Ποιος προκαλεί στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο;

Του Σ. Καλεντερίδη

Τα κύρια στοιχεία -και αίτια- της επαπειλούμενης κρίσης στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ

Ελλάδα και Τουρκία από το 1999 έχουν κάνει 52-53 κύκλους διερευνητικών επαφών για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, δεσμευόμενες να αποφύγουν μονομερείς ενέργειες.

Τον Απρίλιο του 2012 η Άγκυρα, πιεζόμενη από την πορεία των εξελίξεων στο Οικόπεδο 12 και την Α. Μεσόγειο, “χώρισε” οικόπεδα ανατολικά του Καστελορίζου, σε υφαλοκρηπίδα ελληνική, σύμφωνα με τις δικές μας θέσεις και το διεθνές δίκαιο και προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό, για τρισδιάστατες έρευνες στα οικόπεδα αυτά.

Πρόκειται για μονομερή ενέργεια από πλευράς της Τουρκίας.

Οι 13 ξένες εταιρείες στις οποίες απευθύνθηκε η Τουρκία,  γνωρίζοντας προφανώς ότι η ενέργεια της Τουρκίας είναι αντίθετη με το διεθνές δίκαιο και άρα παράνομη, και -πολυεθνικές γαρ- ρωτώντας, ίσως, και την άποψη της …Ουάσιγκτον για το θέμα, αρνήθηκαν να υποβάλλουν προσφορές.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Άγκυρα να σπεύσει να αγοράσει άρον-άρον τις προηγούμενες ημέρες ερευνητικό σκάφος, με σκοπό να κάνει η ίδια τις έρευνες και να δημιουργήσει τετελεσμένα.

Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει δυο δρόμους.

Ο πρώτος είναι θα προχωρήσει σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, μέσω της γνωστοποίησης συντεταγμένων στον ΟΗΕ, και ΟΧΙ στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, γιατί τότε προκύπτει η υποχρέωση συνομιλιών, διαβουλεύσεων και συμφωνίας με τις γειτονικές χώρας.

Ο δεύτερος δρόμος είναι να δεχτεί τα τετελεσμένα της Τουρκίας και να αρκεστεί σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ έξι μιλίων σε Καστελόριζο, Κάσο, Κάρπαθο και Κρήτη, κάτι που θα επηρεάσει και την πορεία των εξελίξεων στο ζήτημα της οριοθέτησης και στο Αιγαίο.

Υπάρχει και τρίτος δρόμος.

Αυτόν όμως θα τον δούμε σε επόμενη ανάλυσή μας.

Προς το παρόν, παρατηρούμε τη διαχείριση μιας επαπειλούμενης κρίσης!

Πηγή

http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr