1. ΘΑ ΣΒΗΣΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ & ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ, ΜΟΝΟΝ ΟΣΟΙ ΜΕΙΝΟΥΝ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. ΚΙΒΩΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΓΙ᾽ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ
2.ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ, ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΥΛΙΣΤΗΣ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗΣ ΟΚΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ
ΘΑ ΣΒΗΣΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ & ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΜΕΙΝΟΥΝ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ἀποσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀποσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ
Στὴ σημερινὴ ἐποχή, ἀδελφοί μου, ὑπάρχουν δύο ἀντιμαχόμενες παρατάξεις· ἡ μία λατρεύει τὴν ὕλη, ἡ ἄλλη –ἐμεῖς– λατρεύουμε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο. Αὐτοὶ λένε, ἐκ τῆς ὕλης τὸ πνεῦμα· ἐμεῖς λέμε, ἐκ τοῦ Πνεύματος ἡ ὕλη. Τελικῶς θὰ νικήσῃ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο.
Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο. Χωρὶς αὐτὸ ἡ ζωή μας ἐξασθενεῖ, καταπίπτει, μένει χωρὶς χάρι καὶ φῶς, χάνει τὸν προσανατολισμό της. Μακριὰ ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα οἱ ἄνθρωποι γίνονται ὑλισταί, ἄνθρωποι τῆς ὀκᾶς. Σὲ ὅποια παράταξι κι ἂν ἀνήκουν, κυριαρχεῖ τὸ σύνθημα τῶν ἐπικουρείων «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α´ Κορ. 15,32)· ἀνέσεις, καλοπέρασι, ἀπολαύσεις, ἀπιστία, ἀμέλεια.
Τ᾽ ἀποτελέσματα; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ἡ Ὕδρα, ἕνα νησάκι εὐλογημένο, ταράχθηκε ἀπὸ μιὰ τραγῳδία. Δυὸ μαθήτριες τῆς τελευταίας τάξεως τοῦ λυκείου, ἐπηρεασμένες ἀπὸ διδάγματα τοῦ ὑλισμοῦ, συμφώνησαν ν᾽ αὐτοκτονήσουν. Πῆγαν σ᾽ ἕνα βράχο ὕψους 30 μέτρων. Ἡ μία ἔκανε βουτιὰ στὸ χάος καὶ αὐτοκτόνησε, ἡ ἄλλη τὴν τελευταία στιγμὴ δίστασε καὶ σταμάτησε. Ἄφησαν ὅμως μιὰ ἐπιστολή, ποὺ θά ᾽πρεπε νὰ τὴ διαβάσουν ὅλοι οἱ γονεῖς. Ἐμεῖς, λένε, εἴμαστε ἀπὸ σπίτια ποὺ δὲ μᾶς ἔλειψε τίποτε, ἡ μάνα κι ὁ πατέρας ποτέ δὲ μᾶς μάλωσαν – τὰ γράφει ἡ ἐπιστολή. Χορτάσαμε, ἀηδιάσαμε. Ἡ ζωὴ ἔτσι δὲν ἔχει νόημα, καὶ αὐτοκτονοῦμε…
Ὦ πατέρες καὶ μητέρες, δὲν εἶνε ἔτσι ἡ ζωή. Ζωὴ ἴσον καθῆκον, θυσία! Μόνο ὅποιος ἀγωνίζεται καὶ θυσιάζεται γιὰ μιὰ ἰδέα, γιὰ ἕνα ἰδανικό, αὐτὸς ζῇ, οἱ ἄλλοι αὐτοκτονοῦν.
Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο. Χωρὶς αὐτὸ ἡ ζωή μας ἐξασθενεῖ, καταπίπτει, μένει χωρὶς χάρι καὶ φῶς, χάνει τὸν προσανατολισμό της. Μακριὰ ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα οἱ ἄνθρωποι γίνονται ὑλισταί, ἄνθρωποι τῆς ὀκᾶς. Σὲ ὅποια παράταξι κι ἂν ἀνήκουν, κυριαρχεῖ τὸ σύνθημα τῶν ἐπικουρείων «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α´ Κορ. 15,32)· ἀνέσεις, καλοπέρασι, ἀπολαύσεις, ἀπιστία, ἀμέλεια.
Τ᾽ ἀποτελέσματα; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ἡ Ὕδρα, ἕνα νησάκι εὐλογημένο, ταράχθηκε ἀπὸ μιὰ τραγῳδία. Δυὸ μαθήτριες τῆς τελευταίας τάξεως τοῦ λυκείου, ἐπηρεασμένες ἀπὸ διδάγματα τοῦ ὑλισμοῦ, συμφώνησαν ν᾽ αὐτοκτονήσουν. Πῆγαν σ᾽ ἕνα βράχο ὕψους 30 μέτρων. Ἡ μία ἔκανε βουτιὰ στὸ χάος καὶ αὐτοκτόνησε, ἡ ἄλλη τὴν τελευταία στιγμὴ δίστασε καὶ σταμάτησε. Ἄφησαν ὅμως μιὰ ἐπιστολή, ποὺ θά ᾽πρεπε νὰ τὴ διαβάσουν ὅλοι οἱ γονεῖς. Ἐμεῖς, λένε, εἴμαστε ἀπὸ σπίτια ποὺ δὲ μᾶς ἔλειψε τίποτε, ἡ μάνα κι ὁ πατέρας ποτέ δὲ μᾶς μάλωσαν – τὰ γράφει ἡ ἐπιστολή. Χορτάσαμε, ἀηδιάσαμε. Ἡ ζωὴ ἔτσι δὲν ἔχει νόημα, καὶ αὐτοκτονοῦμε…
Ὦ πατέρες καὶ μητέρες, δὲν εἶνε ἔτσι ἡ ζωή. Ζωὴ ἴσον καθῆκον, θυσία! Μόνο ὅποιος ἀγωνίζεται καὶ θυσιάζεται γιὰ μιὰ ἰδέα, γιὰ ἕνα ἰδανικό, αὐτὸς ζῇ, οἱ ἄλλοι αὐτοκτονοῦν.
Ποιά εἶνε παρακαλῶ ἡ ἰδέα σου, ποιό τὸ ἰδανικό σου; σπίτι, αὐτοκίνητο, λεφτά…; Μικρὲς ἰδέες. Ὑπάρχουν ἰδέες μεγάλες ποὺ γέννησε ὁ οὐρανὸς καὶ ἀπεκάλυψε τὸ πανάγιο Πνεῦμα.
Ἐμᾶς τὸ ἔθνος μας ἔζησε μὲ μεγάλες ἰδέες. Ἂς παρακαλέσουμε σήμερα τὸ Θεό, νὰ ἔρθῃ Πνεῦμα ἅγιο στὰ σπίτια, στὰ σχολεῖα, στὰ δικαστήρια, στὸ στρατό, στὴ βουλή, στοὺς ἄρχοντες καὶ στὸ λαό, σὲ πλουσίους καὶ φτωχούς. Ἂς ἔρθῃ πάλι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, νὰ μᾶς καθαρίσῃ, νὰ μᾶς ἁγιάσῃ, νὰ μᾶς ζωοποιήσῃ, νὰ γίνουμε ὑπάρξεις πνευματικές, ἀντάξιοι ἁγίων προγόνων, νὰ συνεχίσουμε τὴν ἱστορία τοῦ μικροῦ ἀλλὰ ἐνδόξου τούτου ἔθνους· ἀμήν.
Ἐμᾶς τὸ ἔθνος μας ἔζησε μὲ μεγάλες ἰδέες. Ἂς παρακαλέσουμε σήμερα τὸ Θεό, νὰ ἔρθῃ Πνεῦμα ἅγιο στὰ σπίτια, στὰ σχολεῖα, στὰ δικαστήρια, στὸ στρατό, στὴ βουλή, στοὺς ἄρχοντες καὶ στὸ λαό, σὲ πλουσίους καὶ φτωχούς. Ἂς ἔρθῃ πάλι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, νὰ μᾶς καθαρίσῃ, νὰ μᾶς ἁγιάσῃ, νὰ μᾶς ζωοποιήσῃ, νὰ γίνουμε ὑπάρξεις πνευματικές, ἀντάξιοι ἁγίων προγόνων, νὰ συνεχίσουμε τὴν ἱστορία τοῦ μικροῦ ἀλλὰ ἐνδόξου τούτου ἔθνους· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Τριάδος Πτολεμαΐδος τὴν Δευτέρα 30-5-1977.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.