Ο... βολικός θάνατος του Οσάμα Μπίν Λάντεν

Δεν ξέρουμε πόσος ακριβώς καιρός έχει περάσει από τότε που κάποιος επιβεβαιωμένα είδε για τελευταία φορά τον Οσάμα Μπίν Λάντεν, προτού ολόκληρος ο κόσμος τον ξαναθυμηθεί το βράδυ της Κυριακής όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, ανακοινώσει την δολοφονία του.

Προφανώς πάνω από 10 χρόνια, αφού ο Μπίν Λάντεν ήταν καταζητούμενος ήδη πριν την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001. Μία επίθεση, η οποία έγινε επίκεντρο όχι μόνο πολλών συζητήσεων, σχετικά με τα κίνητρα αυτών που την έκαναν (ή αυτών των οποίων της επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί) αλλά και η οποία έδωσε τον τόνο για τον συγκρουσιακό χαρακτήρα της επόμενης δεκαετίας.

Μετά από αυτήν οι ΗΠΑ εισέβαλλαν σε Ιράκ και Αφγανιστάν για να πολεμήσουν την “τρομοκρατία”, ενώ εγκατέστησαν στρατιωτικές δυνάμεις και σε άλλα μέρη του κόσμου. Μετά την κατάρρευση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, η νέα απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, η οποία έδινε στις ΗΠΑ την δικαιολογία που χρειαζόταν για να μπορεί να επεμβαίνει όπου μπορούσε, πλέον είχε οικοδομηθεί.

Και αυτός ο άνθρωπος που κανείς δεν είχε δει για τόσα χρόνια, χτες δολοφονήθηκε. Σε μία στιγμή που ο θάνατός του, σίγουρα “σώζει” πολλούς στην Αμερικάνικη υπερδύναμη. Ας δούμε ποιούς:

1) Τον ίδιο τον Μπάρακ Ομπάμα, η δημοτικότητα του οποίου βρίσκεται στο ναδίρ (ασχέτως αν στην Ελλάδα κανείς δεν αναφέρεται σε αυτό). Τόσο χαμηλά, ώστε αυτοσαρκαζόμενος ο ίδιος κατά την διάρκεια δείπνου με δημοσιογράφους ανέφερε ότι δεν χάνει την έπαφή με την πραγματικότητα, διότι του την υπενθυμίζουν οδυνηρά οι δημοσκοπήσεις.

2) Την οικονομία της Αμερικής. Η “ανάπτυξη” των ΗΠΑ είναι γνωστό ότι βασίζεται στο “αέρινο” δολάριο, το οποίο έχει πλυμμηρίσει την χώρα, προκαλώντας την αντίδραση μέχρι και του Ρώσου ηγέτη Βλάντιμιρ Πούτιν, ο οποίος εκτιμά ότι αυτή η τακτική των ΗΠΑ, μπορεί να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια οικονομία. Είναι γνωστό ότι η οικονομία είναι κατά κύριο λόγο θέμα “ηθικού”. Αυτός ο “θάνατος” λοιπόν τονώνει την εμπιστοσύνη των Αμερικάνων στην χώρα τους και γενικότερα την οικονομία.

3) Το Πεντάγωνο. Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ εδώ και καιρό βρίσκονται στο επίκεντρο κριτικής, τόσο λόγω της ομολογουμένης αποτυχίας τους – κυρίως στο Αφγανιστάν – όσο και λόγω των σκανδάλων με τις δολοφονίες αμάχων από στρατιώτες τους, που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας από το περιοδικό Rolling Stone. Ταυτόχρονα, ωριμάζουν οι συνθήκες για την απαραίτητη πλέον – λόγω οικονομικών λόγων- απόσυρση των αμερικάνικων δυνάμεων από το Ιράκ, που θα αφήσει την χώρα σε εμφύλιο σπαραγμό.

Οι τρείς λοιπόν κύριοι παράγοντες της εξουσίας στις ΗΠΑ ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Η πολιτική, η οικονομική και η στρατιωτική εξουσία. Η “εξάλειψη” της “κύριας απειλής” κατά των ΗΠΑ, σίγουρα δίνει “χώρο” σε όλους αυτούς.

Ποιόν άλλον “βολεύει” η δολοφονία του Μπίν Λάντεν; Φυσικά του φανατικούς ισλαμιστές, οι οποίοι πλέον έχουν έναν ακόμη μάρτυρα, έναν ακόμη ήρωα, στο όνομα του οποίου θα πολεμήσουν και θα θυσιαστούν.

Εάν ο Οσάμα Μπίν Λάντεν, όντως ζούσε τόσα χρόνια, σίγουρα θα γνώριζε ότι ήταν ουδετεροποιημένος και η επιχειρησιακή πλευρά της Αλ Κάιντα θα είχε περάσει σε άλλα χέρια. Οπότε το πλήγμα, πέρα από επικοινωνιακό είναι πολύ μικρό.

Ποίοι είναι οι μεγάλοι χαμένοι; Μα φυσικά οι Ευρωπαίοι. Οι οποίοι φιλοξενούν στις χώρες τους εκατομμύρια μουσουλμάνους, στις τάξεις των οποίων – όπως γράφουν διεθνείς αναλυτές- προσηλυτίζουν πλέον οι τρομοκρατικές οργανώσεις του Ισλάμ.

Αυτό λοιπόν που βγαίνει ενισχυμένο, για μια ακόμη φορά είναι το δίπολο ΗΠΑ-Ισλάμ και μεγάλος χαμένος η Ευρώπη, η οποία μεταβάλλεται σε “πεδίο μάχης”.
Εν' τω μεταξύ θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι ήδη αμφισβητούν το ίδιο το γεγονός.

Ήδη χθες, αποδείχθηκε ότι η φωτογραφία του “νεκρού Μπίν Λάντεν” που έκανε τον γύρο του κόσμου ήταν πλαστή. Η “διαρροή” ότι η σωρός του Μπίν Λάντεν, την οποία αμέσως δημοσιοποίησαν οι Αμερικανοί ότι κατέχουν, ρίχτηκε στην θάλασσα, φουντώνει τα σενάρια, για ένα χολυγουντιανού τύπου σενάριο.

Και πολλά από αυτά που ανακοινώνονται έχουν ήδη γίνει αντικείμενο επικρίσεων. Ο κόσμος των μυστικών υπηρεσιών είναι βρώμικος.
Η ουσία όμως είναι, ότι για εμάς, για τους μέσους Ευρωπαίους, τίποτε δεν αλλάζει προς το καλύτερο, είτε έγινε, είτε όχι αυτή η δολοφονία.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ