Οι επιστήμονες αναθεωρούν για την ηφαιστειακή ιστορία της
Νέο φωτογραφικό υλικό αποκάλυψε ένα «περίεργο» θερμό σημείο στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, το οποίο θυμίζει μία μικρή ηφαιστειογενής περιοχή που σχηματίστηκε από πυριτικό μάγμα.
Η τοποθεσία που εμφανίστηκε προκαλεί το ενδιαφέρον τον επιστημόνων, καθώς και η ίδια η σύσταση της λάβας που σχημάτισε την περιοχή, για την θερμογενή ιστορία του φεγγαριού.
Το θερμό σημείο αυτό στην πραγματικότητα είναι μια περιοχή με υψηλή συγκέντρωση στο ραδιενεργό στοιχείο θόριο. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολύ μεγάλους κρατήρες που σχηματίστηκαν από σύγκρουση κάποιου διαστημικού σώματος με το φεγγάρι και για πρώτη φορά εντοπίστηκε από τους Compton και Belkovich, το 1998.
Οι πρόσφατες παρατηρήσεις που έγιναν με τον ισχυρό επιστημονικό δορυφόρο Lunar Reconaissance Orbiter, επέτρεψαν στους επιστήμονες να διακρίνουν σαφή ηφαιστειακά χαρακτηριστικά στο έδαφος και συγκεκριμένα στο κέντρο της εν λόγω περιοχής.
Υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατα μοντέλα του εδάφους και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από τον επιστημονικό εξοπλισμό του δορυφόρου, αποκάλυψαν όχι μόνο απλά ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, αλλά εκείνα μιας πιο σπάνιας μορφής πυριτικής ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Η αυτού καθ’ αυτού ύπαρξη της ηφαιστειακής περιοχής θα αναγκάσει τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν τις μέχρι τώρα απόψεις τους για την σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία διαφέρει κατά πολύ από την επίγεια μιας και η σελήνη είναι ένα πολύ μικρό σώμα το οποίο ψύχθηκε πολύ γρήγορα και ποτέ δεν ανέπτυξε έναν μηχανισμό ανακύκλωσης πετρωμάτων μέσω της κίνησης των τεκτονικών πλακών όπως o πλανήτη μας.
Το φεγγάρι σύμφωνα με τους επιστήμονες, δημιουργήθηκε όταν ένα σώμα στο μέγεθος του Άρη προσέκρουσε στη Γη, πριν από 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια και αρχικά ήταν ένας πραγματικά κολασμένος τόπος από λιωμένα πετρώματα.
Ακριβώς όμως λόγω του μικρού μεγέθους του και του γεγονότος ότι δεν είχε ατμόσφαιρα, ο ωκεανός αυτός μάγματος ψύχθηκε πολύ γρήγορα.
Ένα από τα μυστήρια της σεληνιακής ηφαιστειακής δραστηριότητας είναι η άνιση κατανομή των διαφόρων μετάλλων και πετρωμάτων που το αποτελούν. Έτσι υπάρχει και σαφή διαφορά στην κατανομή μεταξύ της σκοτεινής και της φωτεινής πλευράς του, και το περίεργο έγκειται στο ότι δεν υπάρχουν ενδιάμεσα προϊόντα από τα βασικά του μεμονωμένα συστατικά, από την εποχή της δραστήριας ηφαιστειακής του ζωής.
Η τοποθεσία που εμφανίστηκε προκαλεί το ενδιαφέρον τον επιστημόνων, καθώς και η ίδια η σύσταση της λάβας που σχημάτισε την περιοχή, για την θερμογενή ιστορία του φεγγαριού.
Το θερμό σημείο αυτό στην πραγματικότητα είναι μια περιοχή με υψηλή συγκέντρωση στο ραδιενεργό στοιχείο θόριο. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πολύ μεγάλους κρατήρες που σχηματίστηκαν από σύγκρουση κάποιου διαστημικού σώματος με το φεγγάρι και για πρώτη φορά εντοπίστηκε από τους Compton και Belkovich, το 1998.
Οι πρόσφατες παρατηρήσεις που έγιναν με τον ισχυρό επιστημονικό δορυφόρο Lunar Reconaissance Orbiter, επέτρεψαν στους επιστήμονες να διακρίνουν σαφή ηφαιστειακά χαρακτηριστικά στο έδαφος και συγκεκριμένα στο κέντρο της εν λόγω περιοχής.
Υψηλής ανάλυσης τρισδιάστατα μοντέλα του εδάφους και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από τον επιστημονικό εξοπλισμό του δορυφόρου, αποκάλυψαν όχι μόνο απλά ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά, αλλά εκείνα μιας πιο σπάνιας μορφής πυριτικής ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Η αυτού καθ’ αυτού ύπαρξη της ηφαιστειακής περιοχής θα αναγκάσει τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν τις μέχρι τώρα απόψεις τους για την σεληνιακή ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία διαφέρει κατά πολύ από την επίγεια μιας και η σελήνη είναι ένα πολύ μικρό σώμα το οποίο ψύχθηκε πολύ γρήγορα και ποτέ δεν ανέπτυξε έναν μηχανισμό ανακύκλωσης πετρωμάτων μέσω της κίνησης των τεκτονικών πλακών όπως o πλανήτη μας.
Το φεγγάρι σύμφωνα με τους επιστήμονες, δημιουργήθηκε όταν ένα σώμα στο μέγεθος του Άρη προσέκρουσε στη Γη, πριν από 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια και αρχικά ήταν ένας πραγματικά κολασμένος τόπος από λιωμένα πετρώματα.
Ακριβώς όμως λόγω του μικρού μεγέθους του και του γεγονότος ότι δεν είχε ατμόσφαιρα, ο ωκεανός αυτός μάγματος ψύχθηκε πολύ γρήγορα.
Ένα από τα μυστήρια της σεληνιακής ηφαιστειακής δραστηριότητας είναι η άνιση κατανομή των διαφόρων μετάλλων και πετρωμάτων που το αποτελούν. Έτσι υπάρχει και σαφή διαφορά στην κατανομή μεταξύ της σκοτεινής και της φωτεινής πλευράς του, και το περίεργο έγκειται στο ότι δεν υπάρχουν ενδιάμεσα προϊόντα από τα βασικά του μεμονωμένα συστατικά, από την εποχή της δραστήριας ηφαιστειακής του ζωής.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.