Δίνοντας πάτημα στους παγκοσμιοποιητές…

Οι δανειστές θέλουν να επιβάλλουν νέα μέτρα στην Ελλάδα με την κυβέρνηση να φέρεται ότι αντιστέκεται. Ωστόσο, έτσι τα πράγματα μένουν στάσιμα και δεν επιτελείται τίποτα σε σχέση με την μείωση των φόρων και τον εξορθολογισμό του κράτους.

Αντίθετα στα τηλεοπτικά πάνελ συνεχίζεται η διαμάχη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με τους μεν να κατηγορούν τους δε, αντί να καταλάβουν όλοι πως αποτελούν αλληλένδετα κομμάτια της ελληνικής οικονομίας. Οι επιχειρήσεις κάνουν τζίρο, δίνουν φόρους, πληρώνεται ένα μέρος μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο και έπειτα οι δημόσιοι υπάλληλοι πηγαίνουν ως πελάτες με την σειρά τους στον ιδιωτικό τομέα και το χρήμα κάνει τον κύκλο του.

Ωστόσο η αυξάνουσα φοροδιαφυγή κυρίως λόγω υψηλής φορολογίας και η κακή διάρθρωση του κράτους σε συνδυασμό με κομπίνες και έλλειψη επαγγελματισμού επιδεινώνουν την κατάσταση στην χώρα με την κυβέρνηση να μην βοηθάει πρακτικά στο να αλλάξει το κλίμα. Αντίθετα προωθούνται παγκοσμιοποιητικά μέτρα ύφεσης, όπως η πρακτική της ηλεκτρονικής κατάσχεσης καταθέσεων για χρέη και οφειλές προς το Δημόσιο με τους τραπεζίτες να ανησυχούν για μαζικές αναλήψεις χρημάτων.  

Μα είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσει κάποιος στον κόσμο πως μόνο η προώθηση της επιχειρηματικότητας και η ενίσχυση των εξαγωγών θα φέρουν φρέσκο χρήμα στην Ελλάδα, γεγονός ωφέλιμο για όλους; Δεν μπορεί να ασχολούμαστε αποκλειστικά με τους μισθωτούς, την ώρα που εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο. Επιχειρηματίας δεν είναι μόνο ο μεγάλο-καρχαρίας που κλέβει, αλλά και ο κουλουρτζής, ο περιπτεράς, ο φούρναρης, ο μπακάλης. Πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό. Εφόσον παύσει η επιχειρηματικότητα με τι θα πληρώνονται οι μισθωτοί; Με άχυρα; Επίσης αν δεν υπάρχουν «αφεντικά» πως θα υπάρχουν μισθωτοί;

Σε περίπτωση που παύσει η επιχειρηματικότητα το μόνο «έσοδο» για την χώρα θα προέρχεται από μνημόνια, κάτι που υποτίθεται προσπαθεί να εμποδίσει η κυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά να μιλάει για συσπείρωση των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου ενάντια στην πολιτική ύφεσης. Στο τέλος θα έρθει μια «πράσινη» υπέρ-πολυεθνική και θα υπαλληλοποιήσει τους πάντες για να μην μείνει κανείς με το παράπονο.

Η οικονομία απαιτεί μαθηματική λογική και γνώση των κανόνων της αγοράς. Άπαξ και λειτουργούσαν έστω και οι μισοί έτσι, θα την βρίσκαμε πάνω κάτω την λύση. Στην Ελλάδα όμως 1. όλοι τα ξέρουν όλα και 2. ο καθένας αντιδράει μόνο μόλις θεωρεί ότι θιγούν άμεσα τα συμφέροντά του. Αυτή είναι η κύρια αιτία που θα μας οδηγήσει βαθύτερα στο τέλμα και όχι οι δανειστές, οι οποίοι βρίσκουν απλά το πάτημα για να αναμειγνύονται όλο και περισσότερο στα του οίκου μας…

ΠΥΓΜΗ.gr