1821: Η δικαίωσις ενός Έθνους

Παρακουθώντας την Τρίτη την εκπομπή του Σκάϊ σχετικά με την Ελληνική Επανάσταση, αναρωτήθηκα γιατί ορισμένοι επιτήδειοι επιμένουν να μας πείσουν, ντε και καλά, να απαγκιστρωθούμε από τα ιερά μας νάματα. Αλήθεια τι ζόρι τραβάνε; Μήπως είναι τόσα πολλά τα λεφτά... Άρη; Λέω τώρα...

Η ουσία είναι ότι κάποια πράγματα δεν δυνάμεθα να τα αφήσουμε να πέσουν. Θα πρέπη να απαντούμε στις προκλήσεις των "πολιτικώς ορθών" ιστορικών κύκλων, οι οποίοι όχι μόνον κυριαρχούν στα Ελληνικά; Πανεπιστήμια, αλλά και τα καταδυναστεύουν, επιβάλλοντας με το "έτσι θέλω" τις απόψεις των, αποκλείοντας, ταυτόχρονα, οποιαδήποτε άλλη. 

Αναφέρω ενδεικτικά κάποια πράγματα:

Σαν πρώτη παρατήρηση θα έλεγα ότι ο πλέον ορθός τίτλος για την εκπομπή είναι:"1821: Η Δικαίωσις ενός Έθνους". Διότι στην ουσία πρόκειται για την τελική δικαίωση των ελληνικών αγώνων κατά των Οθωμανών Τούρκων -συνεπείαι της Ελληνικής Αφυπνίσεως, ήδη από τα Βυζαντινά χρόνια- και ουχί για γέννηση ενός νεοτεύκτου Έθνους. Απλώς τότε ξεσπά το τελευταίο και επιτυχημένο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα των Ελλήνων. Πριν από αυτό έχουν προηγηθεί αρκετά άλλα, αρχής γενομένης από εκείνο του Μανιάτη Κροκοδείλου Κλαδά, εκείνο του Διονυσίου Τρίκκη ή Σκυλοσόφου, εκείνο των υποστηρικτών των Ενετών του Μοροζίνη, εκείνο των ορλωφικών και άλλα. Άπαντα αναφέρονται στην "Ιστορία της Τουρκοκρατούμενης Ελλάδος" του Κωνσταντίνου Σάθα. Δυστυχώς, οι κύριοι του σκάϊ που προχώρησαν σε αυτή τη δραματοποιημένη σειρά, έχουν αποσιωπήσει εντελώς τα αλεπάλληλα ελληνικά επαναστατικά κινήματα. Η μοναδική τους αναφορά είναι στον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1768-1774 που έδωσε την αφορμή για τα ορλωφικά.

Προχωρώντας στο ζήτημα της εκπαιδεύσεως, θα παρατηρήσουμε ότι παρουσιάζουν τις συνθήκες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ιδεατές, ωσάν να επρόκειτο για ένα πολιτισμένο και ανεκτικό κράτος. Έχουμε και λέμε: Το 1454 ιδρύθηκε η Μεγάλη του Γένους Σχολή, αργότερα ιδρύθηκε η Αθωνιάς και κάποιες άλλες ανώτατες σχολές. Σε αυτές δεν είχαν πρόσβαση όλοι οι Έλληνες, αλλά οι επιφανείς και οι μεγαλοκληρικοί. Πολλοί προύχοντες επίσης χρηματοδοτούσαν την ίδρυση σχολείων, τα οποία και πάλι δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τον πληθυσμό. Σε πολλές δύσβατες ορεινές και ημιορεινές περιοχές όμως κάποιοι κληρικοί του κατωτέρου κλήρου πρόσφεραν πράγματι τη δυνατότητα στα Ελληνόπουλα να μάθουν τα πρώτα τους γράμματα (κολλυβογράμματα) τα έλεγαν. Έτσι διεσώθη σε μεγάλο ποσοστό η γλώσσα, γιατί η προφορικότητα δεν ήταν αρκετή. Υπάρχει το παράδειγμα της μονής Φιλανθρωπινών στα Ιωάννινα, αλλά και του πίνακος του Ιωάννου Γύζη. Οι Τούρκοι, αρχικά, δεν εμπόδισαν την ίδρυση σχολείων. Ούτε όμως τα χρηματοδοτούσαν. Επίσης, χρειαζόταν άδεια από την Τουρκική αρχή, προκειμένου να λειτουργήσουν τα σχολεία. Προς τούτο έχουμε σχετικές μαρτυρίες από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη. Στις αρχές, θα λέγαμε ότι τηρούσαν μία ουδέτερη στάση, αν και όχι πάντα διότι υπήρξαν περίοδοι μεγάλων διωγμών, είτε λόγωι των μαζικών εξισλαμισμών που επιχειρούσαν οι Οθωμανοί κατά καιρούς, είτε λόγωι των επαναστατικών κινημάτων των υποδούλων Ελλήνων. Από ένα σημείο και μετά όμως, και ιδιαίτερα τον 18ο αιώνα, στις αρχές του οποίου σταμάτησε το παιδομάζωμα άρχισαν να βλέπουν εχθρικά την παιδεία. Ήταν μία δύσκολη εποχή, κατά την οποία παρουσιάστηκε ο Εθναπόστολος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, όπου γκρέμιζε εκκλησίες και έκτιζε σχολεία προκαλώντας την έντονη δυσφορία των τοπικών οθωμανικών αρχών. Ήταν εκείνος που μαζί με τον Ρήγα και τον Κοραή κράτησαν ακοίμητη την Εθνική συνείδηση σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Δυστυχώς, η παρουσία του, και ακόμη περισσότερο το έργο του, έχουν αποσιωπηθεί και δεν αναφέρονται ούτε καν ονομαστικά σε εκείνον, σε όλη τη διάρκεια του πρώτου επεισοδίου.

Αναφορικά, τώρα, με το περιβόητο Λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού, τονίζουν ξανά και ξανά (για να το εμπεδώσουμε βεβαίως) ότι πρόκειται για φανταστικό γεγονός, το οποίο αναφέρεται μόνον στην εξιστόριση του Πουκεβίλ. Προς επίρρωσιν των λεγομένων τους, επικαλούνται τα απομνημονεύματα του ιδίου του Παλαιών Πατρών Γερμανού, όπου δεν αναφέρει πουθενά για αυτό συμβάν. Δεν διαφωνούμε, αλλά εξοργιζόμαστε όταν μας εμφανίζουν την αλήθεια κολοβωμένη. Λησμονούν, ή το πράττουν σκοπίμως να αναφερθούν στο γεγονός ότι υψώθησαν Λάβαρα σε διάφορες περιοχές της σκλάβας πατρίδος. Στις 24 Μαρτίου στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, την ίδια ημερομηνία στα Σάλωνα στη Στερεά, ενώ οι Μανιάτες, ως Σπαρτιατικά στρατεύματα, κυριεύουν στις 23 Μαρτίου την Καλαμάτα. Όχι, καμμία αναφορά από αυτούς τους απίθανους τύπους οι οποίοι εμμένουν στο φαντασιακό της πράξεως, ενώ την ίδια στιγμή αγνοούν ή παρασιωπούν όλες τις παραπάνω επαναστατικές ενέργειες. Λοιπόν, κύριοι του σκάϊ η 25η Μαρτίου ορίστηκε το 1838 από τον Όθωνα για να δείξει συμβολικά την ταύτιση της Ελληνικής Εθνεγερσίας με την χαρμόσυνη θρησκευτική αναγγελία. Όσο για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ήταν στις επιτροπές των προκρίτων και πρωτοστατούσε στον αγώνα. Στα απομνημονεύματά του πράγματι δεν αναφέρει το γεγονός. Αλλά όπως προείπα, τα επαναστατικά λάβαρα σηκώθηκαν σε όλη τη Ελλάδα.

Βεβαίως, να μην παραλείψω το γεγονός της "αρμονικής" και "αγαθής" συμβιώσεως μετά των κατακτητών, το οποίο παρουσιάζεται παραστατικά με ορισμένα ξεκομμένα παραδείγματα, όπως του χωριού Παναγιά στη Βοιωτία. Πρόκειται, φυσικά, για νησίδες ευημερίας, σε περιοδικές εποχές ηρεμίας. Επιπλέον, δεν γίνεται ουδεμία αναφορά στους συστηματικούς εξισλαμισμούς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Όπως επίσης δεν αναφέρεται το παιδομάζωμα, λες και αποτελεί λέξη ταμπού για τους κυρίους "ιστορικούς αναθεωρητές". Υπ' όψιν, ότι όλα αυτά αποδεικνύονται τόσο με τα διάφορα φιρμάνια, όσο και μέσα από το λαϊκό δημοτικό τραγούδι που αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της κακοποιήσεως ενός λαού. Δέον να σημειωθή ότι και οι υπόλοιποι βαλκανικοί λαοί υπέφεραν από το παιδομάζωμα.

Μετά τα παραπάνω, αναμένουμε τα επόμενα επεισόδια. Ομολογώ δε ότι είμαι περίεργος να δω πως θα παρουσιάσει ο κύριος Βερέμης το ζήτημα της απελευθερώσεως της Τριπόλεως. Θα μιλήσει, άραγε, πάλι για τις σφαγές των Τούρκων από τους "αιμοδιψείς" και "κακούς" επαναστάτες; Για την Ιστορία, πάντως, αναφέρουμε τα εξής:

Ο Γέρος του Μωριά προσπάθησε επανειλημμένως να έρθει σε συμφωνία με τους Τούρκους. Τους ζητούσε να εγκαταλείψουν την πόλη και 5.000.000 γρόσια ως αποζημίωση για τα δεινά που επέφεραν στην πολύπαθη Πελοπόννησο όλα τα χρόνια της σκλαβιάς. Εκείνοι το αρνήθηκαν. Απόδειξη του ότι οι Έλληνες δεν επιθυμούσαν σφαγές ήταν η συμφωνία της 23ης Σεπτεμβρίου του 1821 με τους 1.500 Αλβανούς να φύγουν ανενόχλητοι, όπως και το έπραξαν. Ο Σπυρίδων Τρικούπης γράφει χαρακτηριστικά ότι η συσσωρευμένη οργή τόσων αιώνων στο πλήθος για τους σκληρούς κατακτητές ξέσπασε στη Τριπολιτσά. Ήταν ανέφικτο να συγκρατηθούν. Πάρα ταύτα μετά το τριήμερο της καταστροφής αποφάσισαν να συνδράμουν οικονομικά τα ορφανά κάνοντας έρανο. Για πείτε μου γνωρίζετε να έκαναν κάτι αντίστοιχο οι άξεστοι Ασιάτες μετά τις σφαγές της Χίου, των Ψαρρών, της Κάσου, της Κρήτης και άλλων περιοχών?

ΠΗΓΗ: http://lalei-kairia.blogspot.com/2011/01/1821.html