ΥΨΗΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ... ΚΛΑΜΑΤΑ! Ντροπή: Άστεγος χάλαγε την εικόνα του Κολωνακίου και τον έδιωξαν!

Αυτή τη φορά τους ενόχλησε ένας άστεγος της οδού Μαρασλή στο Κολωνάκι, που το προηγούμενο Σαββατοκύριακο έγινε ο αγαπημένος των Social Media.

Της Κωνσταντίνας Σοφικίτη


Είχε τολμήσει να επιβάλλει μια αίσθηση ιδιωτικότητας και ποιότητας  στο «χώρο» του, στολίζοντάς τον με διάφορα μπιμπελό… Ένα πορσελάνινο άλογο… δύο μικρά λευκά φλιτζάνια… λίγα πλαστικά λουλούδια… είναι μερικά από τα αντικείμενα που –για κάποιους- «αλλοίωσαν» την καλά «αποστειρωμένη» αισθητική της περιοχής.

Ίσως πάλι για κάποιους άλλους δεν ήταν «αστικά» ορθό να υπάρχει στο πεζοδρόμιο ένα αυτοσχέδιο νοικοκυριό. Ίσως "ζήλεψαν" που δε πλήρωσε χαράτσι… Μόνο που απευθυνόμενη σε αυτούς, θα ήθελα να τους ρωτήσω… είναι κοινωνικά ορθό να υπάρχουν άστεγοι στο δρόμο; Είναι ορθό να υπάρχουν άνθρωποι της τρίτης ηλικίας να κοιμούνται σε παλιά, ξύλινα παγκάκια;

Στην Ελλάδα που καθημερινά καταρρέει, μας ενόχλησε ο άστεγος που θέλησε με τον τρόπο του να αντισταθεί στην επιβεβλημένη -από τρίτους- "μαυρίλα" ; Μας ενόχλησε που θέλησε να βάλει λίγο χρώμα στη γκρίζα... ζοφερή πραγματικότητα; Ξέρετε… πολλές φορές ακούω: «Εγώ, δεν έχω πρόβλημα… αλλά έξω από το σπίτι μου πρέπει να βλέπω αυτήν την εικόνα;» Και εκεί συνειδητοποιώ ότι τελικά πέρα από τη φιλανθρωπία –που για να μην αδικήσω κανέναν, υπάρχει- υπάρχει η «επιφανειακή» φιλανθρωπία. Και όλοι τείνουν να είναι «ψευτο-φιλάνθρωποι», μη αναλογιζόμενοι ότι αύριο μπορεί να είναι οι ίδιοι στη θέση του...

Κάθε φορά που αντικρίζετε μία τέτοια εικόνα και δυσανασχετείτε... αναλογιστείτε για λίγο... ήταν το όνειρο αυτού του ανθρώπου να κοιμάται μέσα στο κρύο; Ήταν προσωπική του φιλοδοξία να συγκεντρώνει νερό σε μπουκάλια για να μπορεί να φροντίσει στο ελάχιστο την προσωπική του υγιεινή; Ήταν χόμπι του να γίνει "διακοσμητής πεζοδρομίων"; Από πότε το να είσαι άστεγος αποτελεί συνειδητή επιλογή;

Προσωπικά, η κενή εικόνα της οδού Μαρασλή μου γέννησε "κενά" συναισθήματα... Αυτήν την οδό θα τη θυμάμαι για πάντα ως την οδό του άστεγου εκείνου γέροντα που μέσα από την προσπάθειά του να βάλει μια πινελιά χρώματος στη ζωή του, γέμισε εμένα την ίδια με ελπίδα και αισιοδοξία...

Γιατί μου έδειξε, ότι το χρώμα στη ζωή... το βάζουμε εμείς.

Εύχομαι, λοιπόν,όπου και εάν βρίσκεται σήμερα το νέο του "σπιτικό", να είναι γεμάτο με χρώματα...

Καλή τύχη...

briefingnews.gr