Λαός που ζει μέσα στη φτώχεια δεν είναι ελεύθερος!...

Ένας λαός υποταγμένος στα μνημόνια, στις τρόικες, και στις ορέξεις των διεθνών τοκογλύφων, δεν είναι λεύτερος λαός. Ένας λαός πειραματόζωο, παραδομένος στις βουλές, και στους νόμους των αγορών, ένας λαός που του έχουν στερήσει το δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος για τη μοίρα του, ένας λαός που δεν μπορεί να πάρει τις τύχες του στα χέρια του δεν είναι λεύτερος. Δεν μπορεί να νοιώθει λεύτερος ένας λαός που καθημερινά φτωχαίνει σε δημοκρατία, αξιοπρέπεια, άξιες, οράματα, και ελπίδα.


Πέντε χρόνια ζούμε κάτω από το σκληρό ζυγό των μνημονίων, και των οικονομικών αγορών. Είμαστε σα Λαός αιχμάλωτοι και πειραματόζωα μιας αδιέξοδης και παρανοϊκής πολιτικής, που πεισματικά επιμένουν να την εφαρμόζουν στη χώρα μας οι τροϊκανοί. Πέντε χρόνια σκλαβιάς, ταπείνωσης, εξαθλίωσης και αιματηρών θυσιών χωρίς αντίκρισμα, χωρίς αποτέλεσμα. Αντίθετα βλέπουμε όλα αυτά τα χρόνια της μνημονιακης κατοχής παρά τις τόσες θυσίες μας το χρέος να αυξάνεται, η ανεργία και η φτώχεια το ίδιο, και πλέον η οικονομική κρίση να μετατρέπεται σε ανθρωπιστική.



Όλα αυτά είχαν σα συνέπεια μερικές χιλιάδες από τους συμπατριώτες μας να οδηγηθούν στην αυτοκτονία, ενώ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, άνεργοι, εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι να οδηγηθούν στα συσσίτια, και στους κάδους των σκουπιδιών. Και είναι γνωστό σε όλους ότι η χειρότερη μορφή σκλαβιάς είναι η πείνα. Όμως ένας Λαός δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο με τη φιλανθρωπία, τα συσσίτια, και τους εράνους. Χρειάζεται και η κοινωνική μέριμνα, το κοινωνικό κράτος που σήμερα είναι ανύπαρκτο δυστυχώς.

Γονατισμένοι από τη δυσβάστακτη φορολογία, νοιώθουμε κάθε μέρα έντονα στο πετσί μας την κυβερνητική αναλγησία, και την σκανδαλώδη κοινωνική αδικία. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι. Βλέπουμε ακόμα τη νεολαία μας το ποιοτικότερο κομμάτι του ενεργού πληθυσμού της χώρας, λόγο της μεγάλης ανεργίας να ψάχνει επαγγελματική διέξοδο σε άλλες πολιτείες, έτσι όπως ακριβώς έκαναν οι παππούδες τους στα περασμένα χρόνια.

Ζούμε τώρα πέντε χρόνια στο μνημονικό ζυγό. Όλο αυτό το διάστημα ακούσαμε άπειρες φορές από τους κυβερνώντες το ίδιο γνωστό παραμύθι περί εξόδου από το μνημόνιο. Το ίδιο συνέβει και φέτος «τέλος του χρόνου απαλλασσόμαστε απ΄ τα μνημόνια ». Και πριν φωνή αλέκτορος άρχισαν να καταφθάνουν τα Mail των «φίλων» και «σωτήρων» δανειστών που απαιτούν να παραμείνουμε αιχμάλωτοι της αδιέξοδης μνημονιακης κατοχής. Παράταση στην επιτήρηση και όχι μνημόνιο το λένε τώρα έτσι για είναι πιο εξωραϊσμένο και πιο ευκολοχώνευτο από το λαό.

Σήμερα δυστυχώς δεν είμαστε Λεύτεροι. Βιώνουμε μια σκληρή οικονομική κατοχή, και αυτό δεν αξίζει σε ένα Λαό που σε όλους αυτούς τους οικονομικούς δεσμοφύλακες δίδαξε Πολιτισμό και Δημοκρατία.

Του Γιώργου Νύκτα
giorgosnuktas@hotmail.com


logiosermis.net