Onalert-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:'Ελληνες Seals,μιλούν στο Δ.Βερύκιο.Αποκλειστικές φωτογραφίες.

H φωτογραφία είναι από εκπαίδευση των Seals! Ανάμεσα στους σκληροτράχηλους κομάντο βρίσκονται και Έλληνες "βάτραχοι"!

Έλληνες Seals, αποκαλύπτουν στον συνάδελφο Δήμο Βερύκιο ,την εμπειρία τους από τη σκληρή εκπαίδευση που πέρασαν στις ΗΠΑ. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο που αποκαλύπτουν όμως είναι ότι η εκτίμηση που έχουν οι αμερικανοί Seals για τους Έλληνες “βάτραχους” είναι απεριόριστη!

Οι Έλληνες ΟΥΚ φημίζονται για την ευρηματικότητά τους και τη σκληρότητά τους. Το πόσο καλοί είναι προκύπτει και από τα ποσοστά αποτυχίας στα “σχολεία” ΗΠΑ και Ελλάδας. 80% αποτυχία έχουν οι Seals, στο 90% φθάνει το αντίστοιχο ποσοστό στους Έλληνες ΟΥΚ!

Το 2010,το “σχολείο” των ΟΥΚ διακόπηκε στη τρίτη φάση,όταν από τους 60 υποψήφιους ΟΥΚ έμειναν...δύο! Μπήκαν στο επόμενο και αποφοίτησαν μαζί με άλλους 16 από συνολικά 100!!!

Με αυτά τα εφόδια Έλληνες Seals έζησαν την εμπειρία της εκπαίδευσης στις ΗΠΑ,αλλά ...δεν μάσησαν. Οι αποκαλυπτικές τους εξομολογήσεις στο Δ.Βερύκιο ξεκινούν σήμερα και θα συνεχιστούν και αύριο στο  Onalert.


"Η ΜΟΝΗ ΕΥΚΟΛΗ ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ Η ΧΘΕΣΙΝΗ"

Οι εμπειρίες και περιστατικά που μπορούν να αφηγηθούν οι Έλληνες βατραχάνθρωποι του Πολεμικού Ναυτικού, που έχουν εκπαιδευτεί στο ξακουστό σχολείο των Navy Seals, Ειδικών Δυνάμεων του Αμερικανικού Ναυτικού, στο Coronado (προάστιο του San Diego) της California., είναι πολλές με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Μέσα από αυτές αναδεικνύεται η ψυχική δύναμη, η πνευματική συγκρότηση και το μαχητικό πνεύμα, χαρακτηριστικά θέλησης εν γένει, η οποία μαζί με την υπομονή και την τύχη, αποτελούν τους πυλώνες της επιτυχούς αποφοίτησης από το σχολείο. Υπομονής γιατί η εξάμηνη διάρκειά του σε αναγκάζει να «κλειδώσεις» το μυαλό σου από όλους τους εξωγενείς του σχολείου παράγοντες και να αφοσιωθείς με όλες σου τις δυνάμεις στις σκληρές απαιτήσεις του και φυσικά τύχη καθόσον όλα τα αντικείμενα εμπεριέχουν σοβαρότατο κίνδυνο για την υγεία του εκπαιδευομένου, αν δεν εκτελεσθούν σωστά και σύμφωνα με τις διατάξεις ασφαλείας, όπως τις καθορίζουν σχολαστικότατα οι εκπαιδευτές.

“The only easy day was yesterday” λοιπόν είναι το πρώτο ρητό/ απόφθεγμα που βλέπεις γραμμένο σε αναρτημένο στην κεντρική πλατεία του σχολείου, μια έκφραση που αντικατοπτρίζει σε 6 λέξεις την φιλοσοφία του σχολείου και είναι 100% πραγματική. Ο Δ.Κ, Έλληνας Αξιωματικός των ΟΥΚ θυμάται την επιμονή των Αμερικανών Εκπαιδευτών του στην εφαρμογή της εν λόγω έκφρασης.Την είχε ζήσει βέβαια στο Σκαραμαγκά,στη βάση των ΟΥΚ.

Οι 125 συμμαθητές του μέρα με την μέρα λιγόστευαν. Το τροχάδην 45 έως 60 λεπτών στην αμμώδη παραλία γινόταν όλο και πιο μακρύ. Και όταν του φάνηκε πως συνήθισε τα πατήματά του στην άμμο, (το τρέξιμο στην άμμο απαιτεί την λειτουργία άλλων μυϊκών ομάδων των κάτω άκρων, τις οποίες δεν είχε την δυνατότητα να εξασκήσει πρωτύτερα), οι εκπαιδευτές άρχισαν να τρέχουν το σχολείο μέσα στη θάλασσα, με το νερό να φτάνει στο γόνατο.



Αλίμονο σε αυτούς που έμεναν πίσω. Αυτοί, μετά το τέλος του τρεξίματος, συγκροτούσαν την λεγόμενη “Goonies Squad” και έπρεπε να υποστούν για άλλη μια ώρα το καψώνι των εκπαιδευτών, που περιελάμβανε σκυταλοδρομίες, πάνω κάτω τους 6μετρους αμμόλοφους, βουτιά στη θάλασσα και πίσω. Σκοπός να συνετισθούν και να προσπαθήσουν περισσότερο ή απλά να εκστομίσουν αυτό που περίμεναν οι εκπαιδευτές το “DOR – Drop On Request” “εγκαταλείπω”. Ευχαριστούμε για την συνεργασία Petty Officer Jones, πήγαινε να χτυπήσεις την καμπάνα, να αφήσεις το κράνος σου και να ξεμπερδεύεις από τα μαρτύρια. Μετά από μια εβδομάδα τα κράνη κάλυπταν όλο τον χώρο μπροστά από την καμπάνα.

Ο Δ.Κ, θυμάται την 5 εκατοστών διαμέτρου πληγή λίγο πάνω από τον κόκκυγα που δημιουργήθηκε την πρώτη κιόλας βδομάδα, κατά τις αμέτρητες επαναλήψεις ασκήσεων κοιλιακών, όταν το ίδιο σημείο τριβόταν στο κράσπεδο της πλατείας με το βρεγμένο παντελόνι γεμάτο άμμο από τα μπες-βγες στην θάλασσα και το κύλισμα στην άμμο που ακολουθούσε. Ακόμα θυμάμαι τον αμερικανό συμμαθητή που έπαθε μόλυνση στο σημείο αυτό και τον πήγαν σηκωτό στο θεραπευτήριο για να διακόψει την εκπαίδευση. Ήταν τέτοια η ενόχληση από την εν λόγω πληγή που οι μεγάλες φουσκάλες στις 2 φτέρνες και στις παλάμες (από τα σχοινιά του στίβου εμποδίων) του φαίνονταν δευτερεύουσας σημασίας.

“Το μόνο μου μέλημα ήταν να βγάλω την ημέρα και μετά την επόμενη και την επόμενη, κάποια στιγμή θα έρθει η Παρασκευή. Βέβαια γνωρίζαμε ότι το τελευταίο τρίωρο του Προγράμματος της Παρασκευής περιελάμβανε περατεταμένες ασκήσεις (καψώνια) που έφερναν τον μαθητή στα όρια της σωματικής εξάντλησης. Το έλεγαν με τρόμο οι Αμερικάνοι και δεν το πίστευα μέχρι να το ζήσω αλλά την πρώτη Παρασκευή 3 ώρες πριν την ξεκούραση του Σαββατοκύριακου εγκατέλειψαν 14 συμμαθητές”.



ΚΟΛΥΜΠΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΘΥΕΛΛΑ

Ο Κ.Φ, Έλληνας Αξιωματικός των ΟΥΚ θυμάται κατά τις πρώτες διελεύσεις του στίβου εμποδίων την εξάντληση που ένιωθε σε όλο του το σώμα. Δεν ένιωθα τα χέρια μου από τους ώμους και κάτω, οι παλμοί της καρδιάς είναι κοντά στο να την ξεριζώσουν, ενώ όλο το κάτω σώμα τσούζει αφόρητα στις πληγές που έχει τριφτεί η άμμος μαζί με ιδρώτα. Είναι θέμα τεχνικής λένε οι εκπαιδευτές, αλλά αυτή θα έρθει με τον καιρό, όταν ξεκαθαρίσει και το μυαλό σας. Εμβρόντητος είδε τον προπορευόμενο Αμερικανό συμμαθητή του να μεταφέρεται με ασθενοφόρο, όταν κατά την διέλευση του 14μετρου εμποδίου “Slide for life” (παρόμοιο με την Λόχμη της ΔΥΚ), τα χέρια του τον πρόδωσαν κατά την φάση κατάβασης από τα σχοινιά και έπεσε στο έδαφος από τα 10 μέτρα. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ.

Επίσης θυμάται χαρακτηριστικά μια την κολύμβηση επιφανείας αποστάσεως 2νμ που έγινε στο όριο της θύελλας. Το πρόβλημα λέει ο Κ.Φ. στον ωκεανό είναι ότι έπρεπε να κολυμπούμε παράλληλα με την ακτή, αλλά έξω (προς τα βαθιά) από την “surf zone”, το σημείο δηλαδή που “σκάνε” τα ωκεάνια κύματα. Εκείνη την ημέρα λόγω των ισχυρών ανέμων και του ρεύματος, ένα ζευγάρι κολυμβητών δεν πρόσεξε, παρασύρθηκε προς την ακτή περνώντας μέσα από την surf zone. Ο συμμαθητής μου που κολυμπούσε με πρόσωπο προς την ακτή και πλάτη στα κύματα πήρε την αναπνοή του την ώρα που ένα 2μετρο κύμα τον κάλυπτε με αποτέλεσμα να εισχωρήσει θαλασσινό νερό στον πνεύμονα και να δημιουργηθεί άμεσα οίδημα. Τον έβγαλαν ημιθανή στην ακτή και φυσικά εγκατέλειψε την εκπαίδευση. Το μεγάλο πρόβλημα για μας και σημαντικό πλεονέκτημα των εκπαιδευτών ήταν η χαμηλή θερμοκρασία του ωκεανού λόγω των υποβρύχιων ρευμάτων που έρχονταν από την Αλάσκα.

Ακόμα θυμάμαι την νύκτα όταν μας ξύπνησαν απροειδοποίητη, μας έστειλαν στην παγωμένη θάλασσα και μας έβαλαν μέχρι τον λαιμό σε μια γραμμή, πιασμένους αγκώνα με αγκώνα για να αντέχουμε την δύναμη των κυμάτων που έσκαγαν στην πλάτη μας. “Θα μείνετε εκεί μέχρι να εγκαταλείψει κάποιος” ακούστηκε από τον τηλεβόα του εκπαιδευτή. Δεν θα φύγει κανείς ψιθυρίζαμε μεταξύ μας. Όταν είδα έναν Σημαιοφόρο ο οποίος ήταν από τους πλέον προετοιμασμένους σωματικά, που έδινε κουράγιο και οδηγίες σε όλους, που ήταν μέσα στους 3 πρώτους στο τρέξιμο και στον στίβο μάχης, να φεύγει από την γραμμή και να κινείται προς την ακτή, ένιωσα τέτοια ψυχική δύναμη που έπαψα να σκέφτομαι το κρύο. Εκεί που όλοι αναθάρρησαν και περίμεναν την διαταγή για έξοδο στην ακτή, ο εκπαιδευτής έπαιξε μαζί μας το “mind game” του λέγοντας : “αφελείς που είστε, θα μείνετε εκεί μέχρι να φύγει άλλος ένας για να πάνε ζευγάρι στην καμπάνα”. Μέσα στο πεντάλεπτο άλλοι δύο συμμαθητές εγκατέλειψαν δίνοντας τέλος στο μαρτύριο τους αλλά και στο δικό μας.

Ένα εξαιρετικά επικίνδυνο αντικείμενο όπου εκτός από τους εκπαιδευτές το σχολείο έπρεπε να αντιμετωπίσει και την λύσσα των κυμάτων του ωκεανού ήταν το “rock portage”. Ήταν το μοναδικό αντικείμενο σε όλη την 7μηνη εκπαίδευση όπου μας έδωσαν ειδικά κράνη για την προστασία του κεφαλιού.

Το σχολείο χωρισμένο σε επταμελή πληρώματα σε ελαστικές λέμβους έπρεπε να κωπηλατήσει περί τα 150μέτρα προς τα βαθιά και στην συνέχεια ;ένα πλήρωμα την φορά, μετά το σινιάλο του εκπαιδευτή, να φέρει την βάρκα πάνω σε μια συστάδα κοφτερών και απότομων βράχων στην ακρογιαλιά, όπου συντονισμένα έπρεπε να πέσει από την λέμβο στο νερό και να σύρει την βάρκα με τα χέρια και με σχοινιά πάνω από τα βράχια. Όλο αυτό συνοδευόταν από τα μεγάλα ωκεάνια κύματα τα οποία κοπανούσαν βάρκα και εκπαιδευομένους με μανία πάνω στον βράχο. Στην συνέχεια και μέχρι να ξεκινήσει η άσκηση από την αρχή ο εκπαιδευτής “περιποιούνταν” το πλήρωμα με εξαντλητικές ασκήσεις κάμψεων, ανύψωσης της βάρκας στο κατακόρυφο, κοιλιακών με τα πόδια στη βάρκα κτλ. Όταν εκτελέσαμε το αντικείμενο το δεύτερο βράδυ της Διαβολοεβδομάδας, η θάλασσα ήταν τόσο μανιασμένη που θεωρούσα απίθανη την εκτέλεσή του. Φευ. Όχι μόνο το εκτελέσαμε αλλά κατάλαβα και την χρήση του κράνους όταν βρέθηκα ανάμεσα στην λέμβο και τον βράχο και ένα μεγάλο κύμα έριξε την βάρκα με τεράστια δύναμη πάνω μου. Όταν άκουσα το “κρακ” του κράνους χτυπώντας τον βράχο, ένιωσα πόσο λεπτή είναι η γραμμή μεταξύ τύχης και ατυχίας.

Την ατυχία που είχε στο εν λόγω αντικείμενο ο Έλληνας Αξιωματικός Χ.Σ, ένας εξαιρετικά προετοιμασμένος πνευματικά και σωματικά Σημαιοφόρος, έτοιμος να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του σχολείου. Ο Χ.Σ μην αντέχοντας την αδυναμία του Αμερικανού Αξιωματικού επικεφαλή της λέμβου, να μετρήσει τα ωκεάνια κύματα και να βγάλει την λέμβο στο βράχο την κατάλληλη χρονική στιγμή ζήτησε και πήρε κάποια στιγμή την διακυβέρνηση της λέμβου. Η προσέγγιση ήταν εξαιρετικά χρονισμένη, με την βοήθεια του τρίτου κατά σειρά ωκεάνιου κύματος. Αυτός όπως όριζε η διαδικασία πήρε στα χέρια του όλα τα κουπιά και έπεσε πρώτος στο νερό, φέρνοντας το σώμα του ανάμεσα στον βράχο και στην λέμβο. Το πλήρωμα όμως καθυστέρησε να ανεβάσει την λέμβο στον βράχο, με αποτέλεσμα το επόμενο κύμα να κοπανήσει την λέμβο πάνω στον βράχο συμπαρασύροντας τον Χ.Σ, ο οποίος αποκόμισε ένα συντριπτικό κάταγμα κνήμης περόνης, το οποίο έδωσε άδοξο τέλος στην περιπέτεια και στο όνειρό του.

πηγή