Κατά τη συζήτηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική που προκάλεσε την περασμένη Δευτέρα, δεκαπέντε χρόνια ύστερα από τα Ίμια, η ερώτηση της Ν.Δ. στη Βουλή, έγινε για μια ακόμη φορά σαφές ότι η χώρα παραμένει χωρίς στρατηγική. Για την ακρίβεια από τη μία πλευρά διατυπώθηκε σαφέστατα η τακτική του κατευνασμού της Τουρκίας, που ακολουθούν με ευλαβική συνέπεια ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Από την άλλη σύσσωμη η αντιπολίτευση
- με διαφορετική προφανώς αφετηρία και λογική
- εμφανίζεται να αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα της κατευναστικής πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που μένει ως αποτέλεσμα της συζήτησης είναι η αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να αρθρώσουν, οργανώσουν και ακολουθήσουν μια στρατηγική για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Η απουσία εθνικής στρατηγικής έχει αφήσει ανέλεγκτο το πεδίο δράσης της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο έχει μετατρέψει τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας σε «ζητήματα» τα οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν συγκυριακά, ανάλογα με το ποιο κόμμα θα βρεθεί στην εξουσία.Στην προκειμένη περίπτωση η ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου σηματοδότησε την προώθηση μιας ακραίας πολιτικής κατευνασμού της ισχυρής Τουρκίας, η οποία εκφράζεται από τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, υπό τους όρους που σαφέστατα έχει θέσει η Άγκυρα και τους οποίους θα πρέπει κάθε φορά να υπενθυμίζουμε:
♦ Αιτία πολέμου η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 μίλια, όπως η χώρα μας έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο.
♦ Ύπαρξη νησιών και βραχονησίδων των οποίων η κυριαρχία δεν διευκρινίζεται από τις συνθήκες.
♦ Μη ανακοίνωση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην Ανατολική Μεσόγειο (Καστελόριζο).
Παρά, λοιπόν, αυτούς τους απαράδεκτους όρους, οι οποίοι σε καθημερινή βάση υπενθυμίζονται με υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω και από κατοικημένα ελληνικά νησιά ή πλόες τουρκικών σκαφών (κάποιες φορές) και έξω από το Σούνιο, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πάψει να συνομιλεί μυστικά με την Άγκυρα, προκειμένου να συμφωνηθεί μια διευθέτηση.
Προφανώς πρόκειται για συνομιλίες οι οποίες, έτσι όπως έχουν δομηθεί (Ίμια, γκρίζες ζώνες, αμερικανική διαμεσολάβηση και αναγνώριση τουρκικών ζωτικών συμφερόντων από Σημίτη στη Μαδρίτη) θα καταλήξουν στην επικύρωση – διά συμφωνίας – των τουρκικών ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο. Με πιο απλά λόγια η Ελλάδα θα αποδεχτεί την τουρκική «υψηλή εποπτεία» σε μια περιοχή που γεωγραφικά και πολιτικά - προς το παρόν τουλάχιστον… - της ανήκει.
Δεν υπάρχουν απαντήσεις
Στην κοσμοπολίτικη πολιτική αντίληψη του Γιώργου Παπανδρέου, όπως και στην αντίληψη της απελευθέρωσης της δράσης του κεφαλαίου, οι διαιρέσεις, όπως σύνορα ή ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης, αποτελούν φραγμούς οι οποίοι αναστέλλουν τις δυνατότητες της ανάπτυξης. Αυτές ακριβώς τις δυνατότητες ανάπτυξης προβάλλει ο πρωθυπουργός προκειμένου να πείσει για τη με κάθε τρόπο και κόστος πολιτική διευθετήσεων στο Αιγαίο, την οποία ακολουθεί.
Δυσκολεύεται, ωστόσο, να πείσει, αφού... προς το παρόν τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας εξακολουθούν να είναι καθοριστικά, καθώς δεν έχει υπάρξει χώρα που να δεχτεί να μοιραστεί με τον γείτονά της έδαφος και πλούτο που θεωρεί δικό της. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, απ’ ό,τι φαίνεται, πρωτοπορεί...
Από την άλλη πλευρά τα κόμματα της αντιπολίτευσης εμφανίζονται να αμφισβητούν την πολιτική του κατευνασμού της Τουρκίας, γεγονός που αποτυπώθηκε κατά τη συζήτηση της περασμένης Δευτέρας με την προτροπή προς την κυβέρνηση να ανακοινώσει την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (και) στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ακόμη και με τις «ρωμαλέες» αυτές προτάσεις τους, ωστόσο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν περιγράφουν μια στρατηγική για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Απλώς τοποθετούνται στο μονοδιάστατο και αποπροσανατολιστικό δίλημμα περί μιας κατευναστικής ή μη πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Όμως η διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής προϋποθέτει απαντήσεις σε περισσότερα και δυσκολότερα ερωτήματα, τα οποία έχουν να κάνουν με την ελληνική θέση στο σύστημα της (διαταραγμένης αυτήν την περίοδο) ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας - Ισραήλ. Αναζήτηση απαντήσεων σε αυτού του τύπου τα ερωτήματα, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας μπούσουλας για την εξωτερική πολιτική της χώρας, δεν διακρίνουμε ούτε από την κυβέρνηση (η οποία άγεται και φέρεται από τις αμερικανικές επιθυμίες - εντολές για αναβάθμιση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων) ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.