Ερντογάν: «Ιδιωτικός στρατός» με πρόσχημα την τρομοκρατία του PKK…

Οι νεκροί Τούρκοι στρατιώτες, ο αριθμός των οποίων διαρκώς αυξάνεται (χθες άλλοι τρεις έχασαν τη ζωή τους σε ενέδρα του PKK), έχει φέρει σε απελπισία την τουρκική κυβέρνηση, η οποία και εξετάζει να θέσει σε εφαρμογή μια νέα προσέγγιση στην «αντιτρομοκρατική πολιτική», με σκοπό τον έλεγχο της κατάστασης η οποία χειροτερεύει μέρα με τη μέρα…

Η έμφαση στη «νέα στρατηγική» θα δοθεί στην πρόληψη – αποτροπή στρατολόγησης νέων μελών της κουρδικής μειονότητας στις τάξεις του PKK, καθώς επίσης και να επιτραπεί σε όσους εγκαταλείψουν την οργάνωση, ότι θα επανενταχθούν ομαλά στην τουρκική κοινωνία, χωρίς να υποστούν βαρύτατες κυρώσεις νομικής φύσεως οι οποίες θα αποτρέψουν άλλους από το να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Επίσης, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Ερντογάν, την κύρια ευθύνη της καταπολέμησης της τρομοκρατίας θα αναλάβει η Αστυνομία, αν και διευκρινίζεται ότι δεν σημαίνει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις θα παραγκωνιστούν. «Δεξί χέρι» της Αστυνομίας θα είναι η μυστική υπηρεσία ΜΙΤ, η οποία υπό την ηγεσία του έμπιστου του πρωθυπουργού, Δρ. Χακάν Φιντάν θα παρέχει πληροφόρηση σε ζωντανό χρόνο, ώστε να είναι αποτελεσματική η αντιμετώπιση.

Η Αστυνομία θα στηριχτεί στη Μονάδα Ειδικών Επιχειρήσεων η οποία έχει επανδρωθεί τα δύο τελευταία χρόνια με 1.700 επιπλέον αξιωματικούς, ανεβάζοντας τη συνολική δύναμη στα 6.700 στελέχη. Πληροφορίες που δημοσιεύονται στον τουρκικό Τύπο αναφέρουν σχέδια για την αύξηση της δύναμης στα 11.000 στελέχη μέχρι τα τέλη του χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση όμως, και αυτή η εξέλιξη εντάσσεται στη σύγκρουση για τον έλεγχο του κράτους ανάμεσα στους «κοσμικούς», το παραδοσιακό κεμαλικό κατεστημένο και τους ισλαμιστές του Ερντογάν. Μάλιστα, οι τελευταίες σκληρές δηλώσεις του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για το Κυπριακό, θα μπορούσαν να ερμηνευθούν και υπό το πρίσμα της εσωτερικής πολιτικής ανάγκης να μην εμφανιστεί ότι «υπολείπεται» σε «πατριωτισμό»…

Κατά συνέπεια και με βάση τα προαναφερθέντα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ο Ερντογάν με πρόσχημα τον αγώνα κατά του PKK και της τρομοκρατίας, δημιουργεί και εκπαιδεύει έναν «στρατό» πιστό στον ίδιο και τους ισλαμιστές, ώστε να τους έχει στη διάθεσή του εάν συμβεί οτιδήποτε το οποίο θα τον απειλήσει πολιτικά ή και φυσικά…

Ενδεχομένως αυτό είναι και ο λόγος της αντίδρασης του αντιπολιτευόμενου CHP, του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, το οποίο εκπροσωπεί τους κεμαλιστές, αν και η κριτική εστιάζεται στη δυνητική αποτελεσματικότητα των αστυνομικών δυνάμεων και στο ενδεχόμενο «επιστροφής στη δεκαετία του 1990, όπου σε καθημερινή βάση καταγράφονταν τρομοκρατικές ενέργειες»… Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και το Εθνικιστικό Κόμμα (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, επίσης φιλικά προσκείμενο στους στρατιωτικούς και τους κεμαλικούς και σίγουρα ορκισμένος εχθρός του Ερντογάν και των ισλαμιστών…

πηγή