Λεπτομερής εξήγηση του Σύμπαντος απ τον Ιδομενέα!

Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι η κατανόηση των κινήσεων των σωμάτων του

Σύμπαντος.

Οι ακριβείς αποστάσεις της Γης και της Σελήνης απ το κέντρο του Σύμπαντος και οι

θέσεις τους ενίοτε στο χώρο ορίζονται απ τους βραχίονες στους οποίους ανήκουν

και είναι αντικείμενο άλλης μελέτης.

Η Μηχανή που σας παρουσιάζω πιο κάτω περιστρεφόμενη αναπαριστά τις κινήσεις

των σωμάτων του Σύμπαντος!

(Για την καλύτερη κατανόηση του Μηχανισμού χρησιμοποιώ τη λέξη κύλινδρος αλλά

πρόκειται περί δακτυλίου.)

Το σώμα της Μηχανής είναι Κύλινδρος με εσωτερική περίμετρο

(Π).

Εσωτερικά αυτού βρίσκεται δακτύλιος εφαπτόμενος στην

εσωτερική περίμετρο του κυλίνδρου με εξωτερική περίμετρο (Π1)

και εσωτερική (Π1’), του οποίου η εξωτερική περίμετρός του

δίνεται απ τη σχέση: Π1 = Π - Π / 360).

Εσωτερικά του δακτυλίου κινείται δίσκος περιστρεφόμενος

δεξιόστροφα εφαπτόμενος στην εσωτερική περίμετρο του

δακτυλίου όπως φαίνεται στο: (Σχήμα 1), κινείται δηλαδή στο χώρο

προς τα αριστερά (παρασύροντας σε κίνηση τον δακτύλιο) και έχει

περίμετρο (Π2) που δίνεται απ τη σχέση: Π2 = Π1’ - Π1’ / 30

Τα σημεία επαφής των τεσσάρων περιμέτρων είναι: Α, Β, Β1 και Γ.

Κ, Κ1 και Κ2 είναι τα κέντρα του κυλίνδρου, του δακτυλίου και του

δίσκου αντίστοιχα.

Ο άξονας της Μηχανής είναι ο άξονας του κυλίνδρου.

Το σημείο (Κ) είναι σταθερό πάνω στον κεντρικό άξονα της

Μηχανής και ορίζει σταθερό επίπεδο που βρίσκεται στο μέσον

του κυλίνδρου και είναι κάθετο στον άξονα.

Όταν ο δακτύλιος και ο δίσκος κατά την κίνησή τους στο ύψος του

κυλίνδρου διέρχονται απ το σταθερό επίπεδο, η ευθεία η οποία

περνάει απ τα κέντρα: Κ, Κ1 και Κ2, τέμνει τις περιμέτρους στα

σημεία: Α, Β, Β1, Γ, Γ’, Β1’, Β’ και Α’. (Σχήμα 1)

Στο (Σχήμα 2) δείχνω σε μεγέθυνση την κεντρική περιοχή του

Σύμπαντος μη τηρουμένων των αναλογιών, για να φανεί

ευδιάκριτα η διάταξη του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης στο χώρο

στη φάση της περιστροφής που έχουμε αφήλιο. Ο Ήλιος (Η)

βρίσκεται εντός της σκιαγραφημένης περιοχής του δίσκου (Σχήμα

2) και η Γη βρίσκεται μεταξύ της σκιαγραφημένης αυτής περιοχής

και του Κ2, (περιοχή στην οποία κινείται μόνο η Γη και η Σελήνη).

Ισχύει: ΗΚ2>Κ2Γη 

(Η Σελήνη είναι πιο κοντά στο κέντρο του δίσκου απ τη Γη).

Το σημείο (Β) σε κάθε περιστροφή του δακτυλίου πάνω στον

κύλινδρο μετακινείται κατά μία μοίρα διαγράφοντας ελικοειδή

κίνηση. Το σημείο (Η) που ανήκει στο δίσκο διαγράφει εκτός απ τη

σπειροειδή κίνηση επιπέδου και ελικοειδή κίνηση ως προς το (Κ),

παρόμοια κίνηση επίσης διαγράφουν τα σημεία (Κ1) και (Κ2) ως

προς το (Κ).

(Το γεγονός αυτό καθορίζει το «ανακριβές» (π=3,14) με το οποίο

προσπαθούμε να υπολογίσουμε την περίμετρο ενός

«πραγματικού» κύκλου, αποτελεί όμως άλλο κεφάλαιο!) 

Στο (Σχήμα 3) φαίνονται οι μετατοπίσεις των σημείων (Β) και (Γ) σε μια πλήρη

περιστροφή του άξονα.

Γίνεται κατανοητή η περιφορά του Ήλιου (Η) γύρω απ τη Γη και τη

Σελήνη που συντελείται κάθε 30 περιστροφές του δίσκου πάνω

στο δακτύλιο και ότι η Σεληνιακή ημέρα (λόγω του ότι η Σελήνη δεν

περιστρέφεται γύρω απ τον εαυτό της) διαρκεί 15 περιστροφές

του δίσκου (όσο δηλαδή 15 Γήινες ημέρες).

Η Γη κινείται σε κυκλική τροχιά γύρο απ το κέντρο του Σύμπαντος,

περιστρέφεται γύρο απ τον εαυτό της συγχρονισμένα με το

δακτύλιο και βρίσκεται στο άκρο ενός άξονα που τη διαπερνά απ

το κέντρο της. Ο άξονας αυτός εδράζει σε βραχίονα του

Σύμπαντος (στο βραχίονα που θεωρούμε ως τώρα γαλαξία μας)

και δεν είναι παράλληλος με τον κεντρικό άξονα.

Επειδή το σημείο (Η) ως προς το δακτύλιο δεν συμπληρώνει μια

πλήρη περιστροφή (μια έλικα) σε μια πλήρη περιστροφή του

δίσκου πάνω στην περίμετρο του δακτυλίου έχουμε τη διαφορά

της αστρικής και της ηλιακής ημέρας.

Ο Ήλιος στην πραγματικότητα διαγράφει ως προς τη Γη τρεις

βασικές κινήσεις ταυτόχρονα κατά την περιστροφή.

α. Ελικοειδή. (Μια έλικα σε κάθε περιστροφή του δίσκου).

Συντελείται σε μια ημέρα. (Αστρική ημέρα).

β. Ελλειπτική γύρο απ τη Γη και τη Σελήνη. (Συντελείται σε ένα

μήνα). Και

γ. Κυματοειδή (ημιτονοειδής) ως προς το σταθερό επίπεδο,

συνεπώς και ως προς τη Γη. (Ένα ημίτονο ολοκληρώνεται κάθε

365 περιστροφές του δακτυλίου πάνω στον κύλινδρο, δηλαδή σε

ένα έτος).

Οι βασικές κινήσεις του Ήλιου (γιατί διαγράφει και κινήσεις

«μικρότερης» σημασίας) δημιουργούν αντίστοιχα τα φαινόμενα:

1

ο

. Τη συνεχώς μεταβαλλόμενη απόσταση του Ήλιου απ τη Γη και

τη Σελήνη.

. Την ελλειπτική τροχιά του Ήλιου γύρω απ τη Γη και τη Σελήνη.

Και

. Τη μεταβολή στη διόπτευση του Ήλιου απ τη Γη με συνέπεια

τις εποχές. 

Λόγο συγχρονισμού των περιστροφών του δακτυλίου με τις

περιστροφές της Γης γύρο απ τον εαυτό της, μια περιοχή της Γης

που έχει καλοκαίρι (και η αντί διαμετρική της έχει χειμώνα)

μεταβάλει τη διόπτευσή της ως προς τον Ήλιο στην επόμενη

περιστροφή κατά μία έλικα. (Παραμένοντας στο καλοκαίρι).

Συνέπεια της λειτουργίας της Μηχανής λόγο τριβών, που

επιφέρουν αύξηση θερμοκρασίας και μεταβολή στα μεγέθη των

μηχανικών της μερών διαφοροποιώντας τις μεταξύ τους αναλογίες

είναι οι συνεχώς μεταβαλλόμενες αναλογίες των περιμέτρων που

ήδη συντελέστηκαν στο δικό μας Σύμπαν, δηλαδή έγιναν: Π1 = Π –

Π / 365 και Π2 = Π1’ - Π1’ / 27.

Λόγο της συνεχώς μεταβαλλόμενης σχέσης των περιμέτρων, που

το αίτιό της είναι η επιτάχυνση η οποία επιφέρει πρόσθετη

διαστολή λόγο αύξησης της θερμοκρασίας λειτουργίας της

Μηχανής, αναγκαζόμαστε να προσθέτουμε σε τακτά διαστήματα

ένα δευτερόλεπτο σε κάποια έτη για να επαναφέρουμε το

«σωστό» χρόνο.

Η διάταξη των μηχανικών μερών τέτοιας κατασκευής συνιστά

αεικίνητο μηχανισμό! Προϋπόθεση όμως για την αποκάλυψή

του είναι να κατανοήσετε εκτός απ το Μηχανισμό και τα όσα

αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Σύμπαντος.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100006540828289

Ιδομενέας