Πέντε παραμύθια... για να κοιμόμαστε ήσυχοι!

1ος μύθος: “Η πτωχή, πλην τίμια Ελλάς”

Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα!

Από τις αρχές της δεκαετίας του 60, μέχρι και τις αρχές της κρίσης, ο πλούτος της χώρας συνεχώς μεγάλωνε, με αποτέλεσμα, με βάση την κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ελλάδα να παράγει ετησίως ένα εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) που την κάνει να κατέχει την αξιοζήλευτη 27η θέση, σε ένα κατάλογο 180 χωρών! (2009)

(http://siteresources.worldbank.org/DATASTATISTICS/Resources/GDP.pdf ).

2ος μύθος: “Η Ελλάδα δεν παράγει”

Η Ελλάδα “παράγει”!

Μέχρι το 2009, ήταν πρώτη στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο.

Το 2010 έγινε δεύτερη, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Όμως, αν συνυπολογιστεί και ο στόλος άλλων, μικρότερων πλοιοκτητών, φτάνουμε ....

στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου!

Ο υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.

Κατασκευαστικές εταιρείες: Ένας ισχυρός και σύγχρονος κλάδος, που δραστηριοποιείται με επιτυχία και στο εξωτερικό. Ελληνικές κατασκευαστικές κατασκευάζουν από διυλιστήρια στη Σ. Αραβία, αυτοκινητόδρομους στην Πολωνία, οικιστικά συγκροτήματα στη Ρωσία, κάθε λογής δημόσια και ιδιωτικά έργα σε όλη την έκταση των Βαλκανίων.

Ελληνικές πολυεθνικές: Ναι, από την Ελλάδα ενεργούν ή είναι εγκατεστημένες 216 ελληνικές πολυεθνικές! Ενα πρώτο κατάλογο δίνει η "Ναυτεμπορική" (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1734560 ). Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.

Υπεράκτιες (off shore) εταιρείες: Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας "βρόμικο" χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.).

Στην Ελλάδα εδρεύει η INTRALOT, δεύτερη εταιρεία στον κόσμο στον τομέα τυχερών παιχνιδιών. Όλα της τα τερματικά και άλλα μηχανήματα, αλλά και το λογισμικό, είναι ελληνικής τεχνολογίας και παράγονται από την INTRACOM των 2.500 εργαζομένων.

Η 3Ε COCA COLA είναι η δεύτερη σε κύκλο εργασιών μετά την πρώτη στις ΗΠΑ. Ελληνικής ιδιοκτησίας και με εργοστάσια σε πάνω από 30 χώρες, με πάνω από 30 εταιρείες σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 500 εκατ. ανθρώπων.

Οι ελληνικές χαλυβουργίες παράγουν πάνω από 2,5 εκατ. τόνους χάλυβα το χρόνο, καλύπτοντας τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς αλλά και εξάγοντας στο εξωτερικό. Αναφέρουμε το συγκρότημα της ΒΙΟΧΑΛΚΟ με 90 εταιρείες σε πολλές χώρες.

Η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ βρίσκεται σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, παράγοντας τσιμέντο από 7 εργοστάσια.

Αλλά και επιχειρήσεις με ισχυρή μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες και κατέχουν δεκάδες άλλες επιχειρήσεις. Αναφέρουμε τον ΟΤΕ (κατέχει πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών - τηλεφωνίας σε όλα τα Βαλκάνια), τα ΕΛΠΕ κ.λπ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία του ενεργειακού κλάδου, με την παρουσία της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, της ΔΕΣΦΑ κ.λπ., αλλά και με τη συμμετοχή σε σημαντικά ενεργειακά δίκτυα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

3ος μύθος: “Η Ελλάδα μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους”

Στην Ελλάδα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σε πρόσφατη έρευνα του ο καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας Χ. Φράγκος, αποδεικνύει, ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια “η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν είτε αυξάνουν τα εισοδήματά τους, εν αντιθέσει με τους δεύτερους των οποίων τα εισοδήματα βαίνουν συνεχώς μειούμενα”.

(http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:panepistimiaki-erevna-gia-tin-anisokatanomi-eisodimatos-stin-ellada-pos-gineme-koinonia-ton-2-akron&catid=24615:ekpaidefsi&Itemid=1031 )

Το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας, από το 43,5% (5,32 δισ. δρχ.) του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960, έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ.” Έτσι, το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5 κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15).

Η σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας, π.χ., τη γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε ότι περισσότερο από το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί!

4ος μύθος: “Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε”

Προφανώς όχι.

Η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.

Γιατί όμως δεν παράγονται αυτά τα προϊόντα;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετα. Γιατί, για παράδειγμα, “ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε, σαν χώρα, δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές;”

Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει περισσότερα κέρδη! Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος, μπορεί να κερδίσει περισσότερα με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μπει στην διαδικασία να παράγει;

και τελικά ο 5ος μύθος: “Μαζί τα φάγαμε”

Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.

Π.χ. οι Έλληνες εφοπλιστές, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά τους .

Οι φόροι που πλήρωσαν οι μισθωτοί και τα άλλα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκαν από 5,6 δις ευρώ το 2004 στα 11 δις ευρώ το 2008. Αντίθετα οι ανώνυμες εταιρείες και τα άλλα νομικά πρόσωπα πλήρωσαν το 2004 4,8 δις ευρώ (4.775 εκ. ευρώ) και το 2008 κατά τι λιγότερο και συγκεκριμένα 4,705 εκ. ευρώ.

Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει στο διάστημα αυτό φορολογικά έσοδα της τάξεως των 95 δις ευρώ.

Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των ψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόικα

Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!

Αυτή είναι η αλήθεια για την “φτωχή Ελλάδα” για την “Ελλάδα που δεν παράγει”, για το ότι “είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους” για το “καταναλώνουμε περισσότερα από οτι παράγουμε” και για το “μαζί τα φάγαμε”!

Τώρα που την ξέρεις, σταμάτα να τους πιστεύεις!

Πες το και σε άλλους.

Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!

πηγή