Βερολίνο. Γεμίζουν με ράβδους χρυσού τα θησαυροφυλάκια της Μπούντεσμπανκ – Τι φοβούνται;

Tου Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Ο γερμανικός χρυσός επιστρέφει πίσω στα θησαυροφυλάκια της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη τα οποία γεμίζουν με χρυσές ράβδους σύμφωνα με την DW δημιουργώντας απορίες γιατί η Γερμανία προχωρά σε αυτήν την κίνηση.

Ίσως γιατί γνωρίζει ότι πλέον οι «ασπίδες» του γερμανικού τραπεζικού συστήματος που είναι οι ελληνικές, οι ιταλικές και οι ισπανικές τράπεζες πλέον δεν μπορούν να καλύψουν τα άδεια γερμανικά αποθεματικά.

Deutschebank και Commerzbank αποτελούν το μεγαλύτερο πονοκέφαλο για το γερμανικό ΥΠΟΙΚ.

Δεν φτάνουν οι 9.000 απολύσεις που είχε προαναγγείλει ο οικονομικός διευθυντής της Deutsche Bank, Marcus Schenck και έχει ήδη ανακοινωθεί σε εκπροσώπους των εργαζόμενων ότι θα χρειαστεί να προχωρήσει σε επιπλέον απολύσεις 10.000 ατόμων για τη μείωση του λειτουργικού της κόστους της τράπεζας.

Η τράπεζα θα προχωρούσε στις πρώτες 9.000 απολύσεις, με 4.000 εξ’ αυτών να βρίσκονται στη Γερμανία αλλά μετά την αποτυχία να πετύχει έναν συμβιβασμό με τις αμερικανικές Αρχές και να μειώσει τουλάχιστον το υπέρογγο πρόστιμο των 14 δισ. δολαρίων αναγκάζεται να μειώσει εξαιρετικά πλέον τις δαπάνες της.

Η δε Commerzbank έχει ανακοινώσει 20% περικοπή προσωπικού.

Αυτό σημαίνει ότι οι δύο μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες δεν έχουν πλέον «πραγματικό» χρήμα. Όταν λείπει το πραγματικό χρήμα τότε είναι η ώρα του χρυσού
Ακολουθώντας μυστικές διαδρομές από το 2013 κάθε χρόνο μεταφέρονται τόνοι χρυσού μέσω του Ατλαντικού και του Ρήνου στη Γερμανία.

Τα αποθέματα αυτά για ιστορικούς λόγους παρέμεναν στην αμερικανική Κεντρική Τράπεζα Fed και στη γαλλική Banque de France. 647 τόνοι θα πρέπει να μεταφερθούν συνολικά μέχρι το 2020. Τότε η Μπούντεσμπανκ θα κρατήσει το μισό από το γερμανικό χρυσό που αυτή τη στιγμή ανέρχεται σε 3.381 τόνους σε μυστικά θησαυροφυλάκια.

«Είμαστε πολύ καλά όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα και είμαστε βέβαιοι ότι μέχρι το 2020 θα επιτύχουμε το στόχο μας» λέει ο πρόεδρος της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας Καρλ Λούντβιχ Τίλε.

Μέχρι το 2012 μόνο το 31% των γερμανικών αποθεμάτων σε χρυσό βρισκόταν στη Φρανκφούρτη. Ακόμα όμως και οι 1036 αυτοί τόνοι είναι πολλοί εάν ρίξει κανείς μια ματιά στη σύγχρονη γερμανική ιστορία.

«Πού είναι ο χρυσός των Γερμανών;» Με αυτή την προκλητική ερώτηση στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Πέτερ Γκαουβάιλερ χτύπησε ένα ευαίσθητο σημείο. Είναι ασφαλής στο εξωτερικό ο θησαυρός αξίας πολλών δισεκατομμυρίων; Με 270.000 ράβδους πρόκειται σε κάθε περίπτωση τα δεύτερα σε ποσότητα αποθέματα χρυσού στον κόσμο.

Πόσο αληθινός είναι ο θησαυρός

647 τόνοι χρυσού θα πρέπει να μεταφερθούν συνολικά μέχρι το 2020
647 τόνοι χρυσού θα πρέπει να μεταφερθούν συνολικά μέχρι το 2020

Το Ομοσπονδιακό Γενικό Λογιστήριο της Γερμανίας δηλώνει ότι ποτέ μέχρι σήμερα η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα δεν είχε εξετάσει εάν όντως στην πραγματικότητα υπήρχαν αυτές οι ράβδοι χρυσού.

Εδώ και τέσσερα χρόνια η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί να αποκαταστήσει την αλήθεια. Τον Ιανουάριο του 2013 μπροστά στις κάμερες δημοσιοποίησε με επιδεικτικό τρόπο ότι οι ράβδοι χρυσού υπάρχουν και είναι αληθινοί.

Το καλοκαίρι του 2014 σε μια γιορτή στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν από κοντά μια ράβδο 12,5 κιλών, η οποία ήταν τοποθετημένη σε μια βιτρίνα. Τον Οκτώβριο του 2015 η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα για πρώτη φορά κατέγραψε σε 2.300 σελίδες πληροφορίες για την κάθε ράβδο ξεχωριστά.

Ο γερμανικό χρυσός για ιστορικού λόγους μεταφέρθηκε στο εξωτερικό. Τις χρυσές δεκαετίες του 1950 και 1960, η Γερμανία λόγω των εξαγωγών κέρδισε πάρα πολλά χρήματα σε δολάρια, τα οποία αντάλλαξε με ράβδους χρυσού στην Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα.

Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Γερμανία ήθελε ο χρυσός να βρίσκεται πράγματι μακριά από τη χώρα. Από το 1999 και την εισαγωγή του ευρώ ξεκίνησε ωστόσο η επιχειρηματολογία ότι ο χρυσός μπορεί σιγά-σιγά να επιστρέψει στη χώρα, πράγμα που έγινε.

Τα τελευταία χρόνια όμως γυρνάει πίσω κατεπειγόντως. Ειδικά μετά την κρίση του 2008 όπου η έκθεση των τραπεζών σε χρημστοπιστωτικές «φούσκες» έδειξαν ότι η πραγματική οικονομία στο τέλος μετράει.

pronews.gr