Η ελευθερία έκφρασης λίγο πριν το απόσπασμα

Παραδείγματα αποσταθεροποίησης κρατών είναι η πορτοκαλί επανάσταση στην Ουκρανία ή η περίπτωση της Αραβικής Άνοιξης. Μισθοφόροι διαφόρων εθνοτήτων, καλά εκπαιδευμένοι στο αντάρτικο πόλεων επεμβαίνουν κατόπιν εντολών από κέντρα αποφάσεων και μυστικές υπηρεσίες, με σκοπό την κοινωνική αναταραχή και την προώθηση των όποιων σχεδίων που αφορούν στο μέλλον της εκάστοτε χώρας.

Συνήθως στοχοποιούνται πολιτικά πρόσωπα, των οποίων μία ή περισσότερες κινήσεις αλλάζουν τα δεδομένα σε σχέση με στρατηγικούς σχεδιασμούς εκτός συνόρων. Πρόσφατο ελληνικό παράδειγμα ήταν η αποκάλυψη εγγράφου της ΕΥΠ σε σχέση με την ύπαρξη σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, «με σκοπό την αναβολή ή την ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας».

Πέραν των όποιων πολιτικών και γεωπολιτικών παρασκηνίων η άσκηση τρομοκρατίας αποσκοπεί και στο να πληγεί βάναυσα η ελευθερία έκφρασης. Στο να φοβάται κάποιος, ακόμα και να ψελλίσει την άποψή του. Στο πρόσφατο νέο-ελληνικό παρελθόν, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την επικρατούσα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα, στιγματιζόταν ως «κομμουνιστής», άσχετα αν ήταν ή όχι. Έτσι κάποιοι πάσχιζαν να καταθέσουν «πατριωτικά» διαπιστευτήρια, προτού κάνουν ή πουν το οτιδήποτε. Σήμερα η «ταμπέλα» είναι αυτή του «εθνικιστή» και οι περισσότεροι σπεύδουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως «ανθρωπιστές» με διεθνιστική «νότα».

Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία. Αυτοί, οι οποίοι έχουν κατ’ επιλογήν αγνά πατριωτικά αισθήματα, προερχόμενα όχι από κόμματα και ιδεολογίες, πριν εκφράσουν την γνώμη τους πάνω σε θέματα-ταμπού για τους περισσότερους, ξεκινούν κάπως έτσι: «Δεν είμαι εθνικιστής αλλά,…».

Τρομοκρατία υπάρχει, λοιπόν, και στον λόγο. Τοποθετούνται ιδεοληπτικές «νάρκες» σε λέξεις ή διαχρονικά ιδανικά, αφού έχει προηγηθεί η καπήλευσή τους από ακραία ρεύματα.

Κατανοώντας, λοιπόν, κάποιος τα προαναφερθέντα και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη του την κρισιμότητα της συγκεκριμένης συγκυρίας για το μέλλον της χώρας και του λαού της, ας μην τον αγγίξει η όποια κατευθυνόμενη κριτική και ταμπελοποίηση, προκειμένου να πει ελεύθερα την γνώμη του. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ελευθερία έκφρασης, για την οποία κάποιοι «κόπτονται», ενίοτε, όμως, φαινομενικά.

ΠΥΓΜΗ.gr