Tην Ελλάδα φοβόντουσαν, αλλά από την Ισπανία θα τη βρουν…

Μπορεί η Ισπανία να ανήκει κι αυτή στα λεγόμενα Pigs, αλλά δεν έχει ακόμη παραδοθεί στις ορέξεις του ΔΝΤ και των διεθνών τραπεζιτών, υπογράφοντας κάποιο ταπεινωτικό μνημόνιο, όπως καλή ώρα κάποιοι…

Παρόλα αυτά, ο ισπανικός λαός αποδεικνύει ότι πάνω απ όλα είναι μεσογειακός, και έχει βγει στους δρόμους για να προλάβει τα χειρότερα.

Χιλιάδες λαού, εδώ και αρκετές ημέρες, έχουν καταλάβει τις κεντρικές πλατείες των ισπανικών πόλεων, διαδηλώνοντας, και αποφασισμένοι να παραμείνουν στις  «αγωνιστικές» επάλξεις τουλάχιστον μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, ημέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Χωρίς  τη στήριξη κανενός κόμματος, οι νέοι και νέες της Ισπανίας κατέβηκαν στο δρόμο αυθόρμητα, εκμεταλλευόμενοι το νέο όπλο της διαδικτυακής κοινωνικής δικτύωσης. Και με μόνο εφόδιο τον ενθουσιασμό τους, δίνουν ένα μάθημα τόσο στις κυβερνήσεις ολόκληρης της Ευρώπης, όσο και στις απρόσωπες χρηματαγορές, οι οποίες τρέμουν μη τυχόν και το ισπανικό παράδειγμα ακολουθήσουν κι άλλοι…

Οι πολιτικοί της χώρας πιάστηκαν εξ απήνης, και αντέδρασαν με αμηχανία. Τα γεγονότα τους πρόλαβαν και τους ξεπέρασαν. Οι συγκεντρωμένοι όμως δηλώνουν: «Δεν είμαστε με κανένα κόμμα, δεν ενθαρρύνουμε τον κόσμο να μην ψηφίσει στις εκλογές της Κυριακής αλλά αυτό που θέλουμε είναι να ακουστεί η φωνή μας, να αποσαθρωθεί το σύστημα που είναι στα χέρια των τραπεζιτών, να πούμε όχι στον δικομματισμό και στη διαφθορά».

Όλοι μιλάνε για μια «ισπανική άνοιξη», όμοια με εκείνη που συγκλόνισε, και που συνεχίζει να συγκλονίζει τη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Μόνο που στη περίπτωση της Ισπανίας, το κίνημα αυτό της ειρηνικής αντίστασης ονομάστηκε Democracia Real Ya (Αληθινή Δημοκρατία Τώρα), από το όνομα της οργάνωσης πολιτών, την Μ15, δηλαδή 15 Μαΐου, οπότε  και  ξεκίνησε η κινητοποίηση.

Και τι λένε; Τι ζητάνε; Το παρακάτω απόσπασμα από τη διακήρυξή τους, τα λέει όλα:

«Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις, που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση… Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαστε εξοργισμένοι.
Νομίζουμε ότι μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα…
…μαζί μπορούμε.
Παρέα. Είναι δικαίωμά μας».

Στην Ισπανία, η ανεργία συναγωνίζεται την λαϊκή αγανάκτηση έχοντας σκαρφαλώσει στο 21.20%. Στους νέους κάτω των 25, το ποσοστό αγγίζει το 45%. Η χώρα είναι ένα καζάνι που βράζει. Και ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί η σκληρή λιτότητα, ούτε υπογράφηκε κάποιο ανάλγητο και προδοτικό μνημόνιο. Αυτό προσπαθούν να προλάβουν οι νέοι της χώρας. Για αυτό και η συγκεκριμένη (ειρηνική προς το παρόν) αντίδραση φοβίζει πολλούς. Και η  ανησυχία τους έχει να κάνει με τον φόβο ότι η λαϊκή οργή μπορεί να ξεχειλίσει, και να πραγματοποιηθούν οι εφιάλτες του «συστήματος», ενός συστήματος που θεωρεί τις αγορές και όχι τους ανθρώπους ως προτεραιότητα.

Και όπως φαίνεται, την Ελλάδα φοβόντουσαν, αλλά από την Ισπανία θα τη βρουν…

Strange Attractor

πηγή