Γιατί βλέπουμε ταινίες και τι μπορούμε να μάθουμε από αυτές;

Η παρακολούθηση ταινιών και τηλεοπτικών σειρών είναι μια δραστηριότητα πολύ συνηθισμένη στις μέρες μας.

Είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις μόνος σου ή με παρέα και δεν απαιτεί καθόλου κόπο ή προετοιμασία.

Το μόνο που κάνεις είναι να κάθεσαι ή να ξαπλώνεις και όλα τα άλλα λειτουργούν αυτόματα. Γιατί όμως βλέπουμε ταινίες; Για να απαντήσουμε σ'αυτήν την ερώτηση, ίσως πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι οι ταινίες. Οι ταινίες είναι ιστορίες που αφορούν φανταστικούς ανθρώπους και καταστάσεις με σκοπό την ψυχαγωγία του θεατή. Από τη στιγμή που οι ιστορίες που βλέπουμε στις ταινίες είναι φανταστικές, καταλαβαίνουμε πως αυτό που βλέπουμε, είναι στην ουσία ψέματα, αφού αυτά που απεικονίζονται στην οθόνη δεν έχουν συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά είναι σκηνοθετημένα από ανθρώπους. Ακόμα και οι λεγόμενες βιογραφικές ταινίες ή ταινίες που έχουν να κάνουν με κάποιο πραγματικό γεγονός είναι απλές αναπαραστάσεις αυτών των γεγονότων και συνήθως έχουν παραπάνω "σάλτσα" για να αρέσει περισσότερο στο κοινό. Γιατί όμως μας αρέσει να βλέπουμε ψέμματα; Κάποιος μπορεί να πει πως είμαστε μαζοχιστές και μας αρέσει να μας κοροϊδεύουν. Αυτό θα εξηγούσε γιατί πολλοί πολίτες συνεχίζουν να πιστεύουν τα ψέμματα των πολιτικών σε κάθε προεκλογική περίοδο. Αλλά ίσως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ο λόγος που μας αρέσουν οι ταινίες είναι επειδή μας δίνουν την ευκαιρία να ζήσουμε διάφορες καταστάσεις, έστω και από τα μάτια του πρωταγωνιστή, τις οποίες κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ζήσουμε ποτέ στη ζωή μας. Είτε είναι ταινία δράσης, κωμωδία, δράμα, θρίλερ ή περιπέτεια, πάντα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας και να αναρωτηθούμε το τι θα κάναμε αν ήμασταν και εμείς εκεί, αν ήμασταν δηλαδή και εμείς μέρος της ιστορίας. Ή πως θα αντιδρούσαμε αν κάτι παρόμοιο με αυτό που βλέπαμε, συνέβαινε στη ζωή μας, πως θα μας επηρέαζε και πως θα το αντιμετωπίζαμε. Πολλές φορές παρακολουθούμε ταινίες για να ξεφύγουμε για λίγο από την βαρετή και μονότονη καθημερινότητά μας και να μπούμε μέσα στον κόσμο της ταινίας στην οποία όλο και κάτι ενδιαφέρον συμβαίνει. Χανόμαστε μέσα σ'έναν ψεύτικο κόσμο για να αποφύγουμε αυτόν στον οποίο ζούμε ήδη. Και επειδή δεν μπορούμε ξαφνικά να σταματήσουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας ή να αποφασίσουμε να βγούμε έξω από την "αίθουσα" όπως σε μια ταινία, καταλήγουμε να αναζητούμε παρηγοριά μέσα σε ψεύτικα σενάρια που υπάρχουν μόνο στην φαντασία των ανθρώπων.

Καμιά φορά, οι ταινίες μπορούν να μας μάθουν μερικά πράγματα πάνω σε κάποιο θέμα ή για τη ζωή γενικότερα. Όταν για παράδειγμα βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να αδικείται μέσα στην ταινία, πάντα παίρνουμε το μέρος του ακόμα και αν όλοι οι άλλοι φανταστικοί χαρακτήρες είναι εναντίον του. Το κάνουμε επειδή ξέρουμε όλη την αλήθεια και θέλουμε στο τέλος της ταινίας να αποδοθεί δικαιοσύνη. Δεν το κάνουμε όμως και τόσο συχνά στην καθημερινότητά μας. Συνήθως βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας επιφανειακά και δεν δίνουμε πολύ σημασία στο γεγονός ότι όπως ο ήρωας της ταινίας, έτσι και αυτοί μπορεί να έχουν τα δικά τους προβλήματα. Δεν παίρνουμε τόσο πρόθυμα το μέρος τους και πολλές φορές τους παρεξηγούμε όταν κάτι μας φαίνεται λάθος. Καταλήγουμε να συμπεριφερόμαστε όπως όλοι εκείνοι οι χαρακτήρες που ήταν εναντίον του πρωταγωνιστή, μόνο και μόνο επειδή δεν γνωρίζουμε όλη την αλήθεια.

Γιατί όμως δεν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των συνανθρώπων μας τόσο πρόθυμα, όσο το κάνουμε για τους ψεύτικους χαρακτήρες; Ίσως επειδή, όταν αφορά τις ταινίες, δεν παίρνουμε κανένα ρίσκο στην απόφασή μας να πάρουμε το μέρος κάποιου, αφού ούτως ή άλλως δεν θα αλλάξει κάτι. Με μία λέξη, έχουμε ευθυνοφοβία. Δεν μας αρέσει να μας κρίνουν, οπότε χρησιμοποιούμε το σκεπτικό πως "αν δεν παίξω, δεν μπορώ να χάσω". Το κακό με αυτή τη νοοτροπία είναι πως αν δεν παίξεις, ούτε να κερδίσεις μπορείς. Δυστυχώς, υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή από τις οποίες δεν μπορείς απλά να ξεφύγεις και αναγκάζεσαι να διαλέξεις πλευρά. Το μόνο που μπορεί να μας βοηθήσει να πάρουμε την σωστή απόφαση είναι η γνώση. Όση περισσότερη γνώση έχεις, τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες να κάνεις την σωστή επιλογή και να βγεις νικητής.

Πολλοί άνθρωποι, συνήθως ύστερα από κάποια έντονη ή τραυματική εμπειρία, φαντάζονται τη ζωή τους να γίνεται ταινία ώστε να μπορέσουν να την δουν οι υπόλοιποι. Αν το καλοσκεφτούμε, η ζωή δεν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο είδος ταινίας όπως κωμωδία, τρόμου κτλ., αλλά αποτελείται από πληθώρα διαφορετικών και συχνά εναλλασσόμενων συναισθημάτων. Αν υποθέσουμε πως κάποιος μπορούσε να δει την ζωή σας σε ταινία ή το ανάποδο, τι θα ένιωθε στο τέλος της ταινίας; Τι είδους σκέψεις θα έκανε την ώρα που θα έβγαινε από την κινηματογραφική αίθουσα; Θα πει κανείς, εξαρτάται. Αν ο πρωταγωνιστής της ταινίας βοηθούσε τους συνανθρώπους του με όποιον τρόπο μπορούσε και μετάνιωνε για τα λάθη που τυχόν είχε κάνει, τότε ο θεατής μάλλον θα αισθανόταν περήφανος ακόμα και αν ο πρωταγωνιστής είχε άσχημο θάνατο στο τέλος. Αν όμως ο πρωταγωνιστής άφηνε τον εγωισμό του να οργιάζει και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η καλοπέραση, τότε μάλλον ο θεατής θα ένιωθε απογοητευμένος, αφού μια ταινία έχει πιο πολύ ενδιαφέρον όταν δίνεται σημασία σε περισσότερους χαρακτήρες με τους οποίους συναναστρέφεται ο πρωταγωνιστής. Εξάλλου, όταν κάποιος κάνει κάποια άσχημα πράγματα στη ζωή του και προσπαθεί να τα καλύψει με ψέμματα ώστε να μην μαθευτούν, τότε μάλλον δεν θα ήθελε να δει την ζωή του να γίνεται ταινία. Αντίθετα κάποιος του οποίου η ζωή δεν είναι γεμάτη απάτες και ψέμματα, δεν έχει να κρύψει κάτι. Αν όντως υπάρχει κάποιος που μπορεί να δει ολόκληρη τη ζωή σας σαν ταινία, τι είδους πρωταγωνιστής θα θέλατε να είστε;
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα.

20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ·

21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα.

Mr. Fantastic

el.gr