Ηλίας Αργυράκης, έφυγε ένα παλικάρι.

Έφυγε ύστερα από μακρά μάχη για τη ζωή,  ο Ηλίας Αργυράκης. Τελευταία, πάλεψε με την επάρατο νόσο, όπως παλικαρίσια έμαθε να παλεύει σε όλη του τη ζωή. Γεννήθηκε στις 20-3-1929 στην Καλαμάτα. Με την κατοχή της πατρίδας μας από τους γερμανο-ιταλούς και τους συνεργάτες τους, γερμανοτσολιάδες, έφηβος τότε, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Το ίδιο και τα υπόλοιπα τρία αδέρφια του.

Ο πατέρας του, Θανάσης, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στα σφαγεία της Καλαμάτας, στη δυτική παραλία. Ο μεγαλύτερός του αδελφός, ο Πότης, εκτελέστηκε από το εμφυλιακό καθεστώς, ενώ στο κελί των μελλοθανάτων, μαζί με τον Πότη, βρέθηκε και ο άλλος αδερφός του, ο πατέρας της μητέρας μου, Μίμης, που την τελευταία στιγμή γλίτωσε για να πάρει στη συνέχεια το δρόμο των εξοριών και των φυλακών. Η αδελφή του, Αμαλία, επίσης βρέθηκε στα ξερονήσια και στο Μακρονήσι.

Ο Ηλίας Αργυράκης ρίχτηκε και αυτός στο Μακρονήσι. Ήταν ένας από τους τελευταίους Μακρονησιώτες που έφυγε από αυτό το καταραμένο νησί χωρίς να “υπογράψει”. Μπροστάρης σε όλους τους αγώνες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, παράλληλα δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για την ανασυγκρότηση και την ενότητα της Αριστεράς. Λαμπρό πολιτικό μυαλό, με ενατένιση χρόνια μπροστά, κινητό αρχείο της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας, με πλήθος αφηγήσεων σημαντικών πολιτικών και προσωπικών γεγονότων, με τις οποίες ανδρωθήκαμε και θα τις θυμόμαστε για πάντα.

Φίλοι, σύντροφοι, παιδιά, εγγόνια και συγγενείς, τον ξεπροβοδίζουμε.

Πάνος Ζήσης

Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ιστορία της Μακρονήσου” του Νίκου Μάργαρη, όπου ο Ηλίας Αργυράκης περιγράφει κάποιες στιγμές από το καταραμένο νησί.

πηγή