάζουν από τα νούμερα της "λογικής" αλλά στέκονται -με περισσή φροντίδα- στον στεναγμό του ενός δικαίου;
Πώς θα εξαλείψουν εκείνη την μία προσευχή που την πήρε ένας άγγελος, την πήγε στο Αφεντικό και Του είπε " Είναι απ' την χώρα του Κοσμά, όπου αναγκεύτηκαν πάλι ";
Πώς θα πολεμήσουν το "μέγα και πλούσιον Έλεος";
Ήρθαν πάλι....αλλά ήρθε και ο Κοσμάς και Όλοι οι Δικοί μας.....
Άντε τώρα να δούμε τα μπόγια τους (το ανάστημά τους δηλαδή), που έλεγε και η γιαγιά μου.
Θαρσείτε αδέλφια!
Οι ψυχές μας παραμένουν ελεύθερες και ο ουρανός ανοιχτός για τις προσευχές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.