Αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα ζητάνε και το λόγο…

1) Αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα ζητάνε και το λόγο…

 

Το νόημα μιας διαπραγμάτευσης βρίσκεται στο να οδηγείς τον αντίπαλο μέσα από συνεχόμενα διλήμματα στις καλύτερες για τα δικά σου συμφέροντας επιλογές.

Από αυτή την άποψη, στις διαπραγματεύσεις που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες για το ελληνικό χρέος, εμείς ως χώρα, είμαστε επί της ουσίας απόντες, αφού το μόνο διαπραγματευτικό όπλο που μας έχει απομείνει είναι η απειλή των επιπτώσεων που μπορεί να προκαλέσει μια πιθανή «αυτοκτονία» μας.

Όπερ, αν κάνουμε στάση πληρωμών, εκτός από την επιστροφή μας στην επαύριον, του β΄ παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου, μπορεί να έχει τις συνέπειες ενός ντόμινο χρεοκοπιών ανάλογο με εκείνο της Lehman Brothers...

Το κομματικό κράτος...

Αν από πέρυσι μέχρι φέτος είχαμε μειώσει τις δαπάνες και εξαλείψει το πρωτογενές έλλειμμα, σήμερα ίσως ήμασταν σε καλύτερη θέση να διαπραγματευτούμε την μοίρα μας.

Το κομματικό κράτος, όμως, αδυνατεί να καταργήσει τον εαυτό του μέσω της αποστράγγισης της «λίμνης» της πελατοκρατείας όπου έχει απλωμένες τις ρίζες του.

Η κοινή λογική λέει πως αν εθιστείς στο δανεισμό, το πιο πιθανό είναι, αργά ή γρήγορα να οδηγηθείς στη χρεοκοπία. Αν κοιτάξει κάποιος τους προϋπολογισμούς αυτής της χώρας, θα δει πως από την μεταπολίτευση και μετά ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι κρατικών ελλειμμάτων.

Καμιά κυβέρνηση και κανένα εκλογικό σώμα δεν έκανε ούτε τα ελάχιστα να ανατρέψει την εκκόλαψη της χρεοκοπίας τα τελευταία τριάντα χρόνια... Τα ελλείμματα από το ’80 και μετά ετέθησαν εκτός ελέγχου καθώς οι μισθοδοτούμενοι από τα κρατικά ταμεία υπερτριπλασιάστηκαν και η κρατική σπατάλη με την διαφθορά πολλαπλασιάστηκε.

Ο ανερμάτιστος συνδικαλισμός με την ευλογίες του προοδευτικού κράτους από την άλλη πλευρά εξαφάνισε και τον ελάχιστο παραγωγικό ιστό της χώρας.

Κοινωνική ασφάλιση…

Σήμερα, όσοι επέβαλαν τον μονόδρομο της εγγυημένης από τον κρατικό προϋπολογισμό κοινωνικής ασφάλισης, παριστάνουν τους «περαστικούς» από το έγκλημα που έχει συντελεστεί επί των σημερινών και επερχόμενων γενεών των συνταξιούχων.

Μόνο σε ελληνικά κρατικά ομόλογα να επενδύουν τα ασφαλιστικά ταμεία,  φώναζε για δεκαετίες σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό. Με τον τρόπο αυτό, η εκάστοτε κυβέρνηση έβαζε στο χέρι τις ασφαλιστικές εισφορές και δημιουργούσε «άσπρες» τρύπες στον προϋπολογισμό για να μπορεί να σπαταλήσει σε διορισμούς με εκμαυλισμό ψήφων.

Να διορίζονται κάθε χρόνο 100.000 άνεργοι στο δημόσιο, φώναζε η αριστερά για να φιλοτεχνήσει το φιλολαϊκό της προφίλ... Η κυβερνώσα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά είχαν κάνει το σύνθημα πράξη προ πολλού, υπερακοντίζοντας σε κρατικισμό.

Στην πενταετία 2004-2009 ο αριθμός των εργαζομένων στο στενό δημόσιο τομέα αυξήθηκε κατά 150.000 άτομα. Αν λάβουμε και τις 150.000 που συνταξιοδοτήθηκαν στο ίδιο διάστημα και άρα αντικαταστάθηκαν, μιλάμε για 300.000 σε σύνολο 750.000...

Για να πληρωθεί ο στρατός «κατοχής» της κομματοκρατίας το κράτος δανειζόταν ολοένα και περισσότερα και όπως είναι φυσικό πλήρωνε τόκους. Οι απολογητές της χρεοκοπίας σήμερα προσπαθούν με ταχυδακτυλουργίες άθροισης των τόκων να αποδείξουν πως φταίνε οι τόκοι για τη χρεοκοπία...
 

Η άθροιση των τόκων που καταβάλλονται  δεν αθροίζουν χρέος που συσσωρεύεται.  Στο κάτω- κάτω αν δεν μας αρέσει να πληρώνουμε τόκους, που το βρίσκω πολύ σωστό, ας μην δανειζόμαστε.

Αλλά η άποψη αυτή για τους «προοδευτικούς» είναι ανάλγητη, μονεταριστική και αντιαναπτυξιακή.

Ευθύνες

Συνήθως, μεγάλες κουβέντες που προσάπτουν με ευκολία κατηγορίες στους άλλους  κρύβουν μικρούς καιροσκόπους που αδιαφορούν αν σπέρνουν καταστροφές και  με το θόρυβο προσπαθούν να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες και  ευθύνες...

Στην ιστορία, ήταν οι δυνάμεις που κέρδισαν τις εκλογές με σύνθημα το τέλος του πολέμου στη Μικρά Ασία, που κλιμάκωσαν τον πόλεμο μέχρι τα όρια της κατάρρευσης και της τραγωδίας του 1922...
 

Ήταν οι δυνάμεις της εθνικιστικής φλυαρίας και της μονοπωλιακής διαχείρισης του πατριωτισμού που ευθύνονται για τη μεγαλύτερη μετεπαναστατική εδαφική απώλεια του ελληνισμού στην Κύπρο.

Γενικώς τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως η ευκολία του συρμού τα παρουσιάζει μέσα από συναισθηματικές κορώνες και συνθήματα...
 

Με την πλάτη στον τοίχο

Τώρα βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο να αποφασίζουν για μας άλλοι και οι ίδιοι να μην είμαστε σε θέση, αν μας βγάλουν από τη χρηματική διασωλήνωση, ούτε τα σχολεία να λειτουργήσουμε, ούτε τα νοσοκομεία, ούτε τα περιπολικά να κινήσουμε... και ας λένε οι προοδοευτικοί οικονομολόγοι πως τα 50 δισ. εσόδων του προϋπολογισμού φτάνουν. Αν αποσωληνωθούμε, τα 50 δισ. εύκολα θα γίνουν 25, με ό,τι αυτό σημαίνει για ένα προϋπολογισμό που στην καλύτερη περίπτωση με βάση το μεσοπρόθεσμο θα κατεβάσει τις δαπάνες για αμοιβές και συντάξεις από τα 45 στα 38 δισ. ευρώ...

Οι θεωρητικοί της τζάμπα προοδευτικουριάς  και της φθηνής δημαγωγίας βρήκαν τη λύση πάλι στο εύκολο «πατριωτικό» ανερμάτιστο λόγο: Να μην πληρώσουμε τους δανειστές, αλλά να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τον παρασιτισμό και τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε μας και τις επόμενες γενιές.

Αυτή η χρεοκοπία ήρθε στην ώρα της τελικά. Μετά από αυτήν πολλά θα αλλάξουν και κάθε κατεργάρης θα γυρίσει στον μπάγκο του. Εκτός αν νομίζετε πως υπάρχει δωρεάν γεύμα στο σύμπαν που ζούμε και άρα πως χωρίς εργασία και κανόνες ανταλλαγής και παραγωγικού συντονισμού αυτής, κάποιος μπορεί να διαβιεί τζάμπα ή με δανεικά στον αιώνα τον απάντα. 

Καλώς ορίσαμε στον κόσμο της πραγματικότητας...

2) Οι πολύ κακές ειδήσεις είναι καλές για τις μετοχές...
Υποβαθμίζεται η πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ και ο κίνδυνος χρεοκοπίας αναφέρεται όλο και πιο συχνά στα πρωτοσέλιδα...

Ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης με ανεξέλεγκτες συνέπειες αναφέρεται όλο και πιο συχνά στα πρωτοσέλιδα.

Η Ελλάδα, όλως παραδόξως, αποτελεί την αιχμή του δόρατος αυτής της άνευ προηγουμένου εδώ και πολλές δεκαετίες κρίσεως.

Από χρηματιστηριακής αυστηρά απόψεως μήπως οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές για κάποιον που θέλει να κερδίσει από μετοχές μακροπρόθεσμα;

Ξέρω πως εδώ και 2-3 χρόνια η στήλη υποστηρίζει πως μακροπρόθεσμα οι αγορές βρίσκονται στην αρχή ανοδικού κύκλου...

Στις διεθνείς αυτό έχει επιβεβαιωθεί από το 2009 και μετά και ίσως μια διορθωτική κίνηση δεν είναι απίθανη, αλλά στην Ελλάδα μετά την ακίδα του φθινοπώρου του 2009 έχουμε βουτήξει σε βαθιά νερά...

Νομίζω πως αυτό που έχει σημασία για τη χρηματιστηριακή μας αγορά είναι πως αυτή, στην κατάσταση που είναι, έχει ελάχιστες πιθανότητες να μοιράσει ζημιές μακροπρόθεσμα και πολύ περισσότερες να μοιράσει κέρδη...

Μπορεί οι 1.200 μονάδες κάτω από τις οποίες βρέθηκε χθες και σε ονομαστικό επίπεδο να  είναι χαμηλό σημείο, σε πραγματικές τιμές όμως αν αποπληθωριστεί ο Γενικός Δείκτης σήμερα, πρέπει να βρίσκεται πολύ χαμηλότερα, στα πέριξ των χαμηλών της τελευταίας εικοσαετίας...

Δεν γνωρίζω ιστορικό στοιχείο που να υποστηρίζει πως κάποιος που αγοράζει κοντά  σε πυθμένα 20ετίας θα βγαίνει χαμένος.

Οι εξελίξεις
 

Βρισκόμαστε εν μέσω συνεχών διαβουλεύσεων εμπειρογνωμόνων για την φόρμουλα πάνω στην οποία θα αποφασίσει η επόμενη σύνοδος κορυφής, πιθανόν και εντός των επόμενων ημερών.

Όπως λέγαμε και χθες, οι βασικές συνιστώσες είναι δυο: αυτή της συμμετοχής των ιδιωτών που σηματοδοτεί και επιλεκτική χρεοκοπία και αυτή της αντιμετώπισης με έκδοση ευρωομολόγου.

Καθώς όμως έχουμε να κάνουμε με μια πολυμερή διαπραγμάτευση όπου όλες οι πλευρές προκειμένου να πετύχουν αυτό που θέλουν επισείουν απειλητικές εκδοχές για αν πετύχουν αρεστούς συμβιβασμούς, καλό είναι να περιμένουμε τις εξελίξεις να μιλήσουν μόνες τους.

Η αγορά και χθες ψήφισε έκτακτη σύνοδο κορυφής...

Κατά τη γνώμη μου αν υποκρύπτουν όλα αυτά κάποιο ρίσκο, αυτό αφορά τις τραπεζικές μετοχές.  Καθώς όμως η ΕΕ μας έχει συνηθίσει δεκαετίες τώρα σε συμβιβασμούς, ας υποθέσουμε πως και αυτή τη φορά η τελική συμφωνία θα είναι συμβιβαστική, γεγονός που σημαίνει, απώλειες που μπορούν να τις αντέξουν και κυρίως οι οποίες ήδη έχουν προεξοφληθεί...

Οψόμεθα...

3) Το χρέος στη δευτερογενή...

Αγαπητέ κε Στούπα,

 

Παρ΄ ό,τι σας παρακολουθούμε συστηματικά μην θεωρείτε ότι όλοι παίζουμε τα οικονομικά στα δάχτυλα. Θα ήθελα λοιπόν μια εξήγηση, τι σημαίνει η παράγραφος της σημερινής σας στήλης:

"Η πρώτη περίπτωση σημαίνει πως το ελληνικός χρέος θα μπορούσε να μειωθεί με τις αγορές ομολόγων από τη δευτερογενή κατά 50-70 δισ. ευρώ ή και παραπάνω, ανάλογα με την προσφορά που υπάρχει  και τις αγορές που έχει κάνει ήδη η ΕΚΤ. Στη συνέχεια, αφού το μεγαλύτερο μέρος του χρέους θα έχει περάσει σε ταμεία της τρόικα, θα μπορούσε αυτό να γίνει βιώσιμο με ένα χαμηλότερο επιτόκιο και η χώρα να επιστρέψει στις αγορές."

Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου προφανές για πολλούς από μας, τι θέλετε να πείτε. 

 

Ευχαριστώ,

Α. Κόκοτας

 

Απάντηση: Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που κυκλοφορούν, η ΕΚΤ έχει συγκεντρώσει από πέρυσι περί 50-60 δισ. ευρώ ελληνικά ομόλογα σε τιμές κατά μέσο όρο 30% χαμηλότερα της ονομαστικής. Αυτή την περίοδο εκτιμάται πως στη δευτερογενή προσφέρονται ομόλογα ονομαστικής αξίας 80-90 δισ. ευρώ στο μισό της αξίας τους. Αν υπάρξει τρόπος να συγκεντρωθούν αυτά, με  κόστος  80 δισ. ευρώ θα μπορούσε να αποσυρθεί χρέος ονομαστικής αξίας 130-150 δισ. ευρώ. Δηλαδή, από τα 350 δισ. ευρώ να χρωστάμε 270 δισ. ευρώ.  Σχηματικά, αυτός είναι ο μηχανισμός και ενδέχεται να υπάρχουν κάποιες αποκλίσεις στα νούμερα, πρακτικά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε 50 δισ. διαθέσιμα και αν κάποιος συμβούλιο αποφασίσει δημόσια να μας τα δώσει οι τιμές των ομολόγων θα ανέβουν πάλι...

4) Το γαλλικό σχέδιο...
 

Το Γαλλικό σχέδιο προτείνει την εθελοντική ανταλλαγή 84 δισ. ευρώ Ελληνικών κυβερνητικών ομολόγων (που λήγουν την περίοδο 2011-2014) με ένα συνδυασμό κατανομής: 70% σε 30 χρόνων ομόλογα (κουπόνι 5,5% + ποσοστό ανάπτυξης Ελληνικού ΑΕΠ μέχρι 2,5% ανάλογα με την ανάπτυξη του Ελληνικού ΑΕΠ-μέγιστο κουπόνι 8%) τα οποία θα φέρουν πλήρη εξασφάλιση και 30% σε χρηματικά διαθέσιμα.

Βλέπε: Τι κρύβει το γαλλικό σχέδιο...

πηγή