Τα «κακά παιδιά» τραβούν την προσοχή μας

Η εξαπάτηση και το ψέμα αποτελούν μαγνήτη για τον εγκέφαλο





Ο μύθος του κακού παιδιού ίσως και να μην είναι τόσο μύθος τελικά! Και όχι μόνο ως προς τις προτιμήσεις των γυναικών. Τα «κακά παιδιά» φαίνεται ότι είναι πιο αξιοπρόσεκτα, σύμφωνα με έρευνα του Northeastern University, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science». 

Οι υπόλοιποι, όσο και αν προσπαθούμε να διατηρήσουμε τη φήμη μας, όντας ήσυχοι, τακτικοί και καλόβολοι, δεν έχουμε εξασφαλισμένο ότι οι άλλοι θα μας προσέχουν ή θα μας υπολογίζουν περισσότερο χάριν της συμπεριφοράς μας. Αυτό οφείλεται, σύμφωνα με τους ερευνητές, στις ασυνείδητες εγκεφαλικές διαδικασίες, που καθορίζουν αυτό που «επιλέγουμε» να δούμε ή να αγνοήσουμε, ακόμη και προτού το καταλάβουμε. 


Και η αταξία, πάντοτε, κάνει πιο έντονη την παρουσία της. Επιπλέον, η έρευνα επιβεβαιώνει την ιδέα ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, κατά την εξέλιξή του, έγινε ιδιαιτέρως ευαίσθητος ως προς ανθρώπους που μεταχειρίζονται το ψέμα, την απάτη, την κλεψιά και την κακή συμπεριφορά για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δίνουμε αμέσως σημασία σε ένα «κακό παιδί», ακόμη και αν έχουμε τις χειρότερες εντυπώσεις. 

Τα συμπεράσματα προέκυψαν από τη διενέργεια ενός πειράματος, στο οποίο οι ειδικοί ζήτησαν από 61 συμμετέχοντες να δουν αρχικά ορισμένες εικόνες ανθρώπων συνοδευόμενες από ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα. Τα σχόλια ήταν από αρνητικά, όπως ότι το πρόσωπο στη φωτογραφία «πέταξε μια καρέκλα στον συμμαθητή του», μέχρι θετικά ότι, για παράδειγμα, «βοήθησε μια γριούλα να περάσει τον δρόμο». 

Διοφθαλμικός ανταγωνισμός 
Στη συνέχεια, οι ερευνητές εφάρμοσαν μια τεχνική γνωστή ως «διοφθαλμικός ανταγωνισμός», προκειμένου να μελετήσουν κατά πόσο το εκάστοτε σχόλιο επηρεάζει την όραση. Αυτή η διαδικασία εκθέτει στο κάθε μάτι διαφορετική εικόνα, αφήνοντάς τα να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για το ερέθισμα που θα επικρατήσει. Ετσι, ενώ το ένα μάτι έβλεπε ένα πρόσωπο, το άλλο έβλεπε την εικόνα ενός σπιτιού. 

Το αποτέλεσμα ήταν ότι συγκριτικά με τις φωτογραφίες, οι οποίες συνοδεύονταν από ένα ουδέτερο ή θετικό σχόλιο, εκείνες που συνοδεύονταν από αρνητικά κέρδιζαν για περισσότερο χρόνο την προσοχή των συμμετεχόντων. Συμπέρασμα: Οι «πικάντικες» φήμες όχι μόνο κάνουν ένα πρόσωπο περισσότερο ενδιαφέρον, αλλά και άξιο προσοχής. 

Μηχανισμός άμυνας 
Για ποιον λόγο, όμως, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με ανθρώπους που έχουν κακή φήμη; Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο εγκέφαλος ιεραρχεί ψηλότερα τις αρνητικές από τις θετικές πληροφορίες. Και επειδή, ιστορικά, ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο «αρπακτικό», ο εγκέφαλος εξελίχθηκε ώστε να αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη προδοσία. Είναι, λοιπόν, ένας ακόμη μηχανισμός άμυνας του ανθρώπινου εγκεφάλου απέναντι στην εξαπάτηση και την κακή βούληση άλλων ανθρώπων. 

Ας αφήσουμε τις φήμες να λένε, λοιπόν, και ας τους δώσουμε τη δέουσα σημασία. Αυτό μπορεί να μας γλιτώσει από πολλές κακοτοπιές. Γιατί όπως επισήμαναν και οι ερευνητές, αν οι ανθρώπινες αρετές του αλτρουισμού, της συμπόνιας και της ευγένειας επιβίωσαν στους αιώνες, αυτό έγινε χάρη στην ικανότητά μας να εντοπίζουμε, να απορρίπτουμε και να τιμωρούμε τα αρνητικά παραδείγματα.



Ολγα Κλώντζα


πηγή